Sa mga sandaling iyon, natahimik ang dalawa.Pagkatapos ng maikling katahimikan, napabuntong-hininga si Layrin. "Hay... susuportahan kita kahit ano ang desisyon mo, pero sigurado ka na ba talaga? Pag pumasok ka sa Granle Clan, kontrolado ka na nila, at magiging mahirap para sa’yo ang kumilos nang malaya.""Alam ko," sagot ni Karylle na matatag ang tingin, "pero kung hindi ka papasok sa lungga ng tigre, paano mo makukuha ang mga anak nito?"Napailing si Layrin at tinapik ang balikat niya. "Kung iyon ang desisyon mo, nandito ako para sa’yo. Pero, Karylle, mag-ingat ka palagi."Naramdaman ni Karylle ang init sa puso niya. "Salamat, Layrin. Alam mo, ilang taon na akong nahihiya sa’yo. Itong lugar na ito, tayong dalawa ang nagtayo, pero ikaw lang ang naiwan dito para magbantay.""Huwag mong sabihin ‘yan. Trabaho ko na alagaan ka. Kung hindi dahil sa’yo, wala tayong reputasyon ngayon bilang abogado. Maraming tao ang tumatakbo para sa’yo. Ako? Nandito lang ako para suportahan ka. Kung hindi
Punong-puno ng gulat ang mga mata ni Bobbie."Mr. Sanbuelgo...!"Kanina, ayaw ni Harold na burahin iyon—ang gusto niya lang ay makita si Karylle na malungkot.Pero… pagkatapos niyang mabasa ang Weibo ng kanyang lolo, bigla siyang nakaramdam ng kakaibang kaba!Ang mga salitang binitiwan niya kanina ay parang lumabas lang nang hindi niya napag-isipan.Pinipigilan niyang mapalunok habang pinipigilan din ang magkalat pa ng salita. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Napansin ni Bobbie ang pagkalito sa mukha niya kaya’t muling nagsalita."May isa pa pong bagay, sir. Kaninang umaga, si Mr. Handel po ang naghatid kay Miss Granle sa law firm. Pero wala pong nabanggit tungkol dito sa Weibo."Agad na tumalim ang tingin ni Harold kay Bobbie.Napabuntong-hininga si Bobbie, inangat ang salamin sa tulay ng kanyang ilong, at tila kalmado pa rin.Pagkalipas ng ilang saglit, hinilot ni Harold ang kanyang sentido, at biglang kumalma."Huwag mo nang intindihin."Kahit pabago-bago ang ugali ng kanila
Crazy Bee:"Ang bawat pamilya may kanya-kanyang problema na mahirap solusyunan. Sa pagkakataong ito, hindi pa nagbigay ng malinaw na posisyon si Mr. Sanbuelgo. Lahat ng pahayag ay galing sa matanda ng pamilya Sabuelgo. Hindi ba pwedeng hindi ito sumasalamin sa tunay na nararamdaman ni Mr. Sanbuelgo?"Iris Fan Girl:"Ano bang hindi malinaw? Obvious naman ang lahat! Ang mga tao sa pamilya Sabuelgo, parang iisang ilong lang ang pinanggagalingan ng hininga nila—siyempre, gagawin nila ang lahat para protektahan ang interes nila. Si Karylle? Outsider lang siya! Sino ba naman ang tunay na magpapahalaga sa kanya? Kung ako ang tatanungin, tama lang na magkatuluyan sina Karylle at Mr. Handel. Sana magtagal sila at magkaroon agad ng anak na kasing ganda o talino nila!"All Mobs:"Ano ba kayo, puro kalokohan sinasabi niyo! Si Mr. Sanbuelgo ay napakabuting tao, at mabait siya kay Karylle sa nakaraang mga taon. Pero ano ang ginawa ni Karylle? Hindi niya pinahalagahan! Noong nalugi ang pamilya Lin,
Nagbago ang ekspresyon ni Adeliya, at habang naririnig ang matigas na salita ng kanyang ina, hindi niya mapigilang manginig."Mom..."Napabuntong-hininga si Andrea at nagsalita nang may halong pag-aalala, "Adeliya, alam mo dapat ito sa sarili mo. Dahil nga hindi ka niya gusto kaya natin ginamit ang pagiging life-saving benefactor mo. Ginawa natin ang lahat para masira ang posisyon ni Karylle sa puso niya."Mahigpit na hinawakan ni Adeliya ang kumot sa kanyang katawan ngunit nanatiling tahimik.Napansin ito ni Andrea at alam niyang mabigat ang nararamdaman ng anak, kaya naman nagsalita siya nang mas malumanay. "Anak, kapag naabot mo ang edad ko, baka maintindihan mo na ang nararamdaman ay hindi laging pinakamahalaga. Mas importante ang estado, kapangyarihan, at pera. Kaya ng isang tao na mabuhay kahit walang pagmamahal, pero kapag wala kang pera at posisyon, wala kang kakainin at baka mamatay ka sa gutom.""Walang sinuman sa mundong ito ang hindi mabubuhay nang wala ang isang tao. Ang
