Chapter 5

Nang makarating sa bahay ay agad na akong nagpaalam kay Marco, hindi ko na inintay pa ang sasabihin niya. 

"Aba, ginagabi ka yata ng uwi Lyrica? " Sarkastikong sabi sa akin ni Kuya Roy.

Nagulat pa ako ng makitang nasa sala sila kasama nito ang kanyang asawa at anak.

"Ngayon lang kuya, nagkita kita kami nila Krisha." Malumanay na sabi ko.

"Talagang inuna mo pa ang pag gimik kesa ang tumulong rito sa bahay. Dumating kami rito na wala man lang pagkain. Hindi pa kami kumakain ng pamilya ko. Ang dami dami niyo rito, wala man lang gumawa ng paraan para magkahapunan tayo." Galit na sabi nito sa akin.

"Hindi naman kuya. Umuwi ako kanina pagkagaling sa trabaho, may dala akong lulutuing ulam kuya. Annika? Diba ay pinaluto ko yun sa inyo? " 

Umiling lamang sa akin si Annika. Takot nga pala ito kay ate Cynthia at kay kuya Roy.

"Anong hindi? Ito nga at nagsumbong sa akin si ate na hindi ka man lang nagbibigay sa kanila! Talagang nagtatrabaho ka lamang para sa sarili mo ano? Alam mong may mga pamangkin kang naggagatas rito. Nag aaral pa ang dalawa mong kapatid. Baka mamaya niyan umuwi ka na ring buntis dito? At ano ipapaako mo kay tatay ang responsibilidad sa magiging anak mo? Napakalandi mo rin talaga ano? Dis oras ka ng gabi uuwi at nakainom ka pa. Madamot ka na nga, mabisyo ka pa! Tsaka sabi ni ate, kanina ka pang hindi umuuwi!"

Nag init ang ulo ko dahil sa narinig.

"Si ate pa talaga ang may ganang magsumbong sa iyo kuya? At ano naman kung gumimik ako? Pera ko naman ang ginagastos ko? " Pagak akong napatawa. Tumayo naman si tatay sa pagkakaupo at lumapit sa akin.

"Tama na Lyrica. Hayaan mo na ang ate at kuya mo." Pagpapahinahon nito sa akin. Hindi ko alam kung dala ba ito ng alak o ng sama ng loob ko sa kanila.

"Hindi po tatay, pasensiya na kayo. Sumosobra na po iyang si ate at kuya." Napabuntong hininga lamang si tatay at umiling.

"Diba ate Cynthia? Sumusobra ka na. Ikaw kuya? Kasama ba sa isinumbong sayo ni ate Cynthia na dinedekwat niya pala yung iniipon kong pera na dadalhin ko sana pagluwas ng Maynila? Sinabi niya rin ba sa iyo na inubos niya lang ang pera ko sa pangbisyo niya? Inako ko na rin nga ang pagpapakatatay sa mga anak niya e. Tapos ganyan pa ang sasabihin niya sa iyo? Tapos ikaw? Ano? Uuwi ka lang dito para humingi sa amin ni tatay ng pera! Kapag wala pa akong maibigay sa iyo ay kung ano anong sinasabi mong masasakit na salita sa akin. Kapag ikaw naman ang meron! Hindi mo man lamang maalalang bigyan si tatay! Alam na alam mong may nag aaral pa tayong mga kapatid." Umiiyak na sabi ko.

"Alam ko namang hindi na kapatid ang turing ninyo sa akin pero sana naman huwag niyo akong ganyanin. Gumagawa ho ako ng paraan para maayos pa yung pakikitungo niyo sa akin. Kung hindi niyo ako kayang pakisamahan bilang kapatid kahit bilang tao nalang sana. Kung ano man ang kasalanan sa inyo ni inay ay hindi ko alam, huwag niyo naman sana sa aking isisi kung mas pinili ninyong sirain ang mga buhay ninyo kesa ang ayusin yun. Napapagod din ako ate kuya... " Umiiyak pa rin ako. Natahimik naman silang lahat na naroroon.

Lumabas ako ng bahay. Naglakad na lamang ako paalis. Habang naglalakad ay tinawagan ko si Marco.

"Hello Lyrica? Galit ka ba? Pasensiya na kanina. Nadala lamang ako ng..." Pinutol ko na ang mga sasabihin pa niya.

"Marco..." Umiiyak na sabi ko.

"Nasaan ka? " Rinig ko sa kabilang linya ang pagmamadali niya.

"Naglalakad papunta sa inyo."

"Susunduin kita." Pinatay niya ang tawag.

Tumigil ako sa gilid ng daan...

"Lyrica.." kita ko ang mabilis na pagbaba ni Marco sa kanyang motor at lumapit sa akin. Hinubad niya ang suot na jacket at isinuot iyon sa akin. 

Yumakap lang ako sa kanya. Kailangan ko lang talaga ng kakampi ngayon. Si tatay, kahit kailan ay hindi man lamang niya ako naipagtanggol kila ate, anak naman ang turing niya sa akin pero mas matimbang pa rin sa kanya sila Ate at kuya.

"Anong nangyari sa iyong bata ka? Halika, maupo ka muna." Nag aalalang sabi sa akin ni Nanay Lucing pagkapasok namin sa loob ng bahay nila Marco. Naroroon din ang mga magulang ni nito.

"Pasensiya napo sa abala..." Nakatungong sabi ko, napahawak ako sa jacket na isinuot sa akin ni Marco kanina.

"Naku hija, hindi ka abala. Maupo ka na at ipagtitimpla kita ng kape." Sabi naman ni Mama Shiela, ang nanay ni Marco.

Kahit nahihiya ay naupo na rin ako. 

"Ano bang nangyari sa iyong bata ka? Kanina lamang sa palengke ay ayos na ayos ka! May nangursunada ba sa iyo? Halika at pumunta tayo sa barangay." Sabi naman ni Tatay Isko.

"Wa...wala ho." 

"Nagkaproblema sa kanila tay, huwag niyo na munang tanungin si Lyrica. " Napabuntong hiningang sabi ni Marco, medyo huminahon naman si Tatay Isko.

Lumabas mula sa kusina si Mama Shiela at iniabot sa akin ang kape. Narinig din nito ang sinabi ni Marco.

"O siya, dito ka na muna matulog. Marco, ayusin mo ang kwarto mo. Doon mo na muna ulit patulugin si Lyrica, ikaw dito ka sa sala matulog." 

Tumango naman si Marco at pumasok sa kwarto niya.

"Ikukuha muna kita ng pamalit hija." Malumanay na sabi ni Nanay Lucing sa akin bago tinapik ang balikat ko. 

"Maraming salamat po." Nagpunas ako ng luha. Nahihiya man ako sa pamilya ni Marco ay wala naman akong mapupuntahan. Hindi kasi ako pwede sa bahay nila Mildred dahil ayaw nila akong kaibigan ni Mil. Hindi rin ako pupwede sa bahay nila Krisha dahil nakikituloy lamang sila sa bahay ng magulang ng kanyang asawa. 

Hindi na iba ang turing sa akin ng pamilya ni Marco, kaya naman kapag ganitong nagkaproblema ako ay agad nila akong pinapatuloy sa kanilang tahanan. 

Naalala ko noong unang beses akong nakitulog dito, highschool ako noon at umuwi ako sa bahay na lasing na lasing si Kuya Roy, nagwala ito at galit na galit sa akin ng makita ako. Sinisisi niya ako kung bakit siya minamalas sa buhay niya. Pinaalis ako noon ni tatay. Wala akong ibang mapuntahan noon kaya dito na ako pinatuloy ng mga magulang ni Marco. 

Maya maya pa ay nagvibrate ang cellphone na nasa bulsa ko. Nagtext sa akin si Annika.

From: Annika

Ate, huwag ka na raw munang umuwi sabi ni tatay. Galit na galit si kuya Roy at nakipagtalo pa kay tatay. Baka raw kung ano pa ang magawa sa iyo ni Kuya. 

Hindi ko na ito nireplyan. 

Palaging namang ganoon ang nangyayari kapag inaaway ako nila Ate at kuya, ako ang pinapaalis ni tatay. Ngayon lamang ako nakasagot ng ganoon kay kuya, madalas ay hindi na ako umiimik kapag may sinasabi itong masasakit na salita. Sa bandang huli naman ay ako pa rin naman ang mali.

Napabalik ako sa aking wisyo ng hawakan ni Mama Shiela ang kamay ko.

"Malalampasan mo rin ang mga problema mo hija. Basta huwag kang gagawa ng bagay na ikakasakit mo ha? Pupwede mo kami palaging kausapin ng tatay Isko mo. " Malumanay na sabi nito sa akin.

"Opo mama, pasensiya na po at dito palagi ang takbo ko kapag nagkaproblema ako. Hindi ko po kasi alam kung saan pa po ako pupunta. " Nagpupunas na luhang sabi ko.

"Ayos lamang iyon hija, palaging bukas ang tahanan namin para sa iyo. Naiintindihan mo ba? " Nakangiting sabi nito sa akin, pagkatapos ay pinunasan niya ang luha ko.

"Opo mama." Tumatangong sabi ko.

Si mama Shiela ay kaibigan ni inay, nalaman ko na lamang iyon noong isinama kami rito ni Marco.

Sa ibang bayan nakilala ni Mama si Tatay Isko, umuwi lamang sila dito noong wala ng makakasama sa bahay si Nanay Lucing, dito na rin nila inilipat si Marco. Sakto naman na first year na kami noon. 

"Okay na yung kwarto Lyrica, gusto mo na bang magpahinga? " Bungad sa amin ni Marco. 

"Sige na hija, masyado ng mahaba ang araw mo. Magpahinga ka na muna." Sabi ni Tatay Isko. Tumango naman si Mama Shiela.

"Ito ang mga damit, magpalit kana muna Lyrica." Bigla rin namang dumating si nanay Lucing.

"Maraming salamat po sa inyo. Maraming salamat po..." Umiiyak pa rin ako. Nakakahiya man ay talagang hindi ko na alam ang gagawin ko.