"Babalik ako sa loob ng tatlong oras. Hinihintay ako ni Hopper na bisitahin siya. Lampas na sa oras ng pagbisita niya.""Ayos lang, Penelope. Babalik ako dito kasama si James. Hindi ko siya kayang iwan mag-isa sa ganitong kalagayan." Sagot ni Helen."Syempre. Babalik ako, okay? Pakiusap, ingatan mo siya at ang iyong sarili."Binuksan ni Penelope ang pinto at lumabas ng bahay. Pagkasara ng pinto, bumuntong hininga si Helen at tumingin kay James."Paano kayo nagkakilala?" out of the blue na tanong ni James."Ibig mong sabihin kami ni Penelope?" Sagot ni Helen, at tumalbog ang ulo niya.“Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na magtanong hanggang ngayon. Marahil ang kwentong ito ay makakatulong sa akin habang wala ang oras. I'm trying to get this situation out of my head pero nahihirapan ako. Tulungan mo ako.”Iniangat ni Helen ang ulo at umupo sa tabi niya sa sofa. “Well, pareho tayong unang nagkakilala noong high school. Sa grade one. Hindi kaaya-aya ang pagkikita dahil nakasalubong ko si
"Tapos na ako, Amelia. Aalis ako ngayon. Ano pa bang kailangan niyo ni Alice? Kukunin ko ang lahat.""Kapag lumabas ka, ikulong mo kami sa bahay ha?" Tanong niya habang nakatitig sa mukha niya. Napalunok si Fred at umiwas ng tingin.“Oo. ako…”"Wala kang tiwala sa akin na iiwan akong mag-isa sa bahay nang walang pagpipigil.""I'm sorry, Amelia. Ngunit hindi ako maaaring maging pabaya sa iyo. Hindi na."Napangiti si Amelia at umiling at tumingin sa kanya. "Hindi mo kailangang makaramdam ng sobrang sama ng loob tungkol dito. Naiintindihan kita, okay? Pero may hiling ako."Dahan-dahang iniangat ni Fred ang ulo at tumingin sa kanya. "Ano ang iyong kahilingan?"“Pwede ba akong sumama sayo? Napakatagal ko nang isinama si Alice sa paglalakad. Mukhang naiinip na siya. Gusto ko siyang ilabas ngayon. Kaya pwede ba kaming sumabay sayo sa mall? Maaalala ko ang iba pang mga bagay na kailangan ko kapag nakita ko rin sila.""Iyan ang hiling mo?" Tanong niya, at tuwang-tuwa siyang napaangat ang ulo.
"Sa tingin ko nakuha na natin ang lahat ng kailangan natin." Sabi ni Fred, kaholding hands si Amelia sa shopping mall."Hindi mo ba iniisip na dapat tayong kumuha ng Walker para kay Alice? Hindi ko tuloy siya madala. Lumalaki siya araw-araw.” ungol ni Amelia.Tumawa si Fred at napaangat ang ulo. "Totoo yan. Tara na at kunin natin."“Pero pwede ko bang gamitin ang card ko? Nagbabayad ka na ng mga bayarin simula nang dumating tayo rito, at gumastos ka na ng malaki.”Tumingin si Feed sa kanya at nagpakawala ng isang matamis na ngiti. “Nag-aalala ka sa akin?” Tanong niya.“Siyempre, nag-aalala ako sayo. Bakit parang hindi ito nagulat sa iyo?""Napakabilis ng pangyayari, Amelia. Akala ko kailangan kitang i-pressure ng sobra bago mo sabihing oo sa akin. Pero parang madali lang."Kumuyom ang panga ni Amelia at umiwas ng tingin. "Sinusubukan mo bang sabihin na madali ako?" Tanong niya na parang nasaktan sa sinabi nito."Oh hindi! Hindi iyon ang ibig kong sabihin."Napahagalpak ng tawa si Amel
Nakahanda na ang hapunan sa mansyon ni James, at umupo silang lahat sa hapag kainan para kumain. Umupo si Helen malapit kay Charles, habang si Penelope naman ay umupo sa tabi ni Elena."Elena, kamusta ang unang pagkakataon mo sa opisina?" Tanong ni Helen pagkatapos ng ilang minutong paghuhukay sa kanilang pagkain.“Sobrang hectic, Ma’am! Binomba ako ng amo ko ng napakaraming trabaho. Pero mabubuhay ako. Mag-a-adjust ako sa lalong madaling panahon." Tugon niya, at lahat sila ay tumalbog maliban kay James.Tumingin siya kay James at napansin niyang wala itong pinapansin kahit kanino. Siya lang at ang pagkain na nasa harapan niya."Pookie, okay ka lang ba?" Tanong niya.Inangat ni James ang ulo niya at tinapunan siya ng nakakamatay na tingin. "Ano ang nagbigay sa iyo ng lakas ng loob na tawagin ako ng ganyan? Sa palagay ko ay nilinaw ko ang aking sarili tungkol doon. Stop calling me that stupid name as if you own me, okay? Ako ay may asawa, may anak." Tugon niya ng may matinding galit.B
Ilang sandali lang ay natapos na si Helen mula sa kusina at tinungo ang silid kung saan sila natulog ni Charles.Pagdating sa kwarto, narinig niya si Charles na naliligo sa banyo. Excited niyang itinaas ang shirt niya sa ulo at ibinaba ang pantalon.Nagulat siya nang hubo't hubad niyang hinila ang pinto. Nakatalikod si Charles sa pintuan, bumukas ang shower sa kanyang ulo, kaya halos hindi niya ito narinig nang pumasok siya.Lumapit ito sa kanya at ipinulupot ang mga braso sa malamig na katawan nito mula sa likuran. Napatalon siya sa takot at humagalpak ng tawa pagkatapos.“Helen! Bakit mo ginawa yun? Tinakot mo ako!" Nagulat siya, at napatawa rin siya."Ako ay humihingi ng paumanhin! Ayaw ko lang na lumabas ka ng banyo nang hindi rin ako naliligo." She pouted.Ngumiti siya ng malawak at tumingin sa mukha niya. Pinulupot niya ang mga braso sa baywang niya at hinila siya palapit sa kanya.Sumandal siya at itinaas ang kanang kamay sa mukha niya, sinisiguradong hindi aalis ang kamay nito
"Anong ginagawa mo sa phone ko?" takot na tanong ni Penelope. Gusto niyang lumapit kay Elena, ngunit itinaas niya ang kanyang kamay at pinigilan siya."Bakit?" Bulong ni Elena.Itinikom ni Penelope ang kanyang mga panga at tinitigan ang mga teleponong nasa kamay niya. Hulaan niya na alam na ni Elena ang sikreto niya."Halika dito." Dali-dali siyang lumapit sa kanya at hinila siya sa kamay, papasok ng kwarto. Isinara niya ang pinto sa likod niya at ni-lock ito.“Bakit mo gagawin iyon sa anak mo, Nanay?! Pati ang anak at apo mo?!” Dismayadong bulalas ni Elena."Pakinggan mo muna ang sasabihin ko?""Walang dapat ipangatwiran ang ginawa mo sa kapatid ko, Mom. Masyadong extreme ito. Hindi dapat magkaroon ng anumang bagay na magtutulak sa iyo na gawin ang gayong kasamaan sa iyong sariling dugo.”“Ang dugo ko? Oo! Tunay na dugo ko siya, ngunit wala rin siyang awa sa sarili niyang dugo! Elena, ipinadala niya ang iyong ama sa Kulungan!"Napaawang ang bibig ni Elena sa pagkamangha, at nanunuya
Umagang-umaga, nagbihis si Amelia, binalot niya ng muffler ang kanyang leeg at bitbit ang kanyang bag. Inilagay niya si Alice sa Walker at lumabas ng kwarto.Nakarating siya sa sala at nakasalubong niya si Fred na naglilinis. Napatingin siya sa kanya at napakunot ang noo niya nang makitang nakabihis na ito."Saan ka pupunta?" Binaba niya ang vacuum cleaner sa kamay niya at tinungo ang kinatatayuan niya."Hahanapin ko siya. Hindi ako makatulog buong gabi dahil doon.""Sino siya? Bakit hindi ka makatulog?"“Clara. Nanay ko. Hindi ako makatulog dahil sa kanya. I saw her at the mall and since I saw her, I've been seeing her face in my head! Hindi ko maiwasang isipin ang katotohanang buhay pa siya."Napabuntong-hininga si Fred at umiling. Dahan-dahan niyang kinuha ang kamay niya at hinimas ang likod nito gamit ang hinlalaki niya.“Hindi ba dapat patay na ang babaeng ito? Halos labinlimang taon na siyang patay, tama ba?"“Iyon ang naisip ko, hanggang sa nakita ko siya kahapon! Paano kung hi
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang
~Pagkalipas ng Limang Taon~“Amelia!” Tawag ni Elena habang hinihila ang nakasisilaw na puting wedding gown na suot niya."Papunta na ako! Can't you stop making it so obvious na kinakabahan ka?! Araw ng kasal mo, hindi horror show night."Nagmamadaling lumabas ng silid si Amelia patungo sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Elena at ilang kaibigan na mga bridal train."I'm sorry kung pinaghintay kita. Kailangan kong tiyakin na nakuha ko ang aking makeup nang tama dahil pinilit kong gawin ito sa aking sarili. Mahigit tatlong taon na akong nagsasanay para sa araw na ito. Para mag-makeup ako!" Proud niyang sabi."At hindi mo ako binigo! Napakaganda mo talaga, ate.""Salamat! Napakaganda mo rin! I bet mas magiging maganda ka kapag naglalakad ka sa aisle kasama ang tatay natin ngayon." Sagot niya na puno ng pananabik."Sa tingin mo ba makakarating siya? Sa tingin mo ba ay bibigyan siya ng hukom ng pansamantalang paglaya para lamang makadalo sa isang kasal?”"Huwag kang masyadong mag-al
~Makalipas ang Isang Taon~“Bababa!” Tawag ni Alice kay James, na abala sa pagkain ni Amelia sa labas ng kusina.“James... James... Ilang minuto na kayong tinatawagan ni Alice. Hindi ka ba pupunta at makita siya?" Halos hindi narinig ni James ang boses ni Amelia.Itinaas niya ang kanyang ulo mula sa pagitan ng mga binti ni Amelia at tiningnan ang mukha nito. Unti-unting sumimangot ang labi niya at tumayo.Hinalikan niya ang labi nito para matikman niya ang sarili sa bibig nito."Hindi ba pwedeng ihatid mo na lang siya sa school? Hindi niya ako hinahayaang maging freaky sa paraang gusto ko." Bulong niya ilang pulgada ang layo sa labi niya.Humalakhak si Amelia at hinila siya palapit gamit ang kanyang mga binti. “Sinabi ko na sa iyo na ginagawa ko iyon. Ayokong mag-aral siya sa Alabama. Punta tayo sa malayong lugar dito."“Para saan ba talaga? Ilang buwan mo na itong sinasabi at tinatanong kita kung saan tayo pupunta. Naiisip mo pa ba?"“Sinabi ko sa iyo na ipaalam sa akin kapag maaari
Sa halip na dumiretso sa bahay, bumaba si Penelope sa istasyon upang makita sina Hopper at Freddie. Hindi niya maitago sa sarili niya ang balitang buhay pa si Clara.Nakarating siya sa istasyon at naghintay hanggang sa oras na para sa conjugal visit.Nang oras na, hiniling niya na makita muna si Hopper. Dinala siya sa isang private room para makapag-usap sila.Masaya siyang hindi na niya kailangang manatili sa likod ng mesa para makausap siya sa pagkakataong ito. Sa wakas ay hahawakan na niya ito pagkatapos ng mahabang panahon.Makalipas ang ilang minuto, dumating na si Hopper. Agad siyang pumasok sa kwarto, sumilay ang ngiti sa kanyang mukha.Binuksan niya ang kanyang mga braso at niyakap siya. Handa na rin siyang yakapin siya."Kamusta ka, na-miss kita ng sobra." Sabi ni Hopper habang kumalas sa yakap."Na-miss din kita ng sobra, Hopper." Sagot niya at umupo na silang dalawa. Napabuntong-hininga si Penelope at napalunok habang nakaupo.Kumunot ang noo ni Hopper at tinignan siyang ma
“Oh please, sa tingin mo matatakot mo ako sa mga salitang yan? Ano ang maaari mong gawin sa akin, hun? Ang magagawa mo lang ay ipakulong ako tulad ng ginawa mo sa asawa ko, at sa wakas ay makakasama ko na rin siya. Hindi ako natatakot sa iyo, James."“Tama na, Inay! Hindi ko alam na maaari siyang maging insensitive tungkol sa bagay na ito. Ikaw ay malinaw na may kasalanan at ikaw ay kumikilos nang napakalakas. Mawawala sa iyo ang lahat ng gusto mo noon pa man at ang mga dati mong mayroon." sambit ni Elena.Napahawak si Penelope sa kanyang mga panga at umiwas ng tingin kay Elena. Sa kaibuturan niya, hindi niya ginustong maglalaro ito nang ganito kalala, ngunit ngayon ay dapat na ganoon, hindi siya kailanman magiging mahina sa harap nila.“Noon pa man ay alam ko na na miss na miss mo na ang asawa mo. Pero hindi ko akalain na aabot ka sa kulungan para lang makasama siya. Buweno, binabati kita, ang iyong hiling ay matutupad nang buo." dagdag ni James."Hindi." Wika ni Amelia pagkatapos ng
~Ang Susunod na Araw~Pagkaraang pakalmahin si Susan para hindi na siya mag-overthink sa sinabi ni Amelia sa kanya, gumaling siya at bago pa niya namalayan ay na-discharge na siya.Si Amelia lang ang kasama niya sa buong pananatili niya sa ospital. Hindi rin makakauwi si James dahil hindi niya ito kayang hayaang mag-isa.Hindi na niya hahayaang may mangyari muli sa kanya. ‘I have lost her once, and that would never respect himself anymore.’ Sabi niya sa sarili.Dinala si Susan sa bahay ni James pagkatapos niyang ma-discharge. Hinatid siya pauwi sakay ng kotse niya.Hiniling niya na hayaan ni Amelia na tawagan niya si Tonia at ipaliwanag kung ano ang nangyayari upang hindi siya mag-alala tungkol sa kanya.Sinabi sa kanya ni Tonia na hahanap siya ng oras para bisitahin siya bago matapos ang linggo. Sabik din siyang malaman ang higit pa tungkol kay Susan, dahil hindi niya nakita ang nakaraan niyang buhay noong kasama pa niya ito.Pagdating sa mansyon, bago pa man sila pumasok sa bahay, n
Sa buong impromptu ride papunta sa ospital, tahimik at gulat na gulat si Penelope.Paulit-ulit na tinatanong ni Elena kung bakit niya tinawag ang kakaibang babaeng iyon na Clara, pero parang natigilan siya para magsalita.Nakarating sila sa pinakamalapit na ospital, at si Susan ay isinugod sa emergency ward. Hiniling silang lahat na maghintay sa labas para gawin ng doktor at mga nars ang kanilang trabaho.Tila mas nag-alala si Amelia kaysa sa iba dahil natakot siya na baka may mangyaring masama sa kanya."Magiging maayos din siya, Amelia." Sinubukan siya ni James na aliwin. Umiling si Amelia at bumuntong hininga. “I asked her to come with me, and now this happens? Paano kung may mangyaring masama sa kanya? May guardian siya. Ano ang dapat kong sabihin sa kanya kapag nalaman niya ito?" Nag-aalalang sagot niya.Hindi alam ni James kung ano ang gagawin maliban sa pag-aliw sa kanya hanggang sa marinig nila sa doktor kung ano talaga ang nangyari. Wala pa siyang alam tungkol sa kanya."Hal
“James?!” Tumawag siya, nahuli ang lahat ng hindi alam.Ang mga pulis ay nagmamadaling lumabas sa kanilang mga pinagtataguan, at bago pa napagtanto ni Fred kung ano ang nangyayari, siya ay napapaligiran ng mga pulis na nakatutok sa kanya ng kanilang mga baril."Ang iyong mga kamay sa hangin!" Nagpahayag sila, at itinaas niya ang kanyang mga kamay.Lumabas din si James sa kanyang pinagtataguan at tumakbo papunta kay Amelia, na masaya ring tumatakbo papunta sa kanya habang nakaakbay si Alice.“Alice!” Masayang tawag niya at ibinuka ang kanyang mga braso. Tumakbo si Amelia sa kanyang mga bisig, kahit na medyo conscious siya tungkol kay Alice na dinala niya sa kanyang mga bisig.Ang unang ginawa ni James ay binuhat muna si Alice mula sa kanyang mga braso at saka niyakap si Amelia sa kanyang tagiliran. Si Alice ay tumabi, si Amelia naman ang tumabi."Na-miss kita ng sobra, James." Bulong ni Amelia at nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Ipinikit ni James ang kanyang nag-iin
"Uuwi siya sa atin, Fred." sambit ni Amelia at binigyan ng panatag na tango si Susan."Ano? Baliw ka ba? Hindi ko maaaring hayaan ang isang estranghero na sumama sa amin sa bahay. Alam mo kung bakit hindi ko kaya." Galit na tugon niya.“Susan, pwede bang bantayan mo si Alice ng ilang minuto? Kailangan kong makausap ang lalaking ito."Matapos ibigay ang Walker kay Susan, lumapit siya kay Fred at huminga ng mahina habang nagsimula siyang magsalita.“Inagaw mo ako, hindi ba? Hindi lang ako, kundi ang anak ko.""Bakit mo ito sinsabi?" Halos agad niyang sinagot.“At simula nang mangyari ito, pagkatapos kong piliin na makasama ka, nabunggo na ba kita o sinubukang tumakas? Natutulog tayo sa iisang kama, alam ko kung saan mo itinatago ang mga susi ng pinto, kaya kung gusto kong tumakbo ay gagawin ko." Huminto siya saglit at naghintay ng iba pang sasabihin nito, ngunit hindi niya ginawa.“Kung hindi mo ako mapagkakatiwalaan, wala akong nakikitang dahilan kung bakit gusto mong makasama kami ng
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang