Eksaktong isang linggo na ang huling nakausap ni Amelia kay Freddie. Wala na silang contact kahit na ano mula nang malaman niya ang katotohanan tungkol sa kanyang mga magulang.Hindi na nag-abalang tawagan siya ni Freddie, at galit na galit pa rin ito sa kanya, kaya hindi rin siya nag-abalang makipag-ugnayan dito. Naniniwala siyang kailangan niya ng oras tulad ng sinabi sa kanya ni Hopper.Kumportableng nakaupo si Amelia sa sala, naka-cross legs sa couch, isang bowl ng popcorn sa legs, at nasa harap niya ang malaking telebisyon kung saan pinapatugtog ang paborito niyang pelikula.Mula nang malaman niya ang katotohanan, siya ay naging malungkot at medyo nanlumo. Madalas siyang nagising sa kalagitnaan ng gabi, umiiyak at nakatitig sa larawan ng kanyang magulang.Nag-isip si James ng mga paraan upang pasayahin siya nang kaunti, at nagsimula sa isang linggong pahinga mula sa opisina kasama niya para mabawasan ang pressure sa kanya.Nagsimula siyang manatili sa kusina at nagsimulang mag-ar
"Hindi ko alam kung ano mismo ang gusto mong gawin ko Mrs. Parker, at iyon ang dahilan kung bakit sinabi ko kay Mr. Parker, gusto kitang makita."“Naiintindihan ko, Mr. Nicholas. Ang gusto ko lang malaman ay ang negosyong pinasukan ng yumao kong mga magulang. Kailangan kong malaman ang lahat, mabuti man o masama. Gusto kong malaman kung sino rin ang pumatay sa kanila." Sagot naman ni Amelia."Ang iyong yumaong mga magulang, ano ang kanilang mga pangalan, mangyaring?""Clara at Stanley Cooper."Tumango si Nicholas at saglit na itinuon ang tingin sa kanyang computer bago tumingala.“Okay, Ma’am. Bigyan mo ako ng ilang araw para maghukay ng impormasyon tungkol sa kanila. Sasabak din ako sa buhay ng ibang kamag-anak kung hindi mo iniisip."“Wala akong pakialam. Kasama sa iba pang miyembro ng pamilya ang aking Tito Freddie at ang kanyang mga anak. Iisa lang ang kapatid ni Stanley.”Ngumiti si Nicholas at iniangat ang ulo. "Ako mismo ang naghukay niyan. Ngunit hindi mo kailangang mag-alala.
Maagang nagising si Amelia para maghanda ng almusal para kay James. Gusto niya itong kumain at magtanghalian kasama niya sa opisina.Habang siya ay nasa banyo, tumayo siya, kinuha ang kanyang telepono at nagmamadaling pumunta sa kusina para maghanda ng pancake bago pa siya nito mapigilan.Dahil sa balita tungkol sa kanyang pagbubuntis, pinigilan siya ni James sa halos lahat ng bagay. Napakasama na kahit minsan ay tinutulungan niya ito sa banyo.Madalas magreklamo sa kanya si Amelia na baka masiraan siya, pero hindi niya ito pinansin. Gusto lang niyang maging malusog at maayos ang kanyang anak at asawa.Tapos na si Amelia sa pancake bago lumabas ng kwarto si James. Nagsimula siyang ayusin ang mesa ng wala sa oras."Amelia." Tawag ni James na nagmamadaling lumabas ng kwarto at naabutan niya itong nag-aayos ng hapag kainan."Kumusta pag-ibig. Magandang umaga." Isang matingkad na ngiti ang isinagot niya upang suhulan siya mula sa pagrereklamo tungkol sa paggawa ng almusal para sa kanya."
Gabi na at abala pa si James sa kanyang PC nang makarinig siya ng katok sa kanyang pinto. Hindi siya nag-abalang tumingala bago niya tinanong ang taong papasok.Bumukas ang pinto at hindi makapaniwalang pumasok si Fred sa opisina. Umangat ang ulo ni James at nang makitang si Fred iyon, tinaasan niya ng kilay ang hindi makapaniwala.“Anong ginagawa mo dito?” Tanong niya, at isang matamis na ngiti ang pinakawalan ni Fred.“Dahan-dahan lang James. Hindi ako nandito para awayin ka.""Kung gayon bakit ka nandito?"“Pumunta ako para i-check up ang kaibigan kong si Amelia. Akala ko magiging busy siya sa trabaho, pero mali pala ako.”Inis na hinampas ni James ang lamesa gamit ang kanyang mga kamay at tumayo.“Natatandaan kong tinawag ka niya kaninang umaga at sinabihan kang huwag kang mag-alala tungkol sa kanya. Sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang sinusubukan mong patunayan."“Pwede bang huminahon ka lang?” Tanong ni Fred na parang nag-e-enjoy kung gaano ka-paranoid si James sa pagdatin
"Ano ang gagawin mo sa katotohanan na ngayon mo lang nalaman tungkol sa namatay mong mga magulang?" Tanong ni James kay Amelia habang nakaupo sila sa sala.Bumuntong hininga si Amelia at tinignan ang mukha nito bago nagsalita.“Haharapin ko muna sila. Pagkatapos ay ibibigay ko sila sa pulis pagkatapos."Nanlaki ang mga mata ni James at nagulat siya na lumayo sa kanya. "Ibigay mo sila sa pulis?"“Bakit gulat na gulat ka diyan? Pinatay nila ang mga tao. Dapat silang magdusa sa mga kahihinatnan.""Amelia..." Marahan niyang tawag at inabot ang kamay niya. Matamis niya itong pinisil at sinimulang laruin ang mga daliri nito.“Napag-isipan mo na ba itong mabuti? Ito ay maaaring mapanganib. Maaari mong pagsisisihan ito sa pagtatapos ng araw." Sabi niya, at binawi niya ang kamay niya."Bakit pakiramdam ko sinusubukan mong maging kakampi nila?" Bulong niya."Hindi, Amelia. wala ako sa side nila. Ako ay nasa tabi mo at laging nasa tabi mo. Nag-aalala lang ako sayo. Tatay mo at Tiyo Freddie ang p
Naghanda si Amelia na umalis sa bahay ni Freddie. Nakarating siya sa sala at nakasalubong niya si James na nakabihis na rin."Sasama ako sa iyo." Aniya, at umiling ito at lumapit sa kanya.“Babe, may meeting ka sa isang importanteng kliyente in thirty minutes time. Dapat pumunta ka doon. Kaya kong ayusin ang sarili ko." Sabi nito sa kanya, at umiling siya.“Hindi, gusto kitang makasama sa isang ito, okay? Hindi mo kailangang gawin ito nang mag-isa."Bumuntong hininga si Amelia at ikinulong ang mukha sa kanyang mga palad. “Magtiwala ka sa akin, Freddie. Kaya ko ito mag-isa. Sasabihin ko sa iyo ang lahat kapag bumalik ako. Hindi ako magtatago ng kahit isang bagay sa iyo."Ibinaba ni James ang ulo at dahan-dahang tumango."Sinasabi mo sa akin ang lahat, nang walang inaalis, okay?" Siya uttered, at siya bounced kanyang ulo."Ipinapangako ko." Itinaas niya ang kanyang pinky finger at ikinawag-wagwag iyon, naghihintay na hawakan niya ito sa kanya.Sa halip ay hinila niya ang kamay nito sa k
“Hudson, ano bang nangyayari sayo? Bakit patuloy kang gumagawa ng mga bagay na pinagsisisihan kong ipinanganak ka?!" Kumatok si Freddie habang sinubukang tumayo ni Hudson.Pinunasan niya ang duguang bibig gamit ang likod ng kamay at inangat ang mukha para tingnan si Freddie.“Pwede bang itigil na natin ang pagpapanggap na palagi kang mabuting tao kahit sandali? Akala mo hindi ko alam?! Sa lahat ng mga taon na ito, alam kong hindi ikaw ang lalaking iniisip ng mga tao!" Tumugon si Hudson sa malakas na boses.“Anong kalokohan ang sinasabi mo?”"Tingin mo bobo ako? Akala mo hindi ko alam na pinatay mo ang kapatid mo? Akala mo hindi ko alam na sinubukan mong halayin ang asawa niya kahit noong kasama pa natin si mama!""Tumahimik ka, Hudson!!""Bakit? Nagulat ka alam ko lahat ng sikreto mo at kung gaano ka kadumi? I got that stupid attitude from you, pero lagi mo akong pinapagalitan. Bakit?"Nag-init at natubigan ang mga mata ni Freddie habang nakikinig sa pagsasalita ni Hudson. Naikuyom ni
~ Pagkatapos ng Anim na Buwan~Bumangon si Amelia sa kama at nagtungo sa banyo. Nanginginig ang mga paa niya at parang sumasakit ang likod niya.Kailangan niyang umihi pero parang big deal. Umupo siya sa inidoro at nilahad ang kanyang mga kamay at humawak sa dingding na nasa kanyang magkabilang gilid.Nanginginig siya nang tuluyang makalabas ang ihi. Nilinis niya ang sarili gamit ang tissue at tatayo na sana siya nang makaramdam siya ng matinding sakit sa kanyang pelvis.“Arghh!!!!” Napasigaw siya sa sobrang lakas, na nagpatalon kay James sa kanyang pagtulog.“Amelia!” Sigaw niya at tumakbo papasok ng banyo. Nakita niya itong nahihirapang tumayo mula sa inidoro.Lumapit ito sa kanya at binigay ang kamay nito. "Ayos ka lang ba?" Tanong niya na may matinding pag-aalala. Nataranta siya at hindi alam ang susunod na gagawin."Sa tingin ko. Sa tingin koang. Angbabyy…” napapikit si Amelia."Darating ang sanggol na iyon?" Dali-dali niyang hinila ang kamay niya at inilagay sa leeg niya. Humawa
~Pagkalipas ng Limang Taon~“Amelia!” Tawag ni Elena habang hinihila ang nakasisilaw na puting wedding gown na suot niya."Papunta na ako! Can't you stop making it so obvious na kinakabahan ka?! Araw ng kasal mo, hindi horror show night."Nagmamadaling lumabas ng silid si Amelia patungo sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Elena at ilang kaibigan na mga bridal train."I'm sorry kung pinaghintay kita. Kailangan kong tiyakin na nakuha ko ang aking makeup nang tama dahil pinilit kong gawin ito sa aking sarili. Mahigit tatlong taon na akong nagsasanay para sa araw na ito. Para mag-makeup ako!" Proud niyang sabi."At hindi mo ako binigo! Napakaganda mo talaga, ate.""Salamat! Napakaganda mo rin! I bet mas magiging maganda ka kapag naglalakad ka sa aisle kasama ang tatay natin ngayon." Sagot niya na puno ng pananabik."Sa tingin mo ba makakarating siya? Sa tingin mo ba ay bibigyan siya ng hukom ng pansamantalang paglaya para lamang makadalo sa isang kasal?”"Huwag kang masyadong mag-al
~Makalipas ang Isang Taon~“Bababa!” Tawag ni Alice kay James, na abala sa pagkain ni Amelia sa labas ng kusina.“James... James... Ilang minuto na kayong tinatawagan ni Alice. Hindi ka ba pupunta at makita siya?" Halos hindi narinig ni James ang boses ni Amelia.Itinaas niya ang kanyang ulo mula sa pagitan ng mga binti ni Amelia at tiningnan ang mukha nito. Unti-unting sumimangot ang labi niya at tumayo.Hinalikan niya ang labi nito para matikman niya ang sarili sa bibig nito."Hindi ba pwedeng ihatid mo na lang siya sa school? Hindi niya ako hinahayaang maging freaky sa paraang gusto ko." Bulong niya ilang pulgada ang layo sa labi niya.Humalakhak si Amelia at hinila siya palapit gamit ang kanyang mga binti. “Sinabi ko na sa iyo na ginagawa ko iyon. Ayokong mag-aral siya sa Alabama. Punta tayo sa malayong lugar dito."“Para saan ba talaga? Ilang buwan mo na itong sinasabi at tinatanong kita kung saan tayo pupunta. Naiisip mo pa ba?"“Sinabi ko sa iyo na ipaalam sa akin kapag maaari
Sa halip na dumiretso sa bahay, bumaba si Penelope sa istasyon upang makita sina Hopper at Freddie. Hindi niya maitago sa sarili niya ang balitang buhay pa si Clara.Nakarating siya sa istasyon at naghintay hanggang sa oras na para sa conjugal visit.Nang oras na, hiniling niya na makita muna si Hopper. Dinala siya sa isang private room para makapag-usap sila.Masaya siyang hindi na niya kailangang manatili sa likod ng mesa para makausap siya sa pagkakataong ito. Sa wakas ay hahawakan na niya ito pagkatapos ng mahabang panahon.Makalipas ang ilang minuto, dumating na si Hopper. Agad siyang pumasok sa kwarto, sumilay ang ngiti sa kanyang mukha.Binuksan niya ang kanyang mga braso at niyakap siya. Handa na rin siyang yakapin siya."Kamusta ka, na-miss kita ng sobra." Sabi ni Hopper habang kumalas sa yakap."Na-miss din kita ng sobra, Hopper." Sagot niya at umupo na silang dalawa. Napabuntong-hininga si Penelope at napalunok habang nakaupo.Kumunot ang noo ni Hopper at tinignan siyang ma
“Oh please, sa tingin mo matatakot mo ako sa mga salitang yan? Ano ang maaari mong gawin sa akin, hun? Ang magagawa mo lang ay ipakulong ako tulad ng ginawa mo sa asawa ko, at sa wakas ay makakasama ko na rin siya. Hindi ako natatakot sa iyo, James."“Tama na, Inay! Hindi ko alam na maaari siyang maging insensitive tungkol sa bagay na ito. Ikaw ay malinaw na may kasalanan at ikaw ay kumikilos nang napakalakas. Mawawala sa iyo ang lahat ng gusto mo noon pa man at ang mga dati mong mayroon." sambit ni Elena.Napahawak si Penelope sa kanyang mga panga at umiwas ng tingin kay Elena. Sa kaibuturan niya, hindi niya ginustong maglalaro ito nang ganito kalala, ngunit ngayon ay dapat na ganoon, hindi siya kailanman magiging mahina sa harap nila.“Noon pa man ay alam ko na na miss na miss mo na ang asawa mo. Pero hindi ko akalain na aabot ka sa kulungan para lang makasama siya. Buweno, binabati kita, ang iyong hiling ay matutupad nang buo." dagdag ni James."Hindi." Wika ni Amelia pagkatapos ng
~Ang Susunod na Araw~Pagkaraang pakalmahin si Susan para hindi na siya mag-overthink sa sinabi ni Amelia sa kanya, gumaling siya at bago pa niya namalayan ay na-discharge na siya.Si Amelia lang ang kasama niya sa buong pananatili niya sa ospital. Hindi rin makakauwi si James dahil hindi niya ito kayang hayaang mag-isa.Hindi na niya hahayaang may mangyari muli sa kanya. ‘I have lost her once, and that would never respect himself anymore.’ Sabi niya sa sarili.Dinala si Susan sa bahay ni James pagkatapos niyang ma-discharge. Hinatid siya pauwi sakay ng kotse niya.Hiniling niya na hayaan ni Amelia na tawagan niya si Tonia at ipaliwanag kung ano ang nangyayari upang hindi siya mag-alala tungkol sa kanya.Sinabi sa kanya ni Tonia na hahanap siya ng oras para bisitahin siya bago matapos ang linggo. Sabik din siyang malaman ang higit pa tungkol kay Susan, dahil hindi niya nakita ang nakaraan niyang buhay noong kasama pa niya ito.Pagdating sa mansyon, bago pa man sila pumasok sa bahay, n
Sa buong impromptu ride papunta sa ospital, tahimik at gulat na gulat si Penelope.Paulit-ulit na tinatanong ni Elena kung bakit niya tinawag ang kakaibang babaeng iyon na Clara, pero parang natigilan siya para magsalita.Nakarating sila sa pinakamalapit na ospital, at si Susan ay isinugod sa emergency ward. Hiniling silang lahat na maghintay sa labas para gawin ng doktor at mga nars ang kanilang trabaho.Tila mas nag-alala si Amelia kaysa sa iba dahil natakot siya na baka may mangyaring masama sa kanya."Magiging maayos din siya, Amelia." Sinubukan siya ni James na aliwin. Umiling si Amelia at bumuntong hininga. “I asked her to come with me, and now this happens? Paano kung may mangyaring masama sa kanya? May guardian siya. Ano ang dapat kong sabihin sa kanya kapag nalaman niya ito?" Nag-aalalang sagot niya.Hindi alam ni James kung ano ang gagawin maliban sa pag-aliw sa kanya hanggang sa marinig nila sa doktor kung ano talaga ang nangyari. Wala pa siyang alam tungkol sa kanya."Hal
“James?!” Tumawag siya, nahuli ang lahat ng hindi alam.Ang mga pulis ay nagmamadaling lumabas sa kanilang mga pinagtataguan, at bago pa napagtanto ni Fred kung ano ang nangyayari, siya ay napapaligiran ng mga pulis na nakatutok sa kanya ng kanilang mga baril."Ang iyong mga kamay sa hangin!" Nagpahayag sila, at itinaas niya ang kanyang mga kamay.Lumabas din si James sa kanyang pinagtataguan at tumakbo papunta kay Amelia, na masaya ring tumatakbo papunta sa kanya habang nakaakbay si Alice.“Alice!” Masayang tawag niya at ibinuka ang kanyang mga braso. Tumakbo si Amelia sa kanyang mga bisig, kahit na medyo conscious siya tungkol kay Alice na dinala niya sa kanyang mga bisig.Ang unang ginawa ni James ay binuhat muna si Alice mula sa kanyang mga braso at saka niyakap si Amelia sa kanyang tagiliran. Si Alice ay tumabi, si Amelia naman ang tumabi."Na-miss kita ng sobra, James." Bulong ni Amelia at nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Ipinikit ni James ang kanyang nag-iin
"Uuwi siya sa atin, Fred." sambit ni Amelia at binigyan ng panatag na tango si Susan."Ano? Baliw ka ba? Hindi ko maaaring hayaan ang isang estranghero na sumama sa amin sa bahay. Alam mo kung bakit hindi ko kaya." Galit na tugon niya.“Susan, pwede bang bantayan mo si Alice ng ilang minuto? Kailangan kong makausap ang lalaking ito."Matapos ibigay ang Walker kay Susan, lumapit siya kay Fred at huminga ng mahina habang nagsimula siyang magsalita.“Inagaw mo ako, hindi ba? Hindi lang ako, kundi ang anak ko.""Bakit mo ito sinsabi?" Halos agad niyang sinagot.“At simula nang mangyari ito, pagkatapos kong piliin na makasama ka, nabunggo na ba kita o sinubukang tumakas? Natutulog tayo sa iisang kama, alam ko kung saan mo itinatago ang mga susi ng pinto, kaya kung gusto kong tumakbo ay gagawin ko." Huminto siya saglit at naghintay ng iba pang sasabihin nito, ngunit hindi niya ginawa.“Kung hindi mo ako mapagkakatiwalaan, wala akong nakikitang dahilan kung bakit gusto mong makasama kami ng
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang