“Hudson, ano bang nangyayari sayo? Bakit patuloy kang gumagawa ng mga bagay na pinagsisisihan kong ipinanganak ka?!" Kumatok si Freddie habang sinubukang tumayo ni Hudson.Pinunasan niya ang duguang bibig gamit ang likod ng kamay at inangat ang mukha para tingnan si Freddie.“Pwede bang itigil na natin ang pagpapanggap na palagi kang mabuting tao kahit sandali? Akala mo hindi ko alam?! Sa lahat ng mga taon na ito, alam kong hindi ikaw ang lalaking iniisip ng mga tao!" Tumugon si Hudson sa malakas na boses.“Anong kalokohan ang sinasabi mo?”"Tingin mo bobo ako? Akala mo hindi ko alam na pinatay mo ang kapatid mo? Akala mo hindi ko alam na sinubukan mong halayin ang asawa niya kahit noong kasama pa natin si mama!""Tumahimik ka, Hudson!!""Bakit? Nagulat ka alam ko lahat ng sikreto mo at kung gaano ka kadumi? I got that stupid attitude from you, pero lagi mo akong pinapagalitan. Bakit?"Nag-init at natubigan ang mga mata ni Freddie habang nakikinig sa pagsasalita ni Hudson. Naikuyom ni
~ Pagkatapos ng Anim na Buwan~Bumangon si Amelia sa kama at nagtungo sa banyo. Nanginginig ang mga paa niya at parang sumasakit ang likod niya.Kailangan niyang umihi pero parang big deal. Umupo siya sa inidoro at nilahad ang kanyang mga kamay at humawak sa dingding na nasa kanyang magkabilang gilid.Nanginginig siya nang tuluyang makalabas ang ihi. Nilinis niya ang sarili gamit ang tissue at tatayo na sana siya nang makaramdam siya ng matinding sakit sa kanyang pelvis.“Arghh!!!!” Napasigaw siya sa sobrang lakas, na nagpatalon kay James sa kanyang pagtulog.“Amelia!” Sigaw niya at tumakbo papasok ng banyo. Nakita niya itong nahihirapang tumayo mula sa inidoro.Lumapit ito sa kanya at binigay ang kamay nito. "Ayos ka lang ba?" Tanong niya na may matinding pag-aalala. Nataranta siya at hindi alam ang susunod na gagawin."Sa tingin ko. Sa tingin koang. Angbabyy…” napapikit si Amelia."Darating ang sanggol na iyon?" Dali-dali niyang hinila ang kamay niya at inilagay sa leeg niya. Humawa
“Dumating ka dito at nanatili hanggang sa manganak ako. Pumasok ka na.” Pinilit ni Amelia na pumasok si Elena.Dahan-dahang tumango si Elena at binuksan ang pinto. Pumasok siya, nanatiling nakatutok ang mga mata sa mukha ni Amelia.Naghintay siya sa pinto para masuotan din siya ng mga nurse ng gown.Nang matapos sila, kinalikot niya ang kanyang mga daliri sa glove at dahan-dahang nagtanong sa kama ni Amelia. Tumayo siya sa tabi niya at ibinaba ang ulo.May gustong sabihin sa kanya si Elena, ngunit natatakot siyang mahanap ang mga tamang salita. Matapos ang labis na pagkamuhi niya kay Amelia, wala talaga siyang alam na magandang sasabihin, dahil nalilito siya.Napansin ni Amelia kung gaano nagkasala si Elena at tinulungan siya sa pamamagitan ng pagsisimula ng pag-uusap."Hindi mo ba siya makikita?" Tanong ni Amelia at ibinaling ang kanyang ulo para tingnan ang duyan ng kanyang sanggol na napapaligiran nina James at Penelope.Napatingin si Elena sa duyan at nakaramdam ng pag-aatubili na
Na-discharge si Amelia at pinauwi ni James mismo. Umupo si Amelia sa backseat kasama si Elena sa tabi niya. Tumanggi siyang umalis sa tabi ni Amelia sa lahat ng oras na nasa ospital siya.Si Penelope at ang iba ay bumalik sa mansyon ng Parker, naghihintay na dumating si James kasama si Amelia.Habang hinahatid niya sila pauwi, patuloy na lumilingon si James kina Amelia at Alice sa salamin sa loob.Si Alice ay nasa mga bisig ni Elena at si James ay hindi gaanong komportable tungkol doon. Alam niyang wala siyang magagawa kay Alice sa harap nila, ngunit hindi pa rin siya kumportable sa pagiging malapit nito.Noon pa man ay alam niyang manipulative si Elena, at umaasa siyang hindi ito ang isa pang paraan para makapasok siya sa buhay nila at muling saktan.Pagdating sa bahay, nakita nila ang ilang sasakyan na nakaparada sa harap ng mansyon. Alam ni James na nandoon silang lahat para i-welcome si Amelia sa pag-uwi.Matapos niyang i-post ang "I am now a father" sa kanyang Social Media handle
Dumating ang araw sa wakas. Ang araw ng paghatol nina Hopper at Freddie. Si Hopper at Freddie ay nakaupo sa pagitan ng kanilang mga abogado, mukhang kinakabahan.Si Amelia, James at ang iba pang mga pamilya ay nakaupo sa courtroom, naghihintay na marinig ang sasabihin ng hukom.“Pagkatapos pakinggan ang lahat ng ebidensya sa kaso ng pagpatay kina Mr. Stanley at Mrs Clara Copper, na naganap noong ika-10 ng Oktubre, 1997. At pagkatapos na umamin ng guilty ang mga nasasakdal, sina Mr Hopper Richardson at Freddie Cooper, sa pamamagitan nito ay binibigkas ko ang dalawa. may kasalanan sila!"Napapikit ng mariin si Amelia at ibinaba ang ulo. Napalunok siya ng mariin at napakapit sa kandungan ni James. Hinawakan ni James ang kamay niya at tinapik ito ng dahan-dahan.‘Amelia, tama ba ang naging desisyon mo para dalhin sila sa korte?’ Tanong niya sa sarili, naghihintay sa pinakamahalagang bahagi ng desisyon ng hukom.“Ito ang aking paghatol! Si Mr. Hopper Richardson at Mr. Freddie Copper ay sin
Ang mansyon ng Parker ay naiilawan ng mga makukulay na fluorescent na ilaw, na sinamahan ng magagandang bulaklak at lobo.Sa sala, wala na ang mga sopa at ito ay isang libreng espasyo para sa lahat. May mga walong cocktail table na natatakpan ng puting tela na naroroon. Sa gitna ng mga mesang ito ay may maliliit at magagandang rosas na mga plorera ng bulaklak.Ang mga mesang ito ay inayos hindi masyadong malayo sa isa't isa upang magkaroon ng sapat na espasyo para sa mga limang dining table, na maaaring tumanggap ng hindi hihigit sa limang bisita.Sa harap ng nakasabit na flat Tv screen ay isang malaki at napakagandang dinisenyong five-tier na birthday cake.Isang solemne na musika ang tumutugtog sa background, at nagsisimula nang dumating ang mga bisita.Nakarating si Penelope sa mansyon na bihis na bihis at nanlaki ang mga mata sa gilid ng interior beauty ng sala."Diyos ko. Sinong mag-aakalang magiging ganito kalawak ang sala mo?" Sabi ni Penelope kay James, na nakasuot ng pulang T
“Ma’am Amelia!! Wala na si Alice!" Patuloy na sumisigaw si Alba habang tumatakbo pababa ng hagdan, na hinihila ang atensyon ng lahat sa kanya."Ano?!" Bulalas ang mga tao."Anong ibig mong sabihin wala na si Alice?!" bulalas ni Amelia at James na tumakbo pabalik sa hagdan.“Ako. ako.” Ungol ni Alba, pilit na hinahabol ang kanyang hininga. Hinawakan siya ni Amelia sa mga balikat at sinimulang yuyugyog ng malakas.“Kausapin mo ako, Alba! Nasaan si Alice?!" sigaw ni Amelia. Nag-init ang mga mata niya ng wala sa oras, at basang-basa na siya ng pawis."Kailangan kong gumamit ng banyo. Iniwan ko siya sa kama sa kwarto, para lang bumalik ako at malaman na siya…”Binitawan siya ni Amelia at tumakbo ng mabilis sa hagdan. "Ma'am Amelia!" Takot na tawag ni Mrs Alba at sinundan si Amelia."Walang umaalis sa party na ito!" galit at takot na pahayag ni James. Tumakbo siya sa pinto, ni-lock ito at inihagis ang mga susi sa kanyang mga bulsa."Ano? Bakit mo gagawin iyon? Hindi mo kami pwedeng patuluyi
Hindi nagtagal ay dumating ang mga pulis at nagsimula sa pamamagitan ng pagsisikap na kunin ang fingerprint ng salarin mula sa lubid, ngunit wala silang makitang mga fingerprint dito.Nagbigay ito sa mga pulis ng ideya na ang salarin na ito ay mas karanasan kaysa sa kanilang naisip. Sinimulan din nila ang sunud-sunod na pagtatanong sa mga bisita sa bahay.Nakaupo sa sala sina Amelia at James, naghihintay at nagnanais na matapos ang bangungot nila. Ipinatong ni Amelia ang kanyang ulo sa dibdib ni James at ipinikit ang kanyang mga mata.Hindi niya napigilan ang pag-iyak at maya-maya, tumangging tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Namumula rin ang eyeballs ni James habang patuloy siyang nagsisikap na kumilos nang malakas para kay Amelia.Nang matapos ang mga pulis sa lahat at ibinaba ang mga sagot sa mga tanong na itinanong nila sa kanila, sinimulan nilang bitawan sila, ngunit sinabi nila sa kanila na maaari silang tawagan anumang oras at kailangan nilang tumugon.Pinalapit nila si
~Pagkalipas ng Limang Taon~“Amelia!” Tawag ni Elena habang hinihila ang nakasisilaw na puting wedding gown na suot niya."Papunta na ako! Can't you stop making it so obvious na kinakabahan ka?! Araw ng kasal mo, hindi horror show night."Nagmamadaling lumabas ng silid si Amelia patungo sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Elena at ilang kaibigan na mga bridal train."I'm sorry kung pinaghintay kita. Kailangan kong tiyakin na nakuha ko ang aking makeup nang tama dahil pinilit kong gawin ito sa aking sarili. Mahigit tatlong taon na akong nagsasanay para sa araw na ito. Para mag-makeup ako!" Proud niyang sabi."At hindi mo ako binigo! Napakaganda mo talaga, ate.""Salamat! Napakaganda mo rin! I bet mas magiging maganda ka kapag naglalakad ka sa aisle kasama ang tatay natin ngayon." Sagot niya na puno ng pananabik."Sa tingin mo ba makakarating siya? Sa tingin mo ba ay bibigyan siya ng hukom ng pansamantalang paglaya para lamang makadalo sa isang kasal?”"Huwag kang masyadong mag-al
~Makalipas ang Isang Taon~“Bababa!” Tawag ni Alice kay James, na abala sa pagkain ni Amelia sa labas ng kusina.“James... James... Ilang minuto na kayong tinatawagan ni Alice. Hindi ka ba pupunta at makita siya?" Halos hindi narinig ni James ang boses ni Amelia.Itinaas niya ang kanyang ulo mula sa pagitan ng mga binti ni Amelia at tiningnan ang mukha nito. Unti-unting sumimangot ang labi niya at tumayo.Hinalikan niya ang labi nito para matikman niya ang sarili sa bibig nito."Hindi ba pwedeng ihatid mo na lang siya sa school? Hindi niya ako hinahayaang maging freaky sa paraang gusto ko." Bulong niya ilang pulgada ang layo sa labi niya.Humalakhak si Amelia at hinila siya palapit gamit ang kanyang mga binti. “Sinabi ko na sa iyo na ginagawa ko iyon. Ayokong mag-aral siya sa Alabama. Punta tayo sa malayong lugar dito."“Para saan ba talaga? Ilang buwan mo na itong sinasabi at tinatanong kita kung saan tayo pupunta. Naiisip mo pa ba?"“Sinabi ko sa iyo na ipaalam sa akin kapag maaari
