A month later…
FREYA“Saan ka na?” tanong ko agad kay Elon nang marinig ko na open na ang linya ng komunikasyon namin. Kanina ko pa siya tinatawagan at mabuti sinagot na niya ang tawag ko dahil kanina pa ako nag-aalala. “Malapit na ako,” sabi niya at pinatay agad ang telepono kaya naiwan na akong nakatanga na lang habang tumitingin sa paligid. Madilim. Maraming eskinita. At hindi ko alam bakit dito kami kailangan magkita ni Elon. Lumakad ako palapit sa isang tindahan at kahit paano may mga tao roon, at mukhang matitino ang mga ale na nag-uusap doon kahit gabi na. Kinakabahan ako na nagpaling-linga habang lumalakad. Ang oras ay alas-otso pa lang naman ng gabi pero dahil madilim ang paligid kung saan sinabi ni Elon na pupuntahan niya ako, at dahil hindi ko kabisado ang lugar, ay kung ano-ano ang pumapasok sa utak ko. Kung alam ko lang na hindi niya ako sisiputin agad ay sana ipinagpabukas ko na lang ang pakikipagkita tutal naman ay hanggang bukas pa naman ako pwede sa boarding house tumuloy sabi ng landlady doon. Naghintay pa rin ako dahil wala naman akong mapupuntahan pa na iba malibang makituloy ako kay Carmen, ang kaibigan kong nasa Cavite. At saka mas okay na ang maghintay at baka mainis pa sa akin si Elon kapag dumating siya rito na umalis na ako. Busy iyon at sa kalagayan ko na kahit pambili ng pagkain na lang ay tinitipid ko, hindi tama na gumastos pa ako ng pamasahe na naman. “Hi!” bati sa akin ng isang magandang babae. Base sa ayos niya ay mukha siyang mapera at sosyal. Ngumiti ako. Napalingon pa ako para siguraduhin kung ako nga ang binati niya.“Freya, right?” tanong niya sa akin na tatango pa lang sana ako kaso bigla siyang tumawa. “Ikaw ba si Freya? Sorry, akala ko nakakaintindi ka ng simpleng English.” Tumango ako. Hindi ko na pinansin ang sinabi niya. Concern lang siya kasi natagalan akong sumagot. Naunahan kasi ako ng pagkamangha sa ganda niya. Mukha kasi siyang manika sa sobrang ganda at sigurado ako na hindi siya purong Pilipina. “Ipinapasundo ka ni Elon. Ako nga pala si Sheena,” pakilala niya sa akin. “Magpinsan kami ni Elon. Malapit lang kasi ako rito nakatira kaya pinakiusapan niya ako at baka ma-late raw siya ng dating. Mga twenty minutes pa raw eh… Naipit na kasi siya sa traffic. Sa bahay ka na lang daw niya puntahan.” Wala sa loob na napatango ako sa sinabi niya at ngumiti. Twenty minutes?! Lokong Elon ‘yon. Ang sabi niya kanina ay malapit na pero matagal pa pala. “Kumain ka na ba?” concern na tanong sa akin ni Sheena. Umiling ako. Nahihiya man akong umamin ay mas okay na iyon.“Tara, samahan na kita mag-dinner at hindi pa rin ako kumakain,” sabi ni Sheena sa akin na tiunulungan pa ako sa pagdala ng duffel bag ko. “Ako na,” nahihiya kong sabi at kinuha ko ang bag mula sa kaniya. Sumakay na kami sa taxi na pinara niya papunta sa malapit na fastfood restaurant. Pinara niya ang taxi at bumaba na kami, pero kailangan na tatawid pa kami sa kabilang kalsada. Nakatawid na kami nang may biglang lumapit sa amin na apat na lalaki. Nakita kong tinutukan ng isang lalaki si Sheena ng kutsilyo. Sinigawan ako ni Sheena na tumakbo para humingi ng tulong. Ayaw ko siyang iwan pero natatakot ako kaya sinunod ko ang gusto niya at tumakbo na ako. Hindi ko kabisado ang lugar pero ang nakikita ko na dadaanan ay madilim dahil walang streetlights doon. Nang lingunin ko si Sheena ay nakita ko ang tatlong lalaki na patuloy akong hinahabol hanggang sa mabunggo ako sa katawan ng isang lalaki at matumba. Doon ako naabutan ng tatlo at biglang tinakpan ang bibig ko ng isa. Hindi ko alam kung ano iyong kakaibang naamoy ko na unti-unti ikinahilo ko