Mag-log inShare
Kabanata 23
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56“I-Is there any chance to skip the training?” tanong ko matapos ang mahabang katahimikan. It's imposible for me to attend physical training because of my health condition. Baka hindi ko kayanin.
“Training is essential for hiring applicants. We want to make sure if they are able to save lives in case of emergency. Hindi kayang iligtas ng pagiging maganda lang ang buhay ng tao sa oras ng trahedya. Being a flight attendant is not about having a pretty or handsome face.”
Natahimik ako.
“If you really want to be a flight attendant, then obey our rules. There are many applicants outside who are eager to attend the training. You may now leave.”
Okay then.
I tried to speak. “How a-about the medical c-certificate? Is it necessary?”
Itinagilid niya ang ulo at malalim akong tinitigan na ikinayuko ko.
“Hmm... medical certificate is not necessary if you're already healthy. Fir
Kaugnay na kabanata
A Blissful Grief Kabanata 24
I fixed myself and stood up. Pinunasan ko ang mga luha at ngumiti sa kaniya, pagkatapos ay walang salitang tumalikod paalis.“Saan ka pupunta?” he asked.“Diyan lang,” tanging tugon ko.Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang makarating ako sa dulo ng dalampasigan. Sa lugar na walang tao... sa lugar kung saan ako nababagay. I was born to be alone. Pinanganak ako para mag-isang humarap sa mga problema at sakit.Umupo ako sa malaking bato sa tabing-dagat at napatulala sa kawalan.What is my purpose of living in this world? Hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan kung ba't ako nabubuhay. Kahit kailan wala akong narinig na natutuwa sila sa akin dahil nakilala nila ako... na dumating ako sa buhay nila.I feel unwanted. Siguro nabuo lang ako dahil sa pagkakamali, na dapat sana pinutok nalang sa kumot para hindi nabuo.My family didn't even tried to find me. No one tried. S
A Blissful Grief Kabanata 25
My eyes grew bigger. Is he kidding me? Ano bang pinaplano niya? My heart ached with hope and glee. Maybe his using this chance to be with me again.“Anong ibig... mong sabihin?”He sighed and bit his lower lip.“I'm still solving the case of my sister. Involved ka kaya kailangan kong makita ka palagi. I don't want you out of my sight... baka makawala ka lang ulit.”Nabasag ang pag-asang nabuo sa kaloob-looban ko. Nagising ako sa katotohanang kailangan niya lang ako para sa kaso. Is he still accusing me of killing her? Is he planning to put me in jail? Pero wala namang akong kasalanan sa nangyari.“I'm not the one who killed her--”“Still you're involved!”Tumaas ang kaniyang boses na ikinayuko ko. Nangilid ang luha ko kaya agad kong ikinurap ang mga mata.“P-Pag-iisipan ko ang alok mo,” mahinang turan ko.“Wag mo n
A Blissful Grief Kabanata 26
Kinuha ko ang cellphone at itinext si Winslet. Buti nalang hindi pa siya nakakalis ng bahay. Nagtanong siya kung sino ang kasama ko pero hindi na ako nakapag-reply. Sa bahay ko nalang ipapaliwanag.Makalipas ang ilang oras ay nasa harap na kami ng eleganteng bahay-kubo ni Nana Rina rito sa Marikina.Rius opened the door for me. Agad akong bumaba at naunang naglakad patungo sa bakuran. Nakasunod lang sa akin si Rius at naramdaman ko ang paghila niya pababa sa laylayan ng aking dress.“You're dress is too short. Loose shirts and pants suits you more than this irritating dress,” pagrereklamo niya sa likod.Hindi ko siya pinansin dahil dati pa man ay lagi niya nang sinasabi sa akin 'yan ng paulit-ulit.Kumatok ako sa pintuan ng bahay. Ang maamong mukha ni Winslet ang unang bumungad pagkabukas ng pinto.Ngumiti siya nang malaki at agad akong niyakap nang mahigpit na agad kong sinuklian.&ldqu
A Blissful Grief Kabanata 27
Kinabukasan, paggising ko ay naroon na sa sala ang unipormeng susuotin ko sa pagpasok. Maganda ang simula ng araw ko dahil sa kadahilanang papasok na ako. I'm now officially a submissive flight attendant of Rius' company.“Suotin mo ito. Don't be late.” - SoleI smiled as I read his note. It doesn't contains sweet words but my heart beats fast with glee. How could it brought warmth in my heart despite of his coldness against me?I wore the uniform he gave me and found myself outside the building of Soar High Airlines. Napabuntong hininga ako bago tuluyang naglakad papasok. My heart is pounding because of extreme nervousness and enthusiasm.What should I do first when I'm already inside the plane? I could imagine myself serving people with sincerity and pure bliss.Kasalukuyan akong naglalakad sa lobby ng nahagip mahagip ng aking mata ang pigura ni Hope na patungo sa accounting department. Binilisan ko ang aking lakad at huma
A Blissful Grief Kabanata 28
“She has been suffering from a coronary artery disease (CAD) for a long time. Her heart was already weak and I'm afraid it might be the reason of her...”“N-No... n-no... she will live. Alam kong may paraan pa. I-Is there any way to cure her, Doc?”“Coronary artery disease cannot be cured but treatment can help.” I heard him sighed. “However, in her case, she needs to undergo surgery. Since she has the most serious heart disease, I'm sorry to tell this but a heart transplant is the only treatment option to prolong her life.”I heard people talking around me. My chest feels heavy and I couldn't feel my body anymore. Pilit kong iginalaw ang mga kamay pero hindi ko magawa. I tried to open my eyes and thank God I did! My vision was blurry but it slowly became clear. Ang puting kisame ang unang bumungad sa aking paningin. Naramdaman ko ang panunuyo ng aking lalamunan.“W-Wa... W-Water...&rdquo
A Blissful Grief Kabanata 29
I woke up feeling better than the usual despite of tiredness. Inilibot ko ang paningin at mag-isa lang ako rito sa loob ng kuwarto. Sadness slowly build within me knowing no one's waiting for me to wake up.I'm about to speak when I felt something in my mouth and I noticed it was a tube that is connected on my chest. Isang ngiti ang sumilay sa aking labi ng my mapagtanto. I survived! Thanks, God for the second life.Napalingon ako sa pintuan ng ICU nang pumasok ang isang doktor. Bumilis ang tibok ng puso ko nang makita kung sino ang nasa likod niya. Nagtama ang paningin namin kaya agad akong umiwas nang tingin. I couldn't look at him after everything.“How are you feeling, Ms. Fariscal?” the doctor asked.I gave him a thumbs up and smiled. I couldn't speak because of the tube in my mouth.He smiled. “Good to hear that. The operation went well and you still needs to stay here until you're all healed.”Tuman
A Blissful Grief Kabanata 30
“Not everyone has a heart like yours.”Natahimik ako sa sinabi niya. I guess she's right because my heart is so fragile and weak. No matter how mad I get, my heart still finds way to forgive the person who caused too much pain in me.“But all of us has the will to forgive. Gaano man kalaki ang kasalanan ng isang tao, kung mahal mo magagawa mo pa ring magpatawad.”Tumaas ang kilay niya tanda na hindi siya sumasang-ayon sa aking sinabi.“Ah, so tatanggapin mo nalang ang naging kasalanan ng Mommy mo? Edi kaw na mapagpawatad. Tsk,” Winslet hissed.“Hindi naman sa gano'n. Ang ibig kong sabihin-”“Kung patuloy kang magiging ganiyan aabusuhin ka talaga ng mga tao. Uulitin at uulitin lang nila ang paggawa ng kasalanan dahil alam nilang mapapatawad mo rin sila in the end. Jusko wag ako 'no!”Hindi na ako muling nagsalita. Wala namang mawawala sa akin kung magpapatawad ako. My love for
A Blissful Grief Kabanata 31
It's been a week since I accidentally heard their conversation. I don't know how to react after hearing that so I stayed in my room for the whole week to avoid interacting with Tita Loren. She tried to talk to me but I always say, “I'm not feeling well po, Tita. I will talk to you kapag okay na po ako” and she understands.Minsan nagi-guilty na ako sa ginagawa ko lalo na kapag nakikita ko ang malungkot niyang mukha.I sighed before going out of my room.“Good morning, Nana,” I said as I hugged her from the back.“Oh! Himala lumabas ka? Okay ka na ba?” Humarap siya sa akin at hinaplos ang buhok ko. I smiled cutely at her.“Nana, nasa'n po iyong anak niyo?” I whispered.Isang pinong kurot sa tagiliran ang natanggap ko mula
Pinakabagong kabanata
A Blissful Grief Kabanata 39
Napahigpit ang paghawak ko sa papel dahilan para makusot iyon. Sa bawat letrang nadadaanan ng aking mga mata, sumisikip ang dibdib ko.Dear brat,It's been a while since we saw each other. Matagal-tagal na rin pala bago tayo noong huli tayong nagkasama. And it's okay because you are doing fine. I'm so proud of you.Gusto ko lang malaman mo na hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. You deserve to live, you deserve my heart.Ingatan mo ang puso ni Kuya, ha? I gave that to you because you deserve it. Karapat-dapat kang mabuhay. Marami ka pang gagawin sa mundo. You still have a long way to go. Kasabay nang pag-iingat mo sa puso ko ay ang pag-iingat sa sarili mo.You have done much, brat. Iniwan na kita dahil kaya mo nang mag-isa. I'm immensely grateful that you already know how to stand alone. And I'm so proud of you.Walang ibang
A Blissful Grief Kabanata 38
Tulala akong nakatitig sa kawalan habang binabantayan si Hope sa hospital. Isinugod siya nang umatake ang sakit niya habang nag-uusap kami sa tabi ng dalampasigan.Akala ko masaya na ang buhay ko. Akala ko okay na ako.I couldn't even process the information gathered. Hindi ko lubos maisip na wala na ang taong gabi-gabi kong pinagdarasal na muling makita.Ang daya mo, Kuya! Ang daya-daya mo!Napayuko ako at tahimik na napaluha. Namamaga na ang mga mata ko sa kakaiyak.“Excuse me. Ikaw ba ang kamag-anak ng pasyente?”Napalingon ako nang magsalita ang doktor. Mabilis akong tumayo at tumango.“Ako nga po. K-Kumusta na po siya, Doc?”He sighed.“She's fine for now but she needs to undergo chemotherapy. Kumakalat na ang leukemia ce
A Blissful Grief Kabanata 37
“Kumusta ka na? Halos dalawang taon ka ring wala,” panimula niya.She's looking down at the sea. Walang emosyon ang kaniyang mukha.“I'm doing good. Higit na mas masaya ang buhay ko kumpara noon,” ani ko. Nanatili akong nakatitig sa kaniya.She slowly gazed at me. “Nagsisisi ka ba sa naging buhay mo noon?”Agad akong napailing.“Hindi. Ang buhay ko dati ay parte ng buhay na mayroon ako ngayon. That life gave me a wonderful lessons that was deeply buried in my heart.” Bahagya akong napangiti. “How about you?”Kahit hindi niya sagutin, alam kong masaya na ang buhay niya. She's living in a perfect with him.“Kung iniisip mong masaya ang buhay ko, nagkakamali ka. After the incident, my life became worse.” Pagak siyang tumawa.
A Blissful Grief Kabanata 36
I lied... I lied about everything I said to him. Those words were just a cover up to my pain.Sinabi ko ang mga salitang iyon nang masaya pero durog na durog ako sa loob. My heart was aching painfully to the point that I just want to stop it from beating to suppressed myself from feeling the pain.Above all, I didn't regret saying those words. Hindi ko pinagsisihan ang ginawa ko dahil alam kong masaya na siya ngayon. It's for him afterall.“Good morning ladies and gentlemen. It is my pleasure to welcome you aboard on behalf of Trinity Airlines with service to Milan, Italy with continuing service to our destination, Philippines,” I announced.This is my last flight for the month. Sa susunod na buwan ay magli-leave ako. Nakakapagod din pala kung sunod-sunod ang flight.“Foodtrip tayo pagdating sa Pilipinas! Nakakamiss iyong street foo
A Blissful Grief Kabanata 35
Nagsimulang mamuo ang galit sa puso ko. Halos mandilim ang paningin ko nang makita kung paano yakapin ng lalaki ang pinsan ko.Kaya pala hindi niya ako pinuntahan kasi abala siya sa ibang babae.Mabilis akong naglakad papalapit sa kanila. My breathing hitched. Bumilis ang tibok ng puso dala nang matinding galit at panibugho. Para akong papatay sa klase nang nararamdaman ko. Noon pa man ay labis na akong nasasaktan sa tuwing nakikita silang magkasama.Hindi nila napansin ang paglapit ko dahil abala sila sa yakapan.Ang nanginginig kong kamay ay mabilis na hinablot ang buhok ng pinsan. Napasigaw siya sa sakit at napahiwalay nang yakap kay Rius.“Malandi ka!” nanggagalaiting sigaw ko.Muli siyang napasigaw nang higpitan ko ang pagkakahawak sa buhok niya. Halos hindi ko na makilala ang sarili. Pakiramdam ko ay hindi
A Blissful Grief Kabanata 34
“Do you need something? Or do you already want to sleep?”He was brushing my hair gently while I'm leaning on his chest. We're now here in his condo. Nagpaalam ako kay Mommy na rito ako matutulog ngayong gabi.“Hmmm, nothing."Umalis ako sa pagkakasandal sa dibdib niya at humarap sa kaniya. I touched his cheeks with both of my palms and stared at his luscious lips. Nakaawang iyon at namumula. Napalunok ako bago inangat ang tingin sa kaniyang mata.I caught him staring at my lips as well. His jaw clenched and looked away from it. His Adam's apple protruded and cursed.“Kiss me,” I uttered.Hinawakan niya ang baywang ko at bahagya akong inilayo.“Stop it, Fortunate," mariing banta niya.Sa halip na makinig, hinawi ko ang kamay niya at muling l
A Blissful Grief Kabanata 33
Dahan-dahan kong pinihit ang pinto ng office ni Rius. I was about to speak when I saw something that made me stop. Napako ang mga paa ko sa kinatatayuan.Hope was hugging my cousin. Nakapulupot ang mga braso niya sa leeg nito habang nakahawak ang lalaki sa maliit niyang baywang.The scene was too romantic for a boss-employee relationship.I slowly stepped back and silently close the door to give them privacy. Kung war freak akong tao baka kanina ko pa sinabunutan ang pinsan dahil sa ginawang pagyakap sa fiancee ko... but thanks, God I'm not.May tiwala rin ako kay Rius at alam kong hindi niya ako magagawang lokohin. Magtitiwala ako dahil iyon ang hindi ko nagawa noong kami during college days.Dahil mamayang hapon ang flight ko, ilang oras pa akong mananatili rito kaya may time pa akong maglibot.Tinawagan ko si Haruto pero busy daw ito kompanya nila. Si Cassidy naman mamayang lunch pa raw makakapunta. Pan
A Blissful Grief Kabanata 32
After the scene at the airport, we decided to go to their house. Kami lang ang magkasama ni Rius dahil iniwan ko si Winslet kasama si Cassidy at Akiro.Sobrang saya ko sa unexpected proposal niya. Akala ko wala siyang balak na pakasalan ako because he was busy these past few days.“Nandiyan ba si Tito at Lucas ngayon?” I asked as we arrived in front of their house.Inalalayan niya akong bumaba sa sasakyan at agad na humawak sa baywang ko nang maglakad kami papasok. Nakangiti lang ako habang tinatahak ang daan sa bungad ng bahay nila.“Yeah. Are you excited to see them?” he asked.I nodded and smiled.Humigpit ang pagkakahawak niya sa baywang ko nang nasa tapat na kami ng pintuan.Bumukas ang main door nila at napasinghap ako nang makita ang loob no'n. It was a Spanish style
A Blissful Grief Kabanata 31
It's been a week since I accidentally heard their conversation. I don't know how to react after hearing that so I stayed in my room for the whole week to avoid interacting with Tita Loren. She tried to talk to me but I always say, “I'm not feeling well po, Tita. I will talk to you kapag okay na po ako” and she understands.Minsan nagi-guilty na ako sa ginagawa ko lalo na kapag nakikita ko ang malungkot niyang mukha.I sighed before going out of my room.“Good morning, Nana,” I said as I hugged her from the back.“Oh! Himala lumabas ka? Okay ka na ba?” Humarap siya sa akin at hinaplos ang buhok ko. I smiled cutely at her.“Nana, nasa'n po iyong anak niyo?” I whispered.Isang pinong kurot sa tagiliran ang natanggap ko mula
