I wish I was sorry
Love. One word and four letters that can change a people. It can be excited, tragic, a happy relationship or a perfect ones but it is really true that there's a perfect relationship? Yes, maybe. But that 'perfect relationship' is only existed in the fairy tale.
Some people maybe sees love in a wonderful relationship and the example for that is the teenager's but here's the truth let just say yes, love is a wonderful thing but you can't escape the fact that it just for a meantime kumbaga sa una lang ang lahat. Sa una lang ang kilig, saya at ang excitement na pakiramdam.
For me sa una palang ay alam ko na ang lahat ng iyan. Wala man akong past relationships but I can tell by just observing some of my friends love life. Some of them is happy and wonderful pero sa huli ay napupunta sa tragic na relasyon.
Why? Bakit kailangan na mauwi palagi sa salitang tragic ang bawat relasyon? Simple, we have
CryingHabol ko ang aking hininga nang magising ako. Sweat is all over my face and I feel like my heart is going to explode. As I stare into my hands, full of thoughts and questions kept playing in my head. My tears keep falling into my chin down to my hands.It was a long nightmare and I feel like ako ang babae na nandoon sa panaginip ko. I don't know what's going on between them but I honestly feels what that girl was feeling.Bakit nga ba ako umiiyak nang dahil lang sa panaginip? I must be crazy.Ipinilig ko ang ulo ko nang maalala ko na naman ang nangyari. A guy cheated on his partner and you know what's more is painful? It was already planned in the first place and she lost her baby. I can't imagine how heartbroken that girl is. My heart is aching hindi dahil sa hiniwalayan at niloko siya ng boyfriend niya kundi dahil she lost her baby at wala manlang nagawa. Hindi ko alam kung gaano kasakit ang mawalan n
Bayan"Bakit ba natin 'to ginagawa? Puwede naman ang mga katulong ang mamili ng mga gulay," Giit ko habang namimili siya ng maayos na mga gulay."Ginagawa mo ba 'to dahil nagkikita kayo ni kuya?" saad ko at hindi ko mapigilan na mapangiti dahil sa wakas bumaling na din sya sa akin."Tama ba ako?" tanong ko pa nang hindi siya sumagot."Heh! ewan ko sa'yo, Aida. Napaka rami mong tanong at hindi ka na lamang tumulong sa akin," Dire-diretso niyang sabi na muntikan pang magkautal utal. Napahalakhak ako at siya namang pagkurot nya sa aking tagiliran.Kukutyahin ko pa sana siya ng biglang may bumunggo sa akin at mabuti na lamang at katabi ko lang si Felicia kung hindi nakahandusay na ako sa lupa at pinagtitinginan na ng mga tao ngayon."Tingan mo nga naman at umagang umaga puro bulok ang aking makikita," Arogante nitong sabi at kahit si Felicia na abala sa pamimili ng mga gulay ay napatingin na din sa kanya.
"This Al human-like robots that not only have human appearances but also characteristics like eye contact, facial recognition, speech and the ability to hold natural conversations will serves you like your buddies." I jot down all the informations as I listened to his speech."And you know what more is interesting?" The director asked."This Al robot is not battery operated. You can actually charge this for just a maximum of 6 hours or overnight if you want." The reporters were clapping their hands and smiling like an idiot."Hey, isn't that amazing?" Napabaling ako sa katabi kong isa ring journalist na halos makinig na lang sa sinasabi ng director at hindi na nagsulat."Yes, indeed." I smiled at her.Not at all.I don't know why but I have this feeling that I don't want to see any human-like robots were indeed it was amazing and helpful at some point.I once dreamed about robots and it turns out it's a nightma
Vacation The weather is nice. The breeze was cold not until the thunder echoed my room. Sumimangot ako nang umalingawngaw na naman ang kulog sa aking silid as I sip in my coffee. Should I go to sleep or pack my things? this is the perfect spot to be dream of him and not to travel. Lumapit ako sa bintana at isinarado ito. I wonder kung ilang buhay na naman ang kikitilin ng bagyong ito. Maybe, cause of landslide. Maybe, cause by the slippery road or maybe cause of lightnings. Isang malakas na katok ang umagaw sa kalagitnaan ng pag-iisip ko. Si Mama na dala dala na ang maleta ko at ibang bagay na kailangan kong gamitin sa pagbabakasyon sa probinsya. Bago pa ko makapagsalita ay biglang pumasok si Ethel na may hawak ng mga damit ko galing sa sampayan. "Hindi ba't sinabi ko sa'yo na mag-impake ka na? hinihintay ka na ng mga lola mo doon," sermon ni Mama habang inilalagay ang mga dam
ForestNang mai-park ko na ang sasakyan ko ay dali dali akong tumakbo papunta sa bahay nila Lola Adelaida bitbit bitbit ang maletang dala ko.Pinunasan ko ang sarili ko gamit ang panyong nasa bulsa ng pantalon ko."Jusmiyo nandiyan ka na pala, Cheska!" Humahangos na lumapit sa akin si Lola na may dalang tuwalya na dapat ay ipinang pupunas niya sa kanyang sarili."Kumusta po?" Nakangiti kong bati at ganoon na lang ang gulat ko nang bigla nya kong hampasin."Hindi mo ba alam na may bagyo at hindi ka nagdadala ng payong?" Hinampas niya ulit ako kaya't napahawak na lang ako sa ulo ko."Sumunod ka sa akin," Tumalikod siya at nagsimula nang maglakad at gaya ng inutos niya ay sinundan ko siya.Moderno ang design ng bahay kahit na alam kong ilang taon na itong nakatayo sa lupang 'to. Sa pagkakaalam ko ay simula mga bata pa lamang sila Lolo at Lola Adelaida ay dito na sila nakatira siguro dala na rin ng ma
Where I am?Nagising ako nang maramdaman kong may nakatitig sa 'kin. Hindi nga ako nagkakamali dahil may nakatitig nga sa akin."Ahh!!!" Tili lang ako ng tili at isiniksik ko ang sarili ko sa gilid ng kama at binalot ko ang katawan ko sa comforter."Noisy, Noisy, she's so noisy." Lalo pa kong tumili nang marinig ko na nakakapagsalita sya. Paikot ikot sya dito sa loob ng malaking kwarto na 'to at nagsasabi ng 'Noisy'.Nang bumukas ang pintuan ay tumigil ako sa kakatili at mabilis akong tumakbo sa likod ng kung sino mang tao na pumasok dito."You can stop now, Sofia," malamig nyang sabi.S-sofia? May pangalan ang robot na 'yon? At saka kelan pa nagkaroon ng robot dito sa Pilipinas?Nasa likod nya pa rin ako at nakahawak sa laylayan ng kanyang damit.Tumikhim siya kaya napabitaw ako sa pagkakahawak sa damit nya. Hindi tumagal ay humarap sya sa 'kin.Nangunot ang noo ko nang matandaan ko na sya an
DreamI saw in my peripheral vision na may nakatayong lalaki kaya mabilis akong lumingon.Muntikan pa kong magkanda hulog hulog sa high stool na ito tapos sya nakasandal lang sa hamba ng pintuan at pinagmamasdan kung ano ang kagagahan na ginagawa ko?May kinuha syang maliit na bagay. Remote ba 'yon? Kaya natigil ang maliit na puting bilog na hula ko ay kumukuha ng mga dumi at alikabok sa sahig. Unti unti akong bumaba at ibinalik ang mop kung saan ko ito kinuha.Lumapit ako at humarap ako sa kanya na nakapameywang. "Anong klaseng bahay 'to? Pero teka bahay ba 'to?" Tumingin sya sa 'kin na parang sinasabi nya sa 'kin na ang tanga tanga ko pero hindi ako nasindak at tinuro ko sya sa dibdib."Kelan pa nagsalita ang rice cooker? Kelan pa nagkaroon ng robot sa Pilipinas? At kelan pa nagkaroon ng mga computers na may hologram, ha?" k
DoorBinilisan ko pa ang pagtakbo ko dahil pinagtitinginan ako ng mga tao.It's already 7:00 AM and here I am jogging. Walang masyadong dumadaan na sasakyan kaya malaya akong nakakatakbo.Ngayon lang ba sila nakakita ng babae na nagjo-jogging ng ganitong oras? Tama naman ang suot ko, hindi rin naman ako nagjo-jogging sa gitna ng daan dahil nandito lang ako sa gilid.I wore a black leggings and blue crop top na ginagamit sa pag-e-excerise at itinali ko din ang buhok ko na isinasayaw habang tumatakbo ako.Hininaan ko ang volume ng music at binagalan ko na ang pagtakbo ko.Nakarating ako sa bayan at makikita mo ang mga samo't saring mga makukulay na banderitas na inaayos ng mga kalalakihan.Malapit na pala ang Fiesta. Ilang araw na lang at Fiesta na rito sa Leyte. 
"This Al human-like robots that not only have human appearances but also characteristics like eye contact, facial recognition, speech and the ability to hold natural conversations will serves you like your buddies." I jot down all the informations as I listened to his speech."And you know what more is interesting?" The director asked."This Al robot is not battery operated. You can actually charge this for just a maximum of 6 hours or overnight if you want." The reporters were clapping their hands and smiling like an idiot."Hey, isn't that amazing?" Napabaling ako sa katabi kong isa ring journalist na halos makinig na lang sa sinasabi ng director at hindi na nagsulat."Yes, indeed." I smiled at her.Not at all.I don't know why but I have this feeling that I don't want to see any human-like robots were indeed it was amazing and helpful at some point.I once dreamed about robots and it turns out it's a nightma
Bayan"Bakit ba natin 'to ginagawa? Puwede naman ang mga katulong ang mamili ng mga gulay," Giit ko habang namimili siya ng maayos na mga gulay."Ginagawa mo ba 'to dahil nagkikita kayo ni kuya?" saad ko at hindi ko mapigilan na mapangiti dahil sa wakas bumaling na din sya sa akin."Tama ba ako?" tanong ko pa nang hindi siya sumagot."Heh! ewan ko sa'yo, Aida. Napaka rami mong tanong at hindi ka na lamang tumulong sa akin," Dire-diretso niyang sabi na muntikan pang magkautal utal. Napahalakhak ako at siya namang pagkurot nya sa aking tagiliran.Kukutyahin ko pa sana siya ng biglang may bumunggo sa akin at mabuti na lamang at katabi ko lang si Felicia kung hindi nakahandusay na ako sa lupa at pinagtitinginan na ng mga tao ngayon."Tingan mo nga naman at umagang umaga puro bulok ang aking makikita," Arogante nitong sabi at kahit si Felicia na abala sa pamimili ng mga gulay ay napatingin na din sa kanya.
CryingHabol ko ang aking hininga nang magising ako. Sweat is all over my face and I feel like my heart is going to explode. As I stare into my hands, full of thoughts and questions kept playing in my head. My tears keep falling into my chin down to my hands.It was a long nightmare and I feel like ako ang babae na nandoon sa panaginip ko. I don't know what's going on between them but I honestly feels what that girl was feeling.Bakit nga ba ako umiiyak nang dahil lang sa panaginip? I must be crazy.Ipinilig ko ang ulo ko nang maalala ko na naman ang nangyari. A guy cheated on his partner and you know what's more is painful? It was already planned in the first place and she lost her baby. I can't imagine how heartbroken that girl is. My heart is aching hindi dahil sa hiniwalayan at niloko siya ng boyfriend niya kundi dahil she lost her baby at wala manlang nagawa. Hindi ko alam kung gaano kasakit ang mawalan n
I wish I was sorryLove. One word and four letters that can change a people. It can be excited, tragic, a happy relationship or a perfect ones but it is really true that there's a perfect relationship? Yes, maybe. But that 'perfect relationship' is only existed in the fairy tale.Some people maybe sees love in a wonderful relationship and the example for that is the teenager's but here's the truth let just say yes, love is a wonderful thing but you can't escape the fact that it just for a meantime kumbaga sa una lang ang lahat. Sa una lang ang kilig, saya at ang excitement na pakiramdam.For me sa una palang ay alam ko na ang lahat ng iyan. Wala man akong past relationships but I can tell by just observing some of my friends love life. Some of them is happy and wonderful pero sa huli ay napupunta sa tragic na relasyon.Why? Bakit kailangan na mauwi palagi sa salitang tragic ang bawat relasyon? Simple, we have
FlashbackTuloy tuloy akong tumatakbo pauwi sa bahay dahil naabutan ako ng malakas na ulan.Pagkapasok ko sa loob ay mabilis na nabasa ang sahig. Mukha na akong basang sisiw ngayon.Mabilis kong tinakbo ang kwarto ko para maligo pero nasa kalagitnaan palang ako ng pagpunta sa banyo ay nakarinig na ako ng mga pagkabasag ng mga pinggan. Sumilip ako sa siwang ng pinto at nakita kong kalalabas pa lang ni mama sa kanilang kwarto at hinahabol si papa.Palagi na lang ganito ang ganap sa bahay. Tuwing umiinom si papa palagi na lang siyang nagwawala at nauuwi sa pag-aaway nila ni mama.At alam ko kung bakit nagkakagano'n si papa. Sila lola ang nagpapa-aral sa akin mula nang tumungtong ako sa college. Kahit hindi man sabihin sa akin nila mama at papa na nahihirapan na sila ay ramdam ko 'yon dahil maging ako ay nahihirapan na din sa sitwasyon ko.Wala akong karapatang tumigil sa pag-aaral dahil una sa lahat m
Music room"Hey, good morning." Napabaling ako kay Jacob na nakasilip sa pinto."Breakfast is ready," he smiled and I nod.Nang makababa ako ay nadatnan ko ang lahat na nasa harap na ng lamesa kaya naupo na ako para kumain. Tahimik ang lahat ibang iba nang mga nakaraang araw. Ultimo sila Sydney at Jacob ay tuloy tuloy lang ding kumakain ng tahimik.Napatingin ako kay Lola Adelaida na katapat ko.Nang imulat ko ang mga mata ko ay sinalubong agad ako ng mga matang nagliliyab sa galit. Bago ko pa makita ang may ari ng mga matang iyon ay isang malakas na sampal na ang natamo ko."Hindi ba't sinabi ko sa'yo na huwag ka nang pumunta rito sa kwartong 'to?!" Wala sa sariling napahawak ako sa pisngi ko."Why? Bakit lola? Tell me wala naman akong ginagawang masama, hindi ba? Bakit mo 'ko iniipit palagi sa mga sitwasyong alam mong wala akong takas? Hindi pa ba sapat na kinuha ko ang kursong gusto at pangarap mo sa s
I'm sorryHindi ko alam kung ilang minuto na ako palakad lakad dito sa loob ng kwarto ko. I keep thinking kung pupuntahan ko ba ulit sya sa hospital or mabuti nang hindi? But he has a girlfriend waiting for him to wake up from that long sleep.What should I do? Ni hindi nga niya ako kilala sa totoong buhay at worst sa panaginip lang kami nagkikita.Hindi ko mapigilan na mapailing. How's absurd.It is even possible na maaalala niya ako? Or... Maaalala niya pa ba ang pamilya at girlfriend niya?No one knows.Lumabas ako ng kwarto ko at pumunta sa nag-iisang kwarto na palagi kong pinupuntahan para mapaginipan siya.Nang buksan ko ang pinto ay sumalubong sa akin ang simoy ng hangin. Mula rito sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko ang matinding sikat ng araw at ang mga naggagandahang bulaklak mula sa ibaba.Mabilis na lumapit ako sa bintana at hindi nga ako nagkakamali, tila may mahik
He's in the hospitalDala dala ko ang notebook ko na naglalaman ng mga panaginip ko sa kanya at saka patagong lumabas ng bahay.Hindi ko alam kung paano ako nakalabas ng walang nakakakita sa akin. Nang may dumaan na tricycle ay pinara ko ito at nagpahatid sa pinakang malapit na hospital.Ilang minuto lang ang lumipas at pinagmasdan ko ng mabuti ang labas ng hospital.I sigh and took a steps. I already cleared up my mind na pupuntahan ko ang hospital para malaman kung totoo ba ang panaginip ko.I know it's too risky because it just a freaking dream and here I am following that kind of dream. I just want to know if Seb would be here just like what he told me.Isang gabi pa lang ang nakakalipas pero hindi ko malaman kung bakit ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko may hindi tama... May kulang.Papunta na sana ako ng receptionist nang may nakita akong isang men in b
BackHindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog at pagmulat na pagmulat ng mga mata ko ay nakita ko si Jacob na nakatayo sa gilid ko at nakatingin sa akin na akala mo'y binabantayan ako kanina pa."What the heck was just happened to you?" Napatingin ako kay Sydney na katabi lang din ng kuya niya. Matalim ang mga tingin nya sa 'kin at may halong pag-aalala.Umupo ako at tinignan sya ng deretso. "What?" Tinignan ko ito na naguguluhan.Magtatanong ulit sana ako nang bigla akong hinila ni Jacob ng marahas at nauntog ako sa kanyang dibdib. He tightly hugged me like he was afraid."You've almost died! For Pete's sake!" Rinig kong sabi ni Sydney at patuloy pa din niya akong sinesermonan na hindi ko alam kung bakit.Natahimik siya nang biglang isinubsob ng kuya nya ang kanyang mukha sa leeg ko."You scared me to death," mahina niyang sambit sapat na para marinig ko."Huh?