Kinabukasan, nagising si Maria na may ngiti sa kanyang labi. Ang mga alaala ng nakaraang gabi ay nagbigay sa kanya ng kakaibang saya at pakiramdam ng kaligayahan na tila bago para sa kanya. Habang nakahiga pa sa kama, binalikan niya ang mga malalambing na sandali nila ni Kean, na para bang isang panaginip na hindi niya inasahang magiging totoo. Hindi lang ito basta pisikal na ugnayan; ito’y isang pagsasanib ng damdamin na matagal niyang inasam mula kay Kean.Napatingin siya sa bintana at nakita ang mga sinag ng araw na sumisilip, na tila pinapaliguan ng liwanag ang buong silid. Nakangiti siyang tumayo at lumabas ng kama, diretso sa banyo upang maghanda para sa araw na iyon. Isang magandang umaga ang naghihintay, at ramdam niya na puno ng pagmamahal at positibong enerhiya ang bawat kilos niya.Pagbaba sa kusina, nagsimula siyang maghanda ng simpleng almusal—pandesal at kape. Puno ng kasiyahan ang kanyang puso, at hindi niya maiwasang mapansin ang kakaibang sigla na sumasalubong sa kanya
Sa paglipas ng mga buwan matapos ipanganak si Harry, unti-unting bumalik ang sigla sa buhay ni Kean. Nagbago ang lahat nang dumating si Maria at ang kanilang anak sa buhay niya—mula sa kanyang malamig at walang kulay na mundo, ngayon ay punung-puno ng saya at pagmamahal.Araw-araw, sinusuyo ni Kean si Maria na tila bago pa lang silang nagkakilala. Laging may text o tawag mula kay Kean, kahit gaano pa siya ka-busy sa kanyang negosyo. “Good morning, mahal,” bungad ng kanyang mensahe tuwing umaga, sinasabayan ng mga heart emoji. “Kumusta kayo ni Harry?”Laging may kilig na ngiti si Maria tuwing nababasa ang mga ito. Hindi niya inaasahan na magiging ganito ka-sweet si Kean, lalo pa't hindi siya kilala bilang romantiko noon. Minsan, tumatawa siya sa sarili habang binabasa ang mga message ni Kean. "Ito ba 'yung lalaking halos hindi man lang ngumiti sa akin dati?" biro niya sa sarili.Tuwing uuwi si Kean, hindi mawawala ang bulaklak sa kanyang kamay. “Para sa pinakamaganda kong asawa,” sabay
Matapos ang walong buwan ng pagiging magulang at asawa, nagpasya si Kean na oras na upang gawing opisyal at espesyal ang lahat—hindi bilang pagsunod sa isang kasunduan, kundi dahil sa tunay na pagmamahal. Alam niyang handa na siyang ipakita kay Maria kung gaano siya kaseryoso. Gusto niyang muling yayain si Maria na magpakasal, pero sa pagkakataong ito, isang kasal na batay sa kanilang pagmamahal at hindi sa kahit anong obligasyon.Kinausap ni Kean ang kanyang lola, si Donya Loida, upang humingi ng tulong sa pag-organisa ng proposal. "Lola, kailangan ko ng suporta mo," simula ni Kean habang magkasama silang umiinom ng tsaa. "Gusto kong gawing espesyal ang lahat para kay Maria."Nakangiti si Donya Loida at maluha-luha nang marinig ang balak ni Kean. "Kean, anak, tuwang-tuwa ako. Matagal ko nang hinihintay na aminin mo sa sarili mo na mahal mo si Maria. Sobrang proud ako sa'yo." Pumayag agad si Donya Loida na tulungan si Kean, at pati ang pag-aalaga kay Baby Harry habang nakatuon si Kean
Sa ilalim ng malamig na buwan, sa tabi ng dalampasigan, isang beach resort ang puno ng mga alaala at pagmamahal. Ang mga alon ay humahampas sa baybayin, at ang mga bituin ay naglalaro sa langit, tila nagiging saksi sa isang gabi ng mga pangako. Sa loob ng kanilang silid, si Kean at Maria ay naghanda para sa isang espesyal na gabi, isang pagkakataon upang ipakita ang pagmamahalan na kanilang pinatibay sa nakaraang mga buwan.“Maria, handa ka na ba?” tanong ni Kean, habang inayos ang mga kandila sa paligid ng kanilang silid. Ang mga ito ay nagsisilbing liwanag sa madilim na paligid, nagdadala ng init at romantikong atmospera.“Sandali lang, Kean! Kailangan ko pang ayusin ang sarili ko,” sagot ni Maria, nakangiting nag-aayos ng kanyang buhok sa harap ng salamin. “Gusto kong maging espesyal ang gabing ito.”Maya-maya, bumaba ang isang mabangong amoy ng pagkain mula sa dining area. Nag-order si Kean ng kanilang paboritong pagkain mula sa restaurant ng resort, umaasang magdadala ito ng kasi
Nagsisimula ng naghahanda ang mag-asawang Kean at Maria sa 2nd wedding nila. Habang abala si Maria sa pagsusukat ng kanyang wedding gown, puno siya ng saya at pag-asa. Isang linggo na lang bago ang kanilang kasal ni Kean, at nararamdaman niya ang kilig na dulot ng nalalapit na araw. Habang iniisip kung anong disenyo ang pipiliin, tumunog ang cellphone ni Kean, na nasa gilid lamang at binabantayan siya.Napatingin si Maria kay Kean habang kinuha nito ang tawag. Sa una, walang kakaibang ekspresyon sa mukha ni Kean, pero ilang segundo pa lang ang nakakalipas, napansin ni Maria ang pagkunot ng noo nito at ang biglang pagbabago ng kanyang mood. Napatayo si Kean, lumayo nang bahagya at nakipag-usap pa sa telepono.Hindi mapakali si Maria. May kung anong kaba siyang nararamdaman.Nag-excuse si Kean at lumapit kay Maria. “Maria,” nagsimula siya, medyo naiilang, “may biglaang emergency lang ako. Kailangan kong umalis.”"Emergency?" Nagulat si Maria. “Anong klaseng emergency, Kean? Hindi ba’t n
Sa mga sandaling iyon, tila bumagal ang oras para kay Maria. Ang bawat minuto na lumilipas habang naghihintay siya sa wedding couture ay parang mga oras ng pag-aalinlangan at sakit. Paulit-ulit niyang tinitingnan ang kanyang cellphone, umaasang baka mag-text o tumawag si Kean, ngunit wala ni isang mensahe o tawag ang dumating. Halos tatlong oras na siyang naghihintay, at sa bawat segundo, nararamdaman niya ang kirot na unti-unting bumabalot sa kanyang puso."Babalik ba siya?" tanong niya sa sarili, ang boses niya'y may halong kaba at pangamba. "Baka may dahilan lang talaga. Hindi naman siguro niya ako basta iiwan nang ganito."Ngunit ang katahimikan at ang malamig na pag-aantay ay nagsimulang bumuo ng mga tanong sa kanyang isipan. Hanggang sa napilitan siyang umuwi, mag-isa. Sa kanyang puso, umaasa si Maria na ito’y isang pagsubok lamang, ngunit hindi maikakaila ang kirot na nagsisimulang magtanim ng pagdududa. Ang alaalang ito ay mag-iiwan ng peklat, at ang katotohanang hindi siya bi
Sa ospital, abala si Kean sa pagbabantay kay Mirasol, na ngayo'y gising na mula sa kanyang pagkaka-admit. Namumutla ito, bakas ang pagod at takot sa kanyang mga mata.“Kean,” mahina nitong sabi habang nakahiga. “Salamat, ha? Hindi ko alam kung sino ang tatawagan ko kung wala ka.”Tumango si Kean, pilit na iniintindi ang sitwasyon. "Wala yun, Mirasol. Alam mo namang hindi kita pababayaan, lalo na sa ganitong sitwasyon."Ngunit habang sinasabi niya iyon, isang mabigat na pakiramdam ang bumabalot sa kanya. Alam niyang tama ang ginawa niya na tulungan si Mirasol, pero alam din niyang mali ang hindi niya kaagad ipinaliwanag kay Maria ang kabuuan ng sitwasyon. Naisip niya si Maria—iniwan niya ito sa wedding couture, mag-isa, para lamang puntahan ang dating kasintahan. Ano na kaya ang nararamdaman ni Maria ngayon? Ang iniwang pagtataka at pag-aalala?"Kean..." pabulong na sabi ni Mirasol, humawak ito sa kanyang kamay. "Hindi ko na kaya. Gusto ko nang matapos ang lahat ng sakit na ito. Gusto
Umuulan ng malakas nang gabing iyon. Si Mirasol ay nakaupo sa isang lumang upuan sa gilid ng bintana, pinagmamasdan ang bawat patak ng ulan na bumabagsak sa malamig na lupa. Nababalot ng dilim ang kanyang mundo, pero mas madilim pa ang mga alaala na bumabalot sa kanyang isipan. Naalala niya ang mga panahong masaya siya kasama si Kean, ang mga yakap at halakhak na ngayon ay tila bahagi na lamang ng kanyang malabong nakaraan. Lahat ng ito'y kanyang isinusumpa, dahil sa isang pagkakamali—ang pagpapakasal kay Jonas.Si Jonas, ang lalaking pinilit ng kanyang pamilya na pakasalan niya dahil sa kasunduang pang-negosyo ng kanilang mga pamilya. Naging impiyerno ang buhay niya mula noong araw na iyon. Hindi niya akalaing ang dati niyang mabait at maalaga na asawa ay magiging isang halimaw sa oras na siya’y magpasya na tapusin ang kanilang relasyon. Isang gabing pinilit niyang makipagdiborsyo, nagalit si Jonas, at sa galit nito, sinaktan siya nang walang awa. Muntik na siyang mamatay sa mga bugb