LIKE đ
**Isang oras ang lumipas, sa eroplano patungong San isidro.** Nakita ni Rhian ang lalaking papasok, nang makikala ito, bahagyang nagkunot ang kanyang noo. Akala niya ang mga sinabi ni Zack kanina ay biro lamang, dahil binili nila ang mga tiket nang nagmamadali. Bukod pa rito, nang bilhin niya ang tiket, nakita niyang tatlo na lang ang natirang tiket. Nang bumili siya ng ticket, kaunti nalang ang available na natira. At nabanggit ni Mike sa kanya kanina na isa nalang ang naiwan ng makabili ito ng isa. Kayaât hindi niya inaasahan na makikita si Zack dito ngayon at mabibili ang huling ticket. Habang papalapit ang lalaki sa kanya, nakadama siya ng pagsisisi. Kanina, plano lang niyang umuwi mag-isa, kaya bumili siya ng mga tiket nang hiwalay, at hindi niya binili ang magkatabing upuan. Ang huling tiket ay katabi ng kanya... Noong una, hindi niya inisip na uupo si Zack dito, kaya't hindi na niya naisip na makipagpalit ng upuan sa ibang tao. Ngayon, nakaupo siya sa isang window seat,
Hindi tiyak kung gaano na katagal, ngunit ang mga mata ng lalaki ay nanatiling nakatingin sa kanya. Nakakailang! Hindi na maipinta ang mukha ni Rhian sa labis na inis. Hinila niya ang blacket, balak niyang idoble ang takip sa kanyang buong mukha upang maibsan ang bigat na dulot ng titig ng lalaki sa kanyang mukha. Ngunit bago pa niya magawang itaas ang blanket, dumulas ito, sa halip na mahawakan, nahulog ito sa sahig. Nalantad ang kanyang mukha, kayaât natuliro siya. Kanina kasi, medyo hinarap niya ang mukha sa gilid ni Zack, naisip niya na may tabon naman ang kanyang mukha, kaya ngayong wala na ang blanket, nakabalandra ang kanyang mukha. Kaya naman natataranta siya kung bubuksan ba niya ang mga mata at magpapanggap na tulog, o pupulutin ang blanket niya. Ngunit naisip niya ang kanyang kasalukuyang sitwasyon. Kung malaman ng lalaki na nagpapanggap siyang natutulog, magiging mas nakakahiya pa ito para sa kanya. Nang walang kumot na takip, naramdaman niyang masyadong halata
Hindi pa natatapos ang oras ng paglipad, ngunit nakataas na ang kumot ni Rhian at nakaupo na siya ng tuwid na may mahinahong ekspresyon, ang mga mata ay relax lang. Lumingon si Zack at tumingin kay Rhian. Hindi siya nagulat nang makita ang malinaw na ekspresyon sa mukha ng babae. Isang pahiwatig ng self-mockery ang dumaan sa kanyang puso, ngunit hindi na siya nagsalita pa. Sa ugali niya, ang babaeng ito ay patuloy na iniiwasan siya. Kung lalagpas pa siya sa linya na iyon, malamang ay magtatago na naman ang babae ito gaya ng ginawa nito anim na taon na ang nakalipas. Hindi nais ni Zack na matakot ang babaeng ito at muling magtago sa kanya. Isa-isa nang lumabas ang mga tao sa paligid, siya naman ay nanatiling nakaupo, hindi siya nagmadali. Hindi pa siya tumayo hanggang halos lahat ng tao ay nakalabas na. Ang dalawa ay bumaba mula sa eroplano nang magkasunod. Nasa labas na sina Mike at Manny at naghihintay sa kanila. Kanina, habang nasa eroplano, nakita ni Mike si Zack na nakaupo sa
Sa daan pauwi, habang nagmamaneho si Manny ay hindi niya maiwasan na sulyapan ang kanyang master sa rearview mirror. Nakita niya na hindi humuhupa ang madilim na ekspresyon nito sa buong biyahe, ang atmospera sa loob ng sasakyan ay napakabigat. Matagal na siyang naninibilhan kay Zack, ngunit bihira niyang makita ito na galit. Sandali na naguluhan si Manny. Hindi niya alam kung anong nararamdaman ng kanyang amo patungkol kay Rhian. Nitong nakaraan, napansin niya na naglalabas ng ibaât ibang emosyon ang lalaki sa tuwing nakakasalamuha ang dating asawa. Kung tutuusin, kung gusto ng kanyang amo, dapat ay kasal na sila ni Miss Suarez noon pa man. Ang kasalan sa pagitan ng dalawa ay matagal ng alam ng marami. Ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin ito natutuloy hanggang ngayon. Simula nang bumalik si Rhian sa bansa, malinaw na naramdaman ni Manny na may pagbabago sa pagtrato ng kanyang amo. Iba ang pakikitungo niya kay Miss Suarez at kay Rhian. Kapag si Miss Suarez ang kaharap, ka
Dahan-dahang huminto ang sasakyan sa harap ng bahay ni Rhian. Inisip ni Rhian ang mga bata sa bahay, kaya't pilit niyang inalis ang kanyang mga iniisip at ngumiti nang magpasalamat kay Mike, "Salamat sa abala, senior.â Tumango si Mike, tinanaw siya habang bumababa ng sasakyan, "Isipin mong mabuti ang sinabi ko." Nagulat si Rhian at medyo tumango na hindi sigurado. Pinanood niyang umalis ang sasakyan ni Mike, pagkatapos ay inayos ang sarili at binuksan ang pinto. Pagbukas pa lang ng pinto, narinig niya ang mga bata at si Jenny na nag-aaway sa loob ng sala. Sa pagdinig lang ng kanilang boses, pakiramdam ni Rhian ay tila bumuti ang kanyang pakiramdam, at ang ngiti sa kanyang mukha ay naging mas natural. "Mommy!" Si Rio ang unang nakakita sa kanya at agad na tumakbo papunta sa kanya at niyakap ang kanyang mga hita. Si Zian at Jenny ay patuloy na nag-aaway, at nang marinig nila ang boses ni Rio, napansin nila ang tao sa pinto at tumigil sa ginagawa nila para batiin siya. Ang dalawa
Pagbalik ni Zack mula sa San Isidro, dumiretso siya sa Saavedra Group upang asikasuhin ang mga gawain na naipon sa nakaraang dalawang araw na umalis siya. Nang sumapit na ang gabi, pagbalik sa Saavedra mansion, nakita niyang nakaupo si Rain sa mesa sa sala, abala sa pagpipinta. Nang makita siyang bumalik, ibinaba ng bata ang brush sa kanyang kamay at lumapit sa kanyang ama. Yumuko si Zack at hinaplos ang ulo ng anak, "Namiss mo ba si Daddy, munti kong prinsesa?" Tumango si Rain. Nang makita ito, ngumiti si Zack, tumayo, at tinawagan si Aunt Gina upang itanong kung kumain na ba ang anak at para na rin magtanong kung kamusta na ang kanyang anak sa nakalipas na dalawang araw. Nang makita ang master, yumuko si Aunt Gina bilang paggalang. âMaligayang pagbabalik, master.â âKamusta na ang aking anak?â Tanong ni Zack. Hindi na siya nagtanog sa paslit, alam niya na hindi naman ito magsasalita upang sagutin siya. Agad naman naunawaan ng matanda ang tanong ng kanyang amo, kayaât siya ay ma
Kinabukasan ng pagbalik mula sa sentro, nagbalik si Rhian sa trabaho sa institusyon. Dahil nasa sentro siya ng dalawang araw, naiwan ang lahat ng mga gawain kay Zanjoe, kayaât lalo ito naging abala. Pagkatapos ng trabaho sa gabi, magkasabay na naglakad palabas ng institute sina Rhian at Zanjoe. Habang naglalakad, nagbiro si Zanjoe, "Tinambakan mo ako ng maraming ginagawa ng dalawang araw, hindi mo ba balak magpasalamat nang maayos?" Nang marinig ito, ngumiti si Rhian at sumagot, "Dahil nabanggit mo iyan, muntik kong makalimutan. Wala akong ibang gagawin ngayong gabi, mag-dinner tayo." Madalas banggitin ni Zanjoe kay Rhian na mag-dinner sila, ngunit palaging tinatanggihan siya ng babae. Alam niyang itinuturing lang siya ni Rhian na isang ordinaryong katrabaho, kaya't hindi niya ito pinipilit. Ngayon na siya na mismo ang nag-imbita, naisip ni Zanjoe na ito'y pagpapakita ng pasasalamat mula kay Rhian sa mga nakaraang dalawang araw, kaya't pumayag siya, "Kung ganoon, bakit ako tatang
Pagkatapos ng hapunan, naghiwalay sina Rhian at Zanjoe at umuwi. Pagkauwi ni Rhian, ang dalawang anak ay nasundo na ni Aling Alicia at naabutan niya itong nakaupo sa carpet na naglalaro ng Lego. Nang makita siyang pumasok, masaya silang binati ng dalawang bata, âMommy!â Hinaplos ni Rhian ang ulo ng mga anak at nagtanong sa mga ito, "Kumain na ba kayo?" Tumango ang mga bata ng masunurin at sabay na tumingin sa kanilang ina, "Mommy, sabi po ni Teacher, dadalhin kami sa pagtatanim ng puno ngayong weekend." Nang marinig ito, hindi na nagulat si Rhian, ibinaba ang kanyang mata at ngumiti sa mga bata, "Nalaman ko nga." Pagkatapos niyang sabihin iyon, pumasok siya sa living room. Sumuod naman ang dalawang bata sa kanilang mommy. Umupo si Rhian sa carpet at nagsimulang maglaro ng kalahating natapos na Lego ng mga bata, may kaunting pag-aalala sa kanyang mata. Habang bumibiyahe kanina, naiisip ni Rhian ang sitwasyon, at ang huling konklusyon ay pareho pa rin. Kapag dumaan siya sa
Tahimik na pinanood nina Rio at Zian mula sa likod, na may kaunting inggit sa kanilang mga mata.Gusto rin nilang magsuot ng parent-child outfits kasama ang kanilang daddy at mommy, ngunit hindi sila kasing tapat ng batang babae. Alam nila na si Zack Saavedra ang kanilang daddy, kayaât palaging may pagkamahinhin sila sa harap nito.Tiningnan ni Rhian ang masayang mukha ni Rain, at nawala na ang mga alalahanin sa kanyang puso. Hinaplos niya ang ulo ng bata at sinabi, "Bagay na bagay sa'yo ang damit, Rain. Hubarin natin ito at ipapa-pack na lang ni Tita okay?"Agad na ikinilos ng bata ang kanyang ulo at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Rhian.Sa wakas, nasuot na niya ang parehong damit tulad sa Tita Rhian niya kayaât ayaw niya pa itong hubarin ng mabilis.Na-guess ni Rhian ang naiisip ng bata, at pagkatapos mag-isip ng saglit, napagpasyahan niyang dahil nakasuot na sila ng parent-child outfits, mas mabuti nang suotin nila ito ng kaunti pang oras. Sumunod siya sa kagustuhan ng bata at
Medyo nagkunot ang noo ni Rhian, nais sanang ipaliwanag sa bata na ang mga parent-child outfits ay para sa magulang at anak."Magandang panlasa ng batang babae, ang dress na ito ay bagay na bagay sa'yo at kay mommy!"Sinabi ng clerk bago pa man makapagsalita si Rhian.Nang marinig ito, nagulat si Rhian at tumingin nang mabilis sa bata, saka lumingon sa clerk na tila nais tanggihan ito.Hindi inaasahan, bago pa siya makapagsalita, niyakap na ng bata ang kanyang braso at tinawag siya ng malambing, "Mommy!"Nagulat si Rhian nang marinig ang tawag ng bata, at hindi niya alam kung paano tutugon sa sandaling iyon.Punong-puno ng pag-asa ang bata.Wala namang masama, sabi naman kasi ni Daddy na hayaan si Tita Rhian na maging mommy niya, kaya tama lang kung tawagin niya itong mommy ngayon!Nagmumuni si Rhian ng ilang sandali, pagkatapos ay tumingin kay Zack, nagtataka kung paano siya tutugon.Mahal na mahal ni Zack ang bata, at mukhang may malaking puwang din sa puso niya ang tunay na mommy n
Sa kabilang banda, hindi pa nakakabili ng mga damit si Rhian para sa mga bata mula nang bumalik siya sa Pilipinas. Karaniwan, ang mga damit ay ipinapadala ni Jenny.Wala nang karanasan si Zack sa pagbili ng mga damit para sa mga bata.Nang tingnan ang iba't ibang mga tindahan sa children's area, medyo nalito siya at hindi alam kung anong pipiliin. Kaya't hinayaan na lang niya ang mga bata na pumili ng mga damit na gusto nila."Tita Rhian Biglang hinila ni Rain ang manggas ni Rhian.Lingon si Rhian at nakita ang tinitingnan ng bataâisang simpleng terno ng damit. Karamihan sa mga damit sa tindahan ay may set ng damit para sa magulang at anak na magkasama.Kitang-kita na nagbebenta sila ng mga damit para sa magulang at anak.Dahil nasa isang mataas na klase na shopping mall, karamihan sa mga damit ay mga dresses.Ito ang unang pagkakataon na nakita ng bata ang mga damit ng magulang at anak na halos magkapareho, at gusto niyang magsuot ng parehong maliit na palda gaya ng kay Rhian. Ang mu
"Ana, kilala mo ba sila?" Hindi napigilan ni john Dela cruz na magtanong. Nang marinig ito, unti-unting nagbalik sa katinuan si Ana, nagkunot ang noo at tumingin sa kanya, na para bang naglaho agad ang pang-aalipusta sa kanyang mga mata, "May konting hindi pagkakaintindihan ako sa babaeng iyon." Naguguluhan, nagtanong si John "Anong ginawa niya sa iyo?" Nagpout si Ana at kunwaring nagalit, "Kinuha niya ang lalaking kapatid ko, hindi ko iyon matanggap." Nakita ni John na nagalit ang kanyang "goddess," at napaatras siya sandali, ngunit agad siyang tumayo at kunwaring maghihiganti, "Pupuntahan ko siya at aawayin ko siya!" Hindi maiwasan ni Ana na mag-rolling eyes at agad na inayos ang mukha, at tinadyakan siya ng magaan sa ilalim ng mesa, "Umupo ka na, huwag kang magpadalos-dalos, nakakahiya kung magtatalo tayo!" Ang tadyak na iyon ay sobrang gaan lang, akala ni John na ang goddess niya ay nang-aakit sa kanya, kaya't agad siyang umupo nang maayos at tinanong, "Anong gagawin natin?
Ang boses ng maliit na batang babae ay nagbalik kay Rhian sa kanyang mga isipan. Isang mabilis na sulyap kay Zack na nakatayo pa rin sa tabi niya, nakaramdam si Rhian ng hindi maipaliwanag na pagkakahulog. Pagkatapos ng ilang sandali ng pag-aalangan, mahinahon niyang inalok, "Siguro hindi pa kumain si Mr. Zack halika't magsalo tayo." Nagkunot ang noo ni Zack, ngunit hindi na siya nag-atubili, at naupo sa tabi ng mga bata. Nakaplanong maayos ang itinerary para sa araw na ito, ngunit hindi inaasahan ni Zack na agad pumasok sa kusina si Rhian pagpasok nila sa bahay, kaya wala siyang pagkakataon upang sabihin ito. Ang atmosferang ng almusal ay tulad ng dati. Si Rhian at ang mga bata ay masaya, samantalang si Zack ay tahimik na nakaupo sa gilid, na para bang wala siya sa lugar. Matapos ang almusal, maaga pa para magsimula ang konsyerto, kaya't naglaro si Rhian kasama ang mga bata sa bahay buong umaga. Pagdating ng tanghali, iminungkahi ni Zack na lumabas sila para kumain. Naisip ni R
Ngumiti si Rhian sa maliit na bata, pagkatapos ay itinaas ang kanyang mata upang tumingin kay Zack.Naka-suot ang lalaki ng itim na mataas na klase na suit na maayos ang pagkakatahi, at ang buhok niya ay nakasalang gamit ang hairspray, na nagpapakita ng matalim at guwapong mga katangian.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang matalim na aura ng lalaki ay tila napigilan, "Magandang umaga."Pinisil ni Rhian ang kanyang labi at tumango sa lalaki, "Magandang umaga, anong ginagawa mo..."Bago siya makapagtapos, masayang sumagot si Rain, "Daddy at ako ay nandito para sunduin si Tita Rhian at ang mga kuya!"Habang sinasabi ito, tumingin ang maliit na bata sa loob ng bahay nang may pag-usisa, "Nasaan ang mga kuya? Natutulog pa ba sila?"Ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata at hinaplos ang ulo ng maliit na bata, bago muling itinaas ang kanyang mata at tumingin kay Zack. Nag-aalangan, kumilos siya at binuksan ang pinto, "Nagising na ang mga kuya at nag-hihilamus sa itaas. Bababa na sila. rai
Pagkatapos ng mahabang pangungumbinsi, biglang napagtanto ni Jenny, "Ibig sabihin, tama ang hula ko? Babalik nga si Zack sa dati niyang kasintahan?"Nabigla si Rhian sa reaksyon ng kaibigan. Natigilan siya ng ilang segundo bago natauhan at ngumiti nang payapa, "Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Baka naman dahil lang mas gusto ako ni Rain kaya gusto niyang lumapit sa akin."Pakiramdam ni Jenny na tama ang hula niya at seryosong tumingin sa kaibigan, "Seryoso ako, bigyan mo siya ng pagkakataon, bilang paraan na rin para maitama ang pagkukulang anim na taon na ang nakalipas."Narinig ito ni Rhian at ibinaba ang tingin. Matagal siyang nag-isip bago bahagyang ngumiti, "Alam ko, salamat."Tumayo si Jenny at niyakap siya, "Kung may problema ka, sabihin mo sa akin anumang oras. Huwag mong kimkimin."Ngumiti si Rhian at tumango bilang pagsang-ayon.Alam ni Jenny na kailangan pa niyang pag-isipan ang lahat, kaya hindi na siya nagsalita pa. Tumahimik na lang siyang naupo habang hinihintay
Sa panahong ito, hindi talaga alam ni Jenny kung ano ang nangyari sa pagitan ng dalawa.Pero sa ekspresyon ni Rhian, alam niyang iniisip ng kanyang kaibigan ang tungkol sa relasyon nila.Tahimik si Jenny ng ilang segundo bago nagsalita nang seryoso: "Kung ganun, bakit hindi mo... subukang bigyan siya ng pagkakataon at makasama siya?"Hindi naman kasi siya ang direktang apektado, kaya mas madali para kay Jenny na tanggapin ang ideya na may gusto si Zack kay Rhian kaysa kay Rhian mismo.Simula nang bumalik si Rhian sa Pilipinas nakita rin niya ang ilang beses na pakikitungo ng dalawa. Kailangan niyang aminin na tila may kakaibang koneksyon ang dalawa na hindi mapasok ng iba.Kung talagang nagbago na si Zack at nais niyang itama ang kanyang pagkukulang anim na taon na ang nakaraan, hindi tututol si Jenny kung tatanggapin siya ng kanyang kaibigan at subukan ulit.Bukod dito, kitang-kita naman niya na dahil sa koneksyon nila sa mga bata, hindi kayang tuluyang iwasan ni Rhian si Zack.Kung
Nang marinig ang reklamo ni Jenny, tiningnan siya ni Rhian nang natatawa.Inakap ni Jenny ang dalawang bata, isa sa bawat braso, at nagsabi nang may damdamin: "Ang tagal kong naging abala, pero nang makita ko ang dalawang maliliit na baby, bigla akong sumigla!"Habang sinasabi ito, hinalikan niya ang mga bata sa kanilang pisngi.Itinulak naman siya ng mga bata nang may pagkasuya."Maglaro tayo bukas!" Masiglang imbitasyon ni Jenny. "Mula nang bumalik ka sa Pilipinas hindi pa tayo masyadong nakakapag-bonding. Bukas ang day off, maglaro tayo nang maayos buong araw!"Nang marinig ng mga bata na makakapaglaro sila sa labas, biglang nagliwanag ang kanilang mga mata, at tumingin sila sa kanilang ina nang may pag-asam.Sa harap ng mga inaasahang tingin ng tatlo, nagmukhang nahihiya si Rhian. "Bukas... mukhang hindi pwede."Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay namang nalungkot ang mga mukha ng tatlo.Tumingin si Jenny sa kanya nang may eksaheradong ekspresyon. "Huwag mong sabihing magtatr