ANDREAAfter the owner talked to me their bull sh*t decision. I imediately signed the resignation papers and leave the hotel that I worked for f-cking 10 years. Hindi ko lubos maisip na ganon ganon na lang kadali nila akong husgahahan at paratangan nang kong ano-ano. I've been working them for f-cking 10 years, and because of that basta na lang nila akong sinipa sa trabaho without asking me anything. Basta basta na lang silang nag decision na tanggalin ako. That's so unfair! My life would be unfair!! At dahil sa sama ng loob ko sa tinuring ko nang kapamilya napadpad ako sa isang bar. Para makalimot kahit sandali lamang. Ayaw ko naman mang istorbo sa beshy ko at alam ko naman na busy 'yon sa love life niya. "Sana all, may love-life!" malakas na sigaw ko sa loob ng bar at wala akong paki alam kong pag tinginan pa nila akong lahat. Isa pa yang kina kainis ko, sa sampung taon ng serbisyo ko sa hotel nila ni minsan nga hindi ko natandaan na nag-increase ang sahod ko at ang masama pa doon,
KINABUKASANDahil sa pagod ko at sama ng nararamdaman tinanghali na ako ng gising at medyo kumakalam na rin ang sikmura ko. Dali-dali akong bumangon para mag ayos ng aking sarili. Napatingin ako sa wall clock na naka sabit sa gilid ng bintana mga around 10:30 a.m na pala, kaya ginugutom na ako.Tulala pa rin ako sa nangyari at hindi ko pa rin lubos maisip na nagawa ko ang kagagahang 'yon.Wala ako sa mood lumabas at parang gusto ko na lang talagang matulog ng matulog buong mag hapon para na rin makalimot ako. Ngunit ayaw tumigil sa pag kalam ng sikmura ko kaya napilitan akong mag check sa mga stocks ko kong ano ang pwede kong lutuin. Wala na pala akong stocks ng food kaya no choice ako kundi mag bihis. Umakyat ako sa taas at kumuha ng damit na susuotin ko. Napili ko ang crop top at skinny jeans. Hindi naman siguro masamang i-suot ko 'yon at sexy naman ako at makinis kaya carry lang. Umikot muna ako sa harap ng salamin para tingnan ang ayos ko at nang makitang wala naman nang problema
Padabog kong binagsak ang cellphone sa ibabaw ng table ko, sapagkat katatapos ko lang makausap si Draeden over the phone at malaman ang ginawa nito. Medyo sumasakit na talaga ang ulo ko sa pinag gagawa niya sa hotel ko. How can he is so irresponsible. Nagpalit lang naman siya ng manager without asking my permission. Naka ilang manager na ba ang umalis ng dahil sa kagaguhan niya. Siguraduhin niya lang talaga na maayos ang ipinalit niya kundi kalimutan niya ng magkaibigan kami. Nandito ako ngayon sa Chicago, para makipag negotiate sa mga tao rito at para ma expand na rin ang hotel na business ko. Nakausap ko naman lahat ng investors kanina at nakuha ko ang gusto ko sa kanila.Nakaupo ako sa kama nang biglang pumasok sa isipan ko ang babaeng 'yon. Ang babaeng nagpatibok at nagpabilis ng puso ko, hindi dahil sa epekto ng alak na nainom ko ng gabing 'yon. Actually, hindi mawala wala sa isip ko ang babaeng naka one night stand ko at ganon na lamang ang pagtataka ko kong bakit niya ganon kab
