Napakunot ang noo ni Lucio, "Ano ang balak mong gawin?""Hindi mo kailangang alalahanin ito ngayon, ako na ang bahala," sagot ni Andrea.Pagkatapos magsalita, hindi na niya pinansin si Lucio at ibinaba ang telepono.Tumingin si Adeliya kay Andrea nang may pag-aalala. "Mama, ano ang plano mo?"Kumunot ang noo ni Andrea, "Bukod sa ilagay ang kaligtasan niya sa peligro, sa tingin mo ba may mas mabuting paraan? Habang buhay na tayong walang kapayapaan hangga't nabubuhay si Karylle."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya, "Ikaw... Balak mo ba siyang patayin?""Paano mo naman siya mapapatay ngayon?" Bumakas ang lungkot sa mukha ni Andrea."Ibig mong sabihin, papahinain mo siya sa sakit?" Kumunot ang noo ni Adeliya, halatang hindi sang-ayon. "Pero kung simpleng sakit lang, may silbi ba iyon?""Hindi natin pwedeng patagalin ito, kung hindi, mapipilitan lang ang kumpanya na pilitin ang daddy mo na pumili. Limang araw, dapat ayusin na natin ang lahat."Kumunot ang noo ni Adeliya, pero nan
Pagkasabi niyon, nanatiling nakatitig si Karylle kay Christian.Ngunit...... wala pa rin siyang reaksyon.Napabuntong-hininga si Karylle nang walang magawa, "Ikaw...... Ayaw mo ba akong patawarin, kaya hindi mo gustong magising? Christian, basta magising ka lang, ipapangako kong magiging tayo, pwede ba?"Pero gaya ng dati, hindi pa rin kumikibo si Christian.Muling napabuntong-hininga si Karylle, tila nadadala na ng lungkot, at nagsalita sa isang desperadong tono, "Alam ko...... Ayaw mo akong patawarin. Ngayon, pumayag na rin si Tito Jayme na maging tayo, pero ako...... ako ang hindi marunong magpahalaga. Ako ang nawalan sa'yo."Sa loob ng kwarto, bumalik ang katahimikan.Nananatili si Karylle sa kanyang upuan, hindi gumagalaw.Pinipilit niyang mag-isip ng paraan kung paano mapapagalaw si Christian at mapipilit siyang magising.Hindi niya magawang sabihin na aalis siya kung hindi ito magigising.Ngunit ayaw rin niyang manatiling walang malay si Christian nang ganito, kaya muli siyang
Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Roxanne, saka siya napailing nang hindi namamalayan, "Hindi ko kayang pumasok."Napabuntong-hininga si Karylle at mahinang nagsabi, "Kanina pa ako nasa tabi niya, ang sinabi ko lang sa kanya ay pinagsisisihan ko ang lahat at gusto kong makasama siya. Sinabi ko rin na pumayag na si Tito na maging kami. Sa totoo lang, halos pareho lang ang sinabi ko."Umiling si Nicole, "Hindi, mas mabuti na ikaw ang pumasok. Ikaw lang ang... makakapagparamdam sa kanya."Umiling si Karylle, "Iniisip ko, kung patuloy na gagawin ito, baka magkaroon ng kabaligtarang epekto?"Napaisip si Nicole at agad na tumango, "Oo, Roxanne, sa totoo lang, alam kong sobrang nag-aalala ka para sa kanya. Bakit hindi mo siya samahan sandali?"Sa totoo lang, hindi rin alam nina Karylle at Nicole ang dapat nilang sabihin.Ang sitwasyon, sa totoo lang, ay tila pinipilit ni Karylle si Roxanne, pero sa kaibuturan ng puso ni Roxanne, labis din itong nag-aalala kay Christian. Kaya’t sa ganitong
Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. Kahit sa pamamagitan ng tawag, ramdam niya ang presyong nagmumula sa presensya ng lalaking ito.Pagkalipas ng saglit, mahina niyang sinabi, "Oo, may ilang bagay tungkol sa negosyo na gusto kong pag-usapan sa'yo."Nanatiling tahimik si Harold at hindi agad sumagot.Biglang kinabahan si Adeliya, "Cold...?""Oo."Bahagyang nakahinga nang maluwag si Adeliya at ngumiti, "Karylle, pupunta ako sa opisina bukas para kausapin ka."Mahinang tumugon si Harold at agad binaba ang tawag.Walang dahilan para pakitaan pa siya ng lambing o init ng pakikitungo.Sa tatlong ebidensyang ibinigay ni Karylle, dalawa ang kumpirmado. Sa ngayon, malinaw na hindi na inosente si Adeliya.Habang iniisip niya ito, biglang tumunog ulit ang kanyang telepono.Tiningnan niya ang tumatawag, bahagyang sumimangot, at sinagot ito."Ano na? Lumabas ka at mag-enjoy," ani ng pamilyar na boses na puno ng kasiyahan. Malinaw na kung hindi papayag si Harold, pupunta ang tumatawag
- Bobbie: [Mr. Bo, tungkol sa recording, may nahanap akong tugma sa ilang bahagi nito, pero ang iba ay tuluyang nasira.]Bahagyang kumunot ang noo ni Roy, "Puwede mo bang maibalik 'yung huling bahagi? Parang hindi naman 'yun ang mahalaga."Pagkatapos niyang magsalita, agad nang ipinadala ni Bobbie ang recording.Pinindot agad ni Harold ang play button.Pagkatapos nito, narinig nila ang pag-uusap ng mag-ina.Ngunit...Ang maririnig lang ay ang plano nila kung paano pa muling palalambutin ang puso ni Harold. Nakumpirma na peke ang sinasabing pagbabalik ng sakit, pero... ang mahalagang bahagi ng recording, hindi nila narinig."Tss—" Hindi napigilan ni Roy na mapairap, "Bakit parang niloloko ka lang ni Bobbie..."Nanatili ang malamig na ekspresyon ni Harold. Alam niyang nagbibiro si Roy, pero hindi pa rin maalis ang kanyang pagkalito. Bakit may mga bahagi ng recording na naibalik, pero ang mas mahalagang bahagi ang nawala?- Harold: [Bakit may kulang na bahagi?]- Bobbie: [Na-destroy na a
Nagniningning ang mga mata ni Karylle, at sa huli, ikinuwento niya nang maikli sa dalawa ang mga nangyari nitong mga nakaraang araw.Biglang tumawa si Nicole, "Hahaha! Ang walanghiyang taong 'yan! Dapat lang na malantad siya! Bagay na bagay sila—isang asong lalaki at asong babae!"Kumunot ang noo ni Roxanne, "Bagama’t masasabi nating paghihiganti ito, hindi ba’t... Kung magpakasal si Harold kay Adeliya, at palagi siyang nanggugulo sa’yo ngayon, paano kung mas lalo pa siyang maging masama sa’yo kapag nalaman niyang ganito si Adeliya?"Sa puntong iyon, hindi na nagpatuloy si Roxanne. Kitang-kita ang pag-aalala sa kanyang mukha.Ngumiti lang si Karylle at kalmadong sinabi, "Hindi, hindi ganyang kababaw si Harold. Ang iniisip niya lang ngayon ay may ibang plano ako, kaya lagi siyang kampi kay Adeliya. Kapag nalaman niya ang tunay na ugali ni Adeliya, hihinto rin siya sa panggugulo sa akin."Kumunot muli ang noo ni Roxanne. Bahagya siyang tumingin kay Nicole, at sakto namang nagtama ang ka
Lubhang kinakabahan si Adeliya, halos wala na siyang alam kung ano ang gagawin.Ngunit nanatiling tahimik si Harold. Dahil dito, hindi siya naglakas-loob na ipakita ang kanyang kaba. Agad siyang ngumiti ulit, “Tungkol pa rin ito sa kooperasyon ng kumpanya. Ang kaibigan ni Karylle ay naka-confine ngayon sa ospital, kaya wala talaga siyang gaanong oras o lakas. Kaya gusto ng papa ko na makipag-usap ulit sa’yo kung puwedeng palitan na lang siya? Marami namang mas may karanasan kaysa kay Enn.”Kung nandoon si Karylle, tiyak na mapapansin niya kung gaano katalino si Adeliya sa ganitong sitwasyon. Kahit nasa ilalim ng presyon, hindi niya nakakalimutang maghasik ng alitan.Nang banggitin ni Adeliya na nasa ospital ang kaibigan ni Karylle, halatang nagbago ang ekspresyon ni Harold—parang lumalim ang seryosong tingin nito.Mabilis na kumislap ang mata ni Adeliya, at naramdaman niyang may tsansa siyang makuha ang gusto niya.Bago pa makapagsalita si Harold, nagmadali si Adeliya na magpatuloy, “
