LIKE đ
Matapos kumain, inutusan ni Zack si Manny na ihatid si Rio at Zian pauwi upang magpahinga, habang siya at si Rhian ay nanatili sa ward upang samahan si Rain. Bumuntong-hininga si Rhian habang nagpapaalam sa kanyang dalawang anak. Gusto man niyang umuwi kasama sila, hindi naman niya magawang iwan si Rain. Hanggang ngayon ay kapit ito sa kanya, ayaw humiwalay at parang takot na takot na iwan niya. Hinaplos niya ang maputlang mukha nito, at tumingin sa mga mata nito na puno nang pagsisisi, "Hindi dapat kita iniwasan, Rain..." hingi niya ng paumanhin sa bata. Umiling sa kanya si Rain, walang paninisi sa mga mata nito, bagkus ito ay malamlam habang nakatingin sa kanya, may takot man, halata na kumportable ito na kasama siya. Hindi mapigilan ni Rhian ang nararamdaman niyang guilt, lalong bumigat ang kanyang pakiramdam. Simula nang mawala ito, hindi na naalis sa dibdib niya ang guilt na ito. Lalo na ngayon na alam niyang apektado na ang mental na kalagayan ng bata. Pakiramdam ni Rhian ay
Kinabukasan, nang magising si Rhian, may nakapatong na sa kanya na kumot. Alam niyang si Zack ang naglagay sa kanya nito nang matulog siya kagabi. Pag-upo niya, agad niyang hinanap ang lalaki sa ward, ngunit hindi niya ito nakita. Hindi niya alam kung bakit, ngunit parang may emptiness sa kanyang puso. Habang nag-iisip siya, bumukas ang pinto ng ward. Napatingin siya at nakita ang isang lalaki na nakashirt lang, halata ang pagod sa gwapong mukha nito. Mukhang wala pa rin itong tulog. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, sandaling naghinang ang kanilang mga mata. "Gising ka na pala.â Bahagyang paos ang boses na sambit nito sa kanya. Tumango si Rhian, nag-atubili sandali, nang makabawi, tumayo siya at pinatong ang kumot na binalot nito sa kanya sa katawan ni Rain. Nang makita ang ginawa ni Rhian, kumislap sa tuwa ang mga mata ni Zack. Nilapitan niya ito, kinuha niya ang pulso nitong nakabenta at sinuri ito. "Kumusta ang sugat mo? Makirot pa rin ba? Gusto mo bang tumaw
Pagka-alis ni Rhian, bumalik na sina Zack at Rain sa mansion. Pagdating nila sa bahay, naroon na si Dawn at Wilbert sa sala, kasama si Marga, nakaupo ang babae sa tabi nila nang malungkot. Pagkakita sa kanilang pagpasok, agad na tumayo si Marga upang salubungin sila. "Zack, okay lang ba si Rain?" Habang sinasabi ito, agad niyang niyukod at tiningnan ang kalagayan ng maliit na bata. Paglapit niya, agad na umatras si Rain at nagtago sa likod ni Zack, mahigpit na hawak ang damit ni Zack at ayaw nang tumingin kay Marga. "Rain, patawarin mo ako, ako ang nagpasama ng loob mo, pero ang gusto ko lang..." pinantayan ni Marga ang bata at mahinahon na tinangkang hawakan ang kamay ni Rain. Ngunit parang pusa na nagalit, tinabig ng bata ang kamay ni Marga at may galit sa mukha. âKailanman, hinding-hindi niya magugustuhan si Marga. Dahil sa kanyac iniwasan ako ni tita ganda! Ayaw ko sa kanya!â Isip-isip ni Rain. Hindi pa rin sumuko si Marga, iniisip ang mga magulang ni Zack na nasa lik
