LIKE
Parang magawa ang plano ni Dawn, tumayo siya at nagpaalam pagkatapos ng lunch. "Medyo pagod din ako. Gusto ko nang umuwi at magpahinga. Hayaan mo si Zack na mag-alaga sa'yo." Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumingin si Dawn kay Zack. "Sa oras na ito, siguro wala namang ibang gagawin sa kumpanya." Tumango si Zack nang walang imik. "Iiwan ko na si Marga. Alagaan mo siya nang mabuti." Paalala ni Dawn, at inulit ang kondisyon nito bago siya tuluyang lumabas. Nang makita nilang umalis si Dawn, hindi na rin nagtagal sina Belinda at ang kanyang asawa at umalis na rin. Naiwan si Zack at Marga sa kwarto. Sandali, ang atmospera ay naging malamig at akward. Pinipiga ni Marga ang kanyang palad, nakaramdam siya ng pagkadismaya Noong nakaraan, kahit na malamig si Zack sa kanya, hindi ito umabot sa ganitong punto. Hindi man lang tiningnan ng lalaki ang kanyang mga sugat. Para itong walang pakialam sa kanya. Dahil sa paglitaw ng babaeng iyon, nabaligtad ang lahat ng matagal niyang plano, ito ang
Dahil sa mga tagubilin ni Dawn, halos lahat ng oras ni Zack pagkatapos ng trabaho ay ginugol niya kay Marga para alagaan ito. Si Dawn ay dumadalaw kay Marga araw-araw. Hindi lang siya pumupunta para dalawin si Marga, gusto niyang alamin kung talaga bang binabantayan ni Zack si Marga. "Kamusta ang pangangalaga ni Zack sayo?" Tanong ni Dawn nang may ngiti labi. Wala si Zack ngayon at sila lamang ni Marga ang nasa kwarto. Nagbaba ito ng mata at kiming sumagot, “Ayos lang po, tita,” Nakahinga nang maluwag si Dawn, pagkatapos ay pinatibay ang kanyang mga sinabi, "Sabi ko naman sa'yo, hindi pusong bato si Zack. Sa mga taon na magkasama kayo, tiyak may nararamdaman siya sa'yo." Ngunit sa kaloob-looban ni Marga, pakiramdam niya'y may pait sa mga salitang iyon. Tumaas nga ang pagtingin sa kanya ni Zack nitong mga nakaraang araw, ngunit karamihan ay dahil sa sinabi niyang iyon—na sana maging magkaibigan pa rin sila. Kaya naman, tratuhin siya ni Zack na parang isang ordinaryong kaibig
Hindi alam ni Rhian na may ganoong kalaking epekto sa mga bata ang kanyang pagkakasakit. Bumuntong-hininga siya. Marahil ay dahil alam ng kanyang mga anak na wala silang aasahan na iba kundi sila-sila lamang. Nang mabuntis siya hanggang sa manganak ay wala siyang katuwang, hanggang sa lumaki ang mga ito. Kaya marahil ay labis ang pag-aalala ng mga ito dahil kapag hindi lang sa mahal siya ng mga anak niya, kundi dahil walang ibang po-protekta sa kanila nang mabuti. Siya ang hero, nanay at tatay sa kanilang paningin. “Mommy, hindi ka naman po nagkakasakit noon… nag-aalala na po kami. Kaya please makinig ka sa amin, okay?” Sabi ni Zian. Hindi mapigilan ni Rhian ang ngiti na sumilay sa kanyang labi. Nang marinig ito ay lumapit siya sa mga anak at hinaplos ang kanilang mga ulo. “Salamat sa inyong pag-aalala, mga anak. Dahil natatakot kayo na baka magkasakit ako, mananatili na lang ako sa taas at magmamasid habang nagsu-swimming kayo. Hindi ako bababa sa tubig, promise.” Nagtingina
"Isa itong pampublikong lugar, narito ang mga anak ko kaya wag mo akong alukin ng isang indecent proposal. At isa pa, wala akong interes sa'yo. Kaya pakiusap, umalis ka na," malamig na sabi ni Rhian, na nakatingin ng walang emosyon sa lalaki. Bagamat nakaupo siya at nasa mas mababang posisyon, hindi maikakaila ang lakas ng kanyang presensya. Hindi ito isang beses lang nangyari sa kanya. Ilang beses na siyang nilapitan at binastos ng mga lalaki. Ngunit hindi siya nagpapatalo, maliban ng lasing na lasing siya noong araw na iligtas siya ni Zack. At dahil madalas siyang mapagkamalan na dalaga at walang anak ay hindi na niya mabilang kung ilang mga lalaki ang itinaboy niya. Nang makita ang malamig na ekspresyon ni Rhian ay natakot sandali ang lalaki, ngunit makalipas ang ilang segundo, nakapag-isip din siya. Bagamat nag-aalangan, hindi niya pa rin kayang labanan ang tukso at nag-suggest, "Sige, hindi na kita tatanungin, pero pwede bang ibigay mo na lang ang contact number mo, par
Nagtanghalian ang mga bata pagkatapos nilang mag-swimming ng halos dalawang oras. Sa daan habang lulan ng kanilang sasakyan, hindi pa rin mawala sa isip ni Rhian ang mga salitang sinabi ni Rio kanina sa harap ng lalaki. Tinitigan ni Rhian ang mga bata sa rearview mirror ng sasakyan ng matagal, at hindi nakayanan, nagtanong siya, "Rio, bakit mo sinabi kanina na si tito Zack ang daddy mo?" Kanina, natakot siyang maka-apekto sa mood ng mga bata kaya hindi siya nagtanong, pero ngayon hindi na niya kayang pigilin ang sarili. Kailangan niya ng sagot. Mas mabuti nang magtanong siya para hindi na siya masiraan ng ulo sa kakaisip. Ngumiti si Rio bago sumagot sa kanya, “Kasi po mayaman si tito Zack. Pumili po ako ng mayaman na daddy para matakot siya!” Hindi kumbinsido si Rhian, hindi siya nagsalita at tumitig lang sa kanyang anak. Hindi siya sigurado kung ang anak ba ay nagsasabi ng totoo sa kanya. Ang ngiti kasi nito ay nagpapa-cute. “Saka po, mommy… anytime po ay pwedeng tawagan si
Matapos dalhin ni Rhian ang dalawang bata sa resorts, dumaan na rin sila ng mall para bumili ng mga bagong damit bago umuwi sa bahay. Dahil nagtagal sila sa mall ay gabi na sila nakauwi. Naabutan nila si Aling Alicia na naghahanda ng dinner nila. Nang nakita na dumating sila Rhian ay bumati si Aling Alicia, “Magandang gabi, ma’am. Ang ganda ng smile ng mga bata… mukhang nag-enjoy sila sa paggala,” “Nag-enjoy po talaga kami lola! Nagbabad kami ni Rio ng matagal sa tubig, naglaro kami ng palayuan lumangoy… nagpatagalan din po kami sa tubig!” Bibong kwento ni Zian na mayrong ngiti sa labi, “Lola, natalo ko si Zian ng isang beses!” Pagmamalaki ni Rio. Hindi naman nagpatalo si Zian at agad na nangatwiran, “Nanalo ka ng isa, pero ako ay dalawa!” Pagmamalaki pa nito. Habang nakikinig, hindi mapigilan ni aling Alicia ang ngumiti. Kaya habang kumakain ng dinner ay naging masaya at magaan ang atmospera sa hapag. Habang kumakain, napansin ni Rhian na si Zian ay kumakain ng mabagal nga
Sa ospital, nakatanggap si Marga ng tawag mula sa kanyang mga tauhan. "Ma’am, nakita namin si Rhian na nagmamaneho patungong ospital." Tiningnan ni Marga ang lalaki na nakaupo sa labas at tahimik na tinanong, "Anong ospital?" Sumagot ang kasamahan, "Sa Medical Ph Hospital ho." Ang Medical Ph Hospital ay ang pinakamagandang pribadong ospital sa San Isidro at nasa hospital ring ito si Marga. Nang marinig na pupunta si Rhian, kumislap ang mata ni Marga, "Gaano katagal bago makarating ang babaeng yan?” "Mga limang minuto ho,” Tumango si Marga, "Sige, sundan mo siya, at tawagan mo ako kapag dumating siya sa entrance ng ospital." Tumango ang tauhan at sumang-ayon sa utos ng amo niya. Pagkatapos ibaba ang cellphone, inilagay ni Marga ang cellphone sa gilid at tiningnan si Zack sa pintuan. Nang makita niyang hindi siya napansin ng lalaki, tiningnan niya ang baso ng tubig sa mesa, tumayo, at inabot ito. Si Zack ay abala sa pag-check ng email ng kumpanya sa kanyang cellphone at hin
