Tumunog ang doorbell, at agad na binuksan ni Uncle Wu, ang tagapangalaga ng bahay, ang pinto. Binati siya ng matandang babae at napansin niyang pareho pa rin si Karylle gaya ng dati, kaya ngumiti si Uncle Wu sa kanya, "Miss Karylle, nandito ka na."Dati, tinatawag siyang "young lady," pero ngayon ay binago ni Uncle Wu ang kanyang tawag, kaya't medyo nahirapan pa rin siya dito.Para kay Karylle, okay na rin ang bagong tawag na ito. Ngumiti siya at tumango, "Oo, kamusta, Uncle Wu."Tumabi si Uncle Wu, at pumasok si Karylle hawak ang isang kahon ng regalo.Naka-upo si Lady Jessa sa sofa at naghihintay. Nang marinig ang mga boses, agad siyang nagbitaw ng, "O, halika na at maupo ka. Sabi mo isa’t kalahating oras, at eksakto ngang isa’t kalahating oras. Hindi ka man lang dumating nang mas maaga!"Nagpalit ng sapatos si Karylle at lumapit kay Lady Jessa na may ngiti, "Traffic kasi sa daan.""Sige na, halika dito, hija, dito ka sa tabi ko!"Hinila siya ni Lady Jessa para umupo sa tabi niya.T
Sabay na napatingin sina Karylle at Lady Jessa. Agad ding napansin ng mga bagong dating si Karylle, at kitang-kita ang pagka-irita sa kanilang mga mukha!"Ang kapal ng mukha mo para magpunta pa rito!" Galit na galit ang boses ni Lauren, at wala siyang pakialam kahit walang respeto ang dating nito.Napatigil ang tingin ni Karylle, pero hindi siya sumagot.Kahit papaano, alam niyang mas matanda si Lauren. Kung papatulan niya ito, lalo lang niyang mapapahiya si Grandma.Hindi niya iniisip ang sinasabi ng iba, pero iniisip niya ang mararamdaman ni Grandma. Ayaw niyang makita ni Grandma ang away nila ng asawa ng anak niya. Bagama't kinakampihan siya ni Grandma, lalo lang nitong pinapalala ang alitan nila.Biglang dumilim ang mukha ni Lady Jessa, "Lauren!"Medyo nadismaya si Lauren, "Mom, ang mga ginawa ni Karylle, alam mo naman siguro. Ilang beses niyang nilagay sa peligro ang pamilya namin, at nakipagsabwatan pa sa mga kalaban natin. Gusto mo pa rin ba siyang ituring na mahal mong apo? Ka
Halos masuka na si Lauren sa galit at di niya napigilang sabihin, "Mom, sa ganitong oras pa talaga, kakampi ka pa sa isang outsider?!"Tiningnan siya ni Karylle. Bagamat may masamang ugali at mainit na ulo si Lauren, galing siya sa isang mayamang pamilya at may sarili siyang dignidad. Mula nang mapangasawa niya ang anak nito hanggang ngayon, hindi pa siya nakarinig ng kahit anong bastos na salita mula kay Lauren.Pero ang hindi pagmumura ay hindi nangangahulugang mabuti ang intensyon. Tingnan mo, palagi siyang tinatapakan ni Lauren at hindi man lang siya binibigyang respeto. Noon, bilang manugang, nirerespeto niya si Lauren, pero ngayon, wala na silang relasyon kaya bakit siya magpapakumbaba o hihingi ng tawad?Kung dumating ang panahon na gagawa ng masama si Lauren sa kanya, hindi rin siya magdadalawang-isip.Tinamad nang tingnan ni Karylle si Lauren at tumingin na lang kay Lady Jessa, "Grandma, kung gusto mong pumunta ako sa banquet bukas, pupunta ako. Hindi rin kasi angkop na manat
Kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan si Nicole, "So, nung kinuha mo ang kaso na 'to, nag-sign ka ng contract sa kanila?""Ako..."Nanggigigil si Nicole at galit na galit na sinabi, "Kasi kulang talaga ako sa pera ngayon. Sinabi niya noon kung gaano ka-grabe si Party A at kung anu-anong sinabi niya. Parang seryoso siya talaga. Akala ko talaga mananalo ako sa kaso. Sabi niya, kapag nanalo ako, bibigyan niya ako ng doble, pero kung matalo ako, ako raw ang magbabayad ng 50 million. Hindi ko na naisip nang mabuti yun sa oras na ‘yun."Halos mabaliw si Nicole, at muntik na namang ihagis ang mouse.Pinigilan siya ni Karylle at tinapik siya sa noo, may halong pagkadismaya, "Talagang naniwala ka sa sinabi ng negosyante? Eh ikaw na nga mismo ang abogado, hindi mo ba nakita ang mga butas dito?""Ako... kasi..." sagot ni Nicole na may halong pagkasama ng loob."Bakit ka nga ba kulang sa pera? Ano bang balak mo? Magkano ba ang kailangan mo?"Napabuntong-hininga si Nicole at sa wakas ay tahimik
Hindi napigilan ni Karylle ang pagtawa, ngunit ngumiti na lang siya at tumango.Tinawagan ni Nicole si Jarren, at sa unang ring pa lang ay sinagot na agad ito, "Miss Santiago, may naisip ka na bang solusyon?"Magalang ang boses sa kabilang linya, pero alam ni Nicole, ang totoo ay gusto lang nitong malaman kung handa na ang 50 million na kabayaran!Pinilit ni Nicole ang sarili na kumalma at ngumiti, "Wala akong ibang solusyon, pero may kapatid akong pwedeng tumulong sa’yo sa kasong ito."Nagulat si Jarren, ngunit ilang sandali lang ay nagsalita ito nang may pagkamangha, "Oh?! May paraan ang kapatid mo? Sino siyang abogado?"Huminga nang malalim si Nicole, parang kinakalma ang sarili. Siguro iniisip ng lalaking ito na naghahanap lang siya ng ibang abogado para matalo.Pero hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa, "Ang kapatid ko ay si Iris!"Pagkasabi niya pa lang nito, narinig ang tunog ng nahulog at nabasag sa kabilang linya, kasunod ang tunog ng gulong ng upuan na kumiskis sa sahig.Mukh
Nagulat agad si Jarren at sinabi, "Sige, sige! Sabihin mo lang ang oras at lugar, ako na ang susundo sa'yo, treat ko ito ngayong gabi!"Ngumiti lang si Karylle, "Mr. Gomez, ikaw na lang ang mag-decide ng location at i-send mo na lang kay Nicole. May kailangan pa akong gawin kaya hindi na ako magtatagal.""O sige, sige, alam kong busy ka," sabi ni Jarren nang may mas magalang na tono kaysa noong kinausap niya si Nicole.Pagkababa ng telepono, hindi mapigilan ni Nicole ang tumawa, "Naku, itong apo na ito, parang totoong apo kung umasta sa'yo! Grabe, ang saya ko talaga! Karylle, ngayon ko lang naramdaman 'yung ginhawa!"Ngumiti lang si Karylle at hindi na nagsalita.May naisip bigla si Nicole at tumingin siya ulit kay Karylle, "Malapit na rin ang birthday party ni Mrs. Sanbuelgo, di ba? Plano mo bang pabagsakin si Adeliya?"Medyo nag-iba ang tingin ni Karylle, parang may pag-aalinlangan.Medyo nalito si Nicole, "Karylle? Anong problema mo?"Bahagyang napabuntong-hininga si Karylle, "Kahi
Inabot ng halos kalahating oras bago siya makarating doon.Diretso niyang tinawagan si Nicole, at sinabi ni Nicole, “Kakarating ko lang din, magkita tayo sa pinto.”Tumugon si Karylle at ibinaba ang tawag.Pagdating nila sa pinto, may napansin silang isang matabang lalaking nasa katamtamang edad na nakatayo roon, na parang taga-welcome, pero halatang palinga-linga siya.Pagkakita kay Nicole, agad na kumislap ang mga mata niya, saka agad siyang tumingin kay Karylle na kasama ni Nicole. Nagmadali siyang bumaba sa hagdan at magalang na bumati, "Miss Iris, kamusta po kayo! Ako po si Jarren na nakausap niyo kanina.”Kahit hindi pa niya nakita si Iris, kilala niya si Karylle!Sino ba naman ang hindi nakakaalam na iisang tao lang ito?Ngumiti lang si Karylle at tumango, “Kamusta, Mr. Gomez, pasok na tayo para makapag-usap.”Sa loob-loob ni Nicole, tinawag niyang “opportunist!” ang lalaki.Nakikita niya ang kapatid niya, at tila kinalimutan siya bigla.Pero bago pa man niya maisip iyon, mabil
Pero, kung alam lang niya na kaibigan ni Nicole si Karylle, paano niya nagawang gawin ito sa kanya?Si Iris, kahit na divorcee na, ay hindi naman tuluyang naputol ang koneksyon niya sa pamilyang Sanbuelgo, at nandiyan din si Mr. Handel para suportahan siya. Kaya naman, paano siya basta-bastang pwedeng bastusin ni Jarren?Agad na nagtaas ng kamay si Jarren at walang sabi-sabing pinunasan ang malamig na pawis sa noo, “Miss Granle, misunderstanding lang ito, puro misunderstanding! Puputulin ko na ang kontrata kay Miss Nicole ngayon na!”Ngumiti si Karylle, “Kung ako ang hahawak ng kaso ni Nicole, baka kailangan mong bayaran siya ng 500 million, Mr. Gomez.”Namula ang mukha ni Jarren at agad siyang sumagot, “Kasalanan ko po talaga ito!” Lumingon siya kay Nicole, “Miss Santiago, patawad talaga, hindi ko napag-isipang mabuti ang mga ginawa ko. Sana hindi niyo na po ito palakihin.”Sa loob-loob ni Nicole, tinitingnan niya si Karylle nang puno ng paghanga!Hindi niya inakala na sa halip na ma
Tahimik na tiningnan ni Karylle si Harold, hindi nagsalita, at dahan-dahang lumapit sa lugar kung saan nakalagay ang mga halaman at bulaklak. Maingat niyang sinuri ang mga ito—walang duda, ito nga ang mga itinanim at inalagaan niya noon.Maliit na mga marka, pati na rin ang hugis ng mga dahon at sanga, ay tumutugma sa mga naaalala niya.Bukod pa rito, wala namang CCTV rito at wala ring mga katulong. Imposibleng palitan ni Harold ang mga halaman ng eksaktong kapareho para lang lokohin siya.Kung may balak si Harold ngayon, bakit niya pinangasiwaang alagaan ang mga halaman kahit noon pa?Ano nga ba talaga ang gusto niyang mangyari?Sa pagkakataong ito, hinarap ni Karylle si Harold nang diretso, wala na ang galit sa kanyang mga mata, pinalitan ito ng kalmado at matatag na tingin."Ano ba talaga ang gusto mong mangyari? Alam mong kahit kailan, hindi na tayo magkakabalikan. Alam ko ring wala kang nararamdaman para sa akin, at ayokong makulong dito habang buhay. Harold, pagod na ako. Hindi
Binuksan ni Harold ang pinto ng kotse at mababang tinig na nagsabi, "Bumaba ka."Bahagyang nanginig ang pilikmata ni Karylle. Ayaw niyang gumalaw, at ramdam niya ang matinding pagtutol sa loob niya.Sa totoo lang, mas gusto pa niyang manatili sa loob ng sasakyan, kahit na pagmamay-ari ito ni Harold.Nang makita niyang hindi siya gumagalaw, lumabas muna si Harold ng kotse. Ilang saglit lang, umikot siya sa kabilang gilid at binuksan ang pinto ng pasahero.Nakita niyang nananatiling nakaupo si Karylle at walang balak bumaba. Muli siyang nagsalita, "Bumaba ka."Kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan ang lalaking nasa harapan niya nang may pagtataka. "Bakit mo ako dinala rito?""’Di mo ba gustong makita? Matagal ka nang hindi nakakabalik."May kakaibang bigat ang tono ni Harold nang sabihin niya iyon.Lalong kumunot ang noo ni Karylle at naramdaman niyang ayaw niyang manatili rito. "Hindi ko na kailangang bumalik. Hindi ko na lugar ito.""Bumaba ka."Mas mabigat ang tono ni Harold kaysa
