Napakunot ang noo ni Lucio, "Ano ang balak mong gawin?""Hindi mo kailangang alalahanin ito ngayon, ako na ang bahala," sagot ni Andrea.Pagkatapos magsalita, hindi na niya pinansin si Lucio at ibinaba ang telepono.Tumingin si Adeliya kay Andrea nang may pag-aalala. "Mama, ano ang plano mo?"Kumunot ang noo ni Andrea, "Bukod sa ilagay ang kaligtasan niya sa peligro, sa tingin mo ba may mas mabuting paraan? Habang buhay na tayong walang kapayapaan hangga't nabubuhay si Karylle."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya, "Ikaw... Balak mo ba siyang patayin?""Paano mo naman siya mapapatay ngayon?" Bumakas ang lungkot sa mukha ni Andrea."Ibig mong sabihin, papahinain mo siya sa sakit?" Kumunot ang noo ni Adeliya, halatang hindi sang-ayon. "Pero kung simpleng sakit lang, may silbi ba iyon?""Hindi natin pwedeng patagalin ito, kung hindi, mapipilitan lang ang kumpanya na pilitin ang daddy mo na pumili. Limang araw, dapat ayusin na natin ang lahat."Kumunot ang noo ni Adeliya, pero nan
Pagkasabi niyon, nanatiling nakatitig si Karylle kay Christian.Ngunit...... wala pa rin siyang reaksyon.Napabuntong-hininga si Karylle nang walang magawa, "Ikaw...... Ayaw mo ba akong patawarin, kaya hindi mo gustong magising? Christian, basta magising ka lang, ipapangako kong magiging tayo, pwede ba?"Pero gaya ng dati, hindi pa rin kumikibo si Christian.Muling napabuntong-hininga si Karylle, tila nadadala na ng lungkot, at nagsalita sa isang desperadong tono, "Alam ko...... Ayaw mo akong patawarin. Ngayon, pumayag na rin si Tito Jayme na maging tayo, pero ako...... ako ang hindi marunong magpahalaga. Ako ang nawalan sa'yo."Sa loob ng kwarto, bumalik ang katahimikan.Nananatili si Karylle sa kanyang upuan, hindi gumagalaw.Pinipilit niyang mag-isip ng paraan kung paano mapapagalaw si Christian at mapipilit siyang magising.Hindi niya magawang sabihin na aalis siya kung hindi ito magigising.Ngunit ayaw rin niyang manatiling walang malay si Christian nang ganito, kaya muli siyang
Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Roxanne, saka siya napailing nang hindi namamalayan, "Hindi ko kayang pumasok."Napabuntong-hininga si Karylle at mahinang nagsabi, "Kanina pa ako nasa tabi niya, ang sinabi ko lang sa kanya ay pinagsisisihan ko ang lahat at gusto kong makasama siya. Sinabi ko rin na pumayag na si Tito na maging kami. Sa totoo lang, halos pareho lang ang sinabi ko."Umiling si Nicole, "Hindi, mas mabuti na ikaw ang pumasok. Ikaw lang ang... makakapagparamdam sa kanya."Umiling si Karylle, "Iniisip ko, kung patuloy na gagawin ito, baka magkaroon ng kabaligtarang epekto?"Napaisip si Nicole at agad na tumango, "Oo, Roxanne, sa totoo lang, alam kong sobrang nag-aalala ka para sa kanya. Bakit hindi mo siya samahan sandali?"Sa totoo lang, hindi rin alam nina Karylle at Nicole ang dapat nilang sabihin.Ang sitwasyon, sa totoo lang, ay tila pinipilit ni Karylle si Roxanne, pero sa kaibuturan ng puso ni Roxanne, labis din itong nag-aalala kay Christian. Kaya’t sa ganitong
Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. Kahit sa pamamagitan ng tawag, ramdam niya ang presyong nagmumula sa presensya ng lalaking ito.Pagkalipas ng saglit, mahina niyang sinabi, "Oo, may ilang bagay tungkol sa negosyo na gusto kong pag-usapan sa'yo."Nanatiling tahimik si Harold at hindi agad sumagot.Biglang kinabahan si Adeliya, "Cold...?""Oo."Bahagyang nakahinga nang maluwag si Adeliya at ngumiti, "Karylle, pupunta ako sa opisina bukas para kausapin ka."Mahinang tumugon si Harold at agad binaba ang tawag.Walang dahilan para pakitaan pa siya ng lambing o init ng pakikitungo.Sa tatlong ebidensyang ibinigay ni Karylle, dalawa ang kumpirmado. Sa ngayon, malinaw na hindi na inosente si Adeliya.Habang iniisip niya ito, biglang tumunog ulit ang kanyang telepono.Tiningnan niya ang tumatawag, bahagyang sumimangot, at sinagot ito."Ano na? Lumabas ka at mag-enjoy," ani ng pamilyar na boses na puno ng kasiyahan. Malinaw na kung hindi papayag si Harold, pupunta ang tumatawag
- Bobbie: [Mr. Bo, tungkol sa recording, may nahanap akong tugma sa ilang bahagi nito, pero ang iba ay tuluyang nasira.]Bahagyang kumunot ang noo ni Roy, "Puwede mo bang maibalik 'yung huling bahagi? Parang hindi naman 'yun ang mahalaga."Pagkatapos niyang magsalita, agad nang ipinadala ni Bobbie ang recording.Pinindot agad ni Harold ang play button.Pagkatapos nito, narinig nila ang pag-uusap ng mag-ina.Ngunit...Ang maririnig lang ay ang plano nila kung paano pa muling palalambutin ang puso ni Harold. Nakumpirma na peke ang sinasabing pagbabalik ng sakit, pero... ang mahalagang bahagi ng recording, hindi nila narinig."Tss—" Hindi napigilan ni Roy na mapairap, "Bakit parang niloloko ka lang ni Bobbie..."Nanatili ang malamig na ekspresyon ni Harold. Alam niyang nagbibiro si Roy, pero hindi pa rin maalis ang kanyang pagkalito. Bakit may mga bahagi ng recording na naibalik, pero ang mas mahalagang bahagi ang nawala?- Harold: [Bakit may kulang na bahagi?]- Bobbie: [Na-destroy na a
Nagniningning ang mga mata ni Karylle, at sa huli, ikinuwento niya nang maikli sa dalawa ang mga nangyari nitong mga nakaraang araw.Biglang tumawa si Nicole, "Hahaha! Ang walanghiyang taong 'yan! Dapat lang na malantad siya! Bagay na bagay sila—isang asong lalaki at asong babae!"Kumunot ang noo ni Roxanne, "Bagama’t masasabi nating paghihiganti ito, hindi ba’t... Kung magpakasal si Harold kay Adeliya, at palagi siyang nanggugulo sa’yo ngayon, paano kung mas lalo pa siyang maging masama sa’yo kapag nalaman niyang ganito si Adeliya?"Sa puntong iyon, hindi na nagpatuloy si Roxanne. Kitang-kita ang pag-aalala sa kanyang mukha.Ngumiti lang si Karylle at kalmadong sinabi, "Hindi, hindi ganyang kababaw si Harold. Ang iniisip niya lang ngayon ay may ibang plano ako, kaya lagi siyang kampi kay Adeliya. Kapag nalaman niya ang tunay na ugali ni Adeliya, hihinto rin siya sa panggugulo sa akin."Kumunot muli ang noo ni Roxanne. Bahagya siyang tumingin kay Nicole, at sakto namang nagtama ang ka