Habang papunta sa ospital, plano sanang buhatin ni Rhian si Zian, pero nagpilit ang bata na maglakad na lang nang mag-isa para hindi siya mapagod. Kaya’t nagpasya siyang huwag na lang buhatin ito. Doktor man siya, wala siyang sapat na gamit sa bahay para ma-admit ang anak, kaya minabuti niya na dalhin ito sa hospital. Matapos irehistro ang anak, agad na dinala ni Rhian ito sa ikalawang palapag. Masuyong pinisil ni Rhian ang kamay ng anak, “Masakit ba ang tiyan mo?" Tanong ni Rhian habang naglalakad. Ayaw ni Zian sabihin kay mommy dahil tiyak na mag-aalala ito, kaya't kahit na masakit ang kanyang tiyan, nagkibit-balikat lang siya at hindi sumagot. Nang hindi sumagot ang anak, bumuntong-hininga si Rhian. Puno ng pag-aalala ang kanyang mga mata. Paminsan-minsan talaga ay umiiral ang pagiging matigas ng ulo nang kanyang anak. Habang dumadaan sila sa may pintuan ng elevator, huminto ito at bumukas ang pinto nang dahan-dahan. "Masakit pa ba ang braso mo?" isang pamilyar na boses
Nakamit ni Marga ang layunin, lihim siyang ngumiti. Nakakaunawa kunwari na hinawakan niya ang kamay ni Ana, “Huwag mong kalimutan, hindi lang tayo ang may galit kay Rhian.”Pagkatapos ng sinabi ni Marga, nagulat muna si Ana, ngunit mabilis na nagbago ang reaksyon. Halos nakalimutan niya na ang lahat ng plano laban kay Rhian ay isinagawa upang tulungan si Dawn. Kung nandoon si Dawn, at tatlo sila, hindi makakapalag si Rhian.Dahil sa mga taon ng pagmamahal ng matanda kay Marga, walang paraan na papayag ito na makuha ng iba ang posisyon ni Marga bilang asawa ng kanyang anak. At higit pa riyan, iniwan ni Rhian ang kasunduan ng diborsyo anim na taon na ang nakalilipas at umalis nang walang paalam, na tila ipinakita sa buong komunidad ng negosyo na siya ang nag-abandona kay Zack, hindi siya ang tinalikuran ni Zack, at naghatid ito ng kahihiyan sa pamilya ng Saavedra.Dahil doon, hindi patatawarin ni Dawn si Rhian!Habang iniisip iyon, lalo pang nag-init ang ulo ni Ana. Ngumiti siya kay Mar
Bilang kasapi ng pamilya Suarez, ang pinakamalaking nagtitinda ng mga gamot sa bayan, tiyak na alam ni Marga ang mga paraan ni Dawn. Dahil dito, nakaramdam siya ng ginhawa, ngunit kailangan pa ring magkunwaring hindi siya sang-ayon. "Tita, hindi po ba masyado yatang magaspang ang ginawa mo kay Miss Rhian? Kung malaman ng mga tao sa research institute na ito ay dahil sa kanya..." "Huwag mo siyang intindihin. Siya lang ang may kasalanan kung bakit siya napunta sa ganitong sitwasyon. Binigyan niya kami noon ng kahihiyan, at ngayon ay nagbalik siya upang magdala ng kaguluhan? Hindi ako papayag!” Hinaplos ni Dawn ang balikat ni Marga. Yumuko si Marga at lihim na ngumiti. "Sino ang tumawag sayo kanina?" tanong ni Dawn. Sumagot si Marga, "Si Ana po. Sinabi niyang pupunta siya mamaya." Itinabi ni Dawn ang mga gamit sa kanyang kamay at tumayo. "Kung may bisita ka, hindi kita iistorbohin. Tawagan mo lang ako kung may kailangan ka." Matapos ito, lumabas siya ng ward. Hindi nagtagal matapos
Bagamat kailangan pa ng oras upang makuha ang mga gamot mula sa kalapit na siyudad, wala siyang ibang magagawa. Naisip niya, baka ang mga supplier sa kalapit na siyudad ay nakatanggap na ng balita mula sa pamilya Saavedra. Nang maisip ito, kinuha ni Rhian ang kanyang cellphone, nais tawagan ang senior na nakilala niya sa huling seminar na dinaluhan niya. Ngunit bago pa siya makatawag, ang cellphone niya ay biglang vibrate at tumunog. Nagulat si Rhian saglit at tiningnan ang tumatawag. Nang makita ang pangalan sa caller ID, kumislap ang kanyang mga mata at mabilis na sinagot ang telepono, "Mr. Gino." Sa kabilang linya, puno ng paumanhin si Gino, "Doktor Rhian, na-imbestigahan na ang isyu. Talaga pong mayroong mga hindi pagkakaunawaan sa pagitan natin, ngunit naresolba na ito. Bukas ng umaga, ang mga gamot mula sa pamilya namin ay ihahatid sa inyong institusyon." Nang marinig ito, nakahinga ng maluwag si Rhian at ang mabigat na batong nakadagan kanyang dibdib ay tuluyang nawala, "Uh
Pinipigilan niyang magtuloy-tuloy, balak niya sana na masabik sa susunod niyang sasabihin ang kuya niya, ngunit bigla itong tumayo mula sa sofa. Nagulat si Ana ng sigawan siya nito."Tumahimik ka! Florentino ka pa naman pero ganyan ka magsalita! Ano naman kung dati siyang asawa ni Zack? Binali mo ang pangako ng pamilya natin! Sa loob ng 100 years, hindi binabali ng Florentino ang kanilang mga pangako. Kung lumabas ito, magiging katawa-tawa tayo!”Agad na umatras si Ana ng dalawang hakbang sa takot, patuloy pa rin ang pagtatanggol sa sarili, "Ano'ng masama sa sinabi ko? Ang pamilya natin ay pinamana ng daang taon. Kung malagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol sa pamilya Saavedra, wala tayong mapapala sa pagtulong sa babaeng iyon!”Nang marinig ito, naramdaman ni Gino na parang sumabog ang kanyang ulo sa galit, nagtunugan ang kanyang ngipin, "Alam mo ba kung ano ang pinamana sa atin ng ating pamilya sa nagdaang mga taon na iningatan ng nakatatanda sa atin?”Tahimik na ibinaba ni Ana a
Nang marinig ang sagot na iyon, parehong nagulat si Gino at Matanda. Hindi nila maintindihan kung bakit si Ana, bilang isang kasapi ng pamilya nila, ay gagawa ng ganitong bagay na makakasama sa iba at makikinabang lang siya. Bukod pa rito, noong ginamot ni Rhian ang matanda, nandoon si Ana, kaya't dapat ay alam niya ang kabutihang ginawa ni Rhian para sa pamilya nila. "Sinabi po ni Miss Ana na ako po ang nag-utos sa kanya na gawin ito, at hindi ko po ito naisip nang mabuti. Na-realize ko lang po ito nang tawagan po ninyo ako." puno ng pagsisisi si Macon, "Sir Gino, hindi ko po talaga intensyon na sumuway sa inyong mga nais, at wala po akong lakas ng loob." Inilapag ni Gino ang kanyang kamay nang medyo iritado, "Alam ko, kung may mangyaring may kinalaman kay Rhian sa hinaharap, agad kang magtanong sa akin." Agad na sumang-ayon si Macon. "At saka, kapag bumalik ka sa research institute ni Doktor Rhian, magpadala ka agad ng mga gamot na kailangan nila, at tatawagan ko siya nang pers
Agad na sumagot ang Manager, "Pero ngayon ay bigla akong pinatawag ni Sir Gino, at parang ako'y may pagkakamali. Hindi po ba sinabi ninyo na ito'y desisyon ni Sir Gino? Kung ganon bakit parang siya’y galit…”Noong una, alam ng Manager na ito ay kagustuhan ni Gino kaya't matapang niyang tinanggihan si Zanjoe. Ngunit ngayon, kung iisiping mabuti, parang may mali.Sa ugali ni Sir Gino, paano siya magbibitiw sa kanyang pangako? Bukod dito, wala silang dahilan para sumunod sa panig ng Saavedra sa isyu ni Doktor Rhian. Tungkol sa tono ng tawag ni Gino, parang galit ito at naninidi. Habang iniisip ito, lalo siyang nakaramdam ng kaba."Kung hindi man niya alam, anong masama doon? Lahat ng mga supplier ng halamang gamot sa bayan ay nakinig sa utos ng Saavedra at pinutol ang kooperasyon sa institute. Kami, ang Florentino, ay sumunod lang sa gusto ng Saavedra.”Nagkaroon ng ilang segundo ng katahimikan sa kabilang linya bago ito nagsalita nang may katwiran. Nang marinig ito, biglang napalunok ng
Matapos ang tanghalian, hindi na nagtagal si Rhian at nagmadali siyang umalis para bumalik sa institusyon.Katatapos lang ni Zanjoe mula sa experimental area. Nang makita siyang bumalik, agad itong nilapitan para kumustahin, "Kumusta? Ano'ng sinabi ng pamilya nila?"Mas relax na si Rhian, "Mukhang may hindi pagkakaintindihan. Sinabi ni Mr. Gino na siya'y mag-iimbestiga. Maghintay tayo saglit. May mga halamang gamot na tayo mula sa kanila. Pagkatapos ng imbestigasyon, ibabalik nila sa atin ang supply."May ilang alinlangan pa si Zanjoe. "Tumatagal ang imbestigasyon. Hindi ka ba natatakot na baka iyon lang ang dahilan nila?"Nagkunot ng noo si Rhian at medyo nawalan ng pag-asa, "Ano pa'ng magagawa natin? Huli na para makipag-ugnayan sa mga herbal dealers sa ibang lungsod. Wala tayong magagawa kundi magtiwala sa pamilya nila. At kahit gamitin ni Mr. Guno ang imbestigasyon bilang dahilan, ang lolo niya ay may kredibilidad."Nakahinga nang maluwag si Zanjoe, "Sana nga'y isang hindi pagkaka
"Mr. Florentino," maingat niyang tinawag ang matanda. Matagal nang naghihintay ang matanda at nakatulog sandali. Nang marinig ang boses ni Rhian, dumilat ito. Matapos ang ilang sandali, nakabawi siya at ngumiti kay Rhian, "Nandito ka na pala, Doktor Rhian? Narinig ko kay Gino na ikaw mismo ang nag-alok na suriin ang aking kalusugan. Salamat dahil naalala mo pa ako, Doktor Rhian.” Ngumiti si Rhian bago, inilapag ang kahon na dala, at sinimulang suriin ang pulso ng matanda. Pagkatapos ng pagsusuri, tumayo si Rhian, "Ang kondisyon ay gumaling at naging stable na. Sa kalusugan mo, Mr. Florentino, kailangan mo lang ng ilang panahon ng pahinga at magiging normal na ang lahat." Ngumiti ang matanda at tumango, "Nararamdaman ko rin na ang aking katawan ay unti-unting bumabuti, lahat ng ito ay dahil sa iyo." Ngumiti si Rhian ngunit hindi nagsalita. Tumingin siya kay Gino na nakatayo sa harapan niya at sinabi ng may ngiti, "Pumunta ako dito ngayon dahil may nais akong hilingin kay Mr. Flore
"Huwag ka nang magalit tungkol sa bagay na ito. Sa huli, responsibilidad ko ito. Mag-iisip ako ng paraan," sabi ni Rhian at ngumiti upang pakalmahin ito, umakto siya na tila kalmado. Ngunit nararamdaman ni Zanjoe na hindi makatarungan para kay Rhian, at pati na rin para sa kanilang research institute. "Hindi ba't ang Florentino ay isang malaking kumpanya? Mahalaga ang mga binitawan nilang salita, dapat ay tuparin nila ang kanilang mga pangako?" Medyo napatigil si Rhian sa kanyang sinabi. "Sa simula, maraming doktor ang hindi kayang gamutin ang sakit ni Mr. Florentino. Sa huli, ikaw lang ang nakagawa ng paraan para gumaling siya. Nangako ang pamilya nila na ibebenta nila ang mga gamot sa kalahating presyo, pero ngayon nagbago sila ng desisyon!" Tumataas ang galit ni Zanjoe. "Kung alam ko lang na magiging ganoon ang pamilya nila, hindi ko na sana inirekomenda sa'yo na gamutin si Mr. Florentino!" Nang marinig ang mga pagmamaktol na parang bata ni Zanjoe, natawa na lang si Rhian