LIKE
Pagdating sa harap ng gate ng bahay nila Rhian, nakahanda na sanang tulungan ni Rhian si Jenny na bumaba ng kotse nang biglang magsalita ang lalaking nasa unahan. "Kung nag-aalala ka sa mga bata, bakit ka pa pumunta sa ganoong klaseng lugar?" Sa rearview mirror, makikita ang malamig na ekspresyon ni Zack, makikita din ang paggagalawan ng kanyang mga panga. Nakataas ang kilay na huminto si Rhian. "Mr. Saavedra, kung makapagsalita ka ay parang kahiya-hiya ang magpunta sa ganong lugar. Eh, nandoon ka rin, hindi ba?" Tiim-bagang na sumagot si Zack. "Naroon ako para i-discuss ang tungkol sa trabaho. Hindi ako naroon para mag-enjoy kasama ang napakaraming babae.” Pasaring nito, Sobrang halata ng pangungutya nito, dahilan para mamula ang mukha ni Rhian, lalo na nang maalala niya ang sinabi ni Zack sa bar kanina. "Simula't sapul, may dalawa ka nang anak. Pinapayuhan kitang panatilihing malinis ang iyong reputasyon. Kahit hindi mo alalahanin ang sarili mong pangalan, isipin mo naman
Dahil sa hindi magandang nangyari sa pagitan nila ni Zack, lalong hindi sigurado si Rhian kung paano niya haharapin si Rain.Tuwing binabanggit nina Rio at Zian ang tungkol sa maliit na bata, pilit nilang iniiwasan ang mga usapang may kinalaman dito.Makailang ulit, napansin ng dalawang bata ang kakaibang pakikitungo ng kanilang mommy kay Rain. Sa paaralan, bagama’t hindi nila iniiwasan si Rain, naging mas malamig ang pakikitungo nito kay Rain.Kakabisa pa lang magsalita ni Rain, at bihira siyang magsalita. Madalas, bumibigkas lamang siya kapag interesado siya sa isang paksa. Ngunit sa mga nakalipas na araw, dahil hindi na siya kinakausap ng dalawang bata at hindi niya nakikita si "tita ganda" nang ilang araw, bumalik si Rain sa pagiging tahimik katulad noong simula.Ang pagbabago sa maliit na bata ay si Zack lamang ang nakapansin.Ilang araw na ang nakalipas mula nang ibalik niya si Rain mula sa paaralan, paminsan-minsan ay naririnig pa rin niya itong nagsasalita. Ngunit nitong mga na
Napakunot ang noo ni Zack at hindi maiwasang maisip ang babae. Hindi niya alam kung paano ginabayan ni Rhian si Rain upang magsimulang magsalita. Ang sagot ay nasa harapan na niya, ito ang unang pagkakataon sa loob ng mahabang panahon, kaya naman nangangapa siya at hindi alam kung ano ang gagawin.Nagsalita ang kanyang anak! Malinaw at tiyak siyang nagsalita ito! Nakakagulat... subalit mas nangingibabaw ang kanyang tuwa. "Miss na miss mo na ba si tita Rhian?" tanong ni Zack, napansin na tila kay Rhian lamang tumutugon ang kanyang anak kaya sinubukan niyang muling magtanong tungkol sa babae.Pagkarinig sa tanong, mabilis na tumango si Rain at tumingala sa kanya nang may inaasam, tila iniisip na may magagawa siya para makita niya si Rhian.Sa harap ng umaasa niyang mga mata, bahagyang napalunok si Zack. Tumingin siya sa ibang direksyon at sinabing, "Gusto ka rin niya. Siguro abala lang siya sa trabaho nitong mga araw at walang oras para sunduin ang mga anak niya. Huwag kang mag-alala..
Kinabukasan ng umaga. Pagdilat ng mga mata ni Rhian, halos alas-7:30 na. Pagkakita niya ng oras, mabilis siyang bumangon mula sa kama. “My god! Mali-late na ako!” Nagmadali siyang mag-ayos, hindi na niya nagawang mag-almusal. Dahil naasikaso na ni Aling Alicia ang mata bata at tapos na silang kumain. Agad niyang inihatid ang mga ito sa eskwelahan. Si Aling Alicia ay nakatoka lamang sa pagsundo sa mga bata tuwing hapon. Sa umaga, si Rhian ang nagdadala sa kanila bago pumasok sa trabaho. Upang maiwasan si Zack, sinadya niyang mahatid sila nang mas maaga nitong mga nakaraang araw. Ngunit dahil sa sobrang dami ng trabaho kagabi, late na siyang nakauwi at hindi siya nagising agad ngayong umaga... Habang nagmamaneho, tahimik siyang nagdasal, umaasang hindi niya makakasalubong si Zack. Ngunit sa kanyang pagbaba mula sa kotse, agad niyang napansin ang isang Bentley na may pamilyar na plaka na nakahinto sa likuran ng kanyang sasakyan. Ilang sandali pa, bumaba mula sa sasakyan ang lalak
Huminto si Rhian. Humarap siya sa lalaki at tiningnan ito sa paraan na para itong isang estranghero. “May kailangan ka ba, Mr. Saavedra?” May kalamigan niyang tanong. Humarap siya sa lalaki, nang magkasalubong ang kanilang mata, bahagyang napakunot ang noo ni Zack. Ang ugaling ito ng babae ang laging nagtutulak sa kanya na pigilan itong umalis, kahit siya mismo ay nagulat sa kanyang ginawa. Pakiramdam niya, kung hindi niya ginawa iyon, tuluyan nang mawawala sa kanyang paningin ang babaeng ito. Nang walang marinig na sagot, napakunot ang noo ni Rhian at pilit na hinila ang kanyang pulso. "Kung wala kang sasabihin, pakibitiwan na ako. Kailangan ko pang pumasok sa trabaho." Napahinto ang mga magulang ng ilang mga estudyante na naghahatid sa kanilang mga anak. Umagaw sa kanilang pansin ang dalawang tao na nasa hallway. Dahil kilala si Zack hindi lamang sa kanilang bayan, kundi maging sa buong bansa, madaling natukoy ng mga tao kung sino ito at kung gaano kalakas ang kapan
Tumiim ang bagang ni Zack. Akmang magsasalita siya, nang biglang tumunog ang cellphone ni Rhian. Naputol ang kakaibang tensyon sa pagitan nilang dalawa. Walang pakialam na inalis ni Rhian ang kanyang tingin sa lalaki, kinuha ang cellphone mula sa kanyang bag, at tiningnan ang tumatawag. Malinaw na lumitaw sa screen ang pangalan, "Senior Mike." Palihim na napabuntong-hininga si Rhian, tila nabunutan ng tinik. Ang tawag na ito ay tila nagbigay sa kanya ng dahilan upang makatakas sa sitwasyon. Aminin man niya o hindi. Ang sitwasyon niya ngayon kasama si Zack ay nakakasakal. Para siyang nasa maliit na kahon na tanging ito lang ang kasama. Nakaka-intimida ang presensya nito. Inirapan niya ang lalaki bago sinagot ang tawag binuksan na ang pintuan ng sasakyan para pumasok. Sa pagkakataong ito, hindi na siya pinigilan ni Zack kaya napabuntong-hininga siya at nakahinga ng maluwag. Mabuti pa ay umalis na siya ngayon din sa lugar na ito… gusto niyang makalayo kay Zack. Samantala,
Habang iniisip ang pagkakataong matuto mula sa mga dalubhasa, ibinaba ni Rhian ang kanyang hawak na bago, kinuha ang imbitasyon at nagpasalamat kay Mike. "Salamat talaga dito ha. Talagang inaabangan ko ito!"Daig pa niya ang isang bata na nakatanggap ng kendi sa sobrang saya.Bihirang makita ni Mike ang ganitong kasiyahan kay Rhian, kaya’t napuno ng ngiti ang kanyang mga mata. "Walang anuman. Noong nakaraan, tinulungan mo ang elder sa pamilya namin sa operasyon, pero nagmamadali kang umalis kaya hindi na ako nakapag-pasalamat nang maayos. Lagi ka nilang binabanggit nitong nakaraan na nais kang imbitahin sa hapunan. Kaya ngayon, isipin mo na lang ang imbitasyon na ito bilang pasasalamat."Ngayon palang ay excited na si Rhian sa nalalapit na academic exchanges.Nang marinig niya ang sinabi ni Mike, nagpaliwanag siya dito, "Nagmadali kasi akong sunduin ang mga bata noong araw na iyon. Saka ginawa ko lang naman ang trabaho ko."Pagkatapos magpaliwanag, naalala niyang itanong ang tungkol s
Pagkauwi sa gabi, simpleng sinabi ni Rhian kay Aling Alicia na aalis siya at hiniling na alagaan nang mabuti ang dalawang bata. Pagpasok niya sa kwarto, bumili siya ng mga tiket para sa sarili at kay Mike para sa kinabukasan ng umaga.Maagang-maaga kinabukasan, nagising si Rhian at naghanda na para pumunta sa airport.Paglabas niya, nakita niya si Mike na naghihintay sa may pintuan.“Sa tingin ko, mahirap para sa'yo na magmaneho, kaya naparito ako para sunduin ka.”Habang sinasabi ito, binuksan ni Mike ang pinto ng sasakyan.Nagpasalamat si Rhian at sumakay nang hindi na nag-atubili.Habang nasa daan, nag-usap sila ng kaswal.Biglang naalala ni Rhian ang isang bagay at nagtanong nang may kuryosidad, “Senior, naaalala ko na hindi ka nagtatagal dito sa Pilipinas noon. Madalas kang nagtatrabaho sa ibang bansa. Bakit ka tumagal ng ganito ngayon?”Ngumiti si Mike, “Plano ko nang umalis, pero alam mo naman, dahil sa operasyon ng lolo ko, medyo naantala. Kailangan kong manatili dito para sa k
Biglang bumaba ang presyon ng hangin sa pribadong kwarto. Bumuga ng hangin si Gino, nagdadalawang-isip kung itutuloy pa ba ang susunod na mga salita. "Bakit mo tinatanong 'yan?" tanong ni Zack habang nakakunot ang noo at tinititigan siya. Tinikhim ni Gino ang kanyang lalamunan at nagsabi ng walang pakialam, "Kahapon, pumunta siya para tingnan ang kalusugan ng matandang lalaki, at bigla kong naalala na magkaibigan kayong dalawa noon, kaya naisip ko tanungin ka kung may koneksyon pa kayo..." Kung wala namang koneksyon, hindi na sana siya makikialam sa buhay ng iba. Hindi pa siya tapos magsalita, nang ang mga mata ni Zack ay biglang dumilim. Naramdaman ni Gino na parang nabasa siya, kaya tumigil siya sa pagsasalita at nagtanong, "May nangyari ba, Zack?" "Nililigawan mo ba siya?" tanong ni Zack habang nakakunot ang noo at madilim ang mukha. “Tsk! Hindi! Bakit mo naman naisip yan!” Sagot agad ni Gino. Nakahinga naman ng maluwag si Zack. Totoo namang mabait si Doktor Rhian, pe
"Tumahimik ka!" Dinedma ni Gino ang sinasabi ni Ana at tumugon ng matigas, "Ginagawa mo ba ito dahil kay tita Dawn o dahil sa sarili mong interes? Ana, tanungin mo ang sarili mo, ano ba ang ginawa ni Doktor Rhian ang pamilya Florentino para gawin mo sa kanya ito? Kung hindi dahil sa kanya, sa tingin mo gagaling si Lolo? Siya ang nag-iisang doktor na gumamot at nagpagaling kay lolo! Okay lang ang pagdududa mo noon, pero ang ginawa mong kamalian ngayon ay hindi na maganda!” Ito ang unang pagkakataon na nakita ni Ana na ganito kaseryoso ang kanyang kapatid. Tila natameme siya at hindi makapagsalita. Humugot ng hininga si Gino at nagpatuloy, "Hindi ko alam kung saan nagmumula ang galit mo laban kay Doktor Rhian, pero mula ngayon, huwag mong hayaan na malaman ko na gumawa ka na naman ng kamalian! Huwag mong gamitin ang pamilya nila Zack bilang dahilan!" Napansin ni Ana na nagbago na ang tono ng kapatid, kaya't natigilan siya saglit, ngunit hindi rin siya nakapagsalita. Tumayo si Gino,
Ngumiti si Gino at nagsabi, "Ayos lang. Mas madali na’t hindi na maghihirapan ang lolo ko na palaging magtatanong tungkol sa iyo." Nagpalitan sila ng ilang magaan na saloobin bago nila tinapos ang tawag. Iniwan ni Rhian ang kanyang cellphone sa tabi at sinuri ang mga detalye ng kamakailang konsumpsiyon ng mga medicinal materials sa institute. Sumakit ang kanyang ulo. Kahapon, naisip na niya na gagamitin ang koneksyon at hihilingin kay Gino na ipakilala siya sa ilang mga supplier ng medicinal materials. Pero ngayong araw, nagbigay na ang Florentino ng sapat na benepisyo. Kung magsasalita pa si Rhian, magmumukha siyang hindi kontento. Habang tinatawag siya kanina, nagdalawang-isip siya at hindi sinabi ito. Sa ngayon, ang tanging magagawa niya ay subukang makipag-ugnayan sa mga senior na nakilala niya sa huling exchange meeting. Hindi niya alam kung maalala pa kaya siya ng mga ito. Talaga namang pagod siya kahapon at hindi rin maganda ang tulog niya kagabi. Nang kunin niya an
Nagkatinginan si Rhian at Zanjoe, pagkatapos ay tumango kay Macon ng malamig. "Manager Macon, dumating kayo rito, may kailangan ka ba?" Kung tama ang hinala ni Rhian, siya ang taong nagpakita ng kawalan ng gana at galang kay Zanjoe kahapon sa telepono. Tumatawa pa nga ito. Hindi na nakapagtaka kung bakit tinitigan siya ni Zanjoe ng malamig. Narinig ni Macon ang tono ni Rhian at muling sumama ang pakiramdam niya. Nakangiti siya nang puno ng paghingi ng tawad, "Ganito po kasi, Doktor Rhian, nang tawagan ako ni Doktor Rodriguez kahapon, kailangan kong dumaan sa isang emergency na pulong. Inisip ko na tatawagan ko siya pagkatapos ng meeting, ngunit hindi ko inaasahan na makakatanggap ako ng tawag mula kay Sir Gino na papunta ako agad dito pagkatapos ng pulong. Kaya't na-delay ako at nagkaroon ng ganitong malaking hindi pagkakaintindihan..." Hinila ni Rhian ang kanyang labi at sumagot ng malamig, "Ang ibig ba niyong sabihin, Manager Macon, ay ang isyung ito ay kasalanan namin, at kami
Lumungkot ang mukha ng kambal, mayamaya at nagsalita si Zian nang may kalungkutan, “Nami-miss namin si Doktor Lu pero hindi namin gustong iwan si Rain.”Natigilan si Rhian sa sinabi ng anak. Nang tumingin siya kay Rio ay bakas din sa mukha nito ang lungkot.Nagpatuloy sila sa pagkain at hindi na nagsalita. Alam niya na mauunawaan ng mga bata na hindi rin madali para sa kanya na umalis at malayo kay Rain. Matapos kumain, si Rhian ay talagang pagod na, at wala nang ganang makipaglaro pa sa mga bata, kaya't maaga silang umakyat kasama ang mga anak upang magpahinga.Hinintay ni Rhian na matulog ang mga anak, at dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi, "Pasensya na kayo, mga anak. Pero kailangan itong gawin ni mommy,” dahil sa kanya ay kailangan nilang umalis sa lugar na sanay na sila at masaya.Dapat sana ay mas maganda ang kanilang buhay. Kung sinabi niya lang kay Zack ang tungkol sa mga bata. Ngunit dahil sa makasariling dahilan, sinarili niya ang tungkol sa mga bata.Bagamat nag
Nakamit ni Marga ang layunin, lihim siyang ngumiti. Nakakaunawa kunwari na hinawakan niya ang kamay ni Ana, “Huwag mong kalimutan, hindi lang tayo ang may galit kay Rhian.”Pagkatapos ng sinabi ni Marga, nagulat muna si Ana, ngunit mabilis na nagbago ang reaksyon. Halos nakalimutan niya na ang lahat ng plano laban kay Rhian ay isinagawa upang tulungan si Dawn. Kung nandoon si Dawn, at tatlo sila, hindi makakapalag si Rhian.Dahil sa mga taon ng pagmamahal ng matanda kay Marga, walang paraan na papayag ito na makuha ng iba ang posisyon ni Marga bilang asawa ng kanyang anak. At higit pa riyan, iniwan ni Rhian ang kasunduan ng diborsyo anim na taon na ang nakalilipas at umalis nang walang paalam, na tila ipinakita sa buong komunidad ng negosyo na siya ang nag-abandona kay Zack, hindi siya ang tinalikuran ni Zack, at naghatid ito ng kahihiyan sa pamilya ng Saavedra.Dahil doon, hindi patatawarin ni Dawn si Rhian!Habang iniisip iyon, lalo pang nag-init ang ulo ni Ana. Ngumiti siya kay Mar
Bilang kasapi ng pamilya Suarez, ang pinakamalaking nagtitinda ng mga gamot sa bayan, tiyak na alam ni Marga ang mga paraan ni Dawn. Dahil dito, nakaramdam siya ng ginhawa, ngunit kailangan pa ring magkunwaring hindi siya sang-ayon. "Tita, hindi po ba masyado yatang magaspang ang ginawa mo kay Miss Rhian? Kung malaman ng mga tao sa research institute na ito ay dahil sa kanya..." "Huwag mo siyang intindihin. Siya lang ang may kasalanan kung bakit siya napunta sa ganitong sitwasyon. Binigyan niya kami noon ng kahihiyan, at ngayon ay nagbalik siya upang magdala ng kaguluhan? Hindi ako papayag!” Hinaplos ni Dawn ang balikat ni Marga. Yumuko si Marga at lihim na ngumiti. "Sino ang tumawag sayo kanina?" tanong ni Dawn. Sumagot si Marga, "Si Ana po. Sinabi niyang pupunta siya mamaya." Itinabi ni Dawn ang mga gamit sa kanyang kamay at tumayo. "Kung may bisita ka, hindi kita iistorbohin. Tawagan mo lang ako kung may kailangan ka." Matapos ito, lumabas siya ng ward. Hindi nagtagal matapos
Bagamat kailangan pa ng oras upang makuha ang mga gamot mula sa kalapit na siyudad, wala siyang ibang magagawa. Naisip niya, baka ang mga supplier sa kalapit na siyudad ay nakatanggap na ng balita mula sa pamilya Saavedra. Nang maisip ito, kinuha ni Rhian ang kanyang cellphone, nais tawagan ang senior na nakilala niya sa huling seminar na dinaluhan niya. Ngunit bago pa siya makatawag, ang cellphone niya ay biglang vibrate at tumunog. Nagulat si Rhian saglit at tiningnan ang tumatawag. Nang makita ang pangalan sa caller ID, kumislap ang kanyang mga mata at mabilis na sinagot ang telepono, "Mr. Gino." Sa kabilang linya, puno ng paumanhin si Gino, "Doktor Rhian, na-imbestigahan na ang isyu. Talaga pong mayroong mga hindi pagkakaunawaan sa pagitan natin, ngunit naresolba na ito. Bukas ng umaga, ang mga gamot mula sa pamilya namin ay ihahatid sa inyong institusyon." Nang marinig ito, nakahinga ng maluwag si Rhian at ang mabigat na batong nakadagan kanyang dibdib ay tuluyang nawala, "Uh
Pinipigilan niyang magtuloy-tuloy, balak niya sana na masabik sa susunod niyang sasabihin ang kuya niya, ngunit bigla itong tumayo mula sa sofa. Nagulat si Ana ng sigawan siya nito."Tumahimik ka! Florentino ka pa naman pero ganyan ka magsalita! Ano naman kung dati siyang asawa ni Zack? Binali mo ang pangako ng pamilya natin! Sa loob ng 100 years, hindi binabali ng Florentino ang kanilang mga pangako. Kung lumabas ito, magiging katawa-tawa tayo!”Agad na umatras si Ana ng dalawang hakbang sa takot, patuloy pa rin ang pagtatanggol sa sarili, "Ano'ng masama sa sinabi ko? Ang pamilya natin ay pinamana ng daang taon. Kung malagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol sa pamilya Saavedra, wala tayong mapapala sa pagtulong sa babaeng iyon!”Nang marinig ito, naramdaman ni Gino na parang sumabog ang kanyang ulo sa galit, nagtunugan ang kanyang ngipin, "Alam mo ba kung ano ang pinamana sa atin ng ating pamilya sa nagdaang mga taon na iningatan ng nakatatanda sa atin?”Tahimik na ibinaba ni Ana a