Papasok na si Isabel sa loob ng kotse nang may biglang humablot sa isa niyang kamay dahilan upang hindi siya tuluyan na makapasok sa loob. Pagkaharap niya ay nakita niya si Callix na hawak ang isa niyang kamay. Namumula ang mga mata nito. Alam naman ni Isabel na umiyak ang lalaking mahal niya dahil sa mga sinabi niya kanina."Bitiwan mo ako please! Aalis na ako! 'Wag mo na akong pigilan pa, Callix! Hayaan mo na akong umalis!" bulyaw ni Isabel sa harap ni Callix. Pagkasabi niya ay binitiwan naman kaagad ni Callix ang pagkakahawak sa mga kamay niya."'Wag kang umalis, please. Huwag mo akong iwan, babe. Mahal na mahal kita at hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko. 'Wag ka nang umalis pa, please. Gagawin ko ang lahat para sa 'yo kaya huwag mo na akong iwan. Don't do this to me, babe. Alam mo naman siguro kung gaano kita kamahal," nagmamakaawa na sagot ni Callix kay Isabel na umiwas ng tingin sa kanya.Isabel took a deep breath and said, "Alam ko kung gaano mo ako kamahal. Alam ko na mahal
Angela took a very deep breath before she speaks to her friend who is waiting for her answer. Seryoso siyang nakatingin sa kaibigan niya habang hawak-hawak niya ang mga kamay nito. "Desisyon mo naman 'yon, Isabel. Kaya hindi ko masasabi na tanga ka dahil sa ginawa mong 'yon dahil 'yon ang naisip mo na nararapat gawin kahit sabihin natin na labag 'yon sa kalooban mo at masakit sa damdamin na makikipaghiwalay ka sa lalaking mahal mo," sagot ni Angela sa kanya. "Hindi naman kita puwedeng sisihin sa ginawa mong 'yon dahil desisyon mo 'yon, 'di ba? Hindi naman kita sisihin dahil naiintindihan naman kita kung bakit mo ginawa 'yon. Sana nga lang ay may magandang resulta ang ginawa mong pakikipaghiwalay sa kanya. Ang tanong ko ngayon ay makakaya kaya ng puso mo na wala siya sa buhay mo? Kaya mo ba na wala siya?"Napalunok ng kanyang laway si Isabel at hindi muna nagsalita. Ilang segundo muna ang lumipas at saka lang siya nagsalita dito."Hindi ko alam kung makakaya ko na mabuhay na wala siya
Isang oras matapos ang biyahe ni Isabel patungo sa kanilang bahay ay nakarating naman na siya ng ligtas at walang aberya sa maikling biyahe na 'yon. Pagkababa pa lang ng nasakyan niyang taxi ay natanaw na kaagad niya ang kanilang bahay. Naalala tuloy niya ang masasayang alala nila no'ng nabubuhay pa ang kanyang mahal na ina at kumpleto pa ang kanilang pamilya. Nakaramdam tuloy siya ng lungkot nang maalala 'yon.Nagsimula na siyang maglakad dala ang iilang gamit niya nasa bag niya. Hindi pa siya nakakalapit sa bahay nila ay napansin niya na parang ang tahimik. Medyo nagtataka siya at napatanong sa sarili niya kung may tao ba doon sa bahay nila.Kumatok naman siya sa pinto ng bahay niya bago pumasok. Ayaw naman niya na basta-basta na lang siya papasok doon. No'ng una ay walang bumubukas ng pinto sa kanya. Medyo nag-alala na siya na kung walang tao sa loob ay paano siya makakapasok. Wala naman siyang hawak na susi ng bahay niya dahil umalis na siya dito. Ayaw naman niya bumalik sa condo
"Hindi ko naman ginagawa 'yon na tawagan ka dahil nahihiya akong gawin 'yon, eh. Ayaw ko rin naman na mag-alala ka sa akin dahil sigurado ako na mag-aala ka kahit papaano kapag nalaman mo 'yon, anak. Wala namang nangyaring masama sa akin, eh. Naging okay naman ako kahit mag-isa na lang ako dito sa bahay," paliwanag ni Herbert sa anak niya na si Isabel tungkol sa dahilan kung bakit hindi siya tumawag dito simula nang paalisin niya si Nelia at mga anak nito. Isabel sighed first before she speaks to him."Hindi n'yo naman po kailangan na mahiya sa akin, papa. 'Wag kang mahihiya po sa akin please. Anak n'yo po ako at kung ano'ng kailangan mo ay tumawag ka lang sa akin. Naiintindihan mo po ba? Walang rason para mahiya ka po sa akin," sagot ni Isabel sa papa niya."Alam ko naman 'yon, anak. Nahihiya lang talaga ako sa 'yo pero sa susunod na may kailangan ako o gustong sabihin sa 'yo ay tatawag na ako. Pinapangako ko 'yan sa 'yo," sagot ni Herbert sa kanya na nakangiti."Sinabi mo po 'yan, h
"Mabuting dito mo naisipan na manatili sa bahay natin, anak. Tahimik naman dito, eh. Mas magandang nandito ka para may kasama naman ako. 'Wag mo na muna isipin sila. Magiging maayos rin ang lahat. Mawawala rin ang problema mo na 'yan. 'Wag mong kalilimutan ang pagdadasal tuwing gabi dahil makakatulong 'yan para sa 'yo. Makakahanap ka rin n'yan nang mas magandang trabaho. Alam ko naman na mahal mo ang trabaho mo na 'yon bilang isang journalist pero naniniwala ako na may mas magandang opportunity ang naghihintay sa 'yo n'yan. Hindi nangangahulugan na sinisanti ka nila ay tapos na ang pangarap mo—tapos na ang career mo. Well, hindi natatapos 'yon doon. Baka nga nangyari 'yon sa 'yo dahil may mas magandang opportunity ang naghihintay sa 'yo. Parang sa relasyon rin 'yan, eh. Kaya kayo naghiwalay ng kasintahan mo dahil may mas better na darating kaysa sa kanya," sagot ni Herbert sa kanya. Nagpangiwi si Isabel nang sabihin ng papa niya ang panghuli nitong sinabi sa kanya na. "Agree ka ba sa
"E, kung hindi sila nawawala ay nasaan sila?" nagtatakang tanong ni Angela kay Isabel na kaibigan niya na kaagad naman na sinagot ang tanong niya."Wala na sila dito sa bahay namin dahil pinalayas na sila ng papa ko," sagot ni Isabel kay Angela na kaibigan niya."Talaga ba? Bakit naman pinaalis ang mga bruhang 'yon? Ano'ng ginawa nila para palayasin ng papa mo, huh?" tanong pa ni Angela sa kanya. Nagpakawala muna nang malalim na buntong-hininga si Isabel bago sinabi ang dahilan kung bakit pinaalis ng papa niya ang mga bruhang 'yon. "Ah, kaya pala pinaalis ng papa mo ang bruhang 'yon dahil nahuli niya itong may kasamang iba na kasintahan niya rin pala. Iba rin talaga ang bruhang 'yon, Isabel," sabi ni Angela sa kanya pagkasabi ni Isabel dito. Tumango naman siya pagkasabi niya."Oo. Alam mo sa totoo lang ay nagpapasalamat ako na pinaalis na niya ang mga bruhang 'yon dahil hindi sila magandang kasama. Kailanma'y hindi sila mapagkakatiwalaan. Kaya nga mainit ang dugo ko sa kanila. Ngayon
Daniel reminded him for the second time that he should forget her. He needs to move on. If she's not the one for him, he needs to let go. He realized that his cousin slash best friend is right. Isabel's friend Angela advises her that she should continue on living. She shouldn't stop even though things are getting into worse. Isabel applied for a job in a company owned by Mr. Dominik Ramos who is a mortal enemy of Callix Montero. She was hired there. Angela was happy for her too. Isabel needs to start again. She shouldn't lose hope. Mr. Dominik has a crush on her. He likes her. He always give chocolate and flowers to her. Isang buwan na rin ang lumipas. Nakakalimutan naman ni Isabel kahit papaano ang mga nangyari sa kanya ngunit hindi pa rin niya makalimutan si Callix. Nami-miss niya ito araw-araw. Araw-araw itong naiisip niya. Na-realize niya na kaya pala niyang mabuhay kahit wala ito sa tabi niya kahit masakit sa damdamin na hindi na niya ito kasama pa. Doon na muna siya umuuwi sa
Nag-dinner sina Isabel at Mr. Dominik Ramos sa isang restaurant isang gabi pagkatapos ng trabaho nila. Hindi nakatanggi si Isabel sa pang-aaya ng boss niya sa kanya kaya pumayag naman na siya kahit ayaw niya na sumama dito na mag-dinner. Wala naman siyang ibang choice kundi ang pumayag kaya magkasama silang mag-dinner. Pinakikisamahan lang naman niya nang maayos ang boss niya na si Mr. Dominik Ramos para wala itong masabi sa kanya. Wala naman siyang ilabas na pera sa dinner nilang dalawa dahil libre naman 'yon ni Mr. Dominik Ramos. Tahimik lang silang dalawa na kumakain ng dinner. Mayamaya ay nagsalita na si Mr. Dominik Ramos sa kanya. Tumigil rin siya sa pagkain para humarap dito."When was the last time you had a relationship, Isabel?" malumanay na tanong nito sa kanya. Humugot muna nang malalim na buntong-hininga si Isabel bago nagsalita sa kanya."Last month po," mahinang usal niya sa harap ni Mr. Dominik Ramos."Oh, really? Last month pa lang? Kakagaling mo lang pala sa breakup,