Sa wakas natapos na rin magbihis si Amelia. Siya ay natigil, sinusubukang maghanap ng perpektong damit para sa kanyang pamamasyal.Hindi lang niya gustong magmukhang ayos para sa sarili niya, kundi pati na rin kay James. Gusto niyang makita itong nakatitig sa kanya na parang gusto niya itong makuha.Kaya tumira siya ng maluwag na itim na blouse at fitted jeans. Tinapos niya ang kanyang hitsura gamit ang ilang mga pambabaeng accessories at napakaliit na pampaganda na puro pulbos at pulang kolorete.Nakasuot siya ng itim na bota na hanggang tuhod at may bitbit na itim na leather bag na tugma. Mabilis niyang sinuklay ang kanyang buhok at nagpasyang ilagay ito sa isang scraper na nakapusod.Tinitigan niya ang sarili sa salamin at na-inlove sa bago niyang hitsura. Inilabas niya ang kanyang telepono at nag-selfie sa bintana.Sinilip niya ang oras sa kanyang telepono at nakitang ilang minuto pa hanggang 3 pm."Malapit na siyang pumunta rito."Lumabas siya ng kwarto at ni-lock ang pinto sa li
Hinila ni James ang kamay ni Amelia habang naglalakad sila papunta sa bahay. Pumasok sila sa mansyon, at hinagis siya nito pasulong.Sumuray-suray siya at nahulog ang kanyang bag mula sa kanyang mga balikat sa sahig."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo sa lalaking iyon?!" tanong ni James."Wala akong ginagawa, okay? Kakain lang ako ng tanghalian!"“Tanghalian?! At pinapakain ka niya?... Dito…” Hinawakan niya ang kamay niya at tinignan ang palad niya.“Tumigil ka! Sinasaktan mo ako!" Takot na sigaw ni Amelia. Sobrang bilis ng tibok ng puso niya. Tila isang bangungot ang nagkatotoo sa kanya. ."Wala akong nakikitang sugat sa kamay mo, bakit hindi mo kayang pakainin ang sarili mo?!" Sinampal niya ito at inis na inihagis ang mga kamay niya.“Ano bang problema mo, Mr. James! Anong kailangan mo sa akin?!" Maluha-luha niyang sigaw.Hinawakan niya ang pulso ng kanyang kanang kamay, hinimas ito ng mahina. Nakaramdam siya ng kirot dahil sa pagkakahawak ni James."Kasal ka na, okay?! Wala kang kar
Nakarating sina Helen at Charles sa mansyon ni James nang wala sa oras, pagkatapos nilang tawagan siya at marinig kung paano siya tumunog sa telepono.Pagdating sa sala, sinalubong nila siya na nakaupo sa sopa, humihigop ng alak sa basong hawak niya.Nagmamadaling pumunta si Helen sa kinaroroonan niya at kinuha ang baso sa kanya."James, anong ginagawa mo? Bakit ka umiinom?”Inilagay niya ang tasa sa center table at umupo malapit sa kanya sa couch."Sinabi ko sa iyo na huwag pumunta dito," Bulong niya, at si Charles ay nagpakawala ng malakas na buntong-hininga at ipinikit ang kanyang mga mata.“Ano bang problema mo? Anong nangyari?" Tanong niya, at napa-bounce din si Helen."Nag-away kami. Hindi ito big deal.""Isang away?"“Oo! Isang away. Inaway ko si Amelia matapos siyang ilayo sa boyfriend niya.”"Sinabi ba niya sa iyo na nililigawan niya siya?" Pagod na tanong ni Charles."Kailangan pa ba niyang sabihin sakin yun?! I saw her!…” Tumayo siya at nagsimulang humakbang sa harapan nila
Kinuha ni Amelia ang pang-apat na tasa ng Tequila at talagang lasing. Napansin ni Elena na nagsisimula nang sumipa ang gamot na ipinasok niya sa bartender sa kanyang inumin.“Gusto mo bang sumayaw?” Sabi ni Elena sa tenga ni Amelia. Isang malakas na tawa ang pinakawalan ni Amelia at napaangat ang ulo.“Oo! Tara na!” Hinila ni Amelia ang kamay ni Elena sa dance floor at binitawan siya.Itinaas niya ang kanyang mga kamay sa ere at nagsimulang umindayog ayon sa ritmo ng hip-hop na nilalaro nila. Nanatili ang tingin ni Elena kay Amelia at nagpatuloy din sa pagsasayaw."Gusto mo ng isa pang inumin?" tanong ni Elena, at napa-bounce naman si Amelia. Sinimulan niyang igalaw ang kanyang ulo nang agresibo, tumatalon at sumayaw dahil sa pananabik.Naglakad si Elena sa bartender at umupo sa harap niya.“Ilang capsule ang nilagay mo? Sa tingin ko ay magsisimula pa itong magtrabaho. Isa lang ang meron ka sa kanya, tama ba?"“Oo. Huwag kang mag-alala, Ma'am Elena. Ito ay sisipa sa lalong madaling pa
Pagkatapos ng maraming pag-aalinlangan mula kay Amelia na hindi pa handang bumitaw sa kanya, binawi niya ang kanyang mga labi at hinalikan siya pabalik.Dahan-dahang pinasok ni Amelia ang dulo ng dila niya sa bibig niya, at hinawakan niya iyon sa labi. Kinagat niya at sinipsip ang ibabang labi niya.Marahang napaungol si Amelia at hinawakan ang kaliwang kamay ni James. Inilipat niya ang kamay nito sa kaliwang br**st niya at pinahawak niya ito.Binuksan ni James ang kanyang mga mata at tumingin sa mukha niya. She looked so down for him.'Sa tingin ko hindi ko dapat gawin ito. Wala siya sa sarili niya. I don’t want to sleep with her when she isn’t conscious about what she’s doing.’ Napaisip si James.Kahit na ang pakiramdam ng kanyang masiglang mga taluktok ay nagdulot sa kanya ng kasiya-siyang kirot sa pagitan ng kanyang mga binti, sinubukan pa rin niyang labanan ang kanyang pananabik na lamunin siya.‘Gagawin ko lang ito kapag wala siya sa impluwensya ng anumang droga o alkohol.’Bina
Dahan-dahang iminulat ni Amelia ang kanyang mga mata at pumikit. Ang kanyang paningin ay malabo noong una, ngunit ito ay naging mas malinaw pagkatapos ng ilang pagkurap.She could finally see clearly and in front of her was James, lying on his left hand side, facing her. Mga tatlong pulgada ang layo ng mukha nito sa mukha niya.Nagtaas siya ng kilay at bumangon. Inilibot niya ang paningin sa buong silid, iniisip kung paano at kailan siya nakarating doon.Sa paraan ng pagbangon niya ay nagising si James, at napaupo rin siya."Amelia." Tawag niya, at lumingon siya para tingnan siya.“Anong ginagawa ko dito? Bakit tayo natutulog sa iisang kama?" Tanong niya, lumayo sa kanya.“Hey… Alam kong mahirap alalahanin ang nangyari kagabi. Kumusta ang pakiramdam mo?"Iniabot niya ang kamay niya sa mukha niya pero lumayo siya. Bumangon siya sa kama at lumayo rito."Hoy anung problema? Gusto ko lang tingnan ang temperatura mo.""Anong nangyari, Mr. James," tugon niya, dahan-dahang ibinaba ang kanyan
Hinatid ni James si Amelia sa opisina dahil ayaw niyang siya ang magmaneho.Noong nakaraang gabi, natulog sila sa magkahiwalay na silid tulad ng palagi nilang ginagawa, ngunit hindi ito nasisiyahan ni James.Hindi niya alam kung bakit, pero gusto niyang tumabi sa kanya tulad ng ginawa niya sa club house.The way she wrapped her hands around him in the middle of the night like she took him as her protector nagpapasaya sa kanya.Ngunit hindi niya napigilang sabihin sa kanya na gusto niya itong yakapin tuwing gabi, kaya hinayaan niya itong matulog sa kanyang silid.Pagdating sa opisina, tinungo ni Amelia ang kanyang mesa habang si James naman ay naglalakad papunta sa opisina.Nang nasa sasakyan na sila, pareho silang hindi nag-uusap. Nakatingin lang si Amelia sa labas ng bintana.Napansin ni James kung gaano siya kainip na walang telepono at nagpasya na bilhan siya ng bago, dahil sinira niya ang kanyang luma.Pumasok siya sa kanyang opisina, umupo sa kanyang upuan at nag-online para mag-
Hinawakan ni James si Elena sa balikat at itinulak palayo sa kanya."Baliw ka ba?!" Sigaw niya at naglinis ng labi sa disgusto.Ngumiti ng malawak si Elena at nagpakawala ng konting evil laugh. “Bakit ka ba naiinis? Hindi lang ito ang parte ng katawan ko ang nahawakan ng mga labi mo.""Tama na, Elena! Ayokong patulan ka kaya ganito pa rin ako katahimik. Kung itinulak mo ako ng sobra, ipinapangako kong hindi ka lalabas dito ng buhay! Umalis ka na, ngayon din!" Sinampal niya.Namula ang mukha niya sa galit, at naramdaman ni Elena ang panginginig sa kanyang gulugod.“Gusto mo pang umarte, pagkatapos mong sabihin ang gusto kong gawin, di ba? Pagkatapos, ako na lang ang gagawa."Tumalikod na si Elena para umalis at dali-dali siyang hinawakan ni James sa braso."Wala kang gagawing nakakatawa, Elena. Ipinapangako ko sa iyo na kung hindi mo iiwan itong katangahang gawa mo, ipaparanas ko sa iyo ang sakit, papawiin kita."Nag-init ang mga mata ni Elena habang nakikinig sa pananakot ni James. “K
~Pagkalipas ng Limang Taon~“Amelia!” Tawag ni Elena habang hinihila ang nakasisilaw na puting wedding gown na suot niya."Papunta na ako! Can't you stop making it so obvious na kinakabahan ka?! Araw ng kasal mo, hindi horror show night."Nagmamadaling lumabas ng silid si Amelia patungo sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Elena at ilang kaibigan na mga bridal train."I'm sorry kung pinaghintay kita. Kailangan kong tiyakin na nakuha ko ang aking makeup nang tama dahil pinilit kong gawin ito sa aking sarili. Mahigit tatlong taon na akong nagsasanay para sa araw na ito. Para mag-makeup ako!" Proud niyang sabi."At hindi mo ako binigo! Napakaganda mo talaga, ate.""Salamat! Napakaganda mo rin! I bet mas magiging maganda ka kapag naglalakad ka sa aisle kasama ang tatay natin ngayon." Sagot niya na puno ng pananabik."Sa tingin mo ba makakarating siya? Sa tingin mo ba ay bibigyan siya ng hukom ng pansamantalang paglaya para lamang makadalo sa isang kasal?”"Huwag kang masyadong mag-al
~Makalipas ang Isang Taon~“Bababa!” Tawag ni Alice kay James, na abala sa pagkain ni Amelia sa labas ng kusina.“James... James... Ilang minuto na kayong tinatawagan ni Alice. Hindi ka ba pupunta at makita siya?" Halos hindi narinig ni James ang boses ni Amelia.Itinaas niya ang kanyang ulo mula sa pagitan ng mga binti ni Amelia at tiningnan ang mukha nito. Unti-unting sumimangot ang labi niya at tumayo.Hinalikan niya ang labi nito para matikman niya ang sarili sa bibig nito."Hindi ba pwedeng ihatid mo na lang siya sa school? Hindi niya ako hinahayaang maging freaky sa paraang gusto ko." Bulong niya ilang pulgada ang layo sa labi niya.Humalakhak si Amelia at hinila siya palapit gamit ang kanyang mga binti. “Sinabi ko na sa iyo na ginagawa ko iyon. Ayokong mag-aral siya sa Alabama. Punta tayo sa malayong lugar dito."“Para saan ba talaga? Ilang buwan mo na itong sinasabi at tinatanong kita kung saan tayo pupunta. Naiisip mo pa ba?"“Sinabi ko sa iyo na ipaalam sa akin kapag maaari
Sa halip na dumiretso sa bahay, bumaba si Penelope sa istasyon upang makita sina Hopper at Freddie. Hindi niya maitago sa sarili niya ang balitang buhay pa si Clara.Nakarating siya sa istasyon at naghintay hanggang sa oras na para sa conjugal visit.Nang oras na, hiniling niya na makita muna si Hopper. Dinala siya sa isang private room para makapag-usap sila.Masaya siyang hindi na niya kailangang manatili sa likod ng mesa para makausap siya sa pagkakataong ito. Sa wakas ay hahawakan na niya ito pagkatapos ng mahabang panahon.Makalipas ang ilang minuto, dumating na si Hopper. Agad siyang pumasok sa kwarto, sumilay ang ngiti sa kanyang mukha.Binuksan niya ang kanyang mga braso at niyakap siya. Handa na rin siyang yakapin siya."Kamusta ka, na-miss kita ng sobra." Sabi ni Hopper habang kumalas sa yakap."Na-miss din kita ng sobra, Hopper." Sagot niya at umupo na silang dalawa. Napabuntong-hininga si Penelope at napalunok habang nakaupo.Kumunot ang noo ni Hopper at tinignan siyang ma
“Oh please, sa tingin mo matatakot mo ako sa mga salitang yan? Ano ang maaari mong gawin sa akin, hun? Ang magagawa mo lang ay ipakulong ako tulad ng ginawa mo sa asawa ko, at sa wakas ay makakasama ko na rin siya. Hindi ako natatakot sa iyo, James."“Tama na, Inay! Hindi ko alam na maaari siyang maging insensitive tungkol sa bagay na ito. Ikaw ay malinaw na may kasalanan at ikaw ay kumikilos nang napakalakas. Mawawala sa iyo ang lahat ng gusto mo noon pa man at ang mga dati mong mayroon." sambit ni Elena.Napahawak si Penelope sa kanyang mga panga at umiwas ng tingin kay Elena. Sa kaibuturan niya, hindi niya ginustong maglalaro ito nang ganito kalala, ngunit ngayon ay dapat na ganoon, hindi siya kailanman magiging mahina sa harap nila.“Noon pa man ay alam ko na na miss na miss mo na ang asawa mo. Pero hindi ko akalain na aabot ka sa kulungan para lang makasama siya. Buweno, binabati kita, ang iyong hiling ay matutupad nang buo." dagdag ni James."Hindi." Wika ni Amelia pagkatapos ng
~Ang Susunod na Araw~Pagkaraang pakalmahin si Susan para hindi na siya mag-overthink sa sinabi ni Amelia sa kanya, gumaling siya at bago pa niya namalayan ay na-discharge na siya.Si Amelia lang ang kasama niya sa buong pananatili niya sa ospital. Hindi rin makakauwi si James dahil hindi niya ito kayang hayaang mag-isa.Hindi na niya hahayaang may mangyari muli sa kanya. ‘I have lost her once, and that would never respect himself anymore.’ Sabi niya sa sarili.Dinala si Susan sa bahay ni James pagkatapos niyang ma-discharge. Hinatid siya pauwi sakay ng kotse niya.Hiniling niya na hayaan ni Amelia na tawagan niya si Tonia at ipaliwanag kung ano ang nangyayari upang hindi siya mag-alala tungkol sa kanya.Sinabi sa kanya ni Tonia na hahanap siya ng oras para bisitahin siya bago matapos ang linggo. Sabik din siyang malaman ang higit pa tungkol kay Susan, dahil hindi niya nakita ang nakaraan niyang buhay noong kasama pa niya ito.Pagdating sa mansyon, bago pa man sila pumasok sa bahay, n
Sa buong impromptu ride papunta sa ospital, tahimik at gulat na gulat si Penelope.Paulit-ulit na tinatanong ni Elena kung bakit niya tinawag ang kakaibang babaeng iyon na Clara, pero parang natigilan siya para magsalita.Nakarating sila sa pinakamalapit na ospital, at si Susan ay isinugod sa emergency ward. Hiniling silang lahat na maghintay sa labas para gawin ng doktor at mga nars ang kanilang trabaho.Tila mas nag-alala si Amelia kaysa sa iba dahil natakot siya na baka may mangyaring masama sa kanya."Magiging maayos din siya, Amelia." Sinubukan siya ni James na aliwin. Umiling si Amelia at bumuntong hininga. “I asked her to come with me, and now this happens? Paano kung may mangyaring masama sa kanya? May guardian siya. Ano ang dapat kong sabihin sa kanya kapag nalaman niya ito?" Nag-aalalang sagot niya.Hindi alam ni James kung ano ang gagawin maliban sa pag-aliw sa kanya hanggang sa marinig nila sa doktor kung ano talaga ang nangyari. Wala pa siyang alam tungkol sa kanya."Hal
“James?!” Tumawag siya, nahuli ang lahat ng hindi alam.Ang mga pulis ay nagmamadaling lumabas sa kanilang mga pinagtataguan, at bago pa napagtanto ni Fred kung ano ang nangyayari, siya ay napapaligiran ng mga pulis na nakatutok sa kanya ng kanilang mga baril."Ang iyong mga kamay sa hangin!" Nagpahayag sila, at itinaas niya ang kanyang mga kamay.Lumabas din si James sa kanyang pinagtataguan at tumakbo papunta kay Amelia, na masaya ring tumatakbo papunta sa kanya habang nakaakbay si Alice.“Alice!” Masayang tawag niya at ibinuka ang kanyang mga braso. Tumakbo si Amelia sa kanyang mga bisig, kahit na medyo conscious siya tungkol kay Alice na dinala niya sa kanyang mga bisig.Ang unang ginawa ni James ay binuhat muna si Alice mula sa kanyang mga braso at saka niyakap si Amelia sa kanyang tagiliran. Si Alice ay tumabi, si Amelia naman ang tumabi."Na-miss kita ng sobra, James." Bulong ni Amelia at nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Ipinikit ni James ang kanyang nag-iin
"Uuwi siya sa atin, Fred." sambit ni Amelia at binigyan ng panatag na tango si Susan."Ano? Baliw ka ba? Hindi ko maaaring hayaan ang isang estranghero na sumama sa amin sa bahay. Alam mo kung bakit hindi ko kaya." Galit na tugon niya.“Susan, pwede bang bantayan mo si Alice ng ilang minuto? Kailangan kong makausap ang lalaking ito."Matapos ibigay ang Walker kay Susan, lumapit siya kay Fred at huminga ng mahina habang nagsimula siyang magsalita.“Inagaw mo ako, hindi ba? Hindi lang ako, kundi ang anak ko.""Bakit mo ito sinsabi?" Halos agad niyang sinagot.“At simula nang mangyari ito, pagkatapos kong piliin na makasama ka, nabunggo na ba kita o sinubukang tumakas? Natutulog tayo sa iisang kama, alam ko kung saan mo itinatago ang mga susi ng pinto, kaya kung gusto kong tumakbo ay gagawin ko." Huminto siya saglit at naghintay ng iba pang sasabihin nito, ngunit hindi niya ginawa.“Kung hindi mo ako mapagkakatiwalaan, wala akong nakikitang dahilan kung bakit gusto mong makasama kami ng
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang