Dear Readers, mga first to second week po ng September ang target end ko sa kwentong ito so hindi na siya aabot ng 5K Chapters kagaya ng inaalala niyo. Haha. Inilagay ko na dito para maiwasan ang rumor na 2025 pa raw ang tapos nito. Amp. Mahal ko kayo! Salamat sa gems at sa inyong patuloy na pagbabasa. ~Puprle Moonlight
KAGAYA NG ASAWANG si Geoff, parang nangangapa sa dilim si Alyson ng mga sandaling iyon sa labis na pagkataranta at kawalan ng tamang direksyon kung ano ang dapat niyang gawin. Naghalo na ang kanyang luha, pawis at uhog nang dahil sa malakas niyang pag-iyak na wala namang pumapansin kahit na may mga
SUNOD-SUNOD NG NAPALUNOK ng laway si Geoff habang nakatitig lang sa mukha ng kanyang asawa na pulang-pula na ang mga mata. Sa mga sandaling iyon ay para bang hindi pa nagsi-sink in sa kanya ang lahat ng kaganapan kahit na kitang-kita niya ang sakit na nakabalandra sa mukha ni Alyson habang sinasabi
SALIT-SALITAN NA NAGPALITAN na ng tingin ang triplets. Batid nilang tatlo na nasa panganib sila. Sa mga sandaling iyon ay nag-iisip na sila ng dapat nilang gawin na palaging ipinapaalala ng kanilang ina oras na mangyari iyon. Ang unang itinuro sa kanila ni Alyson ay maging kalmado, ngunit dahil firs
BENTE MINUTOS NA ang nakakalipas magmula nang marating nina Loraine at matandang Gaudencia ang abandonadong building kung saan napag-usapan nilang imi-meet ang mga kidnapper na dumukot sa triplets. Napapalibutan iyon ng nagtatayugang mga talahib. Kung hindi sasadyain na puntahan ang lugar na iyon ay
NAPAHAWAK NA ANG matanda sa kanyang dibdib nang bahagyang manikip iyon dahil sa mga sinabi ni Loraine. Natatanglawan lang sila ng karampot na liwanag mula sa buwan sa bandang dakong iyon ng abandonadong building kung kaya naman medyo malabo ang emosyon na makikita sa mukha nila. Sa mga sandaling iyo
MALAPAD NGUNIT BAKAS na mapakla ang ngiting gumuhit sa mukha ni Loraine nang malinaw na makita ang mga bata na parang nakikipaglaro lang ng taguan sa mga kidnapper nila. Hindi niya pa gaanong maaninag ang mukha nila dahil sa kalayuan pero alam niyang nagsasabi ng totoo si Xandria na hawig ito ng ama
ILANG MINUTONG PINANOOD ng mga kidnapper si Loraine, ngunit maya-maya pa ay sinunod na nila ang utos nito bagama’t mayroong pag-aalinlangan sa kanilang mukha. Lumulan sila ng van at dahan-dahan ng umalis sa harap ng abandonadong building habang inaamoy-amoy ang limpak-limpak na salaping kanilang nak
NAPA-PRENO SI ALYSON at saglit na nanigas ang buong katawan nang mabanaag ang bulto ng kanyang mga anak. Naikuyom na niya ang kanyang mga kamao nang lalo pa niyang isungaw ang mukha at makitang nakasalampak sa lupa ang kanyang mga anak. Bahagyang natatanglawan iyon ng ilaw kung kaya naman malinaw ni