Chapter 1

"Ano ba 'yan, Ana? Pang-ilang lalaki mo na 'yan sa dating app na 'yan," My friend, Cassie, told me.

I rolled my eyes at hindi na lang pinansin ang mga panenermon niya. Bakit ba? Alam ko naman itong mga lalaki rito ay hindi lang din ako ang kausap, e. So, why be loyal to them?

Why settle for one when you can have many?

"Ngayon ayaw na akong pansinin. Ang galing talaga ng isang Cheana Rain, 'no?" Sabi niya na naman.

Nako, ayan na. Beastmode na 'yan kasi sinabi na ang pangalan ko.

"Cassie, you have to chill. Alangan namang seryosohin ko ang mga tao sa dating app na 'to? Ako lang ang lugi niyan, e. Hindi rin naman kasi seryoso 'tong mga ito," I said.

"Whatever! Do what you want, malaki ka naman na," Sabi niya saakin at nag buntong-hininga na lang siya.

I just went back to what I was doing; as usual ay ang mag scroll sa dating app na 'to to find someone interesting.

Ano ba 'yan. Ang boboring na ng mga tao rito. Wala akong mahanap na interesting. Iyon bang mapapasabi ako ng "wow" dahil sa lakas ng dating.

Mga natira na lang dito mga tatay na halata mong may mga asawa na, inay ko po! Ang dami talagang manloloko sa panahon ngayon.

Kaya nakakatakot din mag seryoso, e, kasi maloloko ka rin naman. Ewan ko ba sa mga tao ngayon, masyadong nagiging normal para sa kanila ang magloko.

Para bang iniisip nila na "nature" na nila 'yon. Hindi man lang nila naisip 'yong mga taong masasaktan nila and the trauma that comes after the cheating.

Ayos lang sana kung masasaktan lang 'yong tao, e; kaso masisira rin 'yong buong pagkatao ng mga niloloko nila. And nothing is harder to fix than a broken self.

Nakailang scroll na ako, wala pa rin akong nakikita. Well, marami namang nag cha-chat saakin kaso tinatamad na akong sagutin sila.

Paulit-ulit lang naman mga banat nila, e. Laging "Kumain ka na ba?" Wala na bang bago? Iyong nakakakilig naman sana pakinggan.

"Damn it. Bakit mga matatanda na nandito?!" Reklamo ko dahil wala na talaga akong mahanap.

"Ayan. Sign na 'yan para tumigil ka," Sabi ni Cassie at inirapan ako.

Against na against talaga siya sa ginagawa ko, good girl kasi. Pero hindi niya rin naman ako kayang pigilan. Matigas ako, e.

"Ayaw ko nga. Shh ka muna, baka may mahanap akong yummy dito," Sabi ko sa kanya at itinuon ko ng muli ang paningin ko sa cellphone ko.

After how many hours of scrolling ay biglang may nag message saakin. I checked it immediately and nanlaki ang mata ko when I saw someone that got my attention.

A. lang ang pangalan niya and the picture he was using was not clear. Naka sideview pero halatang malakas ang dating!

Damn. That jawline and that long fingers, nakaka inlove! Ang swerte ko naman ang na message ako ng isang tulad niya!

I opened the chat immediately at halos tumili ako when I read his message. "Hey. You look interesting. Care to talk?"

Kahit pakasalan mo na ako kaagad, Kuya! Biro lang. Pero kasi naman, 'te! Halatang sobrang pogi nito sa personal, e!

"You're interesting, too. I want to know more about you, if you don't mind."

Ayan ang ini-reply ko sa kanya. Kaagad naman niyang na-seen 'yon at nakita kong typing na kaagad siya.

"So, your name?" He asked.

"Ana. You? I bet your name is as sexy as you," I replied.

Wala ng hiya hiya rito, 'te! Banat kung banat agad. Dapat ipakita ko sa kanya kung sino ako.

"Wow. Calm down, woman. I'm Zheid. It's nice meeting you," He said.

I screamed dahil sa kilig. What the hell! Ayan pa lang ang sinasabi niya pero ganito na ako kiligin.

"Shet. Pogi nga ang pangalan, huhu. Kuya, crush mo ba ako? Crush kasi kita, e," Sabi ko sa kanya.

I bet if mababasa 'to ni Cassie ay sasabunutan niya ako. Hindi ko akalaing masasabi ko ang mga 'to, my gosh!

"Haha. Hindi ba halata? I wouldn't approach you if I don't find you attractive," Sagot niya saakin.

Lalo naman akong napatili dahil doon kaya naman nahagisan ako ni Cassie ng unan. I looked at her and just gave her a sweet smile. "Sorry na. Kinikilig ako, e."

"Oo, halata naman. Napaka ng babaeng 'to," Sabi niya saakin at inirapan na naman ako.

Hindi ko na naman siya pinansin at tinignan ko na ulit ang phone ko.

"Pa-fall ka, ah. Sige ka, baka kumagat ako. Hindi talaga kita papakawalan," Pabirong sabi ko sa kanya.

And our conversation continued until one in the morning. After we said goodnight to each other ay masaya akong natulog.

Oh my god... Why did I feel kilig again? Mali 'to! Dapat hindi ako kinikilig ng ganito sa mga nakikilala ko lang sa dating app, e.

Damn. Wake up, Ana! Dapat matigas ka. Huwag kang papadala sa mga banat ng lalaking 'yon!

I tried to convince myself pero sa tuwing naaalala ko ang pinag-usapan namin ay kinikilig na naman ako. Hanep!

***

I only had three hours of sleep at dahil doon ay sobrang bagsak ng katawan ko ngayon. Damn. Nakalimutan kong hindi nga pala ako nakakagalaw nang maayos kapag kulang ako sa tulog.

Minsan ang bobo ko talaga.

I sighed and just forced my way out of my bed. I looked at myself in the mirror at halatang wala akong mahabang tulog.

Ano pa ba magagawa ko? Titiisin ko na lang 'to.

I did my morning routine so I can go to school na agad. Hay, another day, another nakakapagod na araw.

"Ana! We're almost late, bilisan mo!" I heard Cassie shouted from outside.

I rolled my eyes at lumabas na ako ng kwarto ko. "I'm here."

"Ayan, kulang sa tulog si gaga. Kung bakit kasi inuna ang landi landi na 'yan," Sermon niya saakin.

"Cassie, ang aga pa para riyan. Pwede mamaya mo na ako pagalitan?" Naiinis na sabi ko sa kanya.

She rolled her eyes at inabutan niya ako ng energy drink. I smiled widely at niyakap ko siya nang mahigpit. "The best ka talaga!"

Kilalang-kilala talaga ako ni Cassie. Alam niyang kailangan ko talaga 'to ngayon. Kahit pa ganyan 'yan siya, pa sermon sermon saakin pero hindi niya talaga ako pababayaan. She is a literal angel.

Ang swerte ko sa kaibigan ko.

Pumunta na kami sa school ni Cassie. Since walking distance lang naman 'yon mula sa dorm namin ay kaagad kaming nakarating kahit ten minutes na lang ay late na kami.

When we arrived sa room namin ay we immediately mind our own business. Nagbabasa talaga kasi kami ni Cassie bago mag start ang klase. You know, just to prepare for a recitation. Hindi kasi mahulaan utak ng mga instructor namin kaya mas mabuti na 'yong handa.

After scanning my notes ay binuksan ko ang cellphone ko. Doon ko na realize na may ka chat nga pala ako!

"Good Morning, Ana. I hope you'll have a great day today."

Zheid texted. I bit my lowerlip to stop myself from smiling dahil sa message na nabasa ko.

"Talagang maganda ang araw kasi ikaw ang nag chat." Iyan ang naging sagot ko sa kanya.

Nagulat naman ako nang maka seen siya agad. Grabe naman ang isang 'to. Inaabangan niya ba ang reply ko? Ang bilis maka seen, e.

"That's good, then. I will be busy for the day but I'll try to update you."

Napangiti ulit ako dahil sa nabasa ko. Ano ba 'yan. Ba't may pa update na?! Ang pa fall nito masyado, ah. Baka umasa talaga ako, naloko na.

"You are so pa fall, ah. Kapag ako umasa rito, hala ka talaga."

Ayan ang naging huling reply ko dahil dumating na ang instructor namin.

I listened to the class attentively dahil inspired akong makinig ngayon.

Kaloka si kuya niyo Zheid, pinupukaw ang aking masipag self.

"Hoy. Kanina ka pa ngumingiti riyan. Itigil mo 'yan, Ana, mukha kang baliw," Sabi saakin ni Cassie.

"Ang epal mo naman. Hayaan mo nga ako rito," Sabi ko sa kanya.

She just sighed at bumalik na siya sa pakikinig. I listened, too, dahil malapit na rin naman matapos ang class ko for today. Later ay mag tatrabaho na naman ako sa restaurant.

May part-time job ako, e. Kailangan ko para makapagtapos ako ng college. Fourth year na kasi ako kaya kailangan ko talagang kumayod.

May scholarship naman ako pero wala namang kasaling allowance 'yon kaya kailangan ko pa rin ng income. Wala na rin naman akong mga magulang at wala rin akong malalapitan.

Iyong sarili ko lang talaga ang nagtataguyod sa sarili ko noon pa. I grew up working for myself. It was hard pero nakaka proud kasi nakaabot ako sa kung saan ako ngayon.

Kahit minsan naiisip kong tumigil na lang dahil napakahirap talaga pero kinakaya ko na lang kasi gusto kong guminhawa ang buhay ko.

Ayaw kong mabuhay ng ganito forever, 'no. Mas mabuti na 'yong magsipag ako kesa mabaon ako sa hirap habangbuhay.

Cassie, on the other hand, ay suportado ng pamilya niya. Bumukod lang siya kasi gusto niyang maging independent kahit papaano.

Pero mabuti pa siya at may malalapitan talaga siya kapag may kailangan siya.

Cassie is a good friend. Sa tuwing gipit ako ay lagi niya akong pinapahiram o nililibre. Minsan ay nahihiya na nga ako, e, pero kahit kailan ay hindi niya ako siningil.

We met when we were still kids. Kapitbahay ko siya at naging kalaro ko noon pa. Her parents also supported me before. Pinapadalhan ako ng mga damit at pagkain kaya kahit napaka hirap ng buhay ko noon ay nagawa ko pa ring lumaban dahil sa kanila.

I may not have parents but God really gave me these precious people to help me. Buong buhay akong magpapasalamat kina Cassie.

Hanggang sa pagtanda ko talaga ay hindi ko kakalimutan ang ginawa nila para saakin. Balang araw ay babawi rin ako sa kanila.

Class ended peacefully at lumabas na kami ni Cassie ng school.

"Dederetso ka ba sa work mo?" Cassie asked me.

"Yup. I have to work early para maaga akong makapag-out. Exams na kasi natin next week, kailangan ko na mag review," Sagot ko sa kanya.

She nodded her head and gave me a small smile. "Okay, then. Ingat ka, ah? Don't forget to eat your lunch din. I'll be waiting sa 'yo sa dorm."

We parted ways after that small conversation. Hindi rin naman kalayuan sa school ang restaurant na pinag tatrabahuan ko kaya nalakad ko lang din ito kaagad.

Kumain na muna ako ng lunch bago ako nag bihis ng uniform namin.

"Aga yata natin ngayon, Ana, ah? Exams ba ulit?" Tanong saakin ni Jake, kasama ko rito sa restaurant.

He is a bubbly person. Halos lahat yata ng nakakausap niya ay napapangiti niya. Ganyan siya ka social butterfly.

It's good having him here though. Nakakagaan ng loon ang presensya niya.

"Oo, e. Kailangan na naman mag grind sa pag-aaral," Sagot ko sa kanya.

"Kaya mo 'yan, ikaw pa. Matalino ka at masipag," Sabi niya saakin.

I smiled and told him na magsisimula na ako sa pagtatrabaho.

It was a hell shift but I somehow managed to get through the day. Masakit ang katawan ko, gusto ko ng magpahinga.

Grabe rin talaga kapag sa restaurant ka nagtatrabaho, e. Kaliwa kanan ang mga gagawin mo. Kailangan din mabilis ka gumalaw dahil magagalit ang mga customer.

Noong unang araw ko rito umiyak ako pag-uwi dahil sa pagod. Hindi ko naman kasi akalain na dapat doble effort ka talaga rito.

Pero kalaunan ay nasasanay na rin naman na ako. Although nakakapagod sobra, pero natitiis naman hindi tulad dati.

Kailan kaya ako matatapos sa trabahong 'to? I wonder how it feels to work in an office. Iyon bang uupo ka lang tapos aasikasuhin iyong mga papel sa harapan mo.

Alam kong nakakapagod din naman pero hindi naman siguro ganito na klaseng pagod, 'di ba?

Sana talaga makaahon ako sa kahirapan.

***

After my shift ay umuwi na ako kaagad. When I got home ay naabutan ko roon sa sala si Cassie, nagluluto. I quietly sat down on the sofa at binuksan ko ang cellphone ko.

Doon ay napangiti na naman ako. Para bang nawala lahat ang pagod ko when I read Zheid's message.

"Hey. It's almost evening and I finished everything I had to do for the day. How are you?"

Bakit parang ang seryoso ng isang 'to?! Baka maniwala talaga akong interesado siya saakin, ah. Ayaw kong ma-fall. Sure akong hindi ako sasaluhin nito.

And wala rin talaga akong balak mag seryoso, e. Ayaw ko muna talaga sa mga love love na 'yan. Feeling ko kasi temporary feeling lang 'yan, e. In the end ay masasaktan din ako tulad ng iba.

Ayaw ko no'n. I love myself so much. I don't want to hurt myself because of that love na hindi mo naman sigurado na pang habangbuhay.

Ewan ko ba. Nakakatakot na talaga magmahal ngayon, lalo na sa mga nakikita ko sa social media na mga taong naghihiwalay.

Imagine giving everything for that relationship tapos hindi pala kayo ang end game. Ang sakit no'n. I couldn't imagine that pain at alam kong hindi ko kakayanin kapag saakin nangyari.

Kaya as much as possible, I will always choose to protect myself from that love thingy.

"Hey! Just got home from work. I'm so tired, comfort mo naman ako," Pabirong reply ko sa kanya.

I giggled nang ma seen niya naman kaagad ang message ko.

"Good job today, gorgeous. You want coffee or something? Papa-deliver kita," Alok niya saakin.

Nanlaki naman ang mga mata ko dahil doon. Seryoso ba talaga ang taong 'to?

"Hala, 'wag na! Ihihiga ko lang 'to," Reply ko naman sa kanya.

"You sure?" He asked.

"Yup!"

The conversation went normal. Ang galing magpakilig ng isang 'to, pero siyempre dapat alam ko pa rin sa sarili ko na nakikisabay lang ko.

However, my eyes widened when I read his recent chat...

"Let's meet."