Chapter 5- Stevenson is back

FIVE YEARS LATER

STEVENSON

"Ladies and gentleman, welcome to the Philippines. We are at Manila Airport. Local time is 7:30 a.m., and the temperature is 27'c."

"I'd like to thank you for joining us on this trip, and we are looking forward to seeing you onboard again. Have a great day ahead."

I keep calling Draeden on his phone, ang sabi ko pa naman ay sunduin niya ako today. Ano na naman kaya ang ginagawang kababalaghan nito. Huwag sanang makarinig na naman siya ng kong ano anong ungol ngayon at baka hindi niya ma tantya ang kaibigan. Maya-maya pa sinagot na rin niya ang tawag ko.

"Hello, buddy anong oras pa lang. Bakit ang aga mong tumawag." tanong nito nahalatang antok pa.

Sa inis ko nag end call na lang ako. "Damn it! sakit ka talaga sa ulo Draeden. I try to call Alhea to fetch me at the airport. In a few hour Alhea is here. She kiss my lips. At ginaya ko na siya papunta sa kotse nito.

Alhea is my childhood friend and I know she loves me. Pero hindi ko talaga makita ang sarili ko na mamahalin ito. Yah! I love her as a sister, nothing more. Nakasuot na naman ito ng maiksing short na ikina lukot ng noon ko. How many times I told her not to wear something like that. Parang may shortage ng tela sa Pilipinas. Pinagalitan ko siya at imbes na makinig sa sinasabi ko she rolled her eyes on me.

"Para na naman akong bata na pinapagalitan mo. Dalaga na ako Steve." wika nito na naiinis.

"W-what do you call me. Steve? Wala ka na namang galang sa'kin." wika ko sabay kunot nang noo ko.

"How many times I confess my feelings on you, but you'll always rejecting me. Ano bang kulang saakin. Tell me Steve. Mahal kita alam mo 'yan noon pa man." wika nito at pinatigil muna saglit ang sasakyan.

"Look, I respect you Alhea, alam mo naman parang nakakabatang kapatid lang ang turing ko sayo. Mahal kita as my younger sister. Wala ng iba pa." wika ko na ikina badtrip pa nitong lalo.

"Damn it! Steve ano bang kulang, bakit hindi mo ako magawang makuhang mahalin." tanong nito sabay halik saakin.

Sa inis bigla ko na lang siyang tinulak. "Ano ba kasing pinag gagawa mo?" tanong ko. I unbuckle the seatbelt at lumabas ng kotse niya. Iniwan ko siyang mag-isa at mabilis na sumakay sa taxi na paparating, dahil no choice ako at walang sumundo saakin. Ang bestfriend kong malapit ko ng itakwil na di ko talaga maasahan sa mga urgent matter.

Nakarating ako ng bahay ko at sumalampak sa kama. At dahil pagod sa byahe, kaya hindi ko namalayan na nakatulog na rin ako.

Kinaumagahan maaga akong umalis ng bahay. Pag pasok ko pa lamang ng hotel. Natawag agad ng pansin ko ang nakita kong isang batang lalaki, na sa tantya ko, ito ay mga limang taong gulang na. Aliw na aliw akong pag masdan siya sa malayo, nakikipag kulitan kasi siya sa isang staff ko. Natatawa ako ng marinig ko ang usapan nila, dahil nililigawan lang naman ito ang isang staff ko.

Kinuha ko ang atensyon niya at senenyasan na lumapit saakin. Mabilis naman itong lumapit patungo sa kinaroroonan ko. Bigla akong natuod ng makita ko ang bata sa malapitan. Hindi ako pwedeng magkamali gantong ganto ako noong bata ako at the same age. Bigla akong nakaramdam ng tinatawag nilang lukso ng dugo.

I'll ask him about his name.

"My name is Axel VillaRuiz, I'am five years old." bibong reply nito.

"Really ang pogi mo naman kamukha mo siguro ang Daddy mo. Magsasalita pa sana ang bata ng may mahagip ang kaniyang mga mata na kakila nito. Nagulat ako ng tawagin niya ito na--"

"Daddy Draeden." sabay yakap rito.

W-what! Kailanman pa ito nagkaanak at bakit 'di ko alam. "Asshole ano na naman 'to?" bulong ko sa bestfriend ko. At tinawanan niya lang ako. Napaka gago talaga. Binuhat na niya ang anak nito na nagpakilalang Axel sa akin.

Hindi pa rin ako makapaniwalang may anak na si Dreaeden. Himalang nagseryoso na ito sa buhay niya. Sinundan ko na lang sila ng tingin bago ako naglakad papasok ng office ko. Naupo ako sa swivel chair ko at nag-iisip tungkol sa batang 'yon. Hindi naman kasi kamukha ni Draeden ang bata paanong anak niya. I browse the paper in front of me. Binasa ko lahat ng ito at pinirmahan kaagad. Nang matapos ako sa ginagawa ko naisipan kong lumabas at sumagap ng malinis na hangin. Umakyat ako ng roof top nitong hotel. I put in cigarette into my mouth and enjoying blowing and blowing. Cigarette is one of my stressed reliever. Nang maubos ito nag sindi pa ako ulit ng isa.

Hindi pa rin mawala sa isip ko ang batang 'yon.

Dali-dali kong kinuha ang cellphone ko mula sa bulsa. I log in my social media account and find my picture when I' am a child. While browsing halos matutop ko ang dila ko ng makita ko ang isa kong larawan na naglalaro sa park same age kami ng batang 'yon sa larawan. At magkamukha talaga. Pero paano, wala naman akong natatandaan na may nagalaw ako na walang proteksyon. Lagi akong may ginagamit at paanong nakalusot ito. At bakit hindi man lang ako hinanap ng Mommy nito kong ganon.

Huwag mang akin ng anak. Maybe kamukha mo nga siya pero huwag mag assume. Si Draeden ang ama ng bata." Hiyaw ng isipan ko.

Bago pa ako mabaliw kaka kausap sa sarili ko tinago ko na ang cellphone ko at inoff kasi nabasa ko na naman ang text, chat at misscall ni Alhea. Nauubos na ang pasensya ko sa batang 'yon. Bumaba na ako ng roof top. Nang may nakasalubong ako isang magandang babae isa siguro siya sa staff ko dito dahil suot niya ang uniform na eklusibo lamang sa hotel ko. Lalapitan ko sana ang babae ngunit bumalik na pala ang mag-ama at halos mahulog ang panga ko sa narinig ko.

"Mommy, Daddy bought me this toy car. And I love it Mommy." wika ng bata.

"Baby, how many times I told you that your Ninong is not your Dad." sabi naman ng babae na m

Mommy ng bata. Nakatalikod kasi siya sa'kin kaya hindi ko maklaro ang mukha nito.

So hindi naman pala si Draeden ang tunay na ama ng bibong bata. Patuloy lang ako sa pakikinig sa usapan nila.

"But Mom! If you want that, I can't call Ninong Draeden my Daddy, just tell me about my biological father. Who is he mom, tell me." diretsang sabi ng bata sa Mommy nito.

"I told you about it, that your Dad is..."

Hindi pa nga natatapos magsalita ang Mommy nito ng sabihin ng bata na.

"His dead. But I won't believe in you Mom. I know my Daddy is still alive" sagot ng bata.

Nang mapansin ni Draeden na nagkaka initan na ang usapan ng mag-ina sumingit na ito sa usapan.

"Andrea, no bothering yourself. I really enjoyed playing with your son. I'm telling him to call me Dad." sabi ni Draeden.

"But sir, sobra na kasi ang mga naitulong mo saaming mag-ina. Nahihiya na rin ako sir." wika ng Mommy ng bata.

Hindi naman ako tsismoso kaya naisipan ko na lang bumalik ng opisina ko. Alam ko ng hindi ama ng batang 'yon si Draeden. Kaya mas lumakas ang kutob ko na baka ako ang Daddy nito.

Pero, sino nga ba ang nabuntis ko five years ago?? Ine-rewind ko ang lahat ng nangyari sa akin five years ago, pero wala talaga akong isang maalala sa nangyari. Wala naman akong natatandaan na nagpakilala sa akin na nabuntis ko o 'di kaya'y sumulpot na nagsasabing ako ang ama ng ipinag bubuntis niya. Kaya sino ang Mommy ng bata? Sobrang coincidence naman yata ang lahat. Pwede bang may kamukha ka na hindi mo naman ka ano-ano? Ano 'yon Doppler ganger ko noong bata pa lamang ako?" usal ko. But it's kind a really weird.

Itinigil ko na lamang ang pag-iisip at tinuon ko na ulit ang sarili ko sa pagta trabaho. Masasagot naman ang tanong ko tiyak kong makikilala ko ang Mommy nito. Siguro naman kilala niya ang Daddy ng anak niya.

Matapos kong mareview at mapirmahan ang lahat ng documents na kailangan kong pirmahan nag unat unat ako ng katawan. Narinig ko ang pag click ng door knob kaya alam kong may taong pumasok.

"Please come in!" utos ko.

Bumungad sa akin ang asshole kong kaibigan.

"Oh! Bakit nandito ka, bakit iniwan mo ang mag-ina mo." pabirong tanong ko.

"Mag-ina ko, kailan pa ako nagka anak. Naka drugs ka ba buddy?" pang-aasar nito

"What's your word Draeden Villa. Kahit kailan hindi ako tumikm niya. I mean 'yong mag-ina kanina. Narinig ko kasing tinawag ka ng bata na Daddy. Anak mo ba 'yon?"

"Ah! Si Axel ba?"

"Oo siya nga!

"Hindi no. Anak siya ng manager natin, Ninong lang ako ng bata. Kaya hwag kang malisyoso dyan. Hindi kami talo ni Andrea."

"Andrea, I heard that name, hindi ko nga lang marecognize kong saan nga ba." wika ko.

"Sa akin mo narinig siguro, remember na kwento ko na siya sayo before." paliwanag nito.

"I see. Kaya pala familiar sa akin. Nililgawan mo ba 'yon?" tanong ko.

"Ako! Hindi no, sa sungit ni Andrea hindi ako papasa sa taste non. At magkaibigan lang talaga kami kaya hwag kang ano dyan. Anyway nag punta ako rito para sabihin sayo na may staged party si Mike."

"Again? Hindi ba natuloy ang kasal nila ni Maureeen. At may bago na naman siyang pakakasalan?" nagtatakang tanong ko.

"Hmmm! Ang pagkaka alam ko, oo something happened at nag hiwalay sila during the Wedding preparation." wika nito na mas ikinagulat ko pa.

"Talaga ba, how's Mike now?" tanong ko.

"I think he is really okay now and totally move-on."

"I guess. Kawawa naman ang bago niya kong hindi pa diba?"

"Teka nga bakit naitanong mo?"

"Wala lang. Anong oras ba ang party?"

"Bakit mo naman natanong, pupunta ka ba?"

"Malamang, ayaw mo ba?".

"Hindi naman, miss ka na nga ng brother's hood."

"Miss niyo mukha niyo. Sige na lumayas ka na at mag aasikaso pa ako dito."

"Fine! Kaya ka tumatandang binata napaka sungit mo!" pang-aasar nito akala naman niya mapipikon ako.

"Asshole get lost!" pahabol kong wika.

Naupo na ako sa swivek chair ko ng biglang pumasok sa isip ko si.. "Andeng, hindi kaya nabuntis ko siya???" Siya kaya ang Mommy ng batang lalaki.

***

Nakarating ako ng Makati highland bar. As usual late na naman sila at early bird na naman ako.

Gantong ganito 'yon noon mag-isa ako at may babaeng lumapit sa akin. Natigil ang pagrereminisce ko ng dumating sina Ace, Draeden at Mike. Talaga bang pag kaisahan ako, pwede naman palang mag sabay sabay kaming apat mga asshole talaga.

"Hey! Bro. Stevenson it's nice seeing you. Kumusta ang business expansion sa Chicago?" tanong ni Ace.

"Definetely good. How about your position now?" balik na tanong ko dito.

"Okay naman, wala naman nagbago pa." aniya.

"Tama na nga yan, let us drink now." aya ni Draeden na mukhang kanina pa inom na inom.