LIKE
Sa bayan.Naalala ni Zack ang hindi magandang pag-uusap nilang dalawa ni Rhian kahapon ng umaga. Kaya nang ihatid niya si Rain kaninang umaga, sinadya niyang pumunta nang mas maaga.Pagdating niya sa gate ng kindergarten, iilan pa lang ang mga magulang na naroon.Ngunit wala roon ang babaeng kanyang hinihintay.Halatang gustong makita ni Rain ang "magandang tita" kaya't mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Zack at tumangging pumasok muna sa loob.Walang nagawa si Zack kundi ang sumama sa anak na maghintay sa harap ng room. Kung darating si Rhian, madaling sabihin na narito siya dahil sa kanyang anak.Matagal silang naghintay bago dumating sina Rio at Zian. Ngunit hindi si Rhian ang naghatid sa kanila.Pagkakita sa dumating, bahagyang kumunot ang noo ni Zack at lumapit kasama si Rain. "Nasaan si Doktor Fuentes? Hindi ba’t siya ang karaniwang naghahatid kina Rio at Zian tuwing umaga?"Simula nang magkita sila sa ospital noong huli, hindi na nakita ni Aling Alicia si Zack at hindi niya
Pagdating sa kumpanya, kakaaakyat lang ni Zack nang makita niya si Manny na naghihintay sa pintuan ng opisina. "Master." Agad na lumapit si Manny nang makita siyang dumating. Bahagyang kumunot ang noo ni Zack, mukhang may gusto itong sabihin, kaya’t agad siyang nagtanong, "Bakit? May problema ba?" "May problema sa negosyo sa sentro, at kailangan nating magpadala ng senior executive doon. Sino ang sa tingin mo ang dapat ipadala?" "Sa sentro?" Nagdilim ang mga mata ni Zack nang maalala ang babaeng kasalukuyang nasa sentro. “Sino ang gusto mong ipadala doon, master?” Tanong muli ni Manny ng mapansin na hindi siya sumagot. Malamig ang ang boses na sinagot niya ito. "Ako na ang pupunta." Nagulat si Manny sa narinig, “Pero hectic ang schedule mo ngayon, master. Hindi naman ganoon kalala ang sitwasyon sa sentro para kailanganin mo pang pumunta nang personal doon. At saka, master, mayroon ka pag naka-line up na ibang nakatakdang gawin sa araw na ito—“ Pinutol siya ni Zack,
Kinagabihan, dumalo sina Rhian at Mike sa dinner party na inorganisa ng organizer ng meeting. Ang lugar ay isang high-end na restaurant na tinatawag na Center Sky Resto, malapit sa hotel kung saan ginanap ang exchange meeting noong hapon. Ang organizer ay nagpa-reserved ng VIP room para sa lahat ng mga dumalo sa academic exchange. Pagkapasok nilang dalawa ni Mike, agad silang sinalubong ng waiter iginiya sa itaas, papunta sa VIP room. Ang bawat pribadong silid sa restaurant na ito ay may iba't ibang style. Marahil, kinonsedera na pawang mga akademiko ang mga bisita, espesyal na inayos ng organizer ang isang silid na may antigong disenyo at malakas na akademikong atmosfera. Pagpasok nila, agad nilang nakita ang isang bilog na mesa na gawa sa mahogany na may pulang plum sa gitna, at mga upuang gawa rin sa mahogany sa tabi ng mesa. Maraming calligraphy at painting ang nakasabit sa paligid, na parang isang personal na silid-aklatan. Masasabi na simple ang disenyo ng lugar, ngunit
Sa loob ng ilang saglit, tumaas ang paghanga ng lahat ng naroon sa hapag kay Rhian. Ang mga naroon na may sariling research facility ay gustong makuha si Rhian bilang kanilang kasapi. Ngunit matapos makita na tinanggihan si Doktor Sanchez, naasiwa silang mag-alok dahil alam nila na maging sila ay tatanggihan rin. Mabilis na dinala ni Doktor Sanchez ang usapan sa ibang paksa, ngunit patuloy itong umiikot sa larangan ng medisina. Dahil sa ipinamalas ni Rhian noong hapon, tuwing may bagong tanong si Doktor Sanchez, siya agad ang tinitingnan ng lahat. Pakiramdam ni Rhian ay parang nasa isa na naman siyang exchange meeting. Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ang ganitong atmosphere. Napansin ni Doktor Sanchez na nagiging seryoso at mabigat na ang usapan kaya't itinulak niya ito sa mas magagaan na paksa. Bilang mga nakababata, si Rhian at Mike ang naging tampulan ng biro. “Doktor Gazini, sabihin mo. Paano ka nakahanap ng isang katulad ni Doktor Fuentes?” Biro ng isang may eda
"Lintik! Sino ang nangahas na sirain ang magandang plano ko!" Hawak ni Doktor Chen ang kanyang baywang na sinipa at pilit na tumayo mula sa sahig. Bago pa niya maaninag nang malinaw ang tao sa harapan niya, isa pang malakas na sipa sa tiyan ang tumama sa kanya. “Aghhh!!!” Napakalakas ng sipa ng lalaki, kaya't pinagpawisan nang malamig si Doktor Chen. Yumuko siya habang nakanganga, at hindi makapagsalita ng matagal dahil sa sakit. Tinitingnan ni Rhian ang lalaking nasa harap niya na tila nababalot ng lamig. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, nakaramdam siya ng ginhawa ng dumating ito. “Sabihin mo lang kung mahalaga pa sayo ang kamay mo… baka ako mismo ang pumutol ng kamay mo.” Nakasuot si Zack ng mamahaling custom-made na suit. Ang kanyang buhok ay nakasuklay ng pa-brush up, na nagpapakita ng matatalim na facial features ng kanyang gwapong mukha. Ang kanyang manipis na mga labi ay naka-pinid sa isang tuwid na linya, at ang kanyang mga mata at kilay ay puno ng kalupitan. Sa
Makalipas ang ilang sandali, kalmadong nagsalita si Rhian, nananatiling malamig ang tono. "Hindi ko hiningi ang tulong mo." Bahagyang kumunot ang noo ni Zack, at ang kanyang mga mata at kilay ay puno ng inis. "Talaga? Kung hindi ako kumilos, ano ang gagawin mo kanina?" Ibinaba ni Rhian ang kanyang tingin. "Isa akong doktor. Natural na may paraan ako." Pagkatapos ng maraming taong pag-aaral sa acupuncture, alam ni Rhian kung aling mga pressure point ang maaaring magpatigil sa kakayahan ng isang tao na umatake nang hindi ito ikamamatay. Naunahan lang talaga siya ng takot kanina dahil nahawakan siya ng matandang iyon. Tumango-tango si Zack, mukhang hindi naniniwala. Noong ginagamot ni Rhian si Lolo Gin gamit ang acupuncture, nasaksihan niya ang kahusayan ang babaeng ito sa pressure points ng katawan ng tao. Sa ganitong paraan, totoo nga na kayang protektahan ni Rhian ang sarili kanina. Nguniy nakita niya rin kung gaano ito katakot kanina. Nang maalala ang takot na nakita dit
Ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata, inayos ang ekspresyon, at pinigil ang magpakita ng galit. Nang mag-angat siya ng tingin, kalmado na siya. "Hindi ko alam kung paano kita babayaran. Kaninang habang naglalakad kami, may nakita kaming magandang coffee shop. Ano kaya kung ilibre nalang kita ng coffee? Siguro naman okay na ‘yon? Marami ka ng pera… hindi mo na kasi kailangan noon.” May halong insulto na sabi niya. Pero mukhang hindi naman ito tinablan. Tumaas ang sulok ng labi ni Zack. “Well, hindi na masama,” Pagkatapos ay dahan-dahan nitong binitawan ang pulso niya. Habang naglalakad, aksidenteng tumama ang mahabang daliri ni Zack sa malambot na kamay ni Rhian. Kaya napahinto siya sa paglalakad. Hindi man lang ito huminto sa paglakad, nagpatuloy ito na parang wala lang. sa kanilang dalawa, mukhang siya lang ang apektado. Hindi niya namalayang napakuyom ang kanyang mga kamao. Nang magpasya siyang sumunod, malayo na ito sa kanya. Ngunit dahil matangkad at mahaba ang kanyang
Tahimik na humigop ng kape si Zack, ngunit halata sa kanyang mukha ang hindi niya kasiyahan. Inimbitahan siya ng babaeng ito, ngunit para saan? Akala niya ay magpasalamat ito o babawi sa kanya, hindi para umupo lang sa katahimikan. Bagama’t ang sinasabing "hindi matagumpay na deal" ay isa lamang dahilan, iniisip ba talaga ng babaeng ito na sapat na ang isang tasang kape upang bayaran ang kanyang nawala? Ibinaba ni Rhian ang tasa, tumingin sa labas ng bintana, at wala nang balak pang magsalita. Una, wala naman talaga siyang maisip na dapat nilang pag-usapan sa puntong sa mga oras na ito, at pangalawa, ayaw niyang masyadong mapalapit sa lalaki. Ang kape na ito ay isang paraan lang para matapos na ang usapan. Isang pormal na pasasalamat. Bukod sa masakit ang kanyang ulo, mas lalo pa siyang nahilo. Mukhang ngayon lang lumabas ang tama ng maraming alak na kanyang nainom kanina. Napahawak siya sa ulo… Paminsan-minsan, humihigop siya ng kape at pasimpleng tinitingnan kung gaano kara
Biglang bumaba ang presyon ng hangin sa pribadong kwarto. Bumuga ng hangin si Gino, nagdadalawang-isip kung itutuloy pa ba ang susunod na mga salita. "Bakit mo tinatanong 'yan?" tanong ni Zack habang nakakunot ang noo at tinititigan siya. Tinikhim ni Gino ang kanyang lalamunan at nagsabi ng walang pakialam, "Kahapon, pumunta siya para tingnan ang kalusugan ng matandang lalaki, at bigla kong naalala na magkaibigan kayong dalawa noon, kaya naisip ko tanungin ka kung may koneksyon pa kayo..." Kung wala namang koneksyon, hindi na sana siya makikialam sa buhay ng iba. Hindi pa siya tapos magsalita, nang ang mga mata ni Zack ay biglang dumilim. Naramdaman ni Gino na parang nabasa siya, kaya tumigil siya sa pagsasalita at nagtanong, "May nangyari ba, Zack?" "Nililigawan mo ba siya?" tanong ni Zack habang nakakunot ang noo at madilim ang mukha. “Tsk! Hindi! Bakit mo naman naisip yan!” Sagot agad ni Gino. Nakahinga naman ng maluwag si Zack. Totoo namang mabait si Doktor Rhian, pe
"Tumahimik ka!" Dinedma ni Gino ang sinasabi ni Ana at tumugon ng matigas, "Ginagawa mo ba ito dahil kay tita Dawn o dahil sa sarili mong interes? Ana, tanungin mo ang sarili mo, ano ba ang ginawa ni Doktor Rhian ang pamilya Florentino para gawin mo sa kanya ito? Kung hindi dahil sa kanya, sa tingin mo gagaling si Lolo? Siya ang nag-iisang doktor na gumamot at nagpagaling kay lolo! Okay lang ang pagdududa mo noon, pero ang ginawa mong kamalian ngayon ay hindi na maganda!” Ito ang unang pagkakataon na nakita ni Ana na ganito kaseryoso ang kanyang kapatid. Tila natameme siya at hindi makapagsalita. Humugot ng hininga si Gino at nagpatuloy, "Hindi ko alam kung saan nagmumula ang galit mo laban kay Doktor Rhian, pero mula ngayon, huwag mong hayaan na malaman ko na gumawa ka na naman ng kamalian! Huwag mong gamitin ang pamilya nila Zack bilang dahilan!" Napansin ni Ana na nagbago na ang tono ng kapatid, kaya't natigilan siya saglit, ngunit hindi rin siya nakapagsalita. Tumayo si Gino,
Ngumiti si Gino at nagsabi, "Ayos lang. Mas madali na’t hindi na maghihirapan ang lolo ko na palaging magtatanong tungkol sa iyo." Nagpalitan sila ng ilang magaan na saloobin bago nila tinapos ang tawag. Iniwan ni Rhian ang kanyang cellphone sa tabi at sinuri ang mga detalye ng kamakailang konsumpsiyon ng mga medicinal materials sa institute. Sumakit ang kanyang ulo. Kahapon, naisip na niya na gagamitin ang koneksyon at hihilingin kay Gino na ipakilala siya sa ilang mga supplier ng medicinal materials. Pero ngayong araw, nagbigay na ang Florentino ng sapat na benepisyo. Kung magsasalita pa si Rhian, magmumukha siyang hindi kontento. Habang tinatawag siya kanina, nagdalawang-isip siya at hindi sinabi ito. Sa ngayon, ang tanging magagawa niya ay subukang makipag-ugnayan sa mga senior na nakilala niya sa huling exchange meeting. Hindi niya alam kung maalala pa kaya siya ng mga ito. Talaga namang pagod siya kahapon at hindi rin maganda ang tulog niya kagabi. Nang kunin niya an
Nagkatinginan si Rhian at Zanjoe, pagkatapos ay tumango kay Macon ng malamig. "Manager Macon, dumating kayo rito, may kailangan ka ba?" Kung tama ang hinala ni Rhian, siya ang taong nagpakita ng kawalan ng gana at galang kay Zanjoe kahapon sa telepono. Tumatawa pa nga ito. Hindi na nakapagtaka kung bakit tinitigan siya ni Zanjoe ng malamig. Narinig ni Macon ang tono ni Rhian at muling sumama ang pakiramdam niya. Nakangiti siya nang puno ng paghingi ng tawad, "Ganito po kasi, Doktor Rhian, nang tawagan ako ni Doktor Rodriguez kahapon, kailangan kong dumaan sa isang emergency na pulong. Inisip ko na tatawagan ko siya pagkatapos ng meeting, ngunit hindi ko inaasahan na makakatanggap ako ng tawag mula kay Sir Gino na papunta ako agad dito pagkatapos ng pulong. Kaya't na-delay ako at nagkaroon ng ganitong malaking hindi pagkakaintindihan..." Hinila ni Rhian ang kanyang labi at sumagot ng malamig, "Ang ibig ba niyong sabihin, Manager Macon, ay ang isyung ito ay kasalanan namin, at kami
Lumungkot ang mukha ng kambal, mayamaya at nagsalita si Zian nang may kalungkutan, “Nami-miss namin si Doktor Lu pero hindi namin gustong iwan si Rain.”Natigilan si Rhian sa sinabi ng anak. Nang tumingin siya kay Rio ay bakas din sa mukha nito ang lungkot.Nagpatuloy sila sa pagkain at hindi na nagsalita. Alam niya na mauunawaan ng mga bata na hindi rin madali para sa kanya na umalis at malayo kay Rain. Matapos kumain, si Rhian ay talagang pagod na, at wala nang ganang makipaglaro pa sa mga bata, kaya't maaga silang umakyat kasama ang mga anak upang magpahinga.Hinintay ni Rhian na matulog ang mga anak, at dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi, "Pasensya na kayo, mga anak. Pero kailangan itong gawin ni mommy,” dahil sa kanya ay kailangan nilang umalis sa lugar na sanay na sila at masaya.Dapat sana ay mas maganda ang kanilang buhay. Kung sinabi niya lang kay Zack ang tungkol sa mga bata. Ngunit dahil sa makasariling dahilan, sinarili niya ang tungkol sa mga bata.Bagamat nag
Nakamit ni Marga ang layunin, lihim siyang ngumiti. Nakakaunawa kunwari na hinawakan niya ang kamay ni Ana, “Huwag mong kalimutan, hindi lang tayo ang may galit kay Rhian.”Pagkatapos ng sinabi ni Marga, nagulat muna si Ana, ngunit mabilis na nagbago ang reaksyon. Halos nakalimutan niya na ang lahat ng plano laban kay Rhian ay isinagawa upang tulungan si Dawn. Kung nandoon si Dawn, at tatlo sila, hindi makakapalag si Rhian.Dahil sa mga taon ng pagmamahal ng matanda kay Marga, walang paraan na papayag ito na makuha ng iba ang posisyon ni Marga bilang asawa ng kanyang anak. At higit pa riyan, iniwan ni Rhian ang kasunduan ng diborsyo anim na taon na ang nakalilipas at umalis nang walang paalam, na tila ipinakita sa buong komunidad ng negosyo na siya ang nag-abandona kay Zack, hindi siya ang tinalikuran ni Zack, at naghatid ito ng kahihiyan sa pamilya ng Saavedra.Dahil doon, hindi patatawarin ni Dawn si Rhian!Habang iniisip iyon, lalo pang nag-init ang ulo ni Ana. Ngumiti siya kay Mar
Bilang kasapi ng pamilya Suarez, ang pinakamalaking nagtitinda ng mga gamot sa bayan, tiyak na alam ni Marga ang mga paraan ni Dawn. Dahil dito, nakaramdam siya ng ginhawa, ngunit kailangan pa ring magkunwaring hindi siya sang-ayon. "Tita, hindi po ba masyado yatang magaspang ang ginawa mo kay Miss Rhian? Kung malaman ng mga tao sa research institute na ito ay dahil sa kanya..." "Huwag mo siyang intindihin. Siya lang ang may kasalanan kung bakit siya napunta sa ganitong sitwasyon. Binigyan niya kami noon ng kahihiyan, at ngayon ay nagbalik siya upang magdala ng kaguluhan? Hindi ako papayag!” Hinaplos ni Dawn ang balikat ni Marga. Yumuko si Marga at lihim na ngumiti. "Sino ang tumawag sayo kanina?" tanong ni Dawn. Sumagot si Marga, "Si Ana po. Sinabi niyang pupunta siya mamaya." Itinabi ni Dawn ang mga gamit sa kanyang kamay at tumayo. "Kung may bisita ka, hindi kita iistorbohin. Tawagan mo lang ako kung may kailangan ka." Matapos ito, lumabas siya ng ward. Hindi nagtagal matapos
Bagamat kailangan pa ng oras upang makuha ang mga gamot mula sa kalapit na siyudad, wala siyang ibang magagawa. Naisip niya, baka ang mga supplier sa kalapit na siyudad ay nakatanggap na ng balita mula sa pamilya Saavedra. Nang maisip ito, kinuha ni Rhian ang kanyang cellphone, nais tawagan ang senior na nakilala niya sa huling seminar na dinaluhan niya. Ngunit bago pa siya makatawag, ang cellphone niya ay biglang vibrate at tumunog. Nagulat si Rhian saglit at tiningnan ang tumatawag. Nang makita ang pangalan sa caller ID, kumislap ang kanyang mga mata at mabilis na sinagot ang telepono, "Mr. Gino." Sa kabilang linya, puno ng paumanhin si Gino, "Doktor Rhian, na-imbestigahan na ang isyu. Talaga pong mayroong mga hindi pagkakaunawaan sa pagitan natin, ngunit naresolba na ito. Bukas ng umaga, ang mga gamot mula sa pamilya namin ay ihahatid sa inyong institusyon." Nang marinig ito, nakahinga ng maluwag si Rhian at ang mabigat na batong nakadagan kanyang dibdib ay tuluyang nawala, "Uh
Pinipigilan niyang magtuloy-tuloy, balak niya sana na masabik sa susunod niyang sasabihin ang kuya niya, ngunit bigla itong tumayo mula sa sofa. Nagulat si Ana ng sigawan siya nito."Tumahimik ka! Florentino ka pa naman pero ganyan ka magsalita! Ano naman kung dati siyang asawa ni Zack? Binali mo ang pangako ng pamilya natin! Sa loob ng 100 years, hindi binabali ng Florentino ang kanilang mga pangako. Kung lumabas ito, magiging katawa-tawa tayo!”Agad na umatras si Ana ng dalawang hakbang sa takot, patuloy pa rin ang pagtatanggol sa sarili, "Ano'ng masama sa sinabi ko? Ang pamilya natin ay pinamana ng daang taon. Kung malagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol sa pamilya Saavedra, wala tayong mapapala sa pagtulong sa babaeng iyon!”Nang marinig ito, naramdaman ni Gino na parang sumabog ang kanyang ulo sa galit, nagtunugan ang kanyang ngipin, "Alam mo ba kung ano ang pinamana sa atin ng ating pamilya sa nagdaang mga taon na iningatan ng nakatatanda sa atin?”Tahimik na ibinaba ni Ana a