Lubhang kinakabahan si Adeliya, halos wala na siyang alam kung ano ang gagawin.Ngunit nanatiling tahimik si Harold. Dahil dito, hindi siya naglakas-loob na ipakita ang kanyang kaba. Agad siyang ngumiti ulit, “Tungkol pa rin ito sa kooperasyon ng kumpanya. Ang kaibigan ni Karylle ay naka-confine ngayon sa ospital, kaya wala talaga siyang gaanong oras o lakas. Kaya gusto ng papa ko na makipag-usap ulit sa’yo kung puwedeng palitan na lang siya? Marami namang mas may karanasan kaysa kay Enn.”Kung nandoon si Karylle, tiyak na mapapansin niya kung gaano katalino si Adeliya sa ganitong sitwasyon. Kahit nasa ilalim ng presyon, hindi niya nakakalimutang maghasik ng alitan.Nang banggitin ni Adeliya na nasa ospital ang kaibigan ni Karylle, halatang nagbago ang ekspresyon ni Harold—parang lumalim ang seryosong tingin nito.Mabilis na kumislap ang mata ni Adeliya, at naramdaman niyang may tsansa siyang makuha ang gusto niya.Bago pa makapagsalita si Harold, nagmadali si Adeliya na magpatuloy, “
Napatitig si Karylle, bahagyang gulat, ngunit agad na ngumiti nang may tuwa: "Christian, gising ka na sa wakas!"Mahina pa rin ang kamay ni Christian, hinawakan lang niya ito sandali at agad na bumitaw. Ngunit ang kanyang mga mata ay puno ng takot habang mahirap na sinabi, "Huwag... aalis... Karylle."Agad na sumagot si Karylle, "Hindi ako aalis. Tatawagin ko na ang doktor ngayon!"Nakahinga nang maluwag si Christian matapos marinig ang pangako ni Karylle.“Mabuti...”Kaagad na pinindot ni Karylle ang bell sa tabi ng kama, at hindi nagtagal, dalawang doktor ang dumating nang nagmamadali.Nakita nilang gising si Christian, at agad silang lumapit nang may halong tuwa at
Karylle ay lumabas na, suot ang isang simpleng light yellow na pambahay. Ang kanyang maluwag na buhok ay nagbigay sa kanya ng itsurang parang inosenteng dalagang estudyante sa kolehiyo, kaya't hindi maiwasang mapansin siya ng mga tao.Nang makita siya ni Christian, hindi na nito naalis ang tingin sa kanya."Karylle."Nicole: "......" Bigla niyang naisip na kailangan niyang magsipilyo.Roxanne: "......" Matagal na siyang nakaupo sa sofa sa sala, pero ni minsan ay hindi siya napansin ni Christian.Ngumiti si Karylle at tumango kay Christian. "Nandito ka na pala, maupo ka."Pagkasabi nito, dumiretso na siya sa sofa.Si Roxanne ay nakaupo sa pangalawang puwesto sa sofa, at si Karylle naman ay dumiretso sa unang puwesto at umupo doon—wala nang espasyo para makaupo si Christian sa tabi niya.Ngunit hindi ito ininda ni Christian. Umupo siya sa pinakamalapit na puwesto kay Karylle sa gilid."Kumusta na ang pakiramdam mo?"Ito na naman…Parang ito na ang paboritong tanong ni Christian sa kanya
Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang
Nanlaki ang mga mata ni Adeliya, ngunit agad niyang ibinaba ang kanyang ulo upang walang makapansin.Hindi na ito pinansin ni Karylle, dahil alam na niya kung ano ang iniisip nito.Nang makita niyang gaya ng inaasahan ay hindi nagsalita si Adeliya, bahagya siyang ngumiti. "Kung talagang gusto mong manatili sa ganitong kalagayan, hayaan mo, pagbibigyan kita."Sa pandinig ng iba, tila ba puno ng panghihinayang ang sinabi ni Karylle, ngunit para sa tatlong taong kaharap niya, iba ang naging dating nito.Dahil iyon mismo ang iniisip ni Karylle—na manatili si Adeliya sa ganitong kalagayan habambuhay.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Andrea. Malalim siyang huminga bago magsalita, "Karylle, paano mo nasabi 'yan? Magkapatid kayo!"Ngumiti si Karylle, ngunit malamig ang kanyang tinig. "Ganyan talaga ang mundo, Andrea. Survival of the fittest. Kung wala kang kakayahan, matutulad ka sa mga pinababayaan. Kung pinili ng pinsan kong magpakatamlay at magkulong sa sarili niyang mundo, hayaan na lang
