Ipinaliwanag ni Rhian, "Si Mr. Gino ang dahilan kaya nagkakilala kami. Sa totoo lang, kailangan ko siyang pasalamatan." Nang marinig na si Gino ang nagkonekta sa kanila, tumango si Mike bilang tanda ng pag-unawa, "Maganda ang relasyon ng Florentino at Medherb, pero mas malalim pa ang relasyon ng Florentino at Saavedra. Kung tutulong si Mr. Gino para ikonekta ka sa Medherb, parang laban na rin siya sa Saavedra. Kung malaman ito ni Mrs. Saavedra, baka lumala ang mga bagay.” Nang marinig ito, hindi maiwasang mag-alala si Rhian, at nagsimulang mag-alala din tungkol kay Gino. Bagamat sinabi na ni Gino na hindi makakapansin si Dawn, parehong nilang alam na posible pa rin na malaman ng ginang ang tulong na ibinibigay ng Florentino. Nakarating na sila sa puntong ito, hindi nais ni Rhian na sumuko agad. Sa huli, ang layunin ni Dawn ay upang mapilit siyang umalis. Basta't maayos niyang malulutas ang mga problema sa institute, makakaalis na sila. Dahan-dahang tumigil ang sasakyan sa harap ng
Kahit papaano, nakabalik sa kanyang diwa si Rhian at narinig ang malalim na tinig ni Zack sa kanyang tainga, "Huwag kang matakot, convection lang ito, mawawala din ito, maghintay ka lang." Ang boses ng lalaki ay tila may kapangyarihan. Nang marinig niya ang mga salitang iyon, unti-unting huminahon ang kanyang paghinga, ngunit ang katawan pa rin niya ay nanginginig. Tinitigan ni Zack ang takot sa mukha ni Rhian, nawala ang kanyang galit, napalitan ito ng pagmamalasakit. "Nandito ako, magiging maayos din ang lahat kaya huwag kang matakot," ang malalim niyang sabi na nagpakalma kay Rhian. Sumagot si Rhian nang nanginginig bago bumaling tumingin nang may takot sa direksyon ng labas ng bintana "Rio... Zian..." Hindi naman nakaligtas sa pandinig ni Zack ang salitang ito, nakita niya ang pag-aalala sa mukha ng babae para sa mga anak. Lalo siyang nagalit, at habang lumalala ang galit niya sa tunay na ama ng mga bata, mas lalo niyang naisip na hindi karapat-dapat ang lalaking para kay Rh
Kumunot ang noo ni Rhian, nag-isip sandali, "Ano bang klase ng pasasalamat ang gusto mo, Mr. Saavedra?” Nang marinig niya ang malamig na tanong ni Rhian, ngumisi si Zack ng may pang-aasar, “Pwede bang wag ka na umiwas sa akin, kaya mo ba iyon? Naalala ko, sinabi mo na ang relasyon natin ay parang mga estranghero. Kung ganon, bakit ka iiwas sa isang estranghero?” Nang marinig ito, napaisip si Rhian ng ilang segundo at hindi na sumagot, iniwas niya ang kanyang mga mata. Talaga namang nagpapasalamat siya kay Zack sa nangyari, ngunit nais niyang panatilihin pa rin ang distansya na nararapat. Nakita ni Zack ang kanyang reaksiyon, nagkaroon siya ng ilang sandaling katahimikan bago tumayo mula sa kanyang upuan na walang ekspresyon at malamig na nagsabi, "Kung hindi mo kaya, kalimutan na lang." Pagkatapos, lumakad siya palayo at lumabas ng eroplano. Habang tinitingnan ang likod ni Zack habang ito ay umaalis, naupo si Rhian sa kanyang upuan ng ilang sandali bago unti-unting tumayo.