Napatitig si Karylle, bahagyang gulat, ngunit agad na ngumiti nang may tuwa: "Christian, gising ka na sa wakas!"Mahina pa rin ang kamay ni Christian, hinawakan lang niya ito sandali at agad na bumitaw. Ngunit ang kanyang mga mata ay puno ng takot habang mahirap na sinabi, "Huwag... aalis... Karylle."Agad na sumagot si Karylle, "Hindi ako aalis. Tatawagin ko na ang doktor ngayon!"Nakahinga nang maluwag si Christian matapos marinig ang pangako ni Karylle.“Mabuti...”Kaagad na pinindot ni Karylle ang bell sa tabi ng kama, at hindi nagtagal, dalawang doktor ang dumating nang nagmamadali.Nakita nilang gising si Christian, at agad silang lumapit nang may halong tuwa at
Tinitigan ni Christian ang cellphone na biglang ibinaba, at unti-unting lumalim ang lungkot sa kanyang mukha.Mula simula hanggang huli, hindi man lang siya binigyan ni Karylle ng paliwanag—tanging tinanong lang siya kung naniniwala ba siya rito.Naniniwala siya.Pero sa sandaling ito, mas gusto niyang marinig ang paliwanag niya. Hindi dahil gusto niyang malaman ang buong katotohanan, kundi dahil gusto niyang maramdaman na nagmamalasakit pa rin ito sa kanya.Dahil kung may pakialam ka sa isang tao, ipapaliwanag mo.Dati, kahit may hindi sila pagkakaunawaan, kahit pa gaano kalamig si Karylle, sinasabi pa rin nito ang panig niya. Pero ngayon… ni isang salita, wala. Ang lamig-lamig ng dating nito, at iyon ang higit na kinatatakutan niya.Sa kaibuturan ng puso niya, unti-unting lumilitaw ang isang masakit na katotohanan na pilit niyang iniiwasan."Hindi... hindi pwede!"Ramdam ni Christian ang malamig na pawis na dumadaloy sa kanyang likod.Eksaktong bumaba noon si Katherine at narinig an
Siyempre, marami rin ang nagrereklamo na puro walang kwentang usapan lang ang kumakalat sa internet. Iniisip nilang imposibleng gawin ng malamig at seryosong si Harold ang ganoong bagay.Napagod si Karylle sa pagbabasa ng mga komento kaya tahimik siyang nag-log out.Hindi napigilan ni Nicole ang sarili at muling nagtanong, "Hoy, magsalita ka nga! Ano ba talaga meron sa inyong dalawa? Sabi nga nila, kung walang hangin, walang alon—siguradong may namamagitan sa inyo!"Napailing si Karylle at napakunot ang noo. "Ano bang sinasabi mo? Wala akong kahit anong relasyon sa kanya!" Ngunit naalala niya ang nangyari sa conference room. "Pero nung araw na ‘yon, kinailangan kong patunayan ang sarili ko. Pinakita kong hindi ako basta-basta pwedeng suwayin. Kung may lalabag sa utos ko, huwag nilang asahang magiging mabait ako.""Tapos?"Ikinuwento ni Karylle ang buong pangyayari kay Nicole, at halos malaglag ang panga nito."Grabe, ate! Hindi mo ako niloloko, ‘di ba? Iyon lang ‘yon?" Napailing si Ni
