Chapter 2

“You have a press meeting in 10 minutes, ma'am," my secretary informed me.

Napahilot ako sa sintido ko. Sunod-sunod ang meeting na meron ako ngayong araw. Lahat iyon ay mula sa mga naglalakihang tao sa bansa.

"Wala pa bang balita mula kay Mr. Lee? Hindi pa tumatawag ang sekretarya niya? Ilang linggo na ba tayo naghihintay?" sunod-sunod kong tanong at mas lalo lamang na-stress.

Umiling ang secretary ko. "Hindi pa, ma'am. Pero..." Hindi niya natuloy ang sasabihin, halatang nagdadalawang-isip.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Pero ano? Sabihin mo na, Lexi."

"Ma'am, sa tingin ko mukhang matatagalan sa Pilipinas si Mr. Lee bago makabalik dito sa Los Angeles." Nakatingin lang ako sa kanya at hindi agad nagsalita, hinihintay pa ang susunod niyang sasabihin. "Pero kung pupuntahan mo siya sa Pilipinas ay sa tingin ko mas hahanga siya sayo at tatanggapin ang alok mo dahil makikita niya kung gaano ka kasigurado sa project na inaalok mo."

Napahinto ako. It's been exactly four years since my divorce. It has been four years since I left Philippines for Los Angeles. Kinuha ko ang kompanya ng mga magulang ko mula kay Apollo ay ibenta iyon sa ibang businessman. Ginamit ko naman ang pera na napagbentahan ko para itayo ang sarili kong negosyo. I became a big player in the art collection industry. The past few years have been fraught with different challenges and obstacles. But with my son Hades beside me, I was able to stay strong, forced and resilient.

Nang umalis ako ng Pilipinas ay ipinangako ko na hindi na babalik pang muli roon. Tuluyan ko na ibinaon sa limot ang mga ala-ala ng nakaraan. Pero hindi rin naman masama na bumalik doon, lalo pa at alam ko naman sa sarili ko na naka-move on na ako. Kung hahayaan ko kainin lang ako ng nakaraan ko ay patuloy lang ako matatakot na bumalik ng Pilipinas.

"Book a flight. Pupunta tayo ng Pilipinas bukas na bukas din." Tumayo ako mula sa swivel chair ko at inayos ang suot kong suit dress para harapin ang press meeting.

This press meeting was going to be televised in and around Los Angeles. Sa loob ng limang taon ay nagawa kong iangat ang sarili para makilala ng lahat.

The room was folled with reporters and journalists from different stations, camera flashing their lights with microphones projecting from every corner.

“Ms. Lewis, we heard you are about to host the biggest art exhibition auction in the country. How were you able to achieve such a feat in the art industry within a short amount of time?” Came the report from a local Newspaper. 

“It's simple, really," proud kong sagot. "I stayed true to my core values, my goals, and I followed my passion. It wasn't always easy from the beginning, but with resilience and a never-give-up spirit, I was able to surmount all the hurdles on this journey.”

Kitang-kita ko kung paano na-amaze ang mga tao sa press meeting sa tuwing sasagot ako ng mga tanong tungkol sa business ko. Isa iyong sa mga nagustuhan nila sa akin dahil marami sila natututunan.

“Ms. Lewis, there are rumors of your past life. How true is it that you were a mistreated wife before?"

Napakurap ako sa tanong ng isang reporter. Hindi ko alam kung paano nakalusot ang tanong na ito. Kabilin-bilinan ko kanina sa sekretarya ko na walang pwedeng magtanong tungkol sa personal kong buhay.

"Let's just say if my past were a movie, it would have won the award for Best Melodrama!" Fake akong tumawa.

"Now that you're engaged to one of the hottest billionaires in America, does this mean your wedding will be grand?"

Muntik ko na makalimutan na naghihintay nga pala ng tawag mula sa akin ang fiancé ko. Sa sobrang busy ko ngayong araw ay hindi man lang ako nakapag-goodmorning sa kanya.

"We'll surprise you," biro ko sa nagtanong.

Exactly 30 minutes nang matapos ang press meeting ay agad akong umuwi sa bahay. Naabutan ko si Hades na nakikipaghabulan sa yaya niya at pawis na pawis ang katawan.

"I'm home!" nakangiti kong bati.

Napalingon naman si Hades nang marinig niya ang pangalan ko. Tumakbo siya palapit sa akin at niyakap ako nang mahigpit.

"Mommy! I missed you!"

"I missed you too, anak." Hinalikan ko siya sa ibabaw ng ulo niya at hinaplos ang buhok niya. "Did you eat your dinner?"

Bibong tumango si Hades at tinapik ang tiyan niya. "Yes! Good boy ako kay yaya!"

"Very good." Pumalakpak ako at tsaka siya binuhat  "At dahil good boy ka, aalis tayo."

"Where are we going?"

Hindi ko alam kung tama ba na isama suhestiyon ko si Hades pauwi ng Pilipinas. Pero ayaw ko naman siya iwanan. Kahit gaano ako kaabala sa trabaho ay tinitiyak ko na hindi ako kinakapos ng oras pagdating sa anak ko. He's my number one priority, sunod lang ang trabaho ko.

Sa tuwing may business trip ako sa ibang bansa ay hindi ako umaalis ng hindi siya kasama. Hindi rin siya sanay matulog na hindi ako ang katabi. Pero hindi naman siguro kami magtatagal sa Pilipinas. Uuwi na rin kami agad sa oras na makombinsi ko na si Mr. Lee.

"We're going to the Philippines, anak."

Namilog ang mga mata ni Hades, para bang hindi pa makapaniwala. "Really?"

Tumango ako. "Yes, anak."

Matagal na gusto pumunta ni Hades ng Pilipinas dahil sa mga kwento ng yaya niya tungkol sa tarsier. Noong sinabi niya noong isang taon na gusto roon magbakasyon doon ay ginawa ko ang lahat para maalis sa isipan niya ang Pilipinas. Pero walang epekto. Kaya sinabi ko na lang na kapag may oras ako ay pumupunta kami roon.

"Go, help yaya pack your things. Aalis tayo bukas ng maaga."

I watched my son happily ran upstairs. Sumunod naman sa kanya ang yaya niya.

Tumungo ako sa kusina para mag-dinner. Nasa kalagitnaan ako ng pagkain ko nang mag-ring ang cellphone ko. Kinuha ko iyon at nakitang si Steve ang tumatanggap.

"Hey," bati ko mula sa kabilang linya.

"I watched your press meeting. You look beautiful in your red dress."

Mahina akong natawa at napairap kahit hindi naman niya ako nakikita. "Hindi mo naman ako magugustuhan kong hindi ako maganda."

"That's not true," mabilis niyang depensa. "I like you because of who are you. Hindi lang dahil maganda ka."

Matapos akong pwersahin ni Apollo na pirmahan ang divorce namin ay akala ko hindi na ako magpapapasok ng lalaki sa buhay ko. Masyadong masakit at malalim ang sugat na iniwan ni Apollo. Pero nang makilala ko so Steve nagtiwala ako ulit. Hindi ko masasabi na mahal na mahal ko si Steve katulad ng pagmamahal na ibinigay ko kay Apollo, pero alam kong hindi ako sasaktan ni Steve.

"I'm going to to Philippines tomorrow," I told him. Hindi ako nagpapaalam. Ipinapaalam ko lang na pupunta ako ng Pilipinas. Isa sa ugali na gusto ko kay Steve ay hindi niya dinidiktahan ang gusto ko o ang mga desisyon ko.

"Are you ready to see him?"

Nagbuntong-hininga ako. "Steve, hindi siya ang dahilan kung bakit ako pupunta roon."

"I know. Pero kung sakaling magkita kayo ulit—Hindi iyon malabo, Leona... Can you handle?"

"Ano naman ngayon kung magkita kami? Wala na akong nararamdaman sa kanya, Steve. Kung meron ay puro galit na lang at pagkamuhi."

"Paano kung malaman niya na anak niya si Hades? Paano kung gusto niyang kilalanin siya at makasama rin ang bata?

Ang tanong ni Steve ang paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko habang nasa eroplano kami ni Hades pauwi ng Pilipinas. Hindi ako pinatulog ng mga salita niya. Hanggang sa lumapag na ang eroplano namin ay iyon pa rin ang iniisip ko.

Hindi ko hahayaan na malaman ni Apollo na malaman niya na nagkaanak kami. Wala siyang karapatan maging ama sa anak ko.

"Yaya, it's the Philippines!" tuwang-tuwa na sigaw ni Hades at nagtatalon pa sa upuan.

Kinuha ko na ang maleta at pinauna silang bumaba. Nang malakas kami ng airport ay naroon na ang sundo na naghihintay sa amin para dalhin kami sa hotel na tutuluyan namin. Wala akong biniling bahay rito kaya hanggang sa ma-close ko ang deal kay Mr. Lee ay sa hotel kami tutuloy.

"Any update, Cara?"

Mabilis na umayos ng upo ang secretary ko na si Cara sa limousine na sinasakyan namin. Halatang antok pa siya at kulang sa tulog.

"Ma'am, ang sabi sa akin ng secretary ni Mr. Lee ay mag-go-golf daw mamaya si Mr. Lee kasama ang mga bagong kaibigan," sagot niya at pinindot-pindut ang ipad.

"I need the exact location." Hindi ako pwede mag-aksaya ng oras. Ayaw ko magtagal dito.

"Sa tagaytay, ma'am."

Pagkadating namin sa hotel ay agad akong naligo at nagbihis para puntahan si Mr. Lee sa tagaytay. Wala akong sasakyan kaya nag-taxi na lang din ako. Summer ngayon sa Pilipinas kaya tirik na tirik ang araw. Hindi pa ako nakakapasok sa loob ng golf club ay pawis na pawis na ako.

"Ma'am, huwag ka tumakbo! Baka madapa ka!" Stress na asik ni Cara sa akin. Nasa likuran ko siya at hinahabol ako.

Alas nuebe pupunta si Mr. Lee ng golf club at alas onse na ngayon. Hindi ako sigurado kung narito pa ba siya o nakaalis na. Kahit maaga kami umalis ng hotel ay late pa rin kami nakarating dito sa sobrang traffic.

"Shit!" inis akong napamura nang mabali ang takong ng suot kong heels. "Bakit naman ngayon pa?" Hinubad ko iyon at inalis ang takong. Sa sobrang frustration ay ibinato ko ang takong ng heels. Tumama iyon windshield ng paparating ng kotse.

Napatakip ako ng bibig. Umawang naman ang bibig ni Cara.

Hindi ko maaninag ang driver ng kotse dahil tinted iyon kaya hinintay na lang namin na lumabas ang driver para humingi ng sorry ay bayaran kung may damage man.

Parang nag-slow motion ang paligid. Bigla akong kinabahan sa hindi maipaliwanag na dahilan. Dahan-dahan bumukas ang pintuan ng kotse at lumabas doon ang matangkad na lalaki. Nakasuot ito ng shades at tumama iyon sa sinag ng araw kaya hindi ko agad makita ng ayos ang itsura ng lalaki.

Pero habang naglalakad ito papalapit sa amin ay mas lalo lang lumalakas ang kabog sa dibdib ko. Huminto ang paghinga ko nang alisin ng lalaki ang shades niya at magtama ang tingin naming dalawa.

Apollo...