Napailing si Karylle, habang si Nicole naman ay napangisi nang bahagya. Napaka-plastik talaga ng babaeng ito! Ang husay niyang magsinungaling nang diretso habang nakatingin sa mata ng kausap!"Hay… wala na akong magagawa. Bata pa ang pinsan mo, kung ganito siya habangbuhay, paano na ang magiging kinabukasan niya?"Lumapit si Karylle sa upuan malapit sa kama ni Adeliya at umupo. Tiningnan niya ito saglit bago ngumiti nang bahagya."Adeliya."Sa simpleng pagtawag na iyon, bahagyang gumalaw ang talukap ng mata ni Adeliya. Hindi ba nagre-record si Karylle? Bakit niya ito tinawag nang ganoon?Pero agad niyang naisip—wala naman nang pakialam si Karylle kung may recording pa o wala. Sigurado siyang hindi na ito magpapanggap.Gayunpaman, ang recording noon ay inilabas ni Harold, at kahit papaano ay naapektuhan din nito ang reputasyon ni Karylle. Ibig sabihin, hindi talaga gustong ipalabas ni Karylle iyon dati, hindi ba?Habang iniisip ito ni Adeliya, naramdaman niyang nakatingin sa kanya si K
Tumaas ang kilay ni Karylle at nagsalita, "Narito lang ako para bisitahin ang pinsan ko, anong problema?"Napangisi bigla si Nicole, "Ewan ko, pero parang hindi ka mapakali."Tahimik lang si Karylle, ngumiti at mukhang kampante. "Tara na."Tumaas din ang kilay ni Nicole at sumunod.……Sa mga sandaling ito, nasa loob na si Lucio ng kwarto ni Adeliya.Ang lugar na ito ay isang mental hospital. Natatakot si Andrea na baka seryosong nade-depress ang anak niya kaya sinasamahan niya ito, takot na baka may mangyari pa.Parehong nakatingin ang mag-ina sa katawan ni Lucio, at halatang hindi maganda ang ekspresyon ng mga mukha nila.Si Adeliya, na kanina pa tahimik, biglang hindi na nakapagpigil. Tinitigan niya si Lucio nang diretso. "Bakit? Bakit mo kailangang payagan si Karylle?! Kung pupunta siya, anong mangyayari sa hinaharap?"Mukhang hindi rin maganda ang pakiramdam ni Andrea, kaya seryosong tiningnan si Lucio at sinabing, "Hindi mo na pwedeng hayaan si Karylle na magpatuloy sa ganitong p
Sa ilalim ng matalim na tingin ni Myra, nagsalita na rin si Lucio, "Ginoong Sanbuelgo, masyado akong naging agresibo sa pagkakataong ito... Humihingi ako ng paumanhin at umaasa ako na mabigyan mo ng isa pang pagkakataon ang Granle."Talagang ibinaba ni Lucio ang kanyang pride.Kahit galit at puno ng sama ng loob, wala siyang magawa kundi magpakumbaba sa harap ni Harold.Tinitigan siya ni Harold nang malamig at sinabing kalmado, "Puwedeng magpatuloy ang kooperasyon, pero may mga kondisyon."Agad na nagpasalamat si Myra, "Maraming salamat po, Ginoong Sanbuelgo. Ano po ang inyong mga kundisyon?"Tahimik lamang si Lucio, ayaw na niyang magsalita.Malumanay na sinabi ni Harold, "Una, sa panibagong kasunduan, itataas ang kita ng Sanbuelgo ng isang porsyento, at ang tagal nito ay pansamantalang itatakda sa loob ng isang taon. Pangalawa, ang plano ni Karylle ay kailangang maging bahagi ng kooperasyon, at si Karylle lamang ang dapat na mamahala nito."Tulad ng napag-usapan nila sa pagpupulong,