Dumating ang araw sa wakas. Ang araw ng paghatol nina Hopper at Freddie. Si Hopper at Freddie ay nakaupo sa pagitan ng kanilang mga abogado, mukhang kinakabahan.Si Amelia, James at ang iba pang mga pamilya ay nakaupo sa courtroom, naghihintay na marinig ang sasabihin ng hukom.“Pagkatapos pakinggan ang lahat ng ebidensya sa kaso ng pagpatay kina Mr. Stanley at Mrs Clara Copper, na naganap noong ika-10 ng Oktubre, 1997. At pagkatapos na umamin ng guilty ang mga nasasakdal, sina Mr Hopper Richardson at Freddie Cooper, sa pamamagitan nito ay binibigkas ko ang dalawa. may kasalanan sila!"Napapikit ng mariin si Amelia at ibinaba ang ulo. Napalunok siya ng mariin at napakapit sa kandungan ni James. Hinawakan ni James ang kamay niya at tinapik ito ng dahan-dahan.‘Amelia, tama ba ang naging desisyon mo para dalhin sila sa korte?’ Tanong niya sa sarili, naghihintay sa pinakamahalagang bahagi ng desisyon ng hukom.“Ito ang aking paghatol! Si Mr. Hopper Richardson at Mr. Freddie Copper ay sin
Ang mansyon ng Parker ay naiilawan ng mga makukulay na fluorescent na ilaw, na sinamahan ng magagandang bulaklak at lobo.Sa sala, wala na ang mga sopa at ito ay isang libreng espasyo para sa lahat. May mga walong cocktail table na natatakpan ng puting tela na naroroon. Sa gitna ng mga mesang ito ay may maliliit at magagandang rosas na mga plorera ng bulaklak.Ang mga mesang ito ay inayos hindi masyadong malayo sa isa't isa upang magkaroon ng sapat na espasyo para sa mga limang dining table, na maaaring tumanggap ng hindi hihigit sa limang bisita.Sa harap ng nakasabit na flat Tv screen ay isang malaki at napakagandang dinisenyong five-tier na birthday cake.Isang solemne na musika ang tumutugtog sa background, at nagsisimula nang dumating ang mga bisita.Nakarating si Penelope sa mansyon na bihis na bihis at nanlaki ang mga mata sa gilid ng interior beauty ng sala."Diyos ko. Sinong mag-aakalang magiging ganito kalawak ang sala mo?" Sabi ni Penelope kay James, na nakasuot ng pulang T
“Ma’am Amelia!! Wala na si Alice!" Patuloy na sumisigaw si Alba habang tumatakbo pababa ng hagdan, na hinihila ang atensyon ng lahat sa kanya."Ano?!" Bulalas ang mga tao."Anong ibig mong sabihin wala na si Alice?!" bulalas ni Amelia at James na tumakbo pabalik sa hagdan.“Ako. ako.” Ungol ni Alba, pilit na hinahabol ang kanyang hininga. Hinawakan siya ni Amelia sa mga balikat at sinimulang yuyugyog ng malakas.“Kausapin mo ako, Alba! Nasaan si Alice?!" sigaw ni Amelia. Nag-init ang mga mata niya ng wala sa oras, at basang-basa na siya ng pawis."Kailangan kong gumamit ng banyo. Iniwan ko siya sa kama sa kwarto, para lang bumalik ako at malaman na siya…”Binitawan siya ni Amelia at tumakbo ng mabilis sa hagdan. "Ma'am Amelia!" Takot na tawag ni Mrs Alba at sinundan si Amelia."Walang umaalis sa party na ito!" galit at takot na pahayag ni James. Tumakbo siya sa pinto, ni-lock ito at inihagis ang mga susi sa kanyang mga bulsa."Ano? Bakit mo gagawin iyon? Hindi mo kami pwedeng patuluyi
Hindi nagtagal ay dumating ang mga pulis at nagsimula sa pamamagitan ng pagsisikap na kunin ang fingerprint ng salarin mula sa lubid, ngunit wala silang makitang mga fingerprint dito.Nagbigay ito sa mga pulis ng ideya na ang salarin na ito ay mas karanasan kaysa sa kanilang naisip. Sinimulan din nila ang sunud-sunod na pagtatanong sa mga bisita sa bahay.Nakaupo sa sala sina Amelia at James, naghihintay at nagnanais na matapos ang bangungot nila. Ipinatong ni Amelia ang kanyang ulo sa dibdib ni James at ipinikit ang kanyang mga mata.Hindi niya napigilan ang pag-iyak at maya-maya, tumangging tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Namumula rin ang eyeballs ni James habang patuloy siyang nagsisikap na kumilos nang malakas para kay Amelia.Nang matapos ang mga pulis sa lahat at ibinaba ang mga sagot sa mga tanong na itinanong nila sa kanila, sinimulan nilang bitawan sila, ngunit sinabi nila sa kanila na maaari silang tawagan anumang oras at kailangan nilang tumugon.Pinalapit nila si
~ PAGKATAPOS NG DALAWANG ARAW~Magkahawak kamay sina Amelia at James habang nakaupo sa sala kasama ang iba pa nilang kamag-anak. Pangatlong araw na simula noong party at hindi pa nila nahahanap si Alice.Ang mga pulis ay nagsumikap din nang husto upang makakuha ng higit pang impormasyon tungkol sa kanyang kinaroroonan, ngunit tila si Alice ay wala sa Alabama.Tumangging kumain si Amelia hanggang sa matagpuan niya ang kanyang sanggol. Sinubukan siyang kausapin ni James at ng iba pa ngunit walang resulta. Tinanggihan niya ang aliw ng lahat, maging ang asawa niyang si James."Mas nag-aalala ako ngayon kay Amelia kaysa kay Alice. Mukha siyang maputla at payat. Hindi ko alam kung ano pa ang gagawin o sasabihin ko sa kanya para makapagpahinga o makakain siya. Sinubukan niyang matulog kahapon, pero nauwi sa pag-iyak. " Malungkot na sambit ni James.Nakapatong ang ulo ni Amelia sa balikat nito at hindi nag-abalang mag-react sa sinabi nito. Parang hindi niya narinig magsalita. Ang tanging nasa
"Hi, Amelia." Ang sagot niya ay bahagyang tumawa. Nanlalaki pa rin ang mga mata ni Amelia sa gulat, at sumugod siya sa kinatatayuan ni Fred."Kinuha mo ang anak ko?!" Siya ay sumigaw, at inilagay ni Fred ang kanyang hintuturo sa kanyang mga labi, nanginginig ang kanyang ulo."Shhh... Gigisingin mo siya." Bumulong siya.Nanginig ang mga labi ni Amelia at bumuhos ang mga luha sa kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang inangat ang ulo niya at inalis ang kamay nito sa bibig niya."Pwede ko ba siyang makita?" She mumbled, at tumango si Fred."Sundan mo ako." Pinauna niya ang daan papasok ng bahay, at balisang sumunod sa kanya si Amelia. Pumasok sila sa kwarto at nadatnan niya si Alice na nakahiga sa kama, nakabalot ng napakaputing alampay.Lumapit si Amelia upang tingnan ang kanyang mukha, at nakita niyang mahimbing na natutulog si Alice, at hindi siya masyadong nakakatakot gaya ng iniisip niya."Now, you have seen her, let's step outside and talk. Alam kong marami kang itatanong."Tumalikod
"James, kailangan mong kumalma." Wika ni Elena, ipinatong ang kamay sa balikat niya."Kumalma ka?!" Tinanggal niya ang kamay nito sa kanya at bumangon. "What the f**k are you talking about?! Paano ako kakalma kapag nawawala ang asawa at anak ko? Can you listen to yourself at all?!" Sigaw nito sa kanya.Napaatras si Elena sa takot at lumayo sa kanya. Nakaupo sila sa sala at pinanood ang mga pulis na nagtatrabaho sa pagsubaybay sa kanyang telepono at kotse."You don't have to be so hard on me! Nakita ko kung paano ka nanginginig at pawis na pawis, at nag-alala ako sa kalusugan mo. Yun lang.""Stop acting like a saint! First, it was Alice, now it is Amelia's. What exactly are you planning?!""Stop it, James! Inimbestigahan na ako ng mga pulis. Kailan ka ba maniniwala na hinding-hindi ko gagawin iyon sa kapatid ko?""When the truth is finally out. When I found my wife and child."Lumakad sina Penelope at Helen papunta sa sala, mukhang pagod na pagod. Nagpunta sila sa bayan upang idikit an
Huminto ang sasakyan sa tapat ng isa pang bahay, sa pagkakataong ito ay ilang bahay ang nakapaligid sa bahay na ito, ngunit kakaunti ang mga ito para maging komportable si Amelia."You should move it now. Tapos na ang trabaho ko." Wika ng driver na nakamaskara, at doon lang napagtanto ni Amelia na nakatitig sa kanya si Fred.Naikuyom ni Alive ang kanyang mga panga at binuksan ang pinto, maingat na hinawakan si Alice sa kanyang sarili.Tumingin siya sa malayong kalsada, sinusubukang hulaan kung nasaan sila, ngunit wala siyang nakuha.Ang alam lang niya ay napakalayo nito sa una nilang kinaroroonan."Sumama ka sa akin." Sabi ni Fred sa kanya, iniindayog ang susi sa kanyang kamay."Bakit tayo nandito? Bakit tayo umalis sa kabilang bahay? Anong balak mo?""Too many questions after such a long ride. Ayaw mo bang magpahinga? Kung ayaw mong magpahinga, gusto kong magpahinga."Binuksan niya ang pinto at tumabi para maunang pumasok si Amelia."Fred! Hindi dapat nasa ganitong sitwasyon si Alice
~Pagkalipas ng Limang Taon~“Amelia!” Tawag ni Elena habang hinihila ang nakasisilaw na puting wedding gown na suot niya."Papunta na ako! Can't you stop making it so obvious na kinakabahan ka?! Araw ng kasal mo, hindi horror show night."Nagmamadaling lumabas ng silid si Amelia patungo sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Elena at ilang kaibigan na mga bridal train."I'm sorry kung pinaghintay kita. Kailangan kong tiyakin na nakuha ko ang aking makeup nang tama dahil pinilit kong gawin ito sa aking sarili. Mahigit tatlong taon na akong nagsasanay para sa araw na ito. Para mag-makeup ako!" Proud niyang sabi."At hindi mo ako binigo! Napakaganda mo talaga, ate.""Salamat! Napakaganda mo rin! I bet mas magiging maganda ka kapag naglalakad ka sa aisle kasama ang tatay natin ngayon." Sagot niya na puno ng pananabik."Sa tingin mo ba makakarating siya? Sa tingin mo ba ay bibigyan siya ng hukom ng pansamantalang paglaya para lamang makadalo sa isang kasal?”"Huwag kang masyadong mag-al
~Makalipas ang Isang Taon~“Bababa!” Tawag ni Alice kay James, na abala sa pagkain ni Amelia sa labas ng kusina.“James... James... Ilang minuto na kayong tinatawagan ni Alice. Hindi ka ba pupunta at makita siya?" Halos hindi narinig ni James ang boses ni Amelia.Itinaas niya ang kanyang ulo mula sa pagitan ng mga binti ni Amelia at tiningnan ang mukha nito. Unti-unting sumimangot ang labi niya at tumayo.Hinalikan niya ang labi nito para matikman niya ang sarili sa bibig nito."Hindi ba pwedeng ihatid mo na lang siya sa school? Hindi niya ako hinahayaang maging freaky sa paraang gusto ko." Bulong niya ilang pulgada ang layo sa labi niya.Humalakhak si Amelia at hinila siya palapit gamit ang kanyang mga binti. “Sinabi ko na sa iyo na ginagawa ko iyon. Ayokong mag-aral siya sa Alabama. Punta tayo sa malayong lugar dito."“Para saan ba talaga? Ilang buwan mo na itong sinasabi at tinatanong kita kung saan tayo pupunta. Naiisip mo pa ba?"“Sinabi ko sa iyo na ipaalam sa akin kapag maaari
Sa halip na dumiretso sa bahay, bumaba si Penelope sa istasyon upang makita sina Hopper at Freddie. Hindi niya maitago sa sarili niya ang balitang buhay pa si Clara.Nakarating siya sa istasyon at naghintay hanggang sa oras na para sa conjugal visit.Nang oras na, hiniling niya na makita muna si Hopper. Dinala siya sa isang private room para makapag-usap sila.Masaya siyang hindi na niya kailangang manatili sa likod ng mesa para makausap siya sa pagkakataong ito. Sa wakas ay hahawakan na niya ito pagkatapos ng mahabang panahon.Makalipas ang ilang minuto, dumating na si Hopper. Agad siyang pumasok sa kwarto, sumilay ang ngiti sa kanyang mukha.Binuksan niya ang kanyang mga braso at niyakap siya. Handa na rin siyang yakapin siya."Kamusta ka, na-miss kita ng sobra." Sabi ni Hopper habang kumalas sa yakap."Na-miss din kita ng sobra, Hopper." Sagot niya at umupo na silang dalawa. Napabuntong-hininga si Penelope at napalunok habang nakaupo.Kumunot ang noo ni Hopper at tinignan siyang ma
“Oh please, sa tingin mo matatakot mo ako sa mga salitang yan? Ano ang maaari mong gawin sa akin, hun? Ang magagawa mo lang ay ipakulong ako tulad ng ginawa mo sa asawa ko, at sa wakas ay makakasama ko na rin siya. Hindi ako natatakot sa iyo, James."“Tama na, Inay! Hindi ko alam na maaari siyang maging insensitive tungkol sa bagay na ito. Ikaw ay malinaw na may kasalanan at ikaw ay kumikilos nang napakalakas. Mawawala sa iyo ang lahat ng gusto mo noon pa man at ang mga dati mong mayroon." sambit ni Elena.Napahawak si Penelope sa kanyang mga panga at umiwas ng tingin kay Elena. Sa kaibuturan niya, hindi niya ginustong maglalaro ito nang ganito kalala, ngunit ngayon ay dapat na ganoon, hindi siya kailanman magiging mahina sa harap nila.“Noon pa man ay alam ko na na miss na miss mo na ang asawa mo. Pero hindi ko akalain na aabot ka sa kulungan para lang makasama siya. Buweno, binabati kita, ang iyong hiling ay matutupad nang buo." dagdag ni James."Hindi." Wika ni Amelia pagkatapos ng
~Ang Susunod na Araw~Pagkaraang pakalmahin si Susan para hindi na siya mag-overthink sa sinabi ni Amelia sa kanya, gumaling siya at bago pa niya namalayan ay na-discharge na siya.Si Amelia lang ang kasama niya sa buong pananatili niya sa ospital. Hindi rin makakauwi si James dahil hindi niya ito kayang hayaang mag-isa.Hindi na niya hahayaang may mangyari muli sa kanya. ‘I have lost her once, and that would never respect himself anymore.’ Sabi niya sa sarili.Dinala si Susan sa bahay ni James pagkatapos niyang ma-discharge. Hinatid siya pauwi sakay ng kotse niya.Hiniling niya na hayaan ni Amelia na tawagan niya si Tonia at ipaliwanag kung ano ang nangyayari upang hindi siya mag-alala tungkol sa kanya.Sinabi sa kanya ni Tonia na hahanap siya ng oras para bisitahin siya bago matapos ang linggo. Sabik din siyang malaman ang higit pa tungkol kay Susan, dahil hindi niya nakita ang nakaraan niyang buhay noong kasama pa niya ito.Pagdating sa mansyon, bago pa man sila pumasok sa bahay, n
Sa buong impromptu ride papunta sa ospital, tahimik at gulat na gulat si Penelope.Paulit-ulit na tinatanong ni Elena kung bakit niya tinawag ang kakaibang babaeng iyon na Clara, pero parang natigilan siya para magsalita.Nakarating sila sa pinakamalapit na ospital, at si Susan ay isinugod sa emergency ward. Hiniling silang lahat na maghintay sa labas para gawin ng doktor at mga nars ang kanilang trabaho.Tila mas nag-alala si Amelia kaysa sa iba dahil natakot siya na baka may mangyaring masama sa kanya."Magiging maayos din siya, Amelia." Sinubukan siya ni James na aliwin. Umiling si Amelia at bumuntong hininga. “I asked her to come with me, and now this happens? Paano kung may mangyaring masama sa kanya? May guardian siya. Ano ang dapat kong sabihin sa kanya kapag nalaman niya ito?" Nag-aalalang sagot niya.Hindi alam ni James kung ano ang gagawin maliban sa pag-aliw sa kanya hanggang sa marinig nila sa doktor kung ano talaga ang nangyari. Wala pa siyang alam tungkol sa kanya."Hal
“James?!” Tumawag siya, nahuli ang lahat ng hindi alam.Ang mga pulis ay nagmamadaling lumabas sa kanilang mga pinagtataguan, at bago pa napagtanto ni Fred kung ano ang nangyayari, siya ay napapaligiran ng mga pulis na nakatutok sa kanya ng kanilang mga baril."Ang iyong mga kamay sa hangin!" Nagpahayag sila, at itinaas niya ang kanyang mga kamay.Lumabas din si James sa kanyang pinagtataguan at tumakbo papunta kay Amelia, na masaya ring tumatakbo papunta sa kanya habang nakaakbay si Alice.“Alice!” Masayang tawag niya at ibinuka ang kanyang mga braso. Tumakbo si Amelia sa kanyang mga bisig, kahit na medyo conscious siya tungkol kay Alice na dinala niya sa kanyang mga bisig.Ang unang ginawa ni James ay binuhat muna si Alice mula sa kanyang mga braso at saka niyakap si Amelia sa kanyang tagiliran. Si Alice ay tumabi, si Amelia naman ang tumabi."Na-miss kita ng sobra, James." Bulong ni Amelia at nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Ipinikit ni James ang kanyang nag-iin
"Uuwi siya sa atin, Fred." sambit ni Amelia at binigyan ng panatag na tango si Susan."Ano? Baliw ka ba? Hindi ko maaaring hayaan ang isang estranghero na sumama sa amin sa bahay. Alam mo kung bakit hindi ko kaya." Galit na tugon niya.“Susan, pwede bang bantayan mo si Alice ng ilang minuto? Kailangan kong makausap ang lalaking ito."Matapos ibigay ang Walker kay Susan, lumapit siya kay Fred at huminga ng mahina habang nagsimula siyang magsalita.“Inagaw mo ako, hindi ba? Hindi lang ako, kundi ang anak ko.""Bakit mo ito sinsabi?" Halos agad niyang sinagot.“At simula nang mangyari ito, pagkatapos kong piliin na makasama ka, nabunggo na ba kita o sinubukang tumakas? Natutulog tayo sa iisang kama, alam ko kung saan mo itinatago ang mga susi ng pinto, kaya kung gusto kong tumakbo ay gagawin ko." Huminto siya saglit at naghintay ng iba pang sasabihin nito, ngunit hindi niya ginawa.“Kung hindi mo ako mapagkakatiwalaan, wala akong nakikitang dahilan kung bakit gusto mong makasama kami ng
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang