Napahalakhak ang iba, hindi mapigilan ang kanilang kasabikan."Boss, saan tayo pupunta mamaya?" tanong ng isa. "Dito ba sa eskinita? Hindi yata maganda ang tanawin dito, tapos ang dilim pa. Paano natin masisiyahan nang maayos? Hindi naman tayo puwedeng gumamit ng stun baton, di ba?""Oo nga, masyadong madilim dito. Nakakatuwa nga naman, pero paano kung masyadong malakas ang sigaw niya? Nasa downtown tayo, baka may makarinig at mapahamak pa tayo."Punong-puno sila ng sigla at pananabik, lalo na dahil ang babaeng nasa harapan nila ay isang alamat. Hindi lang siya maganda at may magandang katawan, pero siya rin ang dating babae ni Harold. Bukod pa roon, may misteryo sa pagkatao niya—na siyang lalong nagpapaakit sa kanila.Matagal na nilang pinagnanasaan si Karylle, pero hindi nila inisip na magkakaroon sila ng ganitong pagkakataon.Pero ngayon, iba na ang sitwasyon.Napakalaki ng ibinayad sa kanila ng nag-utos nito, at sinabi pang may kasunod pang gantimpala kung magpapatuloy sila sa pag
Ang mga nakahilata lang sa lupa at hindi gumalaw ay hindi na masyadong pinahirapan. Sa totoo lang, halos wala silang natamong matinding pinsala.Samantalang ang mga paulit-ulit na tinamaan at nakararanas ng matinding sakit sa katawan ay lihim na nainggit sa mga hindi lumaban.Ngayon lang nila naintindihan ang ibig sabihin ng "humiga na lang para manalo.""A-Anong balak mong gawin?!!"Habang palapit nang palapit si Karylle, halos mamatay sa takot ang kanilang boss. Nanginginig ang boses niya, halatang puno ng kaba.Bagama't gusto siyang ipagtanggol ng mga tauhan niya, wala ni isa ang gustong masaktan pa lalo. Wala ni isang tumayo para tumulong.Nakangising lumingon si Karylle sa ka
Tumango lang ang dalawa at hindi na nagsalita pa, saka inihatid ang mga gangster papunta sa sasakyan.Dahil sa ingay ng sasakyan ng pulis…Bukod pa roon, dahil isang grupo ng mga tao ang sumakay sa police car—at isa sa kanila ay isang babaeng talagang kapansin-pansin—maraming nakakita at kumuha ng litrato.Sa loob lang ng ilang minuto, muli na namang naging usap-usapan ito sa internet.Maraming celebrity ang napansin na ang trending topic na binili nila ay hindi lang basta hindi umakyat, kundi naitulak pa sa gilid dahil dito. Dahil doon, hindi nila mapigilang mainis.Nang makita nilang si Karylle ang nasa tuktok ng trending list, pati na rin ang muling pag-usbong ng kasikatan nina Alexander at Harold na dati nang nawala sa hot search, lalo pang naging masigla ang usapan sa internet.Lahat ay nag-uusap nang walang tigil, tila ba tuwang-tuwa sila sa nangyayari. [Nakita niyo ba? Nakita niyo ba?! Si Karylle mismo ang dinala ng pulis! Sino kaya ang unang dumating—si Ginoong Sanbuelgo ba o
Madiing nakakunot ang noo ni Adeliya, hindi nagsasalita.Lalong nakaramdam ng kaba si Andrea—"Nagsisinungaling ka ba sa akin?"Mariing ngumiti si Adeliya at sumagot, "Hindi ako ang gumawa. Sigurado akong hindi ako, pero... alam ko ang nangyari."Lalong napuno ng pagtataka si Andrea. "Ano bang sinasabi mo? Hindi mo ba pwedeng sabihin nang diretso? Pinapakaba mo lang ako!"Mariing pinagdikit ni Adeliya ang kanyang mga labi, halatang nag-aalangan magsalita.Pero hindi basta-basta palalampasin ni Andrea ang bagay na ito. Kilalang-kilala niya ang anak kaya mas lalong lumalim ang boses niya."Ako ang ina mo! Ano pa bang hindi mo pwedeng sabihin sa akin? May nangyari ba? May nakausap ka ba? Sabihin mo na, dahil kung hindi, baka ito mismo ang patibong ni Karylle laban sa’yo!"Napakurap si Adeliya, halatang tinamaan. Nag-alinlangan pa siya ng ilang sandali, pero sa huli, unti-unting ikinuwento niya ang nangyari noong araw na iyon.Noong araw na iyon, may inaasikasong bagay si Andrea kaya naiwa