Nararamdaman niyang parang naiinggit siya nang bahagya.Gayunpaman, may ilang tao na hindi mapigilang mapailing sa kanilang isipan. Iniisip nila, "Akala ba nila, dahil lang may konting talento, ay magagawa na nila ang kahit ano? At talagang iniisip ba nila na bibigyan siya ni Ginoo Sanbuelgo ng ganitong klaseng pagpapahalaga?"Samantala, nakatingin lamang si Harold kay Karylle nang hindi nagsasalita. Nagkatinginan sila—parehong malamig ang ekspresyon, at wala man lang bahid ng emosyon sa kanilang palitan ng titig.Ngunit sa kabila nito, may kakaibang pakiramdam sa paligid.Parang silang dalawa lang ang naroroon, at ang lahat ng iba pa ay naging bahagi na lang ng background, hindi makapasok sa mundo ng dalawang taong ito.Walang sinuman ang naglakas-loob na huminga nang malalim, at walang makapagsabi kung ano ang tunay na iniisip ni Ginoo Sanbuelgo sa sandaling iyon.Sa katunayan, ang iba ay nagsisimula nang matakot. Baka magalit si Harold at mapagbuntunan sila ng galit nito.Habang ab
Namula ang mukha ng lalaki sa hiya, at sa sumunod na segundo, halos pasigaw niyang sinabi, "Normal na pagpupulong lang ito! Pero nag-record ka, Miss Granle! Hindi ba ilegal ‘yan?!""Batas?" Bahagya akong ngumiti at inulit ang salitang binanggit niya, puno ng bahagyang panunuya.Napansin kong nag-iba ang ekspresyon ng karamihan sa loob ng silid.Isang babaeng halatang may paghanga sa akin ang tumingin nang diretso sa lalaking sumisigaw, bago napailing at napabuntong-hininga. "Hindi ka ba nakatulog nang maayos kagabi? Bakit parang hindi mo alam ang sinasabi mo?"Halatang naiinis na siya sa pinagsasabi ng lalaki. "Si Miss Granle ay isang Iris, sa tingin mo ba hindi niya alam kung ano ang legal at ilegal?"Bagamat hindi niya direktang sinabi, malinaw sa lahat na ang tanong ng lalaki ay isang malaking kahangalan."A-Ako...!" Nabubulol ang lalaki, hindi na makahanap ng matinong sagot.Si Benjamin Raymundo, na kanina pa tahimik, ay halatang mas nagdilim ang mukha.Hindi man siya direkta kong
Hinila ko lang ang aking labi at hindi ko na pinansin si Harold.Ni hindi ko siya nilingon nang tumayo ako at lumabas ng silid.Naiwan si Harold sa kanyang upuan, hindi gumagalaw, pero ramdam ko ang matalim niyang tingin na nakasunod sa aking likuran. Para bang kaya niyang butasin ang likod ko gamit lang ang kanyang mga mata.Kung ibang tao lang siguro ang nasa sitwasyon ko, matagal nang nanghina ang mga tuhod nila o kaya'y nanginig ang mga kamay sa bigat ng presensya ni Harold. Pero ako? Hindi. Sa halip, mas lalo akong nag-apoy sa galit habang palayo sa kanya.Hindi ko na talaga siya kayang tiisin kahit isang saglit pa.Noon, nasasaktan ako kapag pinaparamdam niyang wala siyang pakialam sa akin. Pero ngayon, nang makita ko kung paanong lahat ng bagay sa kanya ay may halong interes, hindi ko maipaliwanag ang tindi ng pagkadismaya ko.Para bang bigla kong naisip kung gaano ako naging bulag noon.Ngayon ko lang tuluyang naunawaan na wala pala talaga akong halaga sa kanya.Pero kahit gan
Tulad ng inaasahan.Sa sandaling ito, inalis na ni Harold ang tingin niya at bahagyang pinasadahan ng tingin ang lahat ng nasa silid.“Magsisimula na bukas ang pagpapatupad ng plano. Kailangan ninyong makipag-cooperate nang buo at sundin ang mga galaw niya.”“Sige.”May sumagot, may tumango.Hindi na nagsalita pa si Karylle. Masyado na siyang maraming nasabi kanina, at ngayon ay pakiramdam niya’y nanuyo na ang kanyang lalamunan.Pagkatapos noon, tumayo na si Harold at lumabas ng silid.Agad namang nagsalita si Bobbie, “Tapos na ang meeting. Pwede na kayong bumalik sa trabaho at ayusin ang susunod na hakbang.”Walang nagsalita. Isa-isa nilang tinipon ang mga gamit nila at lumabas ng silid.Bilang bagong director na inilagay sa kumpanya, iba-iba ang naging reaksyon ng mga tao kay Karylle. May mga nananatiling neutral, may mga hindi nagugustuhan ang kanyang posisyon at iniisip na wala siyang silbi, at may mga tahimik lang na nagmamasid kung ano ang mangyayari.Pero hindi na niya iyon ini
Ginanap ni Gillian ang tanong na iyon hindi para guluhin si Karylle, kundi para masigurado ang kaligtasan ng buong proyekto.Saglit na dumaan ang tingin ni Karylle kay Harold, ngunit napansin niyang wala itong balak na magsalita — parang sinasadya nitong hayaan siyang harapin ang sitwasyon nang mag-isa.Alam niyang sinusubukan siya ni Harold. Kung hindi niya mapatunayan ngayon ang kakayahan niya bilang project head, mahihirapan siyang kontrolin ang mga tao sa kumpanya sa mga susunod na araw.Kung ibang tao siguro ang nasa kalagayan niya, maaaring hindi na nila papansinin ang ganitong pagtutol at simpleng idadahilan na si Harold naman ang nagdala sa kanila rito. Pero hindi ganoon si Karylle.Alam niya na kung magtatagumpay ang proyektong ito, mas titibay ang posisyon niya sa Granle Group. Kaya hindi niya hahayaang mapahiya siya sa harap ng lahat.Habang nanonood ang lahat na parang naghihintay ng pagkakamali, kalmadong nagsalita si Karylle, "Manager Gillian, kung tama po ang pagkakaint
Tahimik ang lahat. Nang tumingin si Bobbie kay Karylle, marahan itong tumango bilang hudyat na maaari na siyang magsimula.Agad namang kinuha ni Karylle ang kanyang USB flash drive, isinaksak ito sa laptop, at ini-project ang screen sa harap ng conference room.Mula sa kinaroroonan ni Harold, na hindi pa rin nagsasalita, pinagmamasdan niya ang mapuputing kamay ni Karylle habang ginagamit ang mouse. Hindi niya napigilang maalala ang eksena noong gabing nagpunta siya sa bahay ni Karylle — kung paano nito mabilis na na-crack ang lihim na data ng kanyang kumpanya.Ngunit si Karylle, ni minsan ay hindi nag-abalang tingnan si Harold. Deretso lang siyang nag-umpisa ng kanyang presentasyon.Habang nag-e-explain si Karylle, unti-unting napabilib ang mga tao sa paligid. Ang ilan sa kanila ay hindi naiwasang mapahanga sa malalim na pang-unawa ni Karylle pagdating sa proyekto.Ang totoo, bago pa man sila mag-meeting, marami na ang nakarinig ng balita na si Karylle ang may gawa ng buong plano na i
Narating na ni Karylle ang opisina ni Harold noon, kaya alam niyang halos magkapareho ang disenyo ng kanyang bagong opisina rito.Alam niyang hindi mahilig si Harold sa mga bagay na karaniwan — gusto nito laging kakaiba at naiiba sa lahat. Pero ngayon? Bakit parang ginagawa nitong kapareho ng opisina niya ang opisina ni Harold?Napakunot-noo si Karylle, may kakaibang pakiramdam siyang hindi maipaliwanag."Ano bang pinaplano niya? Bakit ganito?"Alam niyang sa kagustuhang makasal ulit sa kanya, marami nang isinakripisyo si Harold. Pero ito... parang may ibang kahulugan.Umiling si Karylle, pinilit niyang huwag na lamang isipin iyon. Dumiretso siya sa kanyang desk, umupo, at binuksan ang computer. I-export niya ang mga data mula sa kanyang USB flash drive, siniguradong tama ang lahat bago ilabas ang kanyang mga dokumento.Habang abala siya, biglang tumunog ang landline sa mesa niya, dahilan para mahila siya pabalik sa realidad.Kinuha niya ang telepono at sinagot ito, "Hello?"Magalang