I know it's hard for you, but this is what you are meant to do."
"No, this isn't it. This is not destined to happen. You just let this happen because you're controlling things without even consulting me what i want."
"No, Allison please listen-
"Ano pang papaniwalaan ko sa sasabihin mo mom? Ano pang susundin ko?"
"Allison just please, hear me out."
"Okay.. go on."
"I want you to run the business soon-
"You mean your dirty business?"
"You're my only hope, I just did this for all of you. For you, your sister, your brother. To give you the best life."
"But we didn't wish for this to happen mom. Involving in such illegal business can wreck our family!"
"Allison-
"We didn't ask you to be this damn rich just to give us this what you call best life. We didn't ask you, we didn't beg for it."
"Is it my fault now? That I have worked so so so hard just to give you these things you have now?"
"It's not about what we have mom. Yes we want a good life. Actually, these are too much. People out there are starving, needing shelter, lacking of foods and money. And here we are, living a life. Thanks to your dirty business."
"How dare you!"
I received a hard slap that made the whole mansion quiet for a while.
"Mom!" My sister, Ate Azi rushed towards us.
"Beware of the words you'll use, I am still your mother."
"And act like my mother."
"Ali! Stop!" Ate said.
She stormed out of the mansion. I didn't carry it all. My sister hugged me and comforted me with a hug.
Yes I have the best life, every people will dream of. Many Cars, Designer brand clothes, bags, shoes and etc. I'm still 16 years old and I have all those things already.
Yes I am happy having those, but I still feel empty. Even a thousand clothes won't complete me.
I am longing for something i can't have. Even if it's priceless, why can't I have it? Why can't i just feel it. You don't need to spend even a cent. But why can't i just have it?
(Hi! This story is made up of author's imagination. Any similarities to real life situations is just a coincidence. Names, places, events etcetera are purely made up of author's imagination.
There are some typographical errors and grammatical errors. Kaya pasensya na po hehe
ily, (f) Yuniverseee. Hemwe<3)
Allison's POV
"Dalawa lang mali ko kanina, ikaw ba?" Tanong ni Kenji habang nagliligpit ng gamit.
"Perfect." Tipid na sagot ko naman, hindi nagmamayabang.
He slowly clapped his hands and slowly shake his head with open mouth. I just laughed at his expression.
"Edi.. ikaw na. Ninuno mo ba si Albert Einstein?" He said, ewan ko talaga sa bestfriend kong to. Minsan baliw, hmm madalas baliw.
"History doesn't define who you are in the future." I answered at sinukbit ang bag sa likuran ko.
"Ang lalim nun tol, di ko ma dive." He answered and we started walking outside the room.
"Shonga." I just shook my head and gave him a small laugh.
"Maiba ako, isang taon ka ng wala sainyo. Diba?" He questioned which made me stop.
These past few months, i wanted to be so occupied so i can't think of anything related to what happened before.
"Ah yeah.. why did u asked?"
"Siguro, kailangan mo naring magpakita. Kahit, pakita lang ganon."
"I don't want to." I answered with determination. Afraid to lose myself and cry my heart out again.
"Hindi naman masama ang magpatawad at magsimula ulit kayo." He said without looking at me.
"You don't know what I've been through, so don't just give shits about it." I said and walked faster but still he had the chance to grab me.
"Siguro hindi ko alam ang nangyari, pero alam ko ang nararamdaman mo."
"Ano bang alam mo? I just cried in front of you but you don't know how does it feel! So don't act like you know what feel!"
"Wag mo naman silang kunan ng pagkakataon na makabawi muli." Parang nakikiusap na ani niya. Binawi ko naman agad ang kamay ko.
"Bakit? Babawi ba siya? And do you think after what she did, I'm still gonna forgive her?" I asked.
"Alam kong papatawarin mo parin, dahil ganyan ka buti ang puso mo." He said and gave me a small smile.
"You don't know me hundred percent, Kenji." I said and walked away. And I heard Nicole calling him.
These past few months was been so tough to me. I was so hurt, so broken, so miserable. Thanks to the people around me and im able to get through it.
I've lost a mom. Not just a mom, a treasure.
Now im living in a house of our old maid. Manang Amor. I was thankful that she welcomed me in her home. I was thankful there is someone like her who would help me.
Kenjiro's POV.
"oh, san ba pupunta si Ali?" Tanong niya ng mapansin na naglakad palayo si Ali.
Tinatanaw ko lang siya mula sa kalayuan. Siguro masyadong ma personal ang tanong ko. Siguro may trigger akong alala niya na di niya na gustong maalala. I should be sensitive. Sana di ganito ang nangyari.
"Hey, did you fight ba?" Tanong ulit ni Nicole, kaya hinarap ko na siya and ngumiti.
"Ah,ay misunderstanding lang." Sabi ko naman at nag presintang magdala ng bag niya. At nagsimula na kaming maglakad papuntang parking lot.
"You better fix that." Sabi niya naman. Tumatango lang ako at binigay na sakanya ang mga dala niya ng nasa harap na kami ng sasakyan niya.
"Thanks, Kenji. Ingat pauwi." Aniya at hinalikan ang pisngi ko niyakap ko naman siya.
"Ikaw rin, i love you." Sabi ko at hinalikan ang tuktok ang buhok niya.
"I love you too." Sagot niya naman. Napangiti naman ako at napatingin sa driver niya. Natawa nalang ako sa reaction ng driver niya na parang na a-awkwardan sa scene namin.
"Oh Manong Jeff, ingatan niyo po tung girlfriend ko." Habilin ko naman at tumango lang siya at ngumiti sabay thumbs-up.
"Haha, sige na bye." Sabi ni Nicole at sumakay na. Naghintay pa ako saglit hanggang sa mawala sila sa paningin ko.
Mag iisang taon na kami ni Nicole. Ako na siguro yung pinakamasayang tao sa balat ng earth ng sinagot niya ako.
Sino ba namang mag aakala na ang isang gwapong waiter ng fast food chain ay magkakajowa ng isang sikat at maganda na model.
Dati pangarap ko lang siya ngayon abot kamay ko na. Mahal na mahal talaga ako ni Lord! Wooooh! I love you more Lord!
Pagpasok ko sa bahay ni Manang, nadatnan ko si Manang sa pinto ni Ali. Naalala ko kaagad ang naging sagutan namin ni Ali. Agad akong nag-alala at basta nalang tinapon ang bag sa mesa.
"Nako Kenji, mabuti naman at nandyan ka na. Nag-aalala kasi ako kasi umuwing umiiyak. Kanina ko pa sanang gustong kausapin kaso ayaw ako pagbuksan ng pinto." Nag aalala narin si Manang.
"Ako na po bahala, diyan nalang po kayo. Ako na po kakausap." Ani ko naman.
"O sige sige, baka pagbuksan ka na niyan." Sagot niya naman at bumalik na sa Kusina.
Kumatok katok ako pero di niya parin binubuksan. Kasalanan ko to! Sana pinakinggan ko nalang sinabi ni Miss Bea Alonzo na 'dont give comments about my personal life because i don't give comments about yours.'
"Ali-
Malapit kong makatok ang noo niya ng bigla niyang buksan ang pinto. Kitang kita ko ang mugto ng mga mata niya. At ang pulang pula pa ng mukha.
"Ano, may sasabihin ka o wala? Kasi kung wal-
"Sorry, Ali dapat hindi nako nangialam pa sa mga problema mo. Dapat di nalang ako nagtanong, sorry ang insensitive ko. Sorry." Nakayuko kong paghihingi ng patawad.
"It's okay, what you said made me realize of something I must do." She said at dahil don nagulat naman ako.
"Pero hindi pa ngayon, I can't face it pa. I need more time." Dagdag niya at pumasok, iniwang nakabukas ang pinto. Probably, inviting me to go inside. Lupet, english yon men!
"What you said made me woke up to what i really need and have to do. Anger was all over me. Kaya sorry if i said that things kanina." Nag explain siya at umupo sa kama niya.
"Naiintindihan kita Ali, naiintindihan kita" sabi ko at binigyan ko siya ng sinserong ngiti.
"Thank you." Aniya at kinuha ang phone para ma divert ang attention niya. Ganyan siya pag ayaw niyang umiyak, binibusy niya ang sarili niya.
Kinuha ko narin ang laptop niya at nag f******k nalang. Marami akong message na natanggap sa katapid kong makulet.
Nako talaga tong si Kley, kahit mga messages niya parang naririnig ko parin ang matalim at maingay niyang boses. Kala mo nakalunok ng megaphone ang bruha.
Chineck ko si Ali, pagtingin ko. Ayon knockdown si utol. Kaya kinuha ko na ang cellphone niya at tinabi.
Siya ay isa sa mga babaeng nakilala ko na sobrang tapang. Hinahangaan ko siya, dahil kinakaya niya ang mga dumadating sa kanya.
At higit sa lahat siya ay may mabuting puso na kahit bahiran mo man ng anumang dumi hindi tatalab. Busilak ang kanyang puso. Minsan gaga nga lang, pero di maitatago ang kabutihan ng loob niya.
Allison's POVFinals week na namin at ilang weeks nalang closing na ng school year. Last year na namin ng senior next year."Nakakakaba kanina, lalo na yung calculus. Mabuti nalang naalala ko ang formula." Sabi ni Kenji ng makalabas na kami ng room.Last exam namin ay calculus. Hindi ko talaga naintindihan nung una pero dapat tiyaga lang."Mas kinakabahan ako kung matatapos ba to nating year na to." Ani ko naman at naglakad na papauntang Cafiteria."Talaga? Kinakabahan ka? Eh wala ka ngang 90 below sa cards mo e. Nahiya naman ako sayo huhu." sabi niya naman at hinilahan ako ng upuan para makaupo."Aba mukhang siya meron, ang talino mo nga." Sagot ko naman.Si Kenjiro o Kenji, matalino siya at sobrang studious. Minsan nalang ako makakita ng lalaking mahilig mag-aral. Kadalasan puro laro inaatupag. Dapat si Kenjiro tinutularan e.#Kenjiromodelosakabataan! Chos! HAHAHAHA"Sobrang proud ka naman sakin, ano
"Ang sungit." Komento ko naman ng makaalis na siya."Ganyan talaga si Matt. Hindi siya sociable." Sagot naman ni Boss Jim. Klaro naman na hindi siya sociable pero nagpakilala lang naman ako. Sungit niya parin.Tinuruan na ako ni Chin kung ano ang gagamitin at kung pano maglinis. Mabilis lang naman, kaso nakakapagod.Sunod sunod pala dito ang customers ni Boss Jim. Malakas din ang shop niya, at klarong klaro sa mga mekaniko na magaling silang mag ayos ng kotse.Masyadong nakakapagod ang araw nato, mabuti nalang at hindi toxic ang mga customers. Pansin kong ang iba ay suki ni Boss Jim.Pa gabi na at pauwi narin kami. Nagpunas lang ako at nagbihis dahil ang grabe 'yong pawis ko. Buti nalang talaga may parang gear kami para di mabasa damit namin habang nag ka-carwash."Uwi ka na? May susundo ba sayo?" Tanong ni Chin ng nasa labas na kami."Ah oo, hinihin
Sino ba yan si Jaxx Matthew? Ang gara ng name ha. Makapagtanong nga."Chin." Tawag ko ng maglilinis siya ng kotse. Nilapitan niya naman agad ako."Oh bakit? May problema ba?" Tanong niya sabay hawi sa buhok niya na nalalaglag sa mukha niya."Sino ba si Jaxx Matthew?" Tanong ko na nakakunot ang noo."Si Kuya Matt." Simpleng sagot niya na ikinataka ko."Bakit? May problema?" Tanong niya ulit. Umiling lang ako at sinabing bumalik na siya sa ginagawa niya.Si Kuya Matt!? Yung masungit, yung si Mister not interested? Bakit niya naman ako bibigyan ng ganon? Tsaka with a letter pa?Napailing iling nalang ako para iiwas ang mga possibilities na iniisip ko kung bat niya ako binigyan ng ganon. Napaisip nalang ako na bumawi, ayaw kong magka utang na loob sa iba."Kapagod beh, gusto ko na magpahinga." Sabay kaming napaupo ni Chin ng hinihimas ang mga paa namin.Pauwi na kami at sobrang dami ng sasakyan dahil nga fiesta d
Nakatingin siya sa akin at simple itong iniwas bago siya tumingin sa kawalan. Iniwas ko nalang rin ang tingin ko at pinagmasdan ang nag niningningang mga bituin.Tahimik lang kaming nag s-stargazing nang biglang dumating si Boss Jim. Parang may hinahanap siya at nagulat nang makita kami.“Ay…” Sabi ni Boss Jim nang maabutan kami sa balkonahe.“Andito lang pala kayo. Bumaba na kayo para kumain, kayo ha…” Sabi niya tsaka kami tinignan ng nakangisi. Nag-paalam nalang ako na mauna na sa baba.“Oh san ka galing? Akala ko pa naman nauna ka na dito.” Bungad ni Chin ng makita ako papunta sa dining area.“Nagpa-hangin lang ako.” Sagot ko naman bago ako inaya ni Tita Mona umupo.“Saan na ba ‘yong mga boys? Ay eto na pala.” Napatingin naman kami sa may hagdanan nang marinig namin ang malakas na tawa ni Boss Jim. Napasapo nalang sa noo ang
Matapos ang nakakapagod na araw sa shop ay sinundo na ako ni Kenji. Nang pauwi kami napansin ko na parang may bumabagabag sa kanya. Kanina pa rin siya hindi nagsasalita.“Kenji?” Tawag ko naman sa kanya sabay wagayway sa kamay ko sa harap ng mukha niya. Tumingin lang siya sa akin, ngumiti ng tipid at tinaas ang dalawang kilay.“May problema ba?” Tanong ko sa kanya. Napatingala lang siya tsaka tahimik na naglalakad. Hinintay ko naman siya kung kalian niya kayang sabihin ang nararamdaman niya.“Si Nicole, nag away kami.” Biglang sabi niya habang nakatingala pa rin. Hinayaan ko lang siya na magsalita.“Hindi naman talaga siya ‘yong problema.” Dagdag niya pa, ramdam ko ang sakit sa pagkakasabi niya.“Ayon, naghiwalay kami.” Sabi niya sabay tingin sakin at ngumiti ng tipid. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Hindi ko inaasahan na
Matapos ang nakakapagod na araw sa shop ay sinundo na ako ni Kenji. Nang pauwi kami napansin ko na parang may bumabagabag sa kanya. Kanina pa rin siya hindi nagsasalita.“Kenji?” Tawag ko naman sa kanya sabay wagayway sa kamay ko sa harap ng mukha niya. Tumingin lang siya sa akin, ngumiti ng tipid at tinaas ang dalawang kilay.“May problema ba?” Tanong ko sa kanya. Napatingala lang siya tsaka tahimik na naglalakad. Hinintay ko naman siya kung kalian niya kayang sabihin ang nararamdaman niya.“Si Nicole, nag away kami.” Biglang sabi niya habang nakatingala pa rin. Hinayaan ko lang siya na magsalita.“Hindi naman talaga siya ‘yong problema.” Dagdag niya pa, ramdam ko ang sakit sa pagkakasabi niya.“Ayon, naghiwalay kami.” Sabi niya sabay tingin sakin at ngumiti ng tipid. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Hindi ko inaasahan na
Nakatingin siya sa akin at simple itong iniwas bago siya tumingin sa kawalan. Iniwas ko nalang rin ang tingin ko at pinagmasdan ang nag niningningang mga bituin.Tahimik lang kaming nag s-stargazing nang biglang dumating si Boss Jim. Parang may hinahanap siya at nagulat nang makita kami.“Ay…” Sabi ni Boss Jim nang maabutan kami sa balkonahe.“Andito lang pala kayo. Bumaba na kayo para kumain, kayo ha…” Sabi niya tsaka kami tinignan ng nakangisi. Nag-paalam nalang ako na mauna na sa baba.“Oh san ka galing? Akala ko pa naman nauna ka na dito.” Bungad ni Chin ng makita ako papunta sa dining area.“Nagpa-hangin lang ako.” Sagot ko naman bago ako inaya ni Tita Mona umupo.“Saan na ba ‘yong mga boys? Ay eto na pala.” Napatingin naman kami sa may hagdanan nang marinig namin ang malakas na tawa ni Boss Jim. Napasapo nalang sa noo ang
Sino ba yan si Jaxx Matthew? Ang gara ng name ha. Makapagtanong nga."Chin." Tawag ko ng maglilinis siya ng kotse. Nilapitan niya naman agad ako."Oh bakit? May problema ba?" Tanong niya sabay hawi sa buhok niya na nalalaglag sa mukha niya."Sino ba si Jaxx Matthew?" Tanong ko na nakakunot ang noo."Si Kuya Matt." Simpleng sagot niya na ikinataka ko."Bakit? May problema?" Tanong niya ulit. Umiling lang ako at sinabing bumalik na siya sa ginagawa niya.Si Kuya Matt!? Yung masungit, yung si Mister not interested? Bakit niya naman ako bibigyan ng ganon? Tsaka with a letter pa?Napailing iling nalang ako para iiwas ang mga possibilities na iniisip ko kung bat niya ako binigyan ng ganon. Napaisip nalang ako na bumawi, ayaw kong magka utang na loob sa iba."Kapagod beh, gusto ko na magpahinga." Sabay kaming napaupo ni Chin ng hinihimas ang mga paa namin.Pauwi na kami at sobrang dami ng sasakyan dahil nga fiesta d
"Ang sungit." Komento ko naman ng makaalis na siya."Ganyan talaga si Matt. Hindi siya sociable." Sagot naman ni Boss Jim. Klaro naman na hindi siya sociable pero nagpakilala lang naman ako. Sungit niya parin.Tinuruan na ako ni Chin kung ano ang gagamitin at kung pano maglinis. Mabilis lang naman, kaso nakakapagod.Sunod sunod pala dito ang customers ni Boss Jim. Malakas din ang shop niya, at klarong klaro sa mga mekaniko na magaling silang mag ayos ng kotse.Masyadong nakakapagod ang araw nato, mabuti nalang at hindi toxic ang mga customers. Pansin kong ang iba ay suki ni Boss Jim.Pa gabi na at pauwi narin kami. Nagpunas lang ako at nagbihis dahil ang grabe 'yong pawis ko. Buti nalang talaga may parang gear kami para di mabasa damit namin habang nag ka-carwash."Uwi ka na? May susundo ba sayo?" Tanong ni Chin ng nasa labas na kami."Ah oo, hinihin
Allison's POVFinals week na namin at ilang weeks nalang closing na ng school year. Last year na namin ng senior next year."Nakakakaba kanina, lalo na yung calculus. Mabuti nalang naalala ko ang formula." Sabi ni Kenji ng makalabas na kami ng room.Last exam namin ay calculus. Hindi ko talaga naintindihan nung una pero dapat tiyaga lang."Mas kinakabahan ako kung matatapos ba to nating year na to." Ani ko naman at naglakad na papauntang Cafiteria."Talaga? Kinakabahan ka? Eh wala ka ngang 90 below sa cards mo e. Nahiya naman ako sayo huhu." sabi niya naman at hinilahan ako ng upuan para makaupo."Aba mukhang siya meron, ang talino mo nga." Sagot ko naman.Si Kenjiro o Kenji, matalino siya at sobrang studious. Minsan nalang ako makakita ng lalaking mahilig mag-aral. Kadalasan puro laro inaatupag. Dapat si Kenjiro tinutularan e.#Kenjiromodelosakabataan! Chos! HAHAHAHA"Sobrang proud ka naman sakin, ano
I know it's hard for you, but this is what you are meant to do.""No, this isn't it. This is not destined to happen. You just let this happen because you're controlling things without even consulting me what i want.""No, Allison please listen-"Ano pang papaniwalaan ko sa sasabihin mo mom? Ano pang susundin ko?""Allison just please, hear me out.""Okay.. go on.""I want you to run the business soon-"You mean your dirty business?""You're my only hope, I just did this for all of you. For you, your sister, your brother. To give you the best life.""But we didn't wish for this to happen mom. Involving in such illegal business can wreck our family!""Allis