Nang marinig ni Dawn ang walang tigil na paninisi ni Zack kay Marga, hindi mapinta ang kanyang mukha, hindi siya natuwa sa anak. "Si Marga ay nagsisisi na. Kagabi lang siya umuwi at ngayon pa lang siya nagpunta dito para mag-apologize. Bakit mo pa siya pinaparatangan?" Pagkatapos, tumingin siya kay Rain na nagtatago sa likod ni Zack. Patuloy pa rin ang pag-iyak ni Rain, ngunit wala itong tunog, patuloy lamang ang pagpatak ng mga luha. Nakita ni Dawn ang kalagayan ng apo at labis itong naawa. Pinagaan ang boses, "Rain, huwag ka nang umiyak, sabihin mo kay lola kung nasaan ka nasaktan." Tumingin lang ang bata sa kanyang lola, hindi gumalaw, nakayakap lang at nakatago sa likuran ni Zack, patuloy ito sa paghikbi at pag-iyak. Seryosong tumingin si Zack kay kanyang ina at malamig na nagsalita, âKung nakita mo lang kung saan namin siya natagpuan, hindi mo masasabi ang mga iyan,â Natigilan si Dawn. Dahil sa pagmamadali ng mga tawag kahapon, wala siyang pagkakataon na magtanong ng
Nang malaman ni Dawn na si Rhian ang nakakita kay Rain, wala siyang nakapa na tuwa. Dapat lang ang ginawa nito. Sa halip, dahil sa patuloy na pag-iyak ni Rain sa kanyang mga bisig, niyakap niya itong muli at inubos ang lahat ng paraan upang pakalmahin ito. Matapos ang ilang sandali, nang mawalan ng lakas si Rain sa kakaiyak, tumigil na siya at tahimik na nagpatuloy sa paghikbi. "Rain, maging mabait ka at masunurin." Hinaplos ni Dawn ang likod ng bata at nagbago ng paksa. "Gusto ka ni tita Marga, hindi niya nais na magalit ka. Puwede mo ba siyang patawarin?" Nang marinig ni Rain ang pangalan ni Marga, bumitaw siya kay Dawn, at tumalikod upang magtungo kay Zack, tinaas niya ang kamay upang magpabuhat sa ama. Kinuha ni Zack ang anak at binuhat ito sa kanyang bisig, siya na ang sumagot sa sinabi ng kanyang ina sa kanyang anak, "Hindi ko siya mapapatawad. Kahit na patawarin siya ni Rain, hindi ko siya mapapatawad!" Ang bawat kataga na binitiwan ni Zack ay puno ng diin. Ang tingin ni
Nakita ni Marga na wala nang pag-asang makuha ang kanyang gusto, kaya't tumayo siya at pagkatapos ng ilang sandali, umalis na siya nang nakayuko ang ulo. Naiwan si Dawn at ang kanyang asawa kasama si Rain ng ilang sandali pa. Ngunit gaano man nila pinipilit na pakalmahin si Rain, hindi ito interesado. Sa tuwing tinatanong siya, mabilis lang siyang tumango o umiling. Inilagay ni Dawn ang papel at panulat sa harapan ng bata, pero ayaw sumulat ng kanyang apo. Naaawa na tumingin siya sa kanyang apo. Alam niyang natatakot ang bata dahil sa nangyari kahapon. Ngunit wala nang silbi ang mag-alala ngayon, kaya't nagpasya siyang samahan na lang si Rain ng mas matagal. Matapos ang ilang oras, nang magsimula nang magdilim, tumayo si Dawn at nagsabi kay Zack, "Ganyan na naman si Rain, siguro ay mas mabuti kung ako na lang ang mag-aalaga sa kanya ng ilang araw. Ikaw ay abala sa trabaho, at baka hindi mo siya matutukan." âHindi na kailangan kaya wag ka nang mag-abala.â Mariing tanggi niya
Pagkauwi ni Rhian sa bahay, nakatayo na ang dalawang bata at naghihintay. Nang makita siyang dumating, agad nilang tinanong si Rain at nalamang nagsalita na ulit si Rain. Masaya ang dalawang bata nang marinig nilang nagsalita na si Rain. âMommy, may sugat ka!â Sabi ni Rio nang nag-aalala. Dahil sa sugat ni Rhian sa pulso, ayaw ng dalawang bata na gumawa siya anumang bagay, laging nakabantay ang mga ito sa kanya buong araw. Kinabukasan, gusto sanang pumasok ni Rhian sa institusyon para magtrabaho, ngunit pinilit siya ng dalawang bata na manatili sa bahay. "Mommy, may sugat ka pa, dapat ka munang magpahinga sa bahay,â sabi ni Zian. Sumang-ayon si Rio, "Natakot kami na baka magkasakit ka ulit tulad ng nung nakaraan. Saka makakapaghintay naman po ang trabaho." Naintindihan ni Rhian na nag-aalala ang mga anak para sa kanya, at dahil nga sa sugat sa pulso, hindi rin naman siya magagawa nang maayos sa trabaho, kaya pumayag na lang siya. Matapos ang almusal, biglang tumunog ang
Kuminang ang mga mata ni Rain, dahil sa sinabi ni Rhian, maingat na nilagyan niya ng gamot ang sugat nito.Ang nasa tabi at nanonood na si Zack ay hindi nakatiis at nagsalita, "Simula ng makauwi kami, hindi na siya tumigil sa pag-aalala sayo. Ikaw agad ang inisip ni Rain nang lagyan ko ng gamot ang sugat niya."Nang marinig ito, lalong lumambot ang puso ni Rhian. Tinitingnan ang batang maingat na pinapahiran ang kanyang sugat, may ngiti sa labi na nagpasalamat siya dito, "Salamat, Rain ha. Lalong gagaling agad si tita dahil sa pag-aalala mo,"Sa gilid, pinapanood ng dalawang kambal ang kanilang stepsister na naglalagay ng gamot kay Mommy nang may pagkasabik sa kanilang mga mata. Katulad nila si Rain, sobrang mahal ang kanilang mommy. Kaya lalo nila itong nagugustuhan kahit na anak ito ng daddy nila sa ibang babae.Nang sana nang kambal na magsalita ngunit narinig nila ang tinig ni Zack, at biglang naging seryoso ang kanilang mukha.Nang mawala si Rain kahapon, sobra silang nag-alala di
Nang marinig ang boses ng maliit na bata, natigilan si Rhian at naalala na sila ay nagsasanay.Ang mga kilos ni Zack ay bahagi lamang ng kwento.Nang mapagtanto ito, napangiti si Rhian at humingi ng paumanhin sa mga bata, "Pasensya na, na-distract lang si Mommy, magpatuloy tayo."Nagtinginan ang mga bata at nanuod nang masunurin bilang sagot.Sa gilid, tinitigan ni Zack ang maliit na babae sa tabi niya, ngunit malinaw ang kanyang isip at ang kanyang mukha ay nagiging malamig.Si Rhian ay nag-aalangan at hindi kayang tumingin sa kanya, kaya't hindi niya namalayan ang pagbabago sa ekspresyon ng lalaki.Nagpatuloy ang ensayo at kailangan din nilang palitan ang kanilang mga papel.Ginampanan ni Rhian ang papel ng prinsesang matanda, at naging maayos ang kanyang pagganap.Ngunit nang siya'y matulog at pumasok ang prinsipe, naging magulo ito.Ang prinsipe na ginampanan ni Zack ay may malamig na ekspresyon, o kaya't dahil kay Rain siya nakatingin, hindi niya ipakita ang galit sa kanyang mukh
"Maligayang pagdating sa dalawang elf sa handaan ng pagdiriwang."Nagsimula na ang ensayo, ginampanan ni Zack ang hari at tinanggap ang dalawang maliit na bata.Bagamat walang kamalian sa mga linya, malamig ang tono ng kanyang boses at wala ni isang palatandaan ng kasiyahan.Pati ang dalawang maliit na bata ay medyo hindi naka-ayon sa eksena.Nang makita ito, tinitigan ni Rhian ang lalaki na may pagka-walang magawa, "Mr. Zack fairy tale play ito, matatakot ang mga bata kung ganito ang tono mo."Nang marinig ito, napakunot ang noo ni Zack, na may kalituhan sa kanyang mukha."Dapat medyo emosyonal ka kapag nagsasalita. Tayo ay may anak ngayon, dapat masaya ka," sinubukang ipaliwanag ni Rhian. Nang matapos siyang magsalita, bigla niyang napansin kung ano ang sinabi niya. Namula siya ng bahagya at ipinaliwanag nang kalmado, "Ang hari at reyna ay nagdaos ng handaan para sa prinsesa, ngunit ang boses mo ay hindi parang isang handaan."Napakunot ang noo ni Zack at nanatili siyang matigas.Ma
Habang kumakain, napansin ni Rhian na ang upuan ni Zack ay inilagay ni Alicia diretso sa tapat niya.Minsan ay tinatanaw siya ng mga mata ng lalaki.Nagkaroon ng medyo nakakahiya na pagkain si Rhian.Pagkatapos ng pagkain, tumayo si Alicia upang linisin ang mesa, samantalang si Rhian at ang iba pa ay nagtungo sa sala upang mag-ensayo para sa dula.Hindi pa natutukoy ang mga papel sa dula, ngunit dahil may kissing scene sa dulo, natural na si Rhian at si Zack ang gaganap bilang prinsipe at prinsesa.Ang tatlong bata ay tinitingnan si Rhian ng may pananabik, hindi nila alam kung anong papel ang kanilang gagampanan.Si Rhian ay nagkaroon ng sakit ng ulo. Pinagmasdan niya ang script ng Sleeping Beauty, nag-atubili nang matagal, at saka sinabi sa mga bata, "Si Rain ang gaganap na maliit na mangkukulam."Tumango ang maliit na bata bilang pagsang-ayon."Mommy, paano naman kami?" Tanong nina Rio at Zian na may kaligayahan sa kanilang mga mata.Naalala nilang parang walang papel na akma para s
Sa sandaling nagtagpo ang kanilang mga mata, bahagyang sumikip ang puso ni Rhian, at pinilit niyang kalmahin ang sarili at iwasan ang tingin, nagpapanggap na tinitingnan lang niya ang lugar na iyon ng hindi sinasadya."Kumain na kayo, lalamig ang pagkain kapag hindi niyo ito kinain," malugod na sabi ni Alicia.Dahil dito, nakabalik sa kanyang mga isip si Rhian, tumango siya nang walang gana, at kumuha ng pagkain gamit ang kutsara para sa mga bata.Tinitigan ni Rain ang pagkain sa kanyang mangkok, ngunit hindi niya itinuloy ang pagkain.Tinanong ni Rhian ang maliit na bata nang may pag-aalala, "Anong nangyari, Rain? Hindi mo ba gusto ang mga ito?"Naalala ni Rhian na hindi naman mapili sa pagkain ang maliit na bata...Mabilis na tumingin si Rain sa sala, tiningnan siya ng may pagnanasa, at nagsalita ng malambing na boses, "Daddy..."Bahagyang tumigas ang ekspresyon ni Rhian, at agad niyang nahulaan kung ano ang nais iparating ng maliit na bata."Hindi pa kumain si Daddy," sabi ni Rain,
Kinabukasan ng gabi.Si Rhian ay abala sa research institute hanggang pasado alas-siete ng gabi bago siya nakauwi.Pagpasok na pagpasok niya sa bahay, nakita niya ang lalaki na nakatayo sa sala.Sandali siyang nagulat at natigilan.Naalala niyang ipinangako niya kay Zack kahapon na magsisimula silang mag-rehearse pagkatapos ng klase ng mga bata.Ngunit hindi niya inaasahan na darating ang lalaking ito sa bahay niya nang hindi nagsasabi ng anuman."Mommy!" Ang unang nakapansin na bumalik siya ay sina Rio at Zian. Nagsigawan sila nang masaya, at saka maingat na hinila si Rain sa kamay.Tumingin ang maliit na bata ng may pag-aalinlangan.Kitang-kita ni Rhian na nang lumingon ang maliit na bata, may lungkot sa kanyang mukha, ngunit nang makita siya, bigla itong nagniningning."Tita!" Mas mabilis pang tumakbo ang maliit na bata kaysa kay Rio at Zian, mabilis na lumapit sa kanya, itinaas ang ulo at tinitigan siya nang sabik.Pinipigilan ni Rhian ang kakaibang pakiramdam sa kanyang puso, ipi
Nang Gabing iyon, nang umuwi si Rhian, ang dalawang maliit ay naghihintay na sa bahay.Nang makita siya, mabilis na lumapit ang mga bata at maingat na tiningnan ang mukha niya.Nagkibit balikat si Rhian ng naguguluhan, "Ano'ng nangyari?"Nagtinginan ang mga bata at nagtanong si Zian gamit ang malambing na tinig, "Mommy, hindi po ba kayo masaya?"Nang marinig iyon, naging magulo ang pakiramdam ni Rhian, "Bakit mo nasabi iyon?"Pumikit si Zian at sinabing mahinahon, "Kanina sa kindergarten, gusto mong magpalit ng grupo, pero hindi natuloy..."Pagdating sa kindergarten, hindi maiwasan ni Rhian na maalala ang stage play, kaya't hindi maiwasang magka-headache siya, pero pinilit pa rin niyang magpakalma sa mga bata, "Hindi ako galit, wag na kayong mag-alala, maghanda na tayo para kumain." Nagmamasid ang mga bata sa kanya nang may kaunting alalahanin.Matapos tanggalin ni Rhian ang kanyang coat at magpalit ng sapatos, dahan-dahan siyang umupo sa mesa para kumain.Pagkatapos maghugas ng kamay
Matapos ang ilang talakayan, natapos na rin ang pulong ng mga magulang.Nakatayo si Teacher Pajardo sa pintuan ng silid-aralan upang maghatid sa mga magulang.Lumapit si Rhian kay Teacher Pajardo na may mabigat na puso, "Teacher Pajardo kung hindi mababago ang kwento, ang huling eksena ng Sleeping Beauty... tama bang ipakita ito sa mga bata sa edad nila?"Ngumiti si Teacher Pajardo ng magaan upang pakalmahin siya, Misis Rhian huwag ka nang mag-alala tungkol diyan. Alam na ng mga bata ito. Bukod pa rito, hindi talaga namin ipapagawa ang halik. Maglalagay kami ng kahalili kapag dumating ang panahon."Pagkatapos niyang sabihin ito, itinaas ni Teacher Pajardo ang mata at tumingin sa likod ni Rhian, "Mr. Saavedra dapat din kayong makipagtulungan."Nang marinig ito, nag-igting ang katawan ni Rhian ng hindi niya namamalayan."Oo naman." Ang boses ni Zack ay malalim, halos maririnig mong tinutukso siya.Napaluhod si Rhian at mabilis na kinuha ang isang hakbang palabas, sabay silip sa likod ni
Tumingin si Rhian sa lalaking biglaang umalis at sa maliit na si Rain na umiiyak ng malakas. Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa gilid, pinisil ito hanggang sa magsugat ang mga daliri sa kanyang palad."Misis Rhian..." Hindi nakapagpigil si Teacher Pajardo at nagsalita para kay Rain.Mabilis na tumayo si Misis Eva at tiningnan si Rhian ng may paghingi ng paumanhin, "Pasensya na, Miss Rhian, hindi ko na babaguhin ang grupo, magmadali po kayo at komportablehin si Rain!"Puno ng kaba ang mga mata ng babae.Gusto lang niyang makalapit kay Zack, ngunit hindi niya inaasahan na ang pagpapalit ng grupo ay magdudulot ng ganitong kalungkutan kay Rain.Kung sisihin siya ng pamilya Saavedra siya ang mananagot!Nakita ito ni Rhian at kinagat ang kanyang labi, iniwasan ang mga luha at naglakad patungo kay Rain, "Rain, huwag kang umiyak, hindi na ako magpapalit ng grupo."Ang maliit na bata ay patuloy na umiiyak at tinitingnan siya ng may pag-iyak.Nakita ang pighati sa mukha ng bata, damang-dam
Nang marinig ni Rain na nais ng kanyang Tita na magpalit ng grupo, pinisil nito ang kanyang mga labi ng may lungkot at tumingala sa kanyang daddy.Malamig ang mukha ni Zack, at ang mga gilid ng kanyang bibig ay mahigpit, nagpapakita ng hindi pagkasiyahan sa kanyang puso, ngunit hindi siya nagsalita.Bago sila dumating dito, naisip na ni Zack na anuman ang mangyari, hindi na siya dapat makipag-away muli kay Rhian.Ngunit nang marinig niyang matigas ang ulo ng babaeng ito sa pagpapalit ng grupo, hindi na napigilan ni Zack ang kanyang galit.Inalis ni Rain ang kanyang mga mata mula sa kanyang daddy at naalala ang sinabi ng kanyang daddy noong nakaraang gabi na kailangan niya ang tulong ni Rain upang maibalik ang dating relasyon nila ng kanyang Tita.Humagulgol ang maliit na bata, at mabilis na naging pula ang kanyang mga mata, ang mga luha ay dumaloy, at tinitingnan si Rhian ng may awa.Tahimik ang buong klase, at ang biglaang tunog ng pag-iyak ay tila nakaka awa.Saglit na tumingin ang