Mabilis na lumipas ang bawat mga araw at isang buwan na akong manager sa Forrester Hotel. Day off ko ngayon kaya tinawagan ko si Tanya para sana mag pasama rito sa Mall. Ang tagal niyang sagutin kaya nag iwan na lang ako ng messages. (Beshy, if you can't be busy, just visit me. I miss you and our nonsense conversation.) Pagkatapos kong mag send ng messages dito tinago ko na ang phone ko at nagtungo na ako sa kitchen para kumuha ng maluluto ko. Naka kita ako ng pasta at naisipan ko na lang magluto ng paborito naming dalawa na carbonarra. Hinanda ko na ang mga kailangan na gagamiting rekados sa lulutuin ko. Nang sisimulan ko ng mag gisa ng bawang bigla naman bumaliktad ang sikmura ko nang malanghap ko ito. Kaya pinatay ko muna ang gas stove at naupo sandali. Napaisip rin ako kong ano ba ang nakain ko ngayong araw o kagabi, pero mga usually food lang naman 'yon. Nang makaramdam ako ng nasusuka ako bigla akong tumakbo ng kitchen sink at nag duwal ng nag duwal, ngunit wala naman akong nila
FIVE YEARS LATER STEVENSON "Ladies and gentleman, welcome to the Philippines. We are at Manila Airport. Local time is 7:30 a.m., and the temperature is 27'c." "I'd like to thank you for joining us on this trip, and we are looking forward to seeing you onboard again. Have a great day ahead." I keep calling Draeden on his phone, ang sabi ko pa naman ay sunduin niya ako today. Ano na naman kaya ang ginagawang kababalaghan nito. Huwag sanang makarinig na naman siya ng kong ano anong ungol ngayon at baka hindi niya ma tantya ang kaibigan. Maya-maya pa sinagot na rin niya ang tawag ko. "Hello, buddy anong oras pa lang. Bakit ang aga mong tumawag." tanong nito nahalatang antok pa. Sa inis ko nag end call na lang ako. "Damn it! sakit ka talaga sa ulo Draeden. I try to call Alhea to fetch me at the airport. In a few hour Alhea is here. She kiss my lips. At ginaya ko na siya papunta sa kotse nito. Alhea is my childhood friend and I know she loves me. Pero hindi ko talaga makita ang sarili
ANDREAAnak, tawag ko rito, habang hinahaplos ang buhok nito. Kanina mo pa 'di pinapansin ang Mommy, nagtatampo ka pa rin ba sa'kin?" tanong ko rito. "Alam mo naman na hindi pwede ang gusto mo," nalulungkot kong wika. Imbes na lingunin niya man lang ako, patay malisya lang ito habang nilalaro ang toycar na hawak niya. "Kong pwede ko lang sabihin ang lahat sayo anak," usal ko. Nagpaalam muna ako sa'kaniya na sandali para bumaba. Nilingon naman niya ako kaya napanatag na rin akong iwan siya.Pasakay ako ng elevator ng mahagip ng mga mata ko ang lalaking dumaan sa'king harapan. Nakasuot ito ng pang business suit attire. Guwapo ang lalaki at matipuno ang katawan nito. "Halatang alaga sa gym," sa isip ko.Pumasok na ako sa loob ng elevator, dahil naalala ko ang totoong sadya ko kong bakit ako lumabas ng office. May mga gagawin akong report para sa buwan na ito. Mabilis akong nakarating ng second floor at nagmamadaling kinuha ang mga important documents na kakailanganin ko. Maingat kong si
STEVENSONPala isipan pa rin saakin ang huling napag usapan namin ni Draeden kahapon.Buddy, single mom si Andrea.Single mom...Single mom...Single mom...Ayan ang umuukil ng paulit ulit sa aking isipan. Ayokong mag assume na anak ko ang bata dahil kamukhang kamukha ko siya. At kilala ko ang Mommy niya siya si Andeng ang nakilala ko sa bar five years ago. Hindi ako pweng magkamali, maybe now mas lalo siyang gumanda pa. Pero, hindi maiwawagkit sa aking isipan na siya 'yon.F-ck sumasakit lang ang ulo ko sa kakaisip. Bakit hindi niya ako hinanap, bakit 'di niya sinabi. Ano 'yon, dala ng kalasingan at 'di niya ako maalala.Tinuon ko na lamang ang sarili sa pag re-review ng mga files sa opisina, para makalimutan ko na rin ang mga gumugulo saaking isipan. Pasado alas dose na ng tanghali ng matapos ko ang pagbabasa at pag sign ng mga documents. Nag unat unat muna ako bago tumawag sa intercom. Naisipan ko na lang magpapa deliver muna ng food, dahil wala akong ganang kumain sa labas.Maya-m
I mouthed sorry, but she's keep ignoring me. Iniwas lang nito ang tingin sa'kin at muling tinuon ang mukha sa pagkain at halos magutay na ang steak sa paghiwa hiwa nito. Narinig ko naman na tinanong ito ng kasama niyang staff sa hotel."Hoy, Andrea kong nagsasalita lang yang steak, iiyak na yan sa pag gutay gutay mo." biro ng kasama niya."Wala." rinig kong sambit nito at napatingin sa dako ko. Ang talim nitong makatingin akala mo any time mangangain na ng tao. Nginitian ko lang siya at nag peace sign. Tinapos ko na rin ang pagkain at bumalik na sa 5th floor. Hindi ako mapakali sa inuupuan ko, para akong teenager na may ka LQ, ang masaklap pa hindi ko naman girlfriend. I need to released my stressed. Lumabas ako ng opisina at umakyat ng roof top. Nag sindi ako ng cigarette para mawala ang stressed na nararamdaman. Nang maramdaman kong medyo okay na ako. Napatingin ako sa buwan na nagliliwanag at mga bituin na kumikinang sa kalangitan.Naalala ko tuloy noong kabataan ko at madalas ak
"Bakit, guilty ka Gina? Is that true? Are you having an affair with my Dad?? Kaya ba kinali--" Nevermind!! "Think what you want to think, Axel. I'm tired now!" wika ni Gina sabay walk-out sa mag-ama. Hindi niya akalain na ganon ang iisipin ni Axel sa kaniya. Hindi niya lubos maisip na makitid na ang utak nito at ayaw makinig ng paliwanag. Kaya bahala siya, isipin niya ang lahat ng kagaguhan niya tungkol sa akin at simula ngayon kakalimutan ko na siya. I hate you, Axel VillaRuiz-Forrester. Simula ngayon burado ka na sa puso ko." malakas na sigaw ni Gina kasabay nang pagluha niya.Pinunasan niya ang luha sa mga mata at taas noo na naglakad pabalik ng bahay. Naabutan niya pang gising ang lahat. Mukha ng lolo niya na hindi maipinta ng makita siya. "Apo, saan ka nang galing?" tanong ng lolo Igme niya kay Gina."Ahmmm! Dyan lang po sa dalampasigan Lo, nag pahangin para ma refresh po. May panira kasi ng gabi ko." wika ko at sinadya kong lakasan pa ang boses ko para marinig ni Axel na kasal
Nagising si Gina pasado ala singko na nang hapon. Nakatulugan na pala niya ang pag iyak, bakit pa nga ba niya iiyakan ang taong walang isang salita. She remembers that day bago ito lumawas ng Manila he promised to be back after school but he didn't show up. Lumipas ang ilang semestral break hindi na ito bumalik pa. Hanggang sa naka graduate siya ng high school, up to College at nakapag work, walang Axel na bumalik. Pero, kahit ganun pa man inintindi niya na lang ito at umasa na isang araw babalik ito at tutuparin nito ang lahat ng pinangako niya sa kaniya. ***Habang naka upo sila sa malaking tipak na bato. Axel holds her hand and brings it to his heart while saying those words. "Gina, I know that we are young but I know how I felt towards you. Maybe, they say that it was a puppy love or infatuation but for me this is the best thing that could happen to me. I'm glad that I've met you and to know you better. I hope you didn't forget me, even though I went back home." madamdaming wika
"Oh! Gina, apo, nakabalik ka na pala. Halika dito mag bless ka kay sir Stevenson, siguro naman kilala mo pa siya?" tanong ni Lolo Igme sa apo nitong si Gina."Opo, Lo." sagot naman niya sabay bless dito at baling naman kay sir Stevenson at nag bless din."Kailan pa po kayo dumating sir? Sabi na kayo po 'yong nakita ko sa bayan kanina." ani niya."Talaga ba nakita mo ako?" "Opo,""Ay! Mamaya na nga yan usapan niyo at pumasok muna tayo sa loob." singit ni Lolo Igme.Pumasok na silang tatlo sa loob ng sabay sabay."Maupo muna kayo sir, Gina ikuha mo ng maiinom ang ating bisita." utos ni Lolo Igme kay Gina."Opo, Lo." sagot nito at agad namang tumayo para mag tungo sa kusina. Habang naiwan naman ang matanda at si Stevenson."Ang laki na pala ng apo mong si Gina. Saan nga siya ngayon nagta trabaho?" tanong ni Stevenson kay Lolo Igme."Ah! Sa barko siya at bakasyon niya ngayon. Chief cook na siya sa Cruise ship. At ang panganay ko namang apo ay pulis na at ang bunso naman nag aaral pa rin
After two weeks na pagtatalo ng mag-ama nagpasya ang mag-anak na pumunta ng Palawan. Ngunit hindi sumama si Andrea at badtrip pa rin siya sa kaniyang asawa kaya naman si Stevenson lang ang lumipad. Habang si Axel naman ay nasa L.A at dumalaw sa kaniyang nakababatang kapatid na naka stay doon. Ayaw niya munang umuwi ng Mansyon lalo lang silang nagka clash ng kaniyang Daddy. "Kuya, anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat na tanong ni Angela ng bumungad sa kaniyang harapan ang kaniyang kuya Axel."Pwede ba bago ko sagutin yang tanong mo papasukin mo muna ako." masungit na sagot nito. Assual wala namang nagbago sa kuya niya lagi na lang masungit na parang laging may dalaw. "Oh! Pwede na akong mag tanong kuya? Naka upo ka na diba. Wala dito sila Mom at Dad kaya bakit ka nandito." "Bakit sila lang ba ang pwede kong puntahan dito. Hindi ba pwedeng bisitahin ang kapatid ko at namiss ko.' aniya."Weh! Plastik mo kuya. Hulaan ko nag away na naman kayo ni Dad. Bakit ba kasi hindi mo na lang pa
Dahil sa ibinalita ni Isay sa kaniya hindi na muling nakatulog si Gina. Aaminin niya may bahagi sa puso niya na nag uudyok para kiligin ng todo. Matagal na rin niya kasing hinahanap ang binata kahit saang social media account ngunit nabigo lamang siya. Simula nang umalis ang pamilya nila dito sa Palawan wala na rin akong nabalitaan tungkol sa kaniya o sa pamilya man niya. I tried to find tito Stevenson's but I was failed. I didn't find his account. Then tinanggap ko na lang din na baka nga hindi talaga kami pwede, sapagkat langit siya at lupa ako. Lumabas ako ng kwarto para puntahan si Kuya Charles at hingiin ang social media account ni Angela, Axel lil-siter, at baka siya alam niya ang account ng kuya niya. Kumatok muna ako bago ako pumasok, kasalukuyang natutulog na ito, marahil pagod talaga sa duty niya sa headquarters. Mahirap nga naman ang trabaho ni kuya na isang pulis na taga pagtanggol ng bayan. They are modern heroes para sa mamamayan. Hiniram ko muna ang laptop niya, dahil
After a long flight..Pasigaw na ginulat ni Regina ang Lolo niya at kapatid na kasalukuyang nasa hardin nila at nanananghalian ng mga oras na 'yon. "Lolo, Isay, nandito na ako." malakas na sigaw niya para marinig ng dalawa. Napatayo ang matanda at napasilip kong sino ang naulinigang boses mula sa labas ng kanilang bakuran, maging si Isay ay napatayo na rin at napatakbo ng makita ang ate Gina niya na may dalang luggage. "Nandito ka na ate," tanong nito kasabay nang pagsalubong na mahigpit na yakap. "Apo, oo, nga kailan ka pa dumating. Bakit hindi ka man lang nag pasabing uuwi ka na pala, nasundo ka sana namin sa airport." tanong ng kaniyang Lolo na naki-yapak na rin sa kanilang dalawang magkapatid."Naku! po lolo, paano pa magiging surpresa kong sasabihin ko po sainyo." wika niya. Wala naman ng naisagot ang lolo sa sinabi nito. Kumalas siya ng yakap ng maalala ang mga pasalubong niya. "Tara na po sa loob." nakangitin aya niya sa lolo niya at kay Isay."Ate, sa amin ba lahat ng 'to?
Two- Years ago..Pinasibat niya ang bagong bagong sasakyan niya na kakabili lang sa California nang minsang dalawin niyang ang kaniyang pamilya doon. Mabilis siyang umakyat ng eroplano. He made sure that he checked over all conditions of the aircraft before his flight. Later on he speech before take off.."Good evening passengers. This is your captain Axel VillaRuiz Forrester speaking. First I'd like to welcome everyone on Flight JQ514. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are expecting to land in London approximately fifteen minutes ahead of schedule. The weather in London is clear and sunny, with a high of 25 degrees for this afternoon. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes to offer you a light snack and beverage, and the inflight movie will beg
15th YEARS LATER..."Son, Happy Graduation." sabay na bati ng mag-asawang Andrea at Stevenson Forrester sa kanilang panganay na anak na si Axel VillaRuiz Forrester, na isang magiting na piloto. Hindi niya nakahiligan ang business kagaya ng kaninga Daddy, mas nagustuhan niyang magpalipad ng eroplano sa himpapawid. Madaming humanga sa batang piloto na kahit baguhan pa lamang ay napakagaling na. "Daddy, Mommy," gulat na wika nito. Buong akala niya kasi hindi makaka balik ng Pilipinas ang magulang gayong may bagong business expansion na naman ang kaniyang Daddy Stevenson sa California na kong saan doon naman kumukuha ng Medisina ang kaniyang nakababatang kapatid na babae na si Angela. Wala ito ngayon sa graduation niya, dahil ayos na mga magulang may kinukuhang residency ito. "Pwede ba kaming mawala sa araw nang pagtatapos mo anak," madamdaming wika ni Andrea sa panganay niyang anak. Simula kasi nang nag-migrate sila sa California, noong nag simulang mag-aral ng med school si Angela na
Matapos ang kasal namin lingid sa kaalaman ko ay nagpabook pala ito nang ticket for three para sa Japan vacation namin. Masayang masaya si Axel nang malaman ito at excited siyang makita ang happy place na tinatawag nila ang DisneyLand. Sakto naman kababa lang nang eroplano at diretso kami sa Forrester Hotel. Hindi na kataka taka sa yaman nang asawa ko marami na siyang branch nang hotel na napatayo at super proud ako sa'kaniya. "Hon, thank you," bulong nito. Nakaupo kami sa sala at nanunuod nang movie. "Para saan naman hon?" tanong ko habang naka hilig ang ulo ko sa balikat nito. "For everything hon. Sa pagsilang kay Axel at baby Angela, sa pagpapakasal sa'akin. Akala ko nga ayaw mo pa. Akala ko din 'di mo ako mahal. At akala ko rin-- 'di ko na siya pinatapos mag salita pa. Tinakpan ko ang bibig niya nang daliri ko. "Ssssh! I love you," sambit ko."I love you more, hon." sagot nito sabay pinugpog ako nang halik sa buong mukha. Kaya naman kiniliti ko siya nang kiniliti kaso maagap s