Kakaiba at hindi maintindihan ang lalaking ito, at ngayon, sa tuwing makakaharap niya ito, napapailing na lang siya sa inis.Ipinadlock ni Harold ang kotse gamit ang kamay niya, saka idiniretso ang tingin kay Karylle.Nakatingin din si Karylle sa kanya, malinaw na hinihintay itong magsalita. Gusto niyang makita kung ano na namang palabas ang gagawin ng lalaking ito at kung anong nakakatawang bagay ang sasabihin niya!Matapos ang ilang segundong katahimikan, sa malalim na boses ay sinabi ni Harold, “Ano ang relasyon niyo ni Christian?”Napatigil si Karylle at napatingin dito na may halong pagtataka. “At anong kinalaman mo ro’n?”Biglang nanlamig ang mukha ni Harold, saka siya napangisi nang may halong galit. “Anong kinalaman ko?!”Kumunot ang noo ni Karylle. May mali ba siyang nasabi?Nanggigigil na nagngitngit ang mga ngipin ni Harold at bigla niyang hinawakan ang pulso ni Karylle, saka ito hinila. Sa madiin na tono, sinabi niya, “Karylle, may puso ka ba talaga?!”Ano ba ang ginawa ni
"May kinalaman ito sa akin.""Harold, maniwala ka sa akin, wala akong kasalanan!"Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. "Sa tingin mo ba, maniniwala ako?""Kailangan mong maniwala sa akin, Harold! Wala talaga akong kinalaman dito!" Napasigaw na si Adeliya, halatang emosyonal.Sa sumunod na sandali, narinig niya ang boses ni Andrea—halatang may halong pagkadismaya."Harold, simula nung nangyaring insidente, parang nawawala na sa sarili si Adeliya. Minsan, hindi na lang siya nagsasalita buong araw, tapos bigla na lang siyang magpipilit na kausapin ka, gusto niyang magpaliwanag sa'yo. Harold, mabuting tao si Adeliya, hindi niya magagawa ang bagay na 'yon, sana maintindihan mo..."Bago pa niya matapos ang sinasabi, nawalan na ng pasensya si Harold."Huwag niyo na akong guluhin. Hanggang dito na lang ang pasensya ko."Pagkasabi noon, ibinaba na niya ang telepono.Ubos na talaga ang pasensya niya sa mag-inang ito. Ayaw na niyang makitang nagpapanggap pa sila.Habang inilalapag niya ang telep
Karylle ay lumabas na, suot ang isang simpleng light yellow na pambahay. Ang kanyang maluwag na buhok ay nagbigay sa kanya ng itsurang parang inosenteng dalagang estudyante sa kolehiyo, kaya't hindi maiwasang mapansin siya ng mga tao.Nang makita siya ni Christian, hindi na nito naalis ang tingin sa kanya."Karylle."Nicole: "......" Bigla niyang naisip na kailangan niyang magsipilyo.Roxanne: "......" Matagal na siyang nakaupo sa sofa sa sala, pero ni minsan ay hindi siya napansin ni Christian.Ngumiti si Karylle at tumango kay Christian. "Nandito ka na pala, maupo ka."Pagkasabi nito, dumiretso na siya sa sofa.Si Roxanne ay nakaupo sa pangalawang puwesto sa sofa, at si Karylle naman ay dumiretso sa unang puwesto at umupo doon—wala nang espasyo para makaupo si Christian sa tabi niya.Ngunit hindi ito ininda ni Christian. Umupo siya sa pinakamalapit na puwesto kay Karylle sa gilid."Kumusta na ang pakiramdam mo?"Ito na naman…Parang ito na ang paboritong tanong ni Christian sa kanya
Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang