LIKE
Pagkatapos ng ilang sandali, nakabawi si Zack at mataman na nagsalita, "Tama kayo. Hindi ko na kayo guguluhin pa." Tungkol naman sa kasal niya kay Marga, naisip niya na hindi na niya kailangan pang sabihin sa kanila ang tungkol don. Hindi pa niya ito ipinahayag sa publiko, kaya’t hindi niya balak ipaalam sa iba ito sa ngayon. Medyo nagulat ang dalawang bata nang makita nilang madaling sumuko si Zack, nalungkot sila at medyo nasaktan. Talagang gusto ni daddy na pakasalan ang masamang ale na yon. Ayaw na ba talaga nito sa mommy nila. Lalo silang nalungkot sa naisip nila. Kahit nalulungkot sila, mas nanaig ang kanilang galit. Tumingala sila at pinag-krus pa ang braso sa kanilang dibdib. “Ba-bye, tito Zack,” matapang at sabay na sabi nila Rio at Zian. Napakamot si Zack sa kilay habang nakatingin sa kambal na animo’y malaking tao na nakatayo at nakaharap sa kanya. Pakiramdam niya ay galit ito sa pagpapakasal niya kay Marga. Pero bakit magagalit ang mga ito? Kung kanina ay handa na
"Hindi, gusto ko si tita ganda!" Tumingin si Rain kay Rhian nang sabik, at pagkatapos ay tumingin kay Zack ng nakasimangot. Nakita ni Zack ang determinasyon ng anak, alam niyang hindi ito susunod ngayon, kaya't tumigil na siya sa pagpapilit at tumingin kay Rhian. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, medyo kumunot ang noo ni Rhian, agad niyang nahulaan kung ano ang sasabihin ni Zack. "Laging nakadepende si Rain sa iyo, at sa iyo rin unti-unting bumuti ang kanyang mga sintomas ng autism. Ngayon, natakot siya at nagkaroon ng ilang relaps, kaya't hindi na niya gustong lumayo sa iyo. Maaari mo ba siyang alagaan pansamantala?" May pakiusap na sabi ni Zack kay Rhian. Nang marinig ni Rain na papayagan siyang manatili sa bahay nila Rhian, kumislap ang mga mata ng bata habang nakatingin kay Rhian, umaasa siya na papayag ito. Ngunit pagkatapos maghintay ng ilang segundo, napansin ni Rain na tila may hindi tama sa ekspresyon ng mukha ni Rhian. Nang mahulaan na parang ayaw nito, agad na b
Tumingin si Rain sa likod ni Rhian na may mga luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. Hindi niya kayang pigilan ang pagdaloy ng mga luha. Hindi inasahan ng dalawang maliliit na bata na magiging ganoon kalupit si Mommy kay Rain. Natigilan sila ng ilang sandali bago sila nakabalik sa kanilang mga sarili at tumakbo kay Rain upang aliwin ito. "Rain, huwag kang umiyak. Talagang abala lang si Mommy nitong mga nakaraang araw. Kapag tapos na si Mommy, maaari ka na ulit tumira sa amin!" Nakangiting sabi ni Zian. Imbes tumahan, lalo lamang umiyak si Rain, hindi siya mapapatahan ng mga sinabi nito. Kinuha ni Rio ang panyo upang punasan ang mga luha nito at nagsabi nang kalmado, "Aalagaan ka namin sa eskwelahan. Gusto ka rin ni Mommy. Huwag ka nang malungkot. Kung patuloy kang iiyak at maging pangit, hindi ka na magugustuhan ni Mommy." Nang marinig ito, unti-unting huminto ang pag-iyak ni Rain, ngunit may kalungkutan pa rin sa kanyang mukha. Tumango si Zian at nagsabi, "Kami at si M
Samantala, sa villa ng pamilya Suarez, Masana ang loob ni Marga mula nang siya ay itaboy ni Zack noong araw na iyon. Noon, si Dawn ay laging nagtatanggol sa kanya, ngunit hindi siya nagsalita noong araw na iyon, na nagpakita lamang na kahit ito ay hindi kayang tumulong. Dahil dito, halos mawalan ng pag-asa si Marga. Hindi siya bobo, pagkatapos maghintay kay Zack sa loob ng maraming taon, alam niyang malamang ay wala na itong balak na pakasalan siya. Ngunit palaging may kaunting pag-asa siyang hawak, dahil tinulungan siya ni Dawn sa bawat hakbang. Palagi niyang iniisip na basta't maghintay siya, darating din ang araw na papakasalan siya ni Zack. Ngunit hindi inaasahan, bumalik sa bansa si Rhian, at si Zack ay wala nang ibang iniintindi kundi ito, paulit-ulit din nitong sinasabi na nais nitong kanselahin ang kanilang engagement. Kung hindi lang sana bumalik ang babaeng iyon! Matapos magpalamig nang ulo sa bahay buong araw, nagpupumilit pa rin si Marga na panghawakan ang
Matapos umalis sa bahay ng magulang ni Zack, ang mga bakas ng kalungkutan at hinagpis sa mukha ni Marga ay unti-unting nawala at pinalitan ng malamig na ekspresyon. Si Fred ay naghihintay sa kotse. Nang makita niyang masama ang mukha ni Marga habang sumasakay, maingat niyang tinanong, "Ma’am. saan po tayo pupunta?" Bumaling si Marga at tiningnan siya ng malamig sa rearview mirror, "Sa kumpanya." Tumango si Fred, at habang umaandar ang kotse papuntang kumpanya, biglang nagsalita si Marga mula sa likuran, "Wag na, diretso na tayo sa bahay!" Wala talaga siyang gana na pumunta sa kumpanya at makita ang mga magugulong tao roon! Nakakalungkot na siya pa mismo ang nagpunta kay Dawn kaninang umaga. Akala niya tutulungan siya ni Dawn na makipag-usap kay Zack agad nang makita siya na umiiyak tulad ng dati. Ngunit hindi niya inaasahan na ang pagbisita niyang ito ay magiging walang silbi. Parang wala ring saysay ang mga sinabi ni Dawn. Kapag kalmado na si Zack, malamang ay malalama
Wala namang alam si Rhian tungkol sa mga iniisip ni Marga. Ang mga sinabi niya kay Rain ay hindi puro dahilan lang. Talagang abala ang research institute nitong mga nakaraang araw. Dahil sa pagkakasugat niya sa kanyang pulso at sa pakiusap ng mga bata, naglaan siya ng isang araw upang magpahinga sa bahay. Kinabukasan ng umaga, nagising siya dahil sa tawag mula sa isa sa mga miyembro ng team. Pagkatapos ng ilang minutong pag-uusap, wala na siyang oras para mag-almusal at dali-daling nagpunta sa research institute. Tapos na ang nakaraang proyekto. Ang simula at pagtatapos ng proyektong iyon ay mahirap. Kaya naman, sa simula ng proyekto, madalas na manatili si Rhian sa experimental area. Ngayon na malapit na itong matapos, muling bumalik ang kabusyhan ng nakaraan. Si Zanjoe pa rin ang nagsisilbing assistant niya. Habang nagsasagawa ng eksperimento, aksidenteng napansin ni Zanjoe ang sugat sa pulso ni Rhian at nagtanong, "Doktor Fuentes, ang kamay mo..." Naging abala si Rhian at na
Nang alas-otso ng gabi, dumating si Rhian sa Steak restaurant kasama ang mga kasamahan sa institute. Pagpasok nila sa private room, nagtaas ng mga baso ang lahat upang mag-toas sa kanya. "Simula nang dumating si Doktor Fuentes sa aming institute, hindi lamang niya kami tinulungan na masolusyunan ang malalaking problema sa mga materyales na gamot, kundi pinangunahan din kami sa paggawa ng maraming proyekto. Ang institute ngayon, matagumpay dahil sa kanya!” "Akala ko hindi na matatapos ang proyektong ito, pero buti na lang at si Doktor Fuentes ay may galing at tapang! Hindi lang siya maganda, matalino at talagang kahanga-hanga pa!” Sunod-sunod ang mga papuri ang natanggap ni Rhian. Tumayo sa harapan ng lahat, at saka nakangiti na tumugon sa lahat, "Tungkulin ko ang lahat ng ito. Dapat nga ay magpasalamat pa ako sa inyo dahil sa walang sawa ninyong pagtulong sa akin at mainit na pagtanggap bilang lider ninyong lahat,” Nang bumalik siya sa bansa, naisip na niya ang kasalukuyang sit
Nakita ni Manny na may kakaibang ekspresyon si Rhian, ngunit hindi ito malinaw. Sinulyapan niya ang telepono na biglang pinatay ng kanyang master at mabilis na lumapit kay Rhian. “Ma’am Rhian, wala kang payong na dala? Ang kotse mo? Kung magco-commute ka ay ihahatid nalang muna kita, hindi pa naman bababa si master kaya mahahatid kita,” pagkasabi nito, binuksan na ni Manny ang hawak na payong, Agad naman na tumanggi si Rhian sa alok nito, “Hindi na ho, salamat na lang. may hinihintay pa kasi ako,” pagdadahilan niya habang nakahawak sa kanyang ulo, Nang marinig ito, nakakaunawa na tumango si Manny. Tumingin si Rhian sa entrance ng restaurant. Narinig niya na hindi bababa si Zack. Pero paano kung bumaba ito? Dahil sa nalalapit na kasa nito, kailangan talaga niyang panindigan ang pag-iwas. Tumingin siya sa malakas na ulan. Nag-atubili siya ng ilang segundo kung susuong ba siya sa malakas na ulan. Pero gusto niyang makaalis bago pa lumabas ang lalaki. Ah, bahala na. Hinandal ni
Sa kabilang linya, hindi na naghihintay si Zack sa sagot ni Rhian. Bahagya niyang inusli ang kilay at ang tono ng kanyang boses ay nagiging malamig, "Kung hindi naman komportable, ipapadala ko na lang si Manny."Napabalik si Rhian sa katotohanan, ibinaba ang mata at pinatahimik ang sarili. Sumagot siya ng mahinahon, "Wala pong problema, si Rain ay nasa kotse ko na. Gusto ko lang po kayong tawagan para sabihan kayo."Nang marinig ito, medyo lumuwag ang ekspresyon ni Zack, "Kung ganoon, pasensya na at salamat. Mayroon pa akong ibang kailangang gawin. Uuna na ako."Pagkatapos ay iniwan na niyang nakabukas ang tawag nang hindi naghihintay ng sagot mula kay Rhian.Ang tunog ng abiso ng tawag na tapos ay narinig sa telepono.Nagtigil sandali si Rhian at inilagay ang telepono sa tabi, ngunit parang naririnig pa niya ang boses ng lalaki sa kanyang tainga.Hindi siya sigurado kung siya ay masyadong nag-iisip, ngunit dahil sa mga rehearsal ng entablado nitong mga nakaraang araw, ang pakikitungo
Nang makita ni Rhian ang maliit na bata na tumatalon kay Zack, tumigil siya nang awkward at pinigilan ang dalawang batang tumatakbo patungo sa kanila."Daddy!" Hindi alintana ng maliit na Rain ang kakaibang pakiramdam ni Rhian, at masayang hinila ang damit ng kanyang daddy, "Maglaro tayo ng tagu-taguan saglit bago tayo umuwi!"Tumingin si Zack pababa sa maliit na bata, at pagkatapos ay tumingin sa direksyon ni Rhian nang may malabo at may kahulugang tingin.Pagtingin nila sa isa't isa, lalong nakaramdam ng pagkakasala si Rhian.Katatapos lang niyang sabihin na ang dalawang bata ay tumatakbo kasama ang kanilang munting kapatid, at sa isang kisap-mata, siya na ang naging dahilan ng mga pangyayari.Matapos ang ilang sandaling katahimikan, nagsalita si Zack ng malalim na tinig, "malilm na ang gabi ihahatid ko na si Rain pauwi."Pagkatapos, yumuko siya at nagsabi sa maliit na bata, "Kailangan natin umuwi ngayon, babalik tayo bukas."Nagpout ang maliit na bata, medyo ayaw pang umalis, nguni
Si Rhian ay bahagyang nakakunot ang noo, at habang siya ay magsasalita, parang naisip ng maliit na bata ang isang bagay at nagbago ng sinabi, "Wala nang kailangan idahilan pa basta araw-araw, sunduin mo kami bago ang araw anibersaryo."Nakita ni Rhian na nagbago ang isip ng maliit na bata, kaya't nakahinga siya ng maluwag at ngumiti, "Sige."Nang makita ng mga bata na sumang-ayon siya, ang mga mukha nila ay puno ng kaligayahan.Sa gilid, narinig ni Zack ang pagpapakumbaba ng maliit na bata, at may konting hindi pagkasiyahan sa kanyang puso.Naiisip niya kung bakit nagbigay daan ang maliit na bata, at alam din niya kung bakit sumang-ayon si Rhian sa hiling ng bata.Wala nang iba kundi dahil sa mga rehearsal nila kamakailan, at alam ng babae na hindi niya maiiwasan ang makatagpo sa kanila, at hindi na kailangang magtago sa kanila.Pagkatapos ng anibersaryo, siguradong magtatago na naman ang babae mula sa kanila.Dahil dumating si Rhian ng huli, pasado alas-otso na nang matapos ang pagka
Maliwanag ang ilaw sa backyard.Ang mga bata ay naglalaro ng bola sa labas. Si Rain, hawak ang kanyang maliit na palda, ay dahan-dahang sumusunod sa mga kuya. Hindi siya tumatama sa bola, pero patuloy na ngumiti nang malawak."Mommy!" Binato ni Zian ang bola papunta sa pinto, at sa pagkakataong iyon ay nakita niya si Rhian na lumabas, kaya't nagulat siya. Nang lumabas si Rhian, isang bola ang dumaan at muntik pang tamaan siya, kaya't napatigil siya saglit.Habang malapit nang tamaan ng bola, may isang kamay na lumabas mula sa likuran niya at hinila siya.Ang bola ay dumaan lang at nahulog sa lupa.Si Zack ay lumabas mula sa likuran ni Rhian, tiningnan ang mga bata na nakatingin ng nag tataka sa yard, at nagsalita nang malalim, "Pumasok na kayo at kumain."Unti-unting nagising ang mga bata at mabilis na tumakbo papunta kay Rhian gamit ang kanilang maiikling paa."Mommy, sorry po, natakot ko po kayo, okay lang po ba kayo?" magiliw na humingi ng paumanhin si Zian.Pinatong ang kamay ni R
Lampas alas-siete na ng gabi nang lumabas si Rhian mula sa experimental area.Nang tingnan niya ang oras, pakiramdam ni Rhian ay may nakalimutan siyang bagay.Habang siya ay nagtataka, tumawag si Alicia.Nagkunot ng noo si Rhian at sinagot ang tawag."Miss Rhian, on the way ka na ba?" Nang mag-connect ang tawag, narinig agad ang boses ni Alicia.Dahil dito, biglaang naalala ni Rhian ang dalawang maliit na bata, at agad na sinabi kay Alicia "Nakalimutan ko! Pupuntahan ko na sila ngayon!"Agad niyang pinatay ang tawag at nagmadaling pumunta sa kindergarten.Pagdating niya sa pintuan ng kindergarten, nakita niyang nakasara na ang pintuan. Malinaw na hindi na nandoon ang mga bata.Sandali, nag-panic si Rhian. Pagkalipas ng ilang segundo ng pagkabigla, naalala niyang tawagan si Teacher Pajardo."Na-pick up na ni President Saavedra sina Rio at Zian. Hindi po ba sinabi ni President Saavedra sa inyo?" Tanong ni Teacher Pajardo sa kabilang linya.Si Zack ang nagdala sa kanila...Nakaramdam ng
Sa KindergartenPanahon na ng pag-uwi mula sa paaralan. Karamihan sa mga bata ay umalis na, tatlong maliit na bata na lang ang natira sa playground, naghihintay na sunduin ng kanilang mga magulang. Mabuti na lang at magaan ang pakiramdam ng mga bata dahil magkakaroon sila ng rehearsal.Si Rio at Zian ay patuloy na nag-uusap, habang si Rain ay tahimik na nakaupo sa tabi, ang kanyang mukha ay namumula dahil sa ngiti."Bakit hindi pa dumating si Tita Alicia?" tanong ni Zian na medyo nagtataka habang ang langit ay unti-unting dumidilim.Dati, lagi nang maaga dumating si Tita Alicia , pero ngayon ay nahuli siya.Si Rio ay nagkunwaring nag-isip, ngunit pinakalma pa rin ang kapatid, "Baka may problema, kailangan lang natin maghintay nang konti."Sa parehong oras, sa may pintuan ng kindergarten, si Zack ay pumasok nang mabilis at agad na nakita ang mga bata na nakaupo sa mga upuan."Daddy !" Si Rain ang unang nakakita kay Zack at kumaway sa kanya.Naglakad si Zack patungo sa kanya at nagkunwa
Kinabukasan ng Umaga, nais ni Rhian na magtapos nang maaga sa trabaho at sunduin ang mga bata mula sa paaralan.Dahil kailangan niyang iwasan si Zack, hindi siya nakakapunta upang sunduin ang mga bata nang matagal na panahon. Ngayon na hindi na niya kailangang iwasan siya, wala nang dahilan para magtago si Rhian.Dahil dito, tinawagan ni Rhian si Alicia at sinabi nitong huwag na siyang dumaan sa gabi dahil siya na mismo ang kukuha sa mga bata.Agad na pumayag si Alicia.Pagkatapos niyang ibaba ang telepono, nagpatuloy si Rhian sa kanyang trabaho.Ang research institute ng Dantes family ay nasa yugto pa rin ng paghahanda, ngunit marami pang detalye ang kailangang ayusin sa kanilang institute. Bukod dito, ayaw ni Rhian na mabigo ang Dantes family, kaya't kailangan niyang tiyakin na kumpleto ang mga paghahanda.Malapit nang dumating si Zanjoe Rodriguez upang mag-ulat sa kanya pagkatapos ng kanyang trabaho sa experimental area. Nang pumasok siya sa pinto, nakita niyang abala si Rhian sa k
Nang marinig ang boses ng maliit na bata, natigilan si Rhian at naalala na sila ay nagsasanay.Ang mga kilos ni Zack ay bahagi lamang ng kwento.Nang mapagtanto ito, napangiti si Rhian at humingi ng paumanhin sa mga bata, "Pasensya na, na-distract lang si Mommy, magpatuloy tayo."Nagtinginan ang mga bata at nanuod nang masunurin bilang sagot.Sa gilid, tinitigan ni Zack ang maliit na babae sa tabi niya, ngunit malinaw ang kanyang isip at ang kanyang mukha ay nagiging malamig.Si Rhian ay nag-aalangan at hindi kayang tumingin sa kanya, kaya't hindi niya namalayan ang pagbabago sa ekspresyon ng lalaki.Nagpatuloy ang ensayo at kailangan din nilang palitan ang kanilang mga papel.Ginampanan ni Rhian ang papel ng prinsesang matanda, at naging maayos ang kanyang pagganap.Ngunit nang siya'y matulog at pumasok ang prinsipe, naging magulo ito.Ang prinsipe na ginampanan ni Zack ay may malamig na ekspresyon, o kaya't dahil kay Rain siya nakatingin, hindi niya ipakita ang galit sa kanyang mukh
"Maligayang pagdating sa dalawang elf sa handaan ng pagdiriwang."Nagsimula na ang ensayo, ginampanan ni Zack ang hari at tinanggap ang dalawang maliit na bata.Bagamat walang kamalian sa mga linya, malamig ang tono ng kanyang boses at wala ni isang palatandaan ng kasiyahan.Pati ang dalawang maliit na bata ay medyo hindi naka-ayon sa eksena.Nang makita ito, tinitigan ni Rhian ang lalaki na may pagka-walang magawa, "Mr. Zack fairy tale play ito, matatakot ang mga bata kung ganito ang tono mo."Nang marinig ito, napakunot ang noo ni Zack, na may kalituhan sa kanyang mukha."Dapat medyo emosyonal ka kapag nagsasalita. Tayo ay may anak ngayon, dapat masaya ka," sinubukang ipaliwanag ni Rhian. Nang matapos siyang magsalita, bigla niyang napansin kung ano ang sinabi niya. Namula siya ng bahagya at ipinaliwanag nang kalmado, "Ang hari at reyna ay nagdaos ng handaan para sa prinsesa, ngunit ang boses mo ay hindi parang isang handaan."Napakunot ang noo ni Zack at nanatili siyang matigas.Ma