hanggang sa tuluyan na akong nawalan ng malay. ****Lamig na inilalabas ng aircon ang nagpagising sa akin. Natatakot akong napatingin sa paligid. Hindi ko alam kung nasaan na ako. Mabilis akong bumangon nang makita ko ang sarili ko sa malaking salamin. Nakasuot ako ng lingerie na halos wala na rin tinakpan at kahit ang pares nitong lacy panty ay sobrang nipis na nakikita ko na bumabakat na ang p*gkababae ko. “Nasaan ako?” naiiyak kong tanong sa sarili ko. “Nasaan si Sheena?” Gusto ko kilabutan sa naisip ko na baka si Sheena ay kagaya rin ng lagay ko ngayon. Inikot ko ang paningin ko sa paligid. Inosente man ako sa gano’ng bagay ay alam ko na kung bakit ako naririto. Iyong mga lalaki na humabol sa akin kanina, sila ang nagdala sa akin dito. Pinipigilan ko ang pagpatak ng luha ko nang biglang bumukas ang pinto at may isang matangkad na lalaki na pumasok doon. Hindi ko kilala ang lalaki lalo na at nakamaskara siya na kagaya ng mga nasa masquerade ball na napapanood ko sa mga pelikula. Nilapitan niya ako at tinitigan. Gusto kong panginigan ng laman sa nakikita kong pagnanasa na nasa mga mata niya. Nang hawakan niya ako ay pumiglas ako at nagsiksik sa headboard ng kama. Ngumisi siya at binalewala ang paglapit sa akin at sinimulan sakupin ang mga labi ko. Hindi ko alam pero bigla akong nag-init sa ginagawa niya. Kung kanina nang hawakan niya pa lang ako ay nakaramdam na ako ng kakaiba ay mas lalo na ngayon na patuloy niya akong hinah*gkan at hinahaplos na parang nasa kaniya ang lahat ng karapatan.Natatakot ako pero mas nangingibabaw ang estrangherong pakiramdam na para akong nagliliyab sa bawat hagod at haplos ng kamay niya sa katawan ko. “I know they drugged you,” sabi niya sa akin at hindi ko man maunawaan ang sinasabi niya ay nagpaubaya na ako nang hubarin niya ang suot ko habang patuloy akong hinah*gkan. May problema sa akin dahil nagugustuhan ko ang bawat haplos niya at ang mainit niyang hininga. Ang mga labi niya at dila na patuloy na nananalakay ay nagdudulot ng pagkatupok sa sistema ko. Siguro nga ay nadroga ako kagaya ng sabi niya dahil nararamdaman ko ang kasabikan na maangkin niya, lalo na at nadidiin sa hita ko ang matigas na s*ndata niya.Alam ko ang bagay na iyon dahil sa anim na buwan na relasyon namin ni Elon, sa tuwing hinah*gkan niya ako ay nararamdaman ko ang paninigas ng parte na iyon ng katawan niya, pero ni minsan ay hindi ako pumayag sa gusto ni Elon. Kahit nadadala na ako sa bawat h*likan namin ay ni minsan hindi ako nawala sa katinuan. Pero iba ngayon, ako na mismo ang kusang humahabol sa labi ng lalaki na kah*likan ko. Para akong gutom na gutom at uhaw na uhaw na kailangan matikman ang mga labi niya. Para akong tuyong lupa na hindi nakokontento sa hamog at kailangan madiligan nang tuluyan. Nang iwan niya ang mga labi ko para simulan pagapangin ang mga labi niya sa baba ko, sa leeg ko, hanggang sa gitna ng dibdib ko ay hindi ako nakontento. Para akong nagliliyab hanggang sa s!psipin ko ang hinlalaki niya na kanina lang ay kumakapa sa leeg at pisngi ko. Sinimulan niyang paglaruin ang dila at mga labi niya sa tuktok ng dalawang dibdib ko, at lalo na akong napaliyad sa kakaibang sarap na nararamdaman ko na lalong nagsisindi sa ningas ng apoy sa buong pagkatao ko. “Anong nangyayari sa akin?” tanong ko sa kaniya. Natatakot man ako sa kabaliwan kong ito pero ayaw ko naman paawat. Ayaw ko siyang huminto. Ayaw kong maputol ang pinagsasaluhan naming dalawa.“The drug would turn you wild tonight, sugar. Be thankful that I was the one who will fuck you,” sabi pa niya sa akin na hindi ko maintindihan kung bakit para akong lalo nag-init dahil sa sinabi niya. “Anong… pangalan mo?” nagawa kong itanong sa pagitan ng mga paimpit kong ungol na kumakawala. “You don’t need to know my name,” sabi niya na gusto kong maiyak. Ibibigay ko ang sarili ko sa lalaking hindi ko alam ang pangalan pero hindi ko mapigilan ang katawan ko na kusang lumiliyad para salubungin ang sensasyon na binibigay niya.Kung hindi lang ako nanghihina ay hindi ako papayag na makuha niya ang virginity ko. Ang droga na nasa katawan ko ang dahilan para lalo akong mawala sa sarili, lalo na nang maramdaman ko ang mga labi niya na nasa p*gkababae ko na. Nang salakayin na ng dila niya ang p*gkababae ko ay para na akong baliw na napapahiyaw sa sarap.Hindi ko alam kung bakit pero may kung anong kumakawala sa katawan ko na hindi ko mapigilan at napasigaw na lang ako nang maabot ko iyon. He stopped at saka niya sinimulan hubarin ang pantalon niya. Nang tumapat na sa mga mata ko ang p*gkalalaki niya ay gusto kong kabahan kung kakayanin ko ba iyon. Pero may bagay akong gustong masubukan… na dahil wala akong experience sa p*kikipagtalik ay naiinip na akong ipadama niya sa akin ang tikas ng s*ndata niya na lalong umiigting nang simulan kong hawakan. Ibinuka niya ang mga hita ko. Hirap na hirap siyang pumasok at pawis na pawis na ako pero wala pa yata kalahati ang naipasok niya.“I can’t believe you are this tight. I know I’m big, but you are totally dripping wet and yet you are still this tight, don’t tell me you are…” sabi niya sa akin then he thrust again at doon na sumama ang tingin niya sa akin. “You are a virgin!” galit na sabi niya na ikinapagtaka ko. “Those f*cking idiots!” galit na sabi nito.Bakit? May mali ba sa pagiging virgin ko? Hindi na nga niya sabihin ang pangalan niya ay parang kasalanan ko pa ang pagiging birhen ko. Nang muli niyang ipasok ang kahabaan niya sa k*selanan ko ay napakapit na ako sa likod niya sa tila pagbiyak niyon sa akin. Masakit.“Sorry for being rough,” sabi niya sa akin sabay h*lik muli sa labi ko. “Wala nang ibang paraan para hindi ka masaktan kaya biglain na natin."Hindi ko alam pero ang sakit na nadama ko kanina ay unti-unting nawala at ngayon ay napapalitan na ng ibang sensasyon dahil sa mga h*lik niya. Nang simulan ng lalaki ang paglabas-masok ng dahan-dahan sa ibabaw ko ay muli ko naman naramdaman ang tila kumikiliti sa pagkatao ko na kakaibang sarap na humahalo sa hapdi sa p*gkababae ko. Hindi agad nawala ang sakit pero dahil sa dinadahan-dahan niya ang paglabas-masok ay lumiliyad na ako para salubungin ang bawat pagbayo niya sa akin.Napaungol ako lalo na at piniga niya ang kanang dibdib ko. Habang nasa bibig niya ang isang nipple ko ay patuloy pa rin siya sa paglabas-masok.Pasabunot kong hinawakan ang may kahabaan niyang buhok. Gusto kong makita ang mukha niya pero hindi siya pumayag at pinigilan ang mga kamay ko sa tangka kong pagtanggal ng maskara niya. I rest my hands at siguro mabuti na rin na hindi ko siya makilala dahil ayoko ring maalala ang lalaking nakakuha ng virginity ko na siguradong kasabwat ng mga nandukot sa akin. Nang huminto na siya sa paggalaw ay napalunok na lang ako sabay pagpatak ng aking mga luha. Naiwala ko ang virginity ko sa gabing ito at kung sino man ang lalaking ito ay sana… Sana hindi ko na siya makita pang muli.ALGUIEN M!erda. ¡Me he cortado! What a foolish move! Sa sobrang asar ko ay pabalibag kong itinapon ang blade na hawak ko at hinarap ang babaeng dahilan kaya nasugatan ang baba ko. Bigla akong niyakap kaya naibaon ko tuloy ang blade sa ilalim ng baba ko. “Out!” I told her. “Alguien…” malambing niyang sabi sabay hawak sa parte ng baba ko na may dugo. “I’m sorry.” She kissed it. “I said…” I hold her face palayo sa akin. “Out!” She gulped. Her eyes roamed around at my nakedness. Nasa mga mata niya ang panghihinayang. She touched my erected male part but that won’t do anything for me. Kanina pa naninigas iyon dahil sa kalokohan na droga na sinubukan ko kasama sina Carlos. Manigas man buong gabi ang p*gk*lalaki ko ay balewala. Maraming nakapila. Huwag lang itong babae na nasa harap ko at baka mapatay ko lang. I hate being cut, it leads me to my hated part of my life. “Last warning…” mahina na ang boses ko at alam ko naman na alam na niya ang ibig sabihin no’n. “Get out.” Wala n
FREYA Isipin ko pa lang ang naging buhay ko sa nakalipas na ilang buwan pagkatapos kong mawalan ng trabaho sa restaurant… ay pakiramdam ko paborito ako ng kamalasan. Six months na ang lumipas mula noong gabing mawalan ako ng trabaho na maayos, at three months naman mula nang naiwala ko ang virginity ko sa hindi ko kilalang lalaki. ‘Diyos ko… Bakit naman ganito? Bakit parang ang dami ko namang kamalasan kailangan pagdaanan sa buhay ko? Mahirap na nga ako paborito pa ng kamalasan.’ Napahawak ako sa tiyan ko. Hindi… Hindi ko pwedeng isiping kamalasan itong baby ko. Buntis ako ngayon dahil kailangan kong ipanganak sa mundo ang baby ko at hindi dahil minalas ako. Oo, iyon ang dapat isipin ko at laging tatandaan ang laging sinasabi na mga malalakas lang ang sinusubok. Napangiwi ako roon. Malalakas? Siguro nga… Baka nga… baka kabilang nga ako sa mga may strong-will na sinasabi. Kaso malabo akong maging malakas dahil mahina ang personalidad ko. Nahinto ako sa paglalakad. Naupo muna a
ALGUIEN “Tara.” Nauna na akong naglakad palabas ng mansion at sumunod naman ang isang tauhan ko. Nasa parking area na kami nang huminto ako at nilingon si Rogelio. Nagbago bigla ang isip ko. Hindi pala siya ang gusto kong isama. “Maiwan ka rito,” sabi ko. Tumango lang siya at agad tumalikod. Rogelio seems a good assistant. Walang tanong-tanong. Kung ano ang sasabihin ko ay iyon lang ang gagawin niya. Medyo tanga lang minsan at kailangan specific ang utos dahil kapag senyas-senyas lang ay namamali. Like there was a time na sabi ko lunurin niya hanggang umamin iyong nagtangkang i-double cross ako. Nilunod talaga ng literal at nang balikan ko ay patay na ang nahuling tauhan ng sindikato nina Medina. Nalunod na lang na hindi pa umamin. Ayon nga… kagaya ng sabi ko…dapat specific. Kagaya rin no’ng ginawa niya kay Freya. Ang senyas ko ay ilayo niya si Freya sa akin. Pinapalayo ko lang dahil kung ano-ano na ang nasasagi sa pagpunas sa nabuhos na red wine sa hita ko. Ilayo lang dapa
FREYA Nagising ako na nasa isang silid. Puti ang kulay ng pintura at may mga kung ano-anong gamit na parang pang… doktor? Napalunok ako. Naguguluhan. Nasaan ako? Ospital? Clinic? Kung sino man ang nagdala sa akin dito ay nagpapasalamat ako. Bigla na lang kasi akong nawalan ng malay sa elevator kanina. Mabuti na lang at nadala ako rito at… at mabuti na lang ay hindi ako nakita nina Sheena at Elon. Ikinurap-kurap ko pa ang mga mata ko nang may naalala ako. Iyong lalaking may mata na kulay blue! Iyong lalaki na nasa restaurant kaya nawalan ako ng trabaho. Siya iyong nasa elevator! Bumangon ako. Iyong lalaki! Iyon ang sabi ni Sheena na pinsan niya. Siya iyong sa ele— “You’re awake,” sabi ng isang lalaki na dahilan para magulat ako at agad napalingon sa pinanggalingan ng boses. Nakatayo siya sa may pinto. Ang mga mata niya na parang hindi ko maklaro kung blue ba o parang may pagka-violet. Parang nagpapalit ng kulay eh. Nakatitig siya sa akin at bigla akong nahiya sa itsura ko.
ALGUIEN I am staring at Freya and she looked so pitiful. Mukha siyang nakakaawang nilalang pero hindi ako maawain kaya mukha siyang nakakainis bigla. Ayokong mainis sana sa kaniya lalo na at buntis siya. Anak ko ang pinagbubuntis niya kaya magkakaroon na ako ng tagapagmana. Kung noong una ay interesado lang ako sa kaniya gawing babae ko, ngayon ay kailangan ko na talaga siya para sa anak namin. Hindi ako papayag na ipagbuntis niya ang anak ko na pakalat-kalat siya sa kalye at mukhang kawawa. At siniswerte siya na nabuntis ko agad. Sa dami ng babaeng nahumaling sa akin at gagawin ang lahat para mapikot ako ay walang nagtagumpay. Kay Freya ay isang gabi lang pero nabuo na ang tagapagmana ko. “Pinahanap kita... At ngayon na nalaman kong buntis ka pa sa anak ko ay kailangan na kitang iuwi,” sabi ko sa kaniya. I am expecting her to show happiness dahil iyon naman ang gusto ng mga babae, ang panagutan sila. “A–Ayoko…” pabulong na wika niya. “Buntis ako pero hindi—” “Anong hindi?” pu
FREYA Nang nakasakay na kami pareho sa sasakyan ay gusto kong magsalita pero hindi ko magawa. Natatakot ako sa lalaking nasa tabi ko. Nakakaakit ang kaniyang mga mata tumingin at sana manahin ng magiging anak namin ang kulay ng mga mata niya. Napatingin ako sa ilong niya na matangos. Sana manahin din ang ilong niya. Napunta ang tingin ko sa baba niya at may cleft chin siya. Sana manahin din ang cleft chin niya. Overall ay napakagwapo naman talaga ng tao na ito at sana kamukha niya ang anak namin. At napunta sa gabing pinagsaluhan namin na naman ang isip ko. Ngayon ay kahit paano kampante ako at may mukha na rin ang lalaking kasama ko nang gabi na iyon. Nag-imagine din ako na gwapo ang nakauna sa akin kasi nakita ko naman ang katawan niya at alam kong makisig siya. Hindi ko nga lang akalain na ganito kagwapo. Pero hindi naman lahat nakukuha sa itsura lang. Kahit napakagwapo nitong si Alguien ay sobrang yabang naman at masama ang ugali. . “May problema, Freya?” tanong niya kaya mab
ALGUIEN “Dahil sa babae na ‘yan ay ipagtatabuyan mo ako? Well, okay lang. But I will tell Don Raymond na ang babaeng inuwi mo rito ay pinagsawaan na ni Elon bago pa napunta sa ‘yo.” M!erda… Esta m*****a zorra me está irritando. Sa lahat ng ayaw ko pa naman ay ang ipanakot sa akin si papa. Haharapin ko pa lang sana si Sheena pero naunahan na ako ni Freya na may pasumpong-sumpong pala ang tapang. “Anong pinagsasabi mo, Sheena?” Freya asked and she is now in front of Sheena. Amazing! Sana ganito lagi kaysa tulala. “Bakit hindi totoo? Kaya ka nga ipinasa ni Elon kay Alguien kasi sawa na siya sa ‘yo!” A slap from Freya was done again. Strike two. Mukhang liyamado ang nanay ng anak ko. I shrugged and watched them. Naaliw ako bigla. But come to think of it… anong sinabi ni Sheena na sawa na si Elon? Sawa? Talaga? Gagong Elon! Akin lang si Freya at walang pwedeng magsabi na pinagsawaan siya. Mukhang gusto na talaga ni Elon mawala sa mundo. Sawa na yatang mabuhay. “Pinagsawaan? Pinagsaw
FREYA “Gan’yan ang phone mo?” parang diring-diri na tanong niya. Nailang akong itinago ang phone ko sa bulsa ko dahil doon. Alam ko na marami siyang pera pero dapat alam niya rin na maraming mahihirap na gaya ko sa mundo, na kontento na lang sa kung ano ang mayroon ako. “Importante lang naman sa akin ay may number ako mabigay sa mga inaaplayan ko ng trabaho kaya okay na ang ganito,” nahihiya kong wika. Alam ko namang naunawaan niya ang kaibahan ng mayaman sa mahirap. Naunawaan niya kaso baka hindi niya alam na… na kung sa gaya niya ay basura ang tingin sa mga gamit ko, ang isang gaya ko naman ay karangyaan na ang phone kong ito. At sa tulad niyang nahihiga sa pera, sigurado akong hindi niya alam ang sinasabing pangunahing pangangailangan lang ang mahalaga. Kaya sa gaya naming isang kahig at isang tuka, ang pagkakaroon ng phone kahit de-keypad lang 'yan ay luhong maituturing na. Karangyaan na ang phone na ito kasi pwede namang mabuhay na walang phone. Nabili ko lang naman ang p
ALGUIEN“Chelsea Perez…” Mathias yawned the name. “Sí… did your men find her?”“Nawala na sa isip kong ipahanap pa si Chelsea Perez…” Mathias shrugged and clicked his tongue with his teeth. “Trace and Chloe’s remaking of Romeo and Juliet’s love story became our main agenda for the last few months. Nalimutan natin ang lahat dahil sa pasaway na kapatid mong ayaw magpaawat kay Dimagiba.”“Should I thank Willow for that?” tanong ko na ikinatawa ni Mathias. Habang hinihigpitan ko kasi si Chloe, at hinahanapan ng mapapangasawa sa katauhan ni Zeno Scotto para mailayo kay Trace, ay gumawa naman ng paraan si Willow para maging tulay ng dalawa.“Yeah, Willow’s ‘obviously’ guilty with that,” natawang sang-ayon ni Mathias. “My sister is such a sucker for romance as we all know that. And with what you did with her ex years ago… I think my sister’s way of helping Chloe is her revenge on you.”“That’s unfair.” I snickered. “Sa pagkakatanda ko ay ‘napakiusapan’ lang naman ninyo ako ni Nikias para tap
FREYA “Kapatid ni Alguien ang tagapagmana ng CJ clothing line?” tanong ko sa kausap na nasa Pilipinas. Si Marco. Imbestigador na tanging pinagtitiwalaan ko. We are talking through another phone. The one my father doesn’t know I possess. Iniingatan ko na huwag malaman ni Pappa na mayroon talaga akong ibang phone, na hindi registered sa pangalan ko bilang prinsesa. I am using my old name with it when I registered it. Ayaw kong magalit sa akin si Pappa kaya hangga’t maaari sana ay hindi niya malaman ang pakikipag-ugnayan ko pa rin sa ilang tao sa Pilipinas. “Opo,” pagkumpirma ni Marco na tama ang sinabi ko. “Magkapatid sila sa ama. Iyan ang nakuha kong impormasyon mula sa mga balita, at sa mga social media na sila ang bumida sa mga post ng mga netizens ilang buwan na ang lumipas.” I smiled thinking na kapatid pala ni Alguien iyong si Chloe Jordan. Ngiti na agad kong inalis sa mga labi ko. I sighed. Hindi ko maintindihan kung bakit ba ako natuwa sa balita. I should be irritated na ma
ALGUIEN “Tino ta?” tanong ng isang bata na naabutan kong nakaupo sa ibabaw ng mesa. Nasa kusina kami. Kauuwi ko lang din kaya nagtaka ako kung sino ang bata na nakatingin sa akin at nagtatanong. Ngayon ko lang ito nakita dito sa bahay. Galing akong Fielvia at nakibalita sa mga tao ni Nikias na naroon tungkol kay Freya. I only need time and I can face again my wife. My real wife. I will never consider Camilla as my wife no matter what the circumstances are. For now, I can only do every plan of mine discreetly. Hindi pwedeng malaman ni Camilla ang mga plano ko. That woman is dangerous. Hindi ko naman mapatay basta-basta at makokompromiso ang Excellante. “Tagataan ta?” tanong na naman ng bata sa akin na nagbalik sa kaniya ng atensyon ko. Napangiti ako sa kainosentehan ng bata. “Anong pangalan ng mama mo?” tanong ko sa kaniya. Baka anak siya ng kasambahay rito sa mansion. “Mama to?” tanong niya sa akin. Napangiti ako dahil kahit bulol siya ay bibo pa rin makipag-usap. Mukhang ma
FREYA ‘The king summoned you…’ Iyon ang sabi sa akin ng royal messenger ng hari, ni Pappa. Nakakatawa na lang isipin na dito sa Fielvia ay napakapormal ng lahat. Pwede naman sabihin na hinahanap ako ng ama ko at gustong makausap, pero kapag kinakausap talaga ako ng mga kawal at kahit sino na naninilbihan sa palasyo ay pormal talaga silang magsalita. “The Princess of Stellan, Crowned Princess Faith Van Ackere!” pakilala sa akin ng tagapagsalita ng ama ko. I rolled my eyes. Sa araw-araw na senaryo na lang ay gano’n ang sistema kapag pinapatawag ako rito sa Blue Hall. I know that formality is a must of course but I admit it is kinda boring most of the time. Ngumiti ako sa ama ko at lumakad palapit. Nasa harap na niya ako nang yumukod ako bilang pagbibigay galang sa trono niya. Tatanungin ko pa sana si Pappa kung ano ang dahilan at pinatawag niya ako nang matigilan ako dahil sa mga biglang pumasok. “Prince Froyan Van Ackere of Nilsen!” pakilala sa pinsan ni Pappa na ang mga mata ay
ALGUIEN “Look!” ani Willow sabay abot sa akin ng phone niya. Sinulyapan ko lang ang larawan ni Freya na pinapakita niya at ibinaling agad ang tingin kay Heres na naglalaro sa may garden kasama ang yaya. Three years… three years and still I can’t do anything. Minsan ay gusto ko nang isipin na wala talaga akong kwentang tao. Tama nga si Freya na masama ako, at tama nga yata siyang iwan ako para sumama sa iba. “Is she still with Isidro Ferreira?” tanong ko kay Willow pero alam ko naman ang sagot na hindi na magkasama ang dalawa. Hindi ko alam kung ano ang nakain ng Ferreira na iyon na nangialam sa amin ni Freya. Kung mayroon mang may kasalanan sa akin ay si Ferreira talaga dahil pakialamero siya. Wala siyang pinagkaiba sa pinsan niyang si Dimagiba, pareho lang silang epal sa buhay ko. “That's unnecessry question.” Willow rolled her eyes and made a face. “Alam naman natin na nakaraang taon lang kumalat ang balita sa underground na patay na ang asawa’t anak ni Isidro Ferreira. Nakaka
FREYA “Faith!” tawag sa pangalan ko ni pappa. Pangalan na parang hindi pa rin ako sanay na marinig na pantukoy sa akin. Nilingon ko siya na palapit sa akin at nginitian. Siguro ay kanina pa niya ako hinahanap. Narito kasi ako sa pond at nagpapakain ng mga alaga kong pato. Natutuwa ako sa kanila at sila ang naging mga libangan ko kapag nalulungkot ako. “You love them so much…” tukoy ni pappa sa mga alaga ko. “I do.” Gusto kong sabihin sana na ang mga pato kasi ay nagpapaalala sa akin sa pagkatao ko noon. Na katulad ako ng mga pato na masyadong dependent at naghihintay lang lagi ng mag-iintindi sa akin. “They are good pets.” Tumingin ako kay pappa at ngumiti ulit. Sa ilang taon ko na narito sa palasyo ay puro kabutihan lang niya ang nakikita ko. Wala akong makita na pangit o negatibo para ipuna, na hindi ko alam bakit naghahanap ako. Siguro kasi kapag marangyang buhay, ay iniisip ko lagi na may karugtong na kasamaan kagaya sa buhay na mayroon ang pamilya nina Alguien. Huminga ak
ALGUIEN Kanina pa ako hindi mapakali. Kanina pa ako kinakabahan. Walang Rogelio na sumasagot ng mga tawag ko kahapon pa. Not even messages. At hindi ko na alam kung ano ang nangyayari sa Salvacion. Kaninang umaga pa kinuha ni Bruno ang phone ko, pinapakuha raw ni Mamita. They are really making me defeated before everything starts. Carajo… Nang pumasok si Willow sa kuwarto kung nasaan ako ay nakasimangot siyang lumapit sa akin. “And you really wanna continue this stupid wedding…” umiling siya. “This is insane, Alguien!” “I am doing my best for all of us,” asar kong tugon sa kaniya. Kanina pa ako badtrip dahil wala akong mabalitaan mula pa kahapon sa Salvacion at ngayong dapit-hapon na nga ang kasal namin ni Camilla tapos dadagdag pa siya. “This will break you! I am telling you, Alguien! This plan of yours will make your life a living hell! Huwag mo nang ituloy at piliin mo si Freya! Ipaglaban mo ang asawa mo!” Ipaglaban at matulad siya kay Damian? Choosing Freya will make her a tar
FREYA “C—Carmen?” nanginginig ang boses na tawag ko sa pangalan ng kaibigan ko. Nagising ako dahil narinig kong umiiyak siya. “Car–Carmen? Kausapin mo ako… Nasaan ka?” Tumigil siya sa pag-iyak. Hindi ko alam kung nasaan siya. Madilim. Madilim na madilim ang paligid at ilang beses na akong natumba at natalisod sa kung ano-anong mga bagay na nasa loob ng kuwarto kung saan ako dinala. Kaninang umaga ay nagulat na lang kami ni Carmen na biglang pinasok ang bahay ng limang lalaki. Nanlaban kami pero may kung ano silang pinaamoy sa akin na dahilan kaya nawalan ako ng malay. Nagising na lang ako na naririnig ko ang mga iyak ni Carmen na parang nasa kabilang kuwarto tapos nakatulog ako ulit kasi hindi ko malabanan ang antok ko. Ngayon na lang ako nagising ulit. At si Heres… nasaan si Heres? “Carmen…” muling tawag ko sa pangalan ng kaibigan ko pero hindi pa rin siya sumasagot. Kasalanan ko ba? Ito ba ang resulta ng pag-alam ko sa tunay na pagkatao ko? Ako ba ang nagpahamak sa kaibigan
ALGUIEN “You’re right. Ang asawa mo nga ang nawawalang prinsesa.” Matthias’ voice disturbed me. I turned my swivel chair paharap sa kaniya at napatingin sa pinto. Nakasara naman kaya safe ang impormasyon na sinabi niya, walang nakarinig. “Check this.” Inabot niya sa akin ang isang USB drive at saka naupo sa bakanteng upuan na nasa harap ng desk ko. Agad ko namang kinuha at tiningnan ang laman niyon. I read the information he got. Naniningkit na ang mga mata ko sa halo-halong emosyon. I pulled the flash drive from my laptop at napatingin kay Matthias. “Sino ang ibang nakakaalam nito?” “Tayo lang tatlo nina Nikias ang nag-iimbestiga tungkol diyan. Unless may sinabihan kang iba…” Matthias shrugged. “Si Nikias…” biglang naalala ko. Nasa Switzerland kami noong pinapaimbetigahan ko sa kaniya ang tungkol sa nawawalang si Princess Karina Faith Van Ackere pero… pero paano kung may nasabih palang iba iyon? Lagi pa namang may babaeng kasama. “Ako ang bahala kay Nikias, tatawagan ko ul