"Mas gumaan ang pakiramdam mo kumpara kanina, di’ba?” sabi ni Zack ng malalim na boses. Nabigla si Rhian, tumingin siya kay Zack. Tumingin si Zack sa mga mata niya parang nagsasabing. Kung patuloy siyang mag-iwas ay siya din ang mahihirapan Nagtagal ang kanilang pagtitinginan sa ilang segundo. Si Rhian ay yumuko at kinagat ang labi niya, saka siya huminga ng malalim at hindi na nagpumilit na bumitaw kay Zack. Tama si Zack, siya din ang mahihirapan sa kanyang pagpapanggap na ayos lang siya. Unti-unti niyang hinayaan ang katawan na umasa sa braso ni Zack. Si Zack naman ay maingat na sinuportahan siya at dahan-dahan nilang nilakad ang direksyon patungo sa labasan ng airport. Paglabas nila sa airport, naglakad si Rhian at nagpasalamat, "Salamat, Mr. Saavedra, okay na ako ngayon. Maaari mo na akong pakawalan." Ngunit hindi siya pinakawalan ni Zack. "Isasakay kita." Tumanggi si Rhian, "Hindi na kailangan, magta-taxi nalang ako pauwi.” Maliwanag na nakita na ng mga bata na hindi si
Ipinaliwanag nang mahinahon ni Zack sa bata ang nangyari, "Nagkataon lang na magkasama kami sa eroplano. Pagkatapos naming bumaba, nakita kong hindi maganda ang pakiramdam ng Mommy niyo kaya't inihatid ko siya pauwi." Matagal na tinitigan nila Rio at Zian si Zack nang may pagdududa, ngunit nang hindi makakita ng anumang kakaiba, ipinagpalagay na lang nilang totoo ang sinabi nito. Nang makita ni Rhian na palapit si Rio kay Zack, nagkunwari siyang hindi ito nakikita at tinawag ang anak, "Rio, pumasok na tayo sa loob.” Nang marinig ang sinabi ng ina, agad na tumango si Rio at inalis ang tingin kay Zack at saka sumunod kay Rhian papasok sa bahay. Si Jenny naman ay maingat na tinulungan ang kaibigan, ang mga mata'y puno ng pag-aalala, "Talaga bang nasusuka ka lang?“ Matagal na silang magkaibigan, at ngayon lang niya nakita si Rhian na ganito, at kitang-kita na hirap na hirap ito. Nakita ni Rhian na naghihintay ng sagot ang dalawang anak, kaya’t para hindi na mag-alala, mahinahon si
Magana na kumain ang mga bata. Masaya sila dahil bukas ay si mommy ang maghahatid sa kanila. Mayamaya, bumalik si Jenny. Nagtaka si Rhian na tumingin dito. “Gusto ko lang sabihin sayo na kapag hindi parin maganda ang pakiramdam mo bukas ako nalang ang maghahatid sa kanila.” Nakangiti siyang sumagot. “Salamat na lang. saka pasensya ka na nga pala sa abala nitong mga nakaraang araw.” Winasiwas nito ang kamay. “Ninang ako ng mga bata, tungkulin ko silang alagaan kapag wala ka at abala. Para saan pa’t magkaibigan tayong dalawa. Magpagaling ka na para hindi na sila mag-alala sayo. Bumalik lang ako para tiyakin kung kaya mo na ba talaga na maghatid sa kanila.” Matapos ang pagkain, nagtagal pa si Jenny ng kaunti, inantay na magpahinga ang mga bata bago nagpaalam at umuwi. Sa kabilang banda, nang bumalik si Zack sa mansion, nakita niyang nakahiga si Rain sa coffee table, abala sa paglalaro ng Lego. Matapos maglaro kasama sina Rio at Zian, nilaro din ng anak ang hilig nila at pina
Kinabukasan, nang magising si Rhian, mas magaan na ang pakiramdam niya. Nang maalala niyang kailangan niyang ihatid ang mga bata sa paaralan, tumayo siya at nagsimula mag-ayos, binuksan ang pinto at nagtangkang bumaba. Pagbukas niya ng pinto, nakita niyang nakatayo na ang dalawang anak sa harap ng pinto. Dahil alam nina Rio at Zian na si mommy ang maghahatid sa kanila sa paaralan, maaga pa lang ay nagising na silang dalawa at naghintay sa pintuan. Nais nilang kumatok para gisingin si mommy, ngunit hindi nila ito ginawa nang naalala nilang hindi maganda ang pakiramdam ng kanilang Mommy. Kaya't tahimik lang silang naghintay na lumabas ito. Nang makita nilang lumabas si Rhian, nagniningning ang kanilang mga mata, "Mommy!" Hinaplos ni Rhian ang ulo ng mga anak, "Ang aga niyo naman magising. Kanina pa ba kayo naggihintay?” Umiling ang kambal, “Tara, mag-agahan na tayo, pagkatapos ay ihahatid ko pa kayo sa eskwelahan." Tumango ang mga bata. Magiliw nila na kinuha nang tig-isa ang
Masaya sila na nakita nilang dumaan si Rain, ngunit hindi nila gusto na naroroon din si Daddy. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, hindi nila alam kung anong ekspresyon ang dapat nilang gamitin. "Mommy." Matapos mag-atubili, lumapit pa rin ang dalawang bata kay Rhian. Tumingin si Rhian sa mga anak at nagtanong, "Tapos na ba kayong kumain?" Nakangiting tumango ang mga bata, at ngumiti kay Rain, sabay tanong kay Zack, "May kailangan po ba kayo kay Mommy?" Tumingin si Zack sa anak at sumagot nang malalim, "Wala, pero si Rain ay may kailangan." Tumango si Rain, na tinitigan ang kambal nang may kalungkutan. Ramdam niya na ayaw ng mga ito niya kay Daddy, at hindi niya ito nagustuhan. Gusto niyang sana'y maging magkasundo silang lahat, tulad ng Mommy at Daddy. Nang makita ang malungkot na mata ng batang babae, hindi nakapagsalita ang dalawang bata at tumahimik. Si Rhian ay yumuko at muling tumingin kay Rain, "Rain, kumain ka na ba? Gusto mo bang pumasok at kumain kasama kami?" Nang
"Ito ang gusto kong ibalita sa'yo ngayon." Habang sila ay nag-uusap, nakarating na ang sasakyan sa harap ng restaurant. Ipinark ni Mike ang sasakyan, at pumasok silang dalawa sa restaurant at naupo sa tabi ng bintana. Ilang sandali pa lang na nakaupo sila, dumating na ang mga pagkain. Habang kumakain, pinag-usapan nilang dalawa ang tungkol sa medical mission ng pamilya Dantes. "Ang balita tungkol sa libreng klinika ng pamilya nila ay palaging nasa maliit na circle lang. Paano mo nalaman ang tungkol dito?" hindi napigilang itanong ni Mike. "Talaga, hindi ko alam ito noong una at handa na akong umalis papuntang abroad, pero nang pumunta ako sa pamilya Florentino upang magpasalamat dalawang araw na ang nakalipas, bigla itong nabanggit ni Mr. Florentino sa akin. Kaya naman, napagdesisyunan kong magtagal muna sa bansa." Nang marinig ito, kumunot ang kilay ni Mike, "Pupunta ka ba sa ibang bansa?" Ngumiti si Rhian at tumango, "Nakita mo naman na dahil sa akin, naging target ng pa
Nang marinig ito, nagdalawang-isip sandali si Rhian, ngunit ngumiti at tumango. Sa totoo lang, mas matagal pa sa institute si Zanjoe kaysa sa kanya. Mula nang dumating siya, magkasama nilang inako ang mga gawain diro, kaya't wala talagang dahilan para siya mag-alala pa. "Huwag na tayong magtagal. Kailangan mo na ring kumain. Tara, sumabay ka na sa akin.” Kinuha ni Rhian ang kanyang bag at naghihintay kay Zanjoe na samahan siya. Bagamat may kanto sa loob ng institute, bihirang kumain ang mga tao roon, mas pinipili nilang kumain sa mga restaurant sa labas, at ganoon din si Zanjoe. Nagdalawang-isip si Zanjoe ng ilang segundo, iniisip kung makikita ba niya si Mike kung sumama siya kay Rhian. Pero nang makita niyang naghihintay si Rhian, nag-aatubili man, naglakad din siya papunta sa kanyang tabi, at magkasama silang lumabas ng institute. Tulad ng sinabi ni Mike, pagdating nila sa pinto ng institute, nakita ni Rhian ang taong naghihintay. Mukhang sinadya ni Mike na maghintay sa labas n
Habang pinag-uusapan si Rain ramdam pa rin ni Rhian ang lungkot, ang ngiti sa kanyang mukha ay medyo pilit. Malungkot si Rain dahil sa kanya, ngunit wala siyang magawa kundi hayaang ang dalawang bata ang mag-aliw sa kanya. Nang makita ng mga bata ang hitsura ni Mommy, lumungkot ang mga mata nila at ang mga mukha nila ay puno ng pagsisisi, "Mommy, pasensya na po." Hingi ng paumanhin ni Zian. Biglaang nag-sorry ang mga bata. "Hindi kami dapat magtampo sa'yo dahil sa Rain. Alam namin na pagod na pagod ka na araw-araw," sabi naman ni Rio, "Huwag kang mag-alala, Mommy, kami na lang po ang magpapasaya kay Rain sa mga susunod na araw!" Sumang-ayon si Zian, "Mommy, mag-concentrate ka lang sa trabaho mo, kami na po ang bahala kay Rain!" Nang makita ni Rhian ang kabaitang ipinakita ng mga anak, ngumiti siya, "Salamat, mga anak." Muling nagbulong si Zian, "Pero mas mabuti sana kung si Mommy ay makakapunta kay Rain." Pagkatapos ay natakot siyang marinig ito ni Rhian, kaya't nagdagdag siya
Walang ginagawa si Gino sa kumpanya kaya't maaga siyang umuwi. Nang marinig niyang nandiyan si Rhian, nais niyang bumati, ngunit nang makarating siya sa hardin, narinig niyang binubugaw ito ng kanyang lolo na maghanap ng asawa. Kaya nagmadali siyang lumapit upang pigilan. Kahit walang alam ang kanyang abuelo, siya ay may alam na. Si Zack ay may interes kay Rhian. Kung nagkamali si lolo sa paghahanap ng asawa para sa babae, paano niya ito ipaliwanag sa kanyang kaibigan? Nang marinig ang boses ni Gino, sabay na lumingon si Rhian at ang matandang lalaki. Ayaw ni Rhian talakayin ang paksa, pero nang makita niyang tinutulungan siya ni Gino na iwasan ito, natuwa siya at binati ito ng ngiti. Nag-akmang galit si Mr. Florentino at pinagalitan ang apo, "Bakit nangingialam ka sa sinasabi ko! Sinasabi ko lang naman ito para tulungan si Doktor Rhian na maghanap ng mabuting lalaki!” Hinawakan ni Gino ang bridge ilong at tumayo sa tabi ng dalawa, "Si Doktor Rhian ay naparito ng madalas nitong
Nang makita ng mga bata ang Mommy na umaalis, ibinaba nila ang kanilang mga ulo na may kalungkutan, hindi alam kung paano haharapin si Rain. Pagkaalis ni Rhian, ang dalawang maliliit na bata ay hindi nais pumasok sa school. Si Teacher Pajardo ay tiningnan ang dalawa at hindi maiwasang magtaka. Ito ang unang pagkakataon na naging matigas ang ulo ng mga bata. "Rio, Zian, pwede bang pumasok na kayo?" Yumuko siya at tinangkang kausapin ang mga bata. Si Rio ay hindi nagsalita at tumahimik lang. Si Zian, na nakatayo sa tabi, pumikit at malungkot na tinitingnan siya, "Teacher Pajardo, gusto naming maghintay kay Rain.” Naisip ni Teacher Pajardo ang relasyon ng mga bata kay Rain at hinaplos ang kanilang ulo, tanda ng pagsang-ayon. Pagkalipas ng ilang sandali, dumaong ang sasakyan ni Zack sa harap ng eskwelahan, at kinuha niya si Rain mula sa sasakyan. Pagkababa ni Rain, agad niyang tinignan ang paligid. Nang makita ang kambal, nagsimula siyang maghanap ng figure ni Rhian malapit sa
Sa katunayan, ang Pamilyang Dantes ay nakabuo ng mga pamamaraan upang gamutin ang ilang congenital na sakit sa pamamagitan lamang ng kanilang libreng konsultasyon, ang mga pamamaraang ito ay malawakang sinusundan ngayon. Sa mga nakaraang taon, dahil sa mga reseta na binuo ng Pamilyang, libu-libo ng mga bata na may congenital na sakit ang gumaling tuwing taon. Lalo na ang mga congenital na sakit na dati ay wala nang magawa ang mga kilalang doktor sa loob at labas ng bansa. Ngayon, mayroong libu-libong kaso ng paggaling bawat taon, na parang isang kwento ng kababalaghan. Tiningnan ito ni Rhian nang mabuti, at lalo pang tumibay ang kanyang paghanga sa Pamilya. Sa ilan sa mga kaso na na-gamot ng Pamilya, may ilang mga kaso siyang napag-aralan na rin dati. Ngunit bago pa man niya mailabas ang mga resulta ng kanyang mga pagsusuri, isang reseta para gamutin ang mga kasong iyon ang lumitaw mula sa kawalan. In-verify ni Rhian ang kredibilidad ng reseta at iniwasan na ang kanyang sariling pan
Dati, narinig na niya ang tungkol sa libreng konsultasyon ng Pamilya Dantes, ngunit wala siyang gaanong kaalaman tungkol dito, at lalong hindi niya inisip na magkakaroon siya ng pagkakataon na makibahagi. Ngayon na may pagkakataon siya, kailangan niyang mag-perform ng mabuti. Dahil wala siyang ibang paraan para matuto tungkol sa libreng konsultasyon ng Pamilya nila, kinailangan ni Rhian na gumamit ng pinakasimpleng paraan—maghanap sa internet, umaasang makakakita siya ng impormasyon. Subalit, ang Pamilyang ay sobrang misteryoso para sa karamihan ng mga ordinaryong tao. Bagamat maraming libreng konsultasyon ang nangyari, kakaunti ang mga impormasyon na nakita. Matapos maghanap ng matagal, hindi rin siya nakakita ng anumang makabuluhang impormasyon. Kaya, nagdesisyon siyang tawagan ang kanyang guro. Agad sumagot si Doktor Mendiola sa kabilang linya. “Doktor Mendiola, may alam po ba kayo tungkol sa Pamilyang Dantes?" Naguluhan si Doktor Lu Mendiola, "Ang Pamilyang Dantes ay matagal
Nag-atubili pa rin si Rhian, "Mr. Florentino, sobra na po ang ibinigay ng inyong Pamilya sa akin. Hindi na po ninyo kailangan pang ibigay ang pagkakataong ito..." Ngunit pagkatapos niyang magsalita, binitiwan siya ng matanda ng isang nang-aarok na tingin, kaya’t tumahimik si Rhian. "Ikaw ang nagligtas sa buhay ko. Wala nang higit pang dapat ibigay ang Pamilya namin sa'yo, sapagkat ito ay nararapat lamang," wika ng matanda ng buong tiwala, "Bukod pa dito, inirerekomenda kita sa Pamilyang nila dahil sa mga personal kong konsiderasyon. Bilang isang pamilyang medikal, nararapat lamang na suportahan ko ang mga kabataang katulad mo. Kaunti na lang ang mga kabataan sa Pilipinas na may mga natamong tagumpay sa tradisyunal na medisina tulad mo. Marami ka pang pwedeng matutunan. Ito rin ay pagkakataon upang makipag-ugnayan sa Pamilyang Dantes. Kung mawalan ka ng pagkakataon, ikalulungkot ko." Sinundan ni Gino ang sinabi ng kanyang lolo, "Tama si Lolo, Doktor Rhian. Nakita ko ang inyong mga k
Pagkatapos ni Gino na umalis sa opisina ni Zack, hindi na siya nagpunta sa kumpanya kundi diretsong umuwi sa tahanan ng pamilya Florentino. Kung siya ang magbubukas ng isyung ito, magiging mas kapani-paniwala at hindi mag-iisip ng masama si Rhian. Pagdating sa bahay, tinulungan ng nars ang kanyang lolo upang mag-ehersisyo. Nang makita siya ng matanda, nagtanong ito, "Bakit ka bumalik ng maaga? May problema ba sa kumpanya?” Lumapit si Gino at inalalayan ang matanda sa kanyang braso na hindi na kailangan pang hawakan ng nars, ngumiti siya at umiling dito, “Walang problema, Lolo, gusto ko sanang mag-usap tungkol sa isang bagay." Tumango ang matanda, "Sabihin mo, apo.” "Magkakaroon ng libreng konsultasyon ang Pamilyang Dantes. Puwede bang ikaw ang magsabi para kay Doktor Rhian at tulungan siyang makipag-ugnayan sa Pamilya Dantes para makasama siya sa libreng konsultasyon nila?" tanong ni Gino. May mga ugnayan si lolo Gin sa Pamilyang Dantes, kaya't may kakayahan siyang magbukas tungk