Sabay na tumingin sina Adeliya at Andrea sa cellphone, dahil pareho nilang alam na maaaring galing na naman ito sa misteryosong tumatawag.Tiningnan ni Adeliya ang screen at napansin niyang isang virtual call ito—walang lumabas na regular na numero ng cellphone.Saglit siyang nagdalawang-isip bago sinagot ang tawag, ngunit hindi siya nagsalita.Agad namang sumunod ang boses ng kausap—ang pamilyar na tinig na parang isang batang babae dahil sa voice changer."Nakita mo na ba sa internet?"Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Adeliya. Sandali siyang nag-isip bago marahang sumagot, "Oo, nakita ko."Tatlong salita lang ang kanyang binitiwan—hindi dahil wala siyang gus
Narating na ng lahat ang kanilang destinasyon. Samantala, ramdam na ramdam ng mga basagulero at siga ang matinding sakit sa kanilang katawan. Ang ilan sa kanila ay halos hindi na makalakad, lalo na ang kanilang pinuno na si Manon. Kinailangan nitong sandalan ang dalawa niyang tauhan para lang makagalaw, at sa bawat hakbang ay tila nalalapit siya sa pagkawala ng ulirat.Habang naglalakad patungo sa presinto, nais sanang sabihin ni Manon sa mga pulis na may iniinda siyang karamdaman at kailangang dalhin sa ospital. Ngunit nang magtama ang kanilang mga mata ni Karylle at makita niya ang malamig nitong tingin, napalunok siya at piniling manahimik.Pagdating sa presinto, agad na pinatugtog ni Karylle ang nairekord niyang usapan mula kanina. Sa isang iglap, lumabas ang lahat ng kabastusang sinabi ng mga siga, dahilan upang mas lalo silang kabahan. Samantala, ang dalawang pulis na nakikinig ay unti-unting sumimangot, tila lumalala ang inis habang pinakikinggan ang ebidensyang inilatag ni Kar
Habang kalmadong naglakad patungo sa upuan ng driver, mabilis na pinaandar ng lalaki ang sasakyan at umalis. Napakunot ang noo ni Karylle.Tahimik ding nagsalita si Harold, waring nakatutok lamang sa pagmamaneho.Pumikit sandali si Karylle bago nagsalita, "Naiwan pa ang kotse ko roon. Pagdating sa intersection, ibaba mo na lang ako."Ang tinutukoy niyang "roon" ay malapit sa eskinita.Ngunit hindi man lang siya sinagot ni Harold. Sa halip, nagpatuloy ito sa pagmamaneho na tila hindi narinig ang sinabi niya.Habang tumatagal, napansin ni Karylle na hindi dumaan si Harold sa inaasahan niyang ruta.Bigla siyang napalingon dito. "Saan tayo pupunta?"Hindi pa rin ito sumagot, patuloy lang sa pagmamaneho na may malamig na ekspresyon sa mukha. Hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin.Habang palayo sila nang palayo, unti-unting nakuha ni Karylle kung saan sila patungo.Napakagat siya ng labi at hindi na nagsalita pa.Sa dami ng ingay sa social media, malamang ay nalaman na rin ito ng kan
Nararamdaman ni Karylle na posibleng galit na galit na ang pamilya ni Lucio at hindi na nila mapigilan ang kanilang galit, kaya't maaaring desidido silang may gawin laban sa kanya.Napuno ng pag-iisip ang kanyang mga mata."Hay... Sa hinaharap, anuman ang mangyari, kailangan mo pa ring mag-ingat," sabi ni Lady Jessa. "Bakit hindi ka na lang magdala ng bodyguard? Pahanap ka kay Harold ng dalawang tao na maaaring sumunod sa'yo para lang makasigurado tayo sa iyong kaligtasan. Ngayong nakatutok na sila sa'yo, hindi malayong may kinalaman ito sa mga kaaway. Mag-isa ka lang, hindi iyon ligtas."Ngumiti lang si Karylle. "Lola, ayos lang ako, huwag kang mag-alala."Ngunit sa totoo lang, nais niyang alamin ang buong katotohanan sa likod ng nangyari.Hindi mapakali si Lady Jessa at patuloy siyang pinayuhan. Sa huli, pumayag na rin si Karylle, bagaman may pag-aatubili, at sinabing hahanap siya ng taong maaaring magbantay sa kanya.Walang nagawa si Harold kundi sumang-ayon na maghanap ng dalawang
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”