Sa halip na dumiretso sa bahay, bumaba si Penelope sa istasyon upang makita sina Hopper at Freddie. Hindi niya maitago sa sarili niya ang balitang buhay pa si Clara.Nakarating siya sa istasyon at naghintay hanggang sa oras na para sa conjugal visit.Nang oras na, hiniling niya na makita muna si Hopper. Dinala siya sa isang private room para makapag-usap sila.Masaya siyang hindi na niya kailangang manatili sa likod ng mesa para makausap siya sa pagkakataong ito. Sa wakas ay hahawakan na niya ito pagkatapos ng mahabang panahon.Makalipas ang ilang minuto, dumating na si Hopper. Agad siyang pumasok sa kwarto, sumilay ang ngiti sa kanyang mukha.Binuksan niya ang kanyang mga braso at niyakap siya. Handa na rin siyang yakapin siya."Kamusta ka, na-miss kita ng sobra." Sabi ni Hopper habang kumalas sa yakap."Na-miss din kita ng sobra, Hopper." Sagot niya at umupo na silang dalawa. Napabuntong-hininga si Penelope at napalunok habang nakaupo.Kumunot ang noo ni Hopper at tinignan siyang ma
“Oh please, sa tingin mo matatakot mo ako sa mga salitang yan? Ano ang maaari mong gawin sa akin, hun? Ang magagawa mo lang ay ipakulong ako tulad ng ginawa mo sa asawa ko, at sa wakas ay makakasama ko na rin siya. Hindi ako natatakot sa iyo, James."“Tama na, Inay! Hindi ko alam na maaari siyang maging insensitive tungkol sa bagay na ito. Ikaw ay malinaw na may kasalanan at ikaw ay kumikilos nang napakalakas. Mawawala sa iyo ang lahat ng gusto mo noon pa man at ang mga dati mong mayroon." sambit ni Elena.Napahawak si Penelope sa kanyang mga panga at umiwas ng tingin kay Elena. Sa kaibuturan niya, hindi niya ginustong maglalaro ito nang ganito kalala, ngunit ngayon ay dapat na ganoon, hindi siya kailanman magiging mahina sa harap nila.“Noon pa man ay alam ko na na miss na miss mo na ang asawa mo. Pero hindi ko akalain na aabot ka sa kulungan para lang makasama siya. Buweno, binabati kita, ang iyong hiling ay matutupad nang buo." dagdag ni James."Hindi." Wika ni Amelia pagkatapos ng
~Ang Susunod na Araw~Pagkaraang pakalmahin si Susan para hindi na siya mag-overthink sa sinabi ni Amelia sa kanya, gumaling siya at bago pa niya namalayan ay na-discharge na siya.Si Amelia lang ang kasama niya sa buong pananatili niya sa ospital. Hindi rin makakauwi si James dahil hindi niya ito kayang hayaang mag-isa.Hindi na niya hahayaang may mangyari muli sa kanya. ‘I have lost her once, and that would never respect himself anymore.’ Sabi niya sa sarili.Dinala si Susan sa bahay ni James pagkatapos niyang ma-discharge. Hinatid siya pauwi sakay ng kotse niya.Hiniling niya na hayaan ni Amelia na tawagan niya si Tonia at ipaliwanag kung ano ang nangyayari upang hindi siya mag-alala tungkol sa kanya.Sinabi sa kanya ni Tonia na hahanap siya ng oras para bisitahin siya bago matapos ang linggo. Sabik din siyang malaman ang higit pa tungkol kay Susan, dahil hindi niya nakita ang nakaraan niyang buhay noong kasama pa niya ito.Pagdating sa mansyon, bago pa man sila pumasok sa bahay, n
Sa buong impromptu ride papunta sa ospital, tahimik at gulat na gulat si Penelope.Paulit-ulit na tinatanong ni Elena kung bakit niya tinawag ang kakaibang babaeng iyon na Clara, pero parang natigilan siya para magsalita.Nakarating sila sa pinakamalapit na ospital, at si Susan ay isinugod sa emergency ward. Hiniling silang lahat na maghintay sa labas para gawin ng doktor at mga nars ang kanilang trabaho.Tila mas nag-alala si Amelia kaysa sa iba dahil natakot siya na baka may mangyaring masama sa kanya."Magiging maayos din siya, Amelia." Sinubukan siya ni James na aliwin. Umiling si Amelia at bumuntong hininga. “I asked her to come with me, and now this happens? Paano kung may mangyaring masama sa kanya? May guardian siya. Ano ang dapat kong sabihin sa kanya kapag nalaman niya ito?" Nag-aalalang sagot niya.Hindi alam ni James kung ano ang gagawin maliban sa pag-aliw sa kanya hanggang sa marinig nila sa doktor kung ano talaga ang nangyari. Wala pa siyang alam tungkol sa kanya."Hal
“James?!” Tumawag siya, nahuli ang lahat ng hindi alam.Ang mga pulis ay nagmamadaling lumabas sa kanilang mga pinagtataguan, at bago pa napagtanto ni Fred kung ano ang nangyayari, siya ay napapaligiran ng mga pulis na nakatutok sa kanya ng kanilang mga baril."Ang iyong mga kamay sa hangin!" Nagpahayag sila, at itinaas niya ang kanyang mga kamay.Lumabas din si James sa kanyang pinagtataguan at tumakbo papunta kay Amelia, na masaya ring tumatakbo papunta sa kanya habang nakaakbay si Alice.“Alice!” Masayang tawag niya at ibinuka ang kanyang mga braso. Tumakbo si Amelia sa kanyang mga bisig, kahit na medyo conscious siya tungkol kay Alice na dinala niya sa kanyang mga bisig.Ang unang ginawa ni James ay binuhat muna si Alice mula sa kanyang mga braso at saka niyakap si Amelia sa kanyang tagiliran. Si Alice ay tumabi, si Amelia naman ang tumabi."Na-miss kita ng sobra, James." Bulong ni Amelia at nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Ipinikit ni James ang kanyang nag-iin
"Uuwi siya sa atin, Fred." sambit ni Amelia at binigyan ng panatag na tango si Susan."Ano? Baliw ka ba? Hindi ko maaaring hayaan ang isang estranghero na sumama sa amin sa bahay. Alam mo kung bakit hindi ko kaya." Galit na tugon niya.“Susan, pwede bang bantayan mo si Alice ng ilang minuto? Kailangan kong makausap ang lalaking ito."Matapos ibigay ang Walker kay Susan, lumapit siya kay Fred at huminga ng mahina habang nagsimula siyang magsalita.“Inagaw mo ako, hindi ba? Hindi lang ako, kundi ang anak ko.""Bakit mo ito sinsabi?" Halos agad niyang sinagot.“At simula nang mangyari ito, pagkatapos kong piliin na makasama ka, nabunggo na ba kita o sinubukang tumakas? Natutulog tayo sa iisang kama, alam ko kung saan mo itinatago ang mga susi ng pinto, kaya kung gusto kong tumakbo ay gagawin ko." Huminto siya saglit at naghintay ng iba pang sasabihin nito, ngunit hindi niya ginawa.“Kung hindi mo ako mapagkakatiwalaan, wala akong nakikitang dahilan kung bakit gusto mong makasama kami ng
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang