Kabanata 17

Everyone's dream is to have someone who will accept them as who they are. Dati pinapangarap ko lang na mapansin ni Rius pero ngayon he's my boyfriend officially. Umaapaw sa galak ang puso ko na pakiramdam ko'y babawiin din kalaunan. 

“Why ka sad? You're happy dapat kasi he's your boyfriend na,” Si Hope. 

Sinusuklay niya ang kaniyang buhok habang naglalakad kami sa academic oval ng UP para magpahangin. This place was surrounded with trees that will surely make us breath fresh air. Nililipad ng hangin ang mahabang buhok ko kaya pilit ko itong hinahawakan gamit ang isang kamay. 

I sighed. “Hindi ko lang mapigilan. Sa sobrang sarap sa pakiramdam feeling ko kasalanan nang makaramdam ng kasiyahan.”

Tumigil siya sa paglalakad kaya gano'n din ako. Humarap siya sa akin nang nakasimangot. “You're overthinking again. Syempre we can't pigil the sadness na dumating because not all the time masaya. Just enjoy your masasayang oras instead of thinking malulungkot na happenings.”

“Okay, ma'am,” I laughed.

Inirapan niya lang ako at tumingin sa paligid. Tinuon ko ang mga mata sa aking bag para maghanap ng pang-ipit sa buhok.

“OMG! Is that Sole?” bulalas niya.

Napaangat ako nang tingin sa tinititigan niya. I saw Rius with Agatha and his friends. Nagtatawan sila dahil siguro sa nakaaaliw na bagay na sila lang nakakaalam. 

I get my phone in my bag. 

To bebu: Hi! Where are you?

I look at their side again after sending my message. Nakita kong kinuha niya ang kaniyang cellphone at nagtipa. I felt my phone vibrates. Binasa ko ang reply niya.

From bebu: I'm with my friends. Bakit? Miss mo na ako? 

Bahagyang uminit ang pisngi ko sa nabasa.

To bebu: I just want to know! Nakikita namin kayo. We're also here at academic oval. 

Muli akong sumulyap sa kanila. His eyes roamed around the area until it met mine. Kumaway ako sa kaniya at ngumiti. Kumalabog ang puso ko nang magsimula siyang maglakad patungo sa puwesto namin.

His friends stopped laughing as their eyes went to us when he walked towards our spot. 

“Vacant niyo?” agad niyang tanong pagdating sa harap ko.

Kinuha niya ang kamay ko bago ako hinalikan ng magaan sa noo. Bahagya akong napapikit dahil do'n at namula ang pisngi nang makitang nasa likod niya na ang mga kaibigan, nanonood sa galaw niya.

“O-Oo. Kayo rin ba?” balik na tanong ko.

He nodded while staring at me with a mischievous smile on his face. I looked away and glance at Hope who's already crossing her arms in her chest. 

“PDA kayo! It's nakakairita sa eyes,” she spat. 

Rius laughed at her. “Just close your eyes, Miss.”

“Hey, stop calling me 'Miss' na. Just call me with my pangalan,” Hope said.

He just shrugged his shoulders. 

“Punasan mo ang ilong mo, Dex! Dumudugo!” sigaw ni Chris.

Dexter touch his nose to check if it's true. Nagsalubong ang kaniyang kilay nang makitang wala naman.

“Tarantado!” asik niya bago ito binatukan.

I laughed with their craziness. They're so cute!

“By the way Hope... they are Rius friends,” I said.

Pinakilala siya ni Rius sa mga kaibigan nito.  Hindi ako tumingin sa gawi ni Agatha dahil nahihiya pa rin ako sa nangyari. 

“Agony...”

Napabaling ako sa nagsalita. She looks hesitant and worried.

“Uh, p-puwede ba tayong mag-usap? Kung okay lang sa'yo,” she uttered. 

I glanced at Rius. He just nodded.

“S-Sure,” I whispered.

We went to a peaceful side of academic oval. Walang tao rito maliban sa aming dalawa. I stay silent for a while until she broke the silence.

“Ah I-I heard you're already in a relationship with C-Console. Totoo ba 'yon?” she stuttered.

“Yeah,” tanging sambit ko.

Umiwas siya nang tingin. I saw sadness glowed in her innocent eyes. Guilt invade my system even it wasn't my fault. 

She weakly smiled. “M-Masaya ako para sa inyo. By the way I just want to apologize for our last encounter. Hindi ko sinasadya iyon. Gusto ko lang makipagkaibigan. Maiintindihan ko kung magagalit ka sa akin.” 

Hinawi ko ang aking buhok. Ngumiti ako sa kaniya. I also want to be friends with her. 

“It's okay. Pareho naman tayong may kasalanan. Gusto rin kitang maging kaibigan!” I became energetic.

Napangiti siyang tumingin sa akin. I realized that she and Cassidy has a big difference. If Cassidy was aggressive and courageous, Agatha was kind and soft... iyong tipong hindi makabasag pinggan. 

“Talaga?! So we're friends now?” 

The corners of my mouth lifted. “Oo naman!”

Lumapit siya at mahigpit akong niyakap. I was stunned by her sudden move. Niyakap ko rin siya pabalik kalaunan.

Bumalik kami sa kinaroroonan ng mga kasama. Nakakapit sa braso ko ang kamay ni Agatha habang naglalakad kami. They glanced at our side with curiosity.

“You're okay lang ba?” tanong ni Hope.

I nodded. “Yeah. We're good.”

Bumitaw si Agatha sa akin at nakipag-usap sa mga kasama. I stared at Rius while smiling widely. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. 

“Lunch na pala. Let's eat?”

“Hindi niyo ba ako aayain?” singit ni Chris.

Rius glared at him. Natatawang umakbay si Chris sa kaniya. Halos magkasingtangkad lang naman sila.

“Hindi naman ako sa'yo magpapa-libre, pre. Nakikita mo ba 'yan?” Turo niya sa nananahimik na si Justin. “Siya ang manglilibre sa akin. 'Di ba, pre?” tanong niya pa rito. 

“Ha?” Si Justin.

“Manglilibre ka 'di ba?”

Kumunot ang noo nito. “Kailan ko sinabi?”

Bumagsak ang balikat ni Chris. Natawa ako nang tumalikod siya at akmang aalis.

“I'll treat you,” usal ko.

Agad siyang humarap habang nanlalaki ang mga mata. 

“Totoo ba 'yan, angel?!” Tumango ako at napangisi siya. 

I noticed that he keep on calling me 'Angel' since we met. Is that how angelic I am?

“Ayos!”

We went to a food spot located here in UP. We're enjoying our food until someone came. 

“Fortunate...”

Napangiti ako nang makita ko sino iyon. I stood up from my seat. Sumulyap din ang mga kasama ko sa bagong dating.

“Akiro ikaw pala. Halika sama ka sa amin.” 

Umiling siya. “Salamat nalang. I went here to ask a favor...”

“Sure, ano iyon?”

“Can I talk to you? Alone.”

I felt Rius' hand on my waist. Napatingin ako sa kaniya. 

“I will talk to him. Baka importante ang sasabihin niya. Babalik din ako,” I whispered.

I can feel that he's a bit hesitant. Humigpit ang pagkakahawak niya sa baywang ko. 

“Bakit hindi niya nalang sabihin dito ngayon?  Baka naman gusto ka lang masolo niyan.” 

Napanguso ako para pigilin ang ngiti. I know he was jealous of him.

“Please, Fortunate,” Aki plead.

“Rius...”

Bumuntong hininga siya at binitawan ako. Nagpaalam ako sa mga kasama namin na aalis saglit. Nagtungo kami sa may tennis court. Mabuti nalang walang nagpa-practice ngayon kaya payapa at tahimik.

“Ano ba 'yong sasabihin mo? May problema ka ba?” I asked.

Nararamdaman ko ring hindi siya okay. There's no trace of naughtiness on his tone and behavior.

“I like you, Fortunate,” deretsong sabi niya na nagpagulat sa akin. 

My narrowed while looking at him. His expression was serious. 

“W-What?”

“Gusto kita matagal na.”

"S-Salamat," I whispered. 

Napahilamos siya sa mukha dahil sa sagot ko. He turned his back at me and tweak his hair. 

“I mean more than friends,” usal niya pagkaharap sa akin.

I laugh nervously. “W-Wag ka ngang magbiro!”

“I'm serious!” bulalas niya.

Napaiwas ako nang tingin. “I'm already in a relationship. Hindi ko masusuklian ang nararamdaman mo para sa akin. I'm sorry.”

I startled when he suddenly touch my face gently. Napatingin ako sa mga mata niyang may bahid ng sakit at lungkot. Bahagya akong nakaramdam nang konsensya sa mga sinabi ko.

“Fortunate...”

“Makakanahap ka rin ng para sa'yo. Malay mo nandyan lang siya sa paligid...'di mo lang nabibigyan nang pansin.”

He shook his head repeatedly. A tear escaped from his eyes. Sumakit ang dibdib ko sa nasaksihan. I don't want to see him like this. Ayokong may nasasaktan ng dahil lang sa akin. 

“Stop crying, Akiro. Y-You're hurting me." 

"I want you, F-Fortunate. Please...”

“N-No.”

Halos mapasinghap ako nang maramdaman ang malambot niyang labi sa labi ko. Bumilis ang tibok ng puso ko sa kaba na baka may makakita kaya agad ko siyang tinulak. Lumagapak ang palad ko sa kaniyang pisngi. Nakita kong namula iyon. My breathing hitched as my eyes sparked with anger.

“I'm not sorry,” he uttered. Walang bakas nang pagsisisi ang kaniyang mukha.

I shook my head with disappointment. “I don't want to see your face anymore.”

I noticed how his knees turned jelly as I walk away from him. Bahagyang kumirot ang dibdib ko pero agad ding nawala. 

Nanginginig pa rin ang kalamnan ko sa inis para kay Aki at kaba para kay Rius na baka nakita niya kami. 

I fixed myself before going back to them. Tapos na silang kumain at mukhang ako nalang ang hinihintay. I smiled at them.

“Tapos na kayo mag-usap?” si Agatha. 

I nodded at her and gazed at Rius. Walang emosyon ang kaniyang mukha na nagpakaba sa puso ko. 

“Sinundan kayo ni Console kanina pero hindi niya raw kayo nakita,” Dexter said.

The color drained out of my face.

“Rius...”

“Let's go. May klase pa tayo,” aniya at naunang naglakad. 

Hindi niya ako pinansin. Tumingin sa akin ang lima. “Anong nangyari ro'n?”

Umiling lang ako. Tumakbo si Agatha patungo kay Rius at sumabay sa paglalakad. 

“Tara na, angel. Baka ma-late pa tayo. Hayaan mo muna si Console baka pagod lang iyon dahil sa ginawa namin kanina.” 

Wala akong nagawa kundi ang sabayan sila.  Nag-aalalang tumingin sa akin si Hope.

“Okay lang ba you? What's wrong with your kasintahan anyway? He's gano'n nalang bigla when he came back kanina. Did something happen ba?” she asked.

“H-Hinalikan ako ni A-Akiro. B-Baka nakita niya. What should I do?” I said nervously. 

Her mouth went 'O'. “What?! You're lagot now, Fortunate! I'm sure makikipag-break siya to you,” pananakot niya na nagpaapekto sa akin. 

Hindi ako nakapagpokus sa klase hanggang sa matapos iyon. Dumating ang driver namin sa uwian ngunit wala si Rius. 

“W-Where's Rius?” tanong ko kay Justin nang makita ko siya sa parking lot. They're friends kaya alam kong alam niya kung nasaan ito. 

“Kasama niya si Agatha. May ginagawa silang project para sa finals,” tamad niyang usal.

Napaisip ako. “Bakit hindi siya nag-text manlang?”

He shrugged. “Pinapasabi niya pala na hindi siya makakapag trabaho bilang bodyguard ni Hope sa susunod na mga araw. May importanteng gagawin daw. Pakisabi nalang sa pinsan mo.” 

Hindi ako nakapagsalita at tumango nalang. Pinanood ko siyang sumakay sa kotse at nagmaneho paalis. 

Bumalik ako sa sasakyan ng walang imik. Sinabi ko iyon kay Hope at hindi na siya nagtanong pa. 

I didn't received a call and text message from him when I arrived at home. Bahagya akong nakaramdam nang lungkot dahil doon. 

Nagtipa ako ng mensahe.

To bebu: Hi! Nakauwi na ako. Sinabi na rin ni Justin sa akin ang bilin mo.

Wala akong reply na natanggap.

To bebu: I miss you. Ingat ka sa pag-uwi. 

Hanggang sa matapos ang gabing iyon ng walang reply mula sa kaniya. Masakit man pero pinilit kung intindihin siya. 

“Hindi pa nga ako kumikilos pero ang tadhana na ang gumagawa ng paraan para unti-unti kayong magkalabuan,” bungad ni Cassidy pagkapasok ko sa room namin. 

I ignored her and sat on my chair but she followed. It's been a week since Rius and I had talk. Walang tawag o text mula sa kaniya sa linggong lumipas. 

“Not now please. Wala ako sa mood para patulan ka,” I whispered softly.

“It's okay. Malapit na rin naman kayong maghiwalay. He will be mine soon.” She flipped her hair before sitting next to me like we're intimate with each other. 

Ngayon ko lang napansin na wala si Winslet. Nakakapanibago na absent siya ngayon. Mahal na mahal niya ang pag-aaral kaya napaka imposibleng um-absent siya.

I felt my phone vibrates. Kinuha ko iyon at binuksan. There's a message from unknown number. 

Unknown number: Hanggang ngayon tanga ka pa rin. 

Iyon lang ang nakalagay. Nagkibit-balikat ako at ibinalik ang cellphone sa bag. I don't know who it was kaya 'di na ako magsasayang ng oras para sa kaniya.

My mind was preoccupied with other things kaya hindi ko naintindihan ang mga lesson namin sa buong araw. Pakiramdam ko bababa pa ang mga mababa kong grades. It will surely makes my mom furious and mad.   Napanguso ako.

I decided to go to the college of architecture building. I want to have a glimpse of him. Miss na miss ko na siya. Sisilip lang naman ako, hindi magpapakita. 

Agad akong nagtago sa pader nang makita siyang lumabas sa kanilang silid-aralan. May hawak siyang plates sa kamay... gano'n din si Agatha na kalalabas lang. Rius was serious as he gazed at her while she's talking happily. 

Napahigpit ang hawak ko sa aking bag nang hawakan niya si Agatha sa likod para alalayan sa pag-alis nila. I watch them go away with a broken heart.