Nagningning ang mga mata ni Adeliya at agad niyang binigyan ng thumbs up si Andrea, “Mom, ikaw talaga ang ina ko! Ang galing mo talaga, iba ka pa rin sa lahat!"Napangiti si Andrea, “Sige, magpaka-behave ka lang sa ospital sa mga susunod na araw. Alam mo naman dapat kung hanggang saan mo kayang dalhin ang relasyon niyo ni Harold, di ba?”Huminga nang malalim si Adeliya at seryosong tumango, “Mom, huwag kang mag-alala. Hindi na ako tulad ng dati. Sisiguraduhin kong magtatagumpay ako ngayon, at ikakasal kami ni Harold sa loob ng dalawang buwan!”"Good, may ilang bagay pa akong kailangang asikasuhin kaya hindi kita palaging masasamahan. Papupuntahin ko na lang ang assistant mo.""Okay."Pag-alis ni Andrea, pumasok ang assistant na naghihintay sa labas. Lumapit ito kay Adeliya at magalang na nagsabi, "Miss Granle, may gusto po ba kayong ipagawa sa akin ngayon?"Ngumiti si Adeliya, "Wala pa naman. Magpahinga ka muna, tatawagin kita kung may kailangan ako.""Sige po."Tatlong araw ang lumip
"Timing ba ang mali ko?"Pagdating ni Harold, hindi sarado ang pinto, kaya naman nang dumating si Karylle sa pintuan, ang bumungad sa kanya ay ang tila matamis na eksena sa loob ng kwarto.Biglang nanigas ang ngiti sa labi ni Adeliya, ngunit agad din siyang ngumiti at sinabi, "Karylle, nandito ka pala, pasok ka!"Tiningnan niya si Karylle na halatang nagiging maingat, iniisip kung gaano karami ang narinig nito. Noong araw ng salu-salo, hindi niya maipaliwanag nang maayos ang nangyari, at ngayon, kung haharapin siya ulit ni Karylle, siguradong mawawasak ang mabuting imahe na pilit niyang binubuo!Agad namang sumeryoso ang tingin ni Harold kay Karylle, may halong kakaibang emosyon sa kanyang mga mata.Bahagyang ngumiti si Karylle, narinig niya ang paliwanag ni Adeliya at Harold tungkol sa salu-salo kanina, pero wala siyang balak pagtuunan ito ng pansin. Ni hindi siya interesado kung ano man ang iniisip ni Harold tungkol dito.Tumingin siya kay Harold at ngumiti, "Narinig ko na magtatrab
"Since nagkaroon ako ng pagkakataong makaharap si Mr. Sanbuelgo ngayon, mas mabuting sabihin na ang ilang bagay. Ang mga ginawa ng matanda at ang nangyayari sa pagitan natin ay alam mo naman sa sarili mo. May mga bagay na hindi ko pinapansin dahil ayokong bigyan ng pansin, pero kapag sobra na, huwag mo akong sisihin kung talagang kikilos na ako."Ang boses niya ay malamig at seryoso, wala na ang dating lambing na meron siya noon.Biglang napatingin si Adeliya kay Harold na halatang kinakabahan, pero nakita niya sa mga mata nito ang matinding panlalait. Sa sumunod na saglit, narinig niyang tumawa ito nang sarkastiko, "Hindi nagsisinungaling si lolo, at alam mo 'yan. Ang ginawa ninyong kababawan at kasamaan ng tatay mo ay nakakadiri."Bumagsak ang mukha ni Karylle, "Ako kaya mong pagsalitaan ng ganyan, pero ang tatay ko? Hindi mo pwedeng insultuhin!"Mukha itong simpleng pangungusap, pero sa huling dalawang salita ay biglang lumabas ang mabagsik na aura niya.Natigilan sina Adeliya at H
Nang makita ang biglang pag-alis ni Karylle, nagmamadaling nagsalita si Adeliya, “Karylle!”Nag-aalala siyang tumayo mula sa kama, pero bigla siyang pinigilan ni Harold, “Huwag mo na siyang alalahanin!”Bahagyang namutla ang mukha ni Adeliya at agad na umiling, “Harold, si Karylle ay hindi pa tuluyang nakakabawi, at ang nangyari kahapon ay siguradong malaki ang naging epekto sa kanya. Pinilit ko na siyang aliwin, pero mukhang hindi niya matanggap. Baka may gawin siyang masama sa sarili niya!”Nanlaki ang mga mata ni Harold.Alam niyang si Karylle ay nag-iisa na ngayon, at wala na siyang kahit sinong malalapitan o mahal sa buhay na maaaring magpigil sa kanya. Kung sakaling magpatiwakal nga siya...Pero sa sumunod na sandali, malamig siyang tumawa, “Si Karylle ay likas na mapagkunwari, at gagawin ang lahat para makuha ang gusto niya. Paano niya magagawang saktan ang sarili niya?”Bagama’t may konting ngiti sa mata ni Adeliya, nagpanggap pa rin siyang nag-aalala at umiling nang malungkot
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang
Nanlaki ang mga mata ni Adeliya, ngunit agad niyang ibinaba ang kanyang ulo upang walang makapansin.Hindi na ito pinansin ni Karylle, dahil alam na niya kung ano ang iniisip nito.Nang makita niyang gaya ng inaasahan ay hindi nagsalita si Adeliya, bahagya siyang ngumiti. "Kung talagang gusto mong manatili sa ganitong kalagayan, hayaan mo, pagbibigyan kita."Sa pandinig ng iba, tila ba puno ng panghihinayang ang sinabi ni Karylle, ngunit para sa tatlong taong kaharap niya, iba ang naging dating nito.Dahil iyon mismo ang iniisip ni Karylle—na manatili si Adeliya sa ganitong kalagayan habambuhay.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Andrea. Malalim siyang huminga bago magsalita, "Karylle, paano mo nasabi 'yan? Magkapatid kayo!"Ngumiti si Karylle, ngunit malamig ang kanyang tinig. "Ganyan talaga ang mundo, Andrea. Survival of the fittest. Kung wala kang kakayahan, matutulad ka sa mga pinababayaan. Kung pinili ng pinsan kong magpakatamlay at magkulong sa sarili niyang mundo, hayaan na lang
Napailing si Karylle, habang si Nicole naman ay napangisi nang bahagya. Napaka-plastik talaga ng babaeng ito! Ang husay niyang magsinungaling nang diretso habang nakatingin sa mata ng kausap!"Hay… wala na akong magagawa. Bata pa ang pinsan mo, kung ganito siya habangbuhay, paano na ang magiging kinabukasan niya?"Lumapit si Karylle sa upuan malapit sa kama ni Adeliya at umupo. Tiningnan niya ito saglit bago ngumiti nang bahagya."Adeliya."Sa simpleng pagtawag na iyon, bahagyang gumalaw ang talukap ng mata ni Adeliya. Hindi ba nagre-record si Karylle? Bakit niya ito tinawag nang ganoon?Pero agad niyang naisip—wala naman nang pakialam si Karylle kung may recording pa o wala. Sigurado siyang hindi na ito magpapanggap.Gayunpaman, ang recording noon ay inilabas ni Harold, at kahit papaano ay naapektuhan din nito ang reputasyon ni Karylle. Ibig sabihin, hindi talaga gustong ipalabas ni Karylle iyon dati, hindi ba?Habang iniisip ito ni Adeliya, naramdaman niyang nakatingin sa kanya si K
Tumaas ang kilay ni Karylle at nagsalita, "Narito lang ako para bisitahin ang pinsan ko, anong problema?"Napangisi bigla si Nicole, "Ewan ko, pero parang hindi ka mapakali."Tahimik lang si Karylle, ngumiti at mukhang kampante. "Tara na."Tumaas din ang kilay ni Nicole at sumunod.……Sa mga sandaling ito, nasa loob na si Lucio ng kwarto ni Adeliya.Ang lugar na ito ay isang mental hospital. Natatakot si Andrea na baka seryosong nade-depress ang anak niya kaya sinasamahan niya ito, takot na baka may mangyari pa.Parehong nakatingin ang mag-ina sa katawan ni Lucio, at halatang hindi maganda ang ekspresyon ng mga mukha nila.Si Adeliya, na kanina pa tahimik, biglang hindi na nakapagpigil. Tinitigan niya si Lucio nang diretso. "Bakit? Bakit mo kailangang payagan si Karylle?! Kung pupunta siya, anong mangyayari sa hinaharap?"Mukhang hindi rin maganda ang pakiramdam ni Andrea, kaya seryosong tiningnan si Lucio at sinabing, "Hindi mo na pwedeng hayaan si Karylle na magpatuloy sa ganitong p
Sa ilalim ng matalim na tingin ni Myra, nagsalita na rin si Lucio, "Ginoong Sanbuelgo, masyado akong naging agresibo sa pagkakataong ito... Humihingi ako ng paumanhin at umaasa ako na mabigyan mo ng isa pang pagkakataon ang Granle."Talagang ibinaba ni Lucio ang kanyang pride.Kahit galit at puno ng sama ng loob, wala siyang magawa kundi magpakumbaba sa harap ni Harold.Tinitigan siya ni Harold nang malamig at sinabing kalmado, "Puwedeng magpatuloy ang kooperasyon, pero may mga kondisyon."Agad na nagpasalamat si Myra, "Maraming salamat po, Ginoong Sanbuelgo. Ano po ang inyong mga kundisyon?"Tahimik lamang si Lucio, ayaw na niyang magsalita.Malumanay na sinabi ni Harold, "Una, sa panibagong kasunduan, itataas ang kita ng Sanbuelgo ng isang porsyento, at ang tagal nito ay pansamantalang itatakda sa loob ng isang taon. Pangalawa, ang plano ni Karylle ay kailangang maging bahagi ng kooperasyon, at si Karylle lamang ang dapat na mamahala nito."Tulad ng napag-usapan nila sa pagpupulong,
Tumingin si Santino kay Karylle na tila nagtataka, ngunit agad na tumayo si Karylle at nagsabi, "Uncle, bihira kang makapunta rito sa bahay ko, kailangan mong maghapunan dito bago ka umalis.""Hahaha, hindi maganda ang kalusugan mo ngayon, at marami pa akong oras. Tsaka hinihintay na ako ng auntie mo sa bahay, sinabi kong uuwi ako para maghapunan. Kung may oras ka, ikaw na lang ang pumunta sa bahay."Ngumiti si Nicole, "Sige, uncle, umuwi ka na muna, magkikita tayo kapag may oras ulit."Hinaplos ni Santino ang ulo ni Nicole na parang naglalambing, "Ikaw, kulit! Samahan mo si Karylle at matuto ka sa kanya. Huwag puro gala araw-araw.""Aba, masipag na ako ngayon!" tugon ni Nicole na may pagmamalaki, sabay taas ng braso, "Tingnan mo ang mga muscles ko! Ako na ngayon ang personal bodyguard at yaya ni Karylle!"Biglang natawa si Santino at umiling nang bahagya, "Sige na, aalis na ako. Huwag kayong magpupuyat masyado.""Sige, uncle! Ingat po!"Wala nang sinabi pa si Santino at umalis.Pagka
"Sige, ipapadala ko sa'yo." Pagkatapos magsalita ni Karylle, binuksan niya ang WeChat at ipinadala kay Santino ang address.Ngumiti si Santino, "Sige, pupunta na ako diyan ngayon.""Sige."Pagkatapos nilang mag-usap sa telepono, lumabas si Karylle mula sa kwarto at nakita si Nicole na umakyat sa kama sa ikalawang kwarto. Halatang narinig niya ang pag-uusap ni Karylle."Ano’ng nangyari? Pupunta ba dito si Tito?"Tumango si Karylle, "Oo, pupunta siya para makita ako, at para pag-usapan din ang tungkol sa mga bagay sa kumpanya. Tingin ko, tapos na ang meeting at may mga bagong desisyon na.""Tsk, sigurado akong napagalitan si Lucio ngayon. Isipin mo, ang chairman ng bayan, pinagsabihan ng mga shareholders nang sabay-sabay! Ang saya siguro ng eksena. Sigurado akong ang sama ng mukha ni Lucio ngayon."Ngumiti lang si Karylle at nagkwentuhan pa sila saglit. Maya-maya, dumating si Santino, may dalang maraming prutas.Kinuha ni Nicole ito nang casual lang, at may makikitang kalayaan sa kanyan