SINISTER'S POV:
Nang marating namin ang highway, lumapit ako kay Regal at inagaw ang manibela sa kanya, dala ng gulat nito ay hindi niya alam kung saan ako hahawakan o una niyang iaaalis ang manibela mula sa akin. "The fvck, Sinister!? Go back to your seat!" "Kung mamamatay lang din ako, isasama kita!" Kinabig ko ang manibela papunta sa kabilang lane ng kalsada at isang malaking truck ang makakasalubong namin. Malakas na busina ang siyang namayani sa buong kahabaan ng highway at sa inis ni Regal, he pinch something on my neck that made me dive into darkness as he get away the steering wheel from me and so as his life away from danger. Bumagsak ang katawan ko sa ibabaw ng hita ni Regal at unti-unti na akong nilalamon ng kadiliman ngunit narinig ko pa rin ang huling salitang binitawan ni Regal. "You leave me no choice, Sinister. You're so stubborn to handle. Sleep for now." "T-Tangna mo, Regal," TuluySINISTER'S POV: Naalimpungatan ako nang maramdamang may nakayakap sa akin at nagulat ako nang makita ang malapad na dibdib ng isang lalaki at gamit ang dim light na nagmumula sa bed side table, ang umiiyak na mukha ni Regal ang bumungad sa akin. "Calia, please, come back to me..." humihikbing bulong nito habang nakapikit. Umaalingasaw ang alak mula sa bibig at katawan nito at hindi ko magawang makaalis mula sa pagkakayakap niya dahil sa tila bakal na braso nitong yumayapos sa akin. "I'm sorry... I'm so sorry... I really love you, Calia..." Puro sorry at I love you ang naririnig ko sa kanya at ganoon na lamang ang gulat ko nang sapuhin nito ang mukha ko at marahang hinaplos ang aking labi at sa isang iglap bumaba ang mukha nito at hinalikan ang aking labi. Napasinghap ako dahil sa ginawa ni Regal. Wala akong ibang nararamdaman bukod sa panlalamig at gulat. Iminulat ni Regal ang kaniyang mata na puro luha at tumitig sa akin.
SINISTER'S POV: Pinakatitigan kong mabuti ang mga litrato ni Calia at kuhang kuha talaga ang mukha naming dalawa. Kung hindi ko lang kilala ang sarili ko at hindi ko alam na patay na si Calia, baka iisipin kong ako talaga ang asawa ni Regal. Ang gandang tignan ng litrato nila na magkasama at kitang-kita talaga doon kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Kung hindi lang siguro namatay sa aksidente si Calia ay hindi siguro kami aabot sa ganito. "You should eat, Sinister," Napalingon ako sa pinto nang bumukas iyon at ang bulto ni Regal ang bumungad sa akin. He looks fresh and neat after what happened last night. Parang walang bakas ng pag-iyak ang mukha nito at bumalik sa pagiging seryoso. In fairness naman sa kanya hindi halata sa mukha niya na lagpas na siyang kwarenta. Pumasok si Regal dala ang cart na naglalaman ng pagkain at saka ito dinala sa tabi ng kama kaya naman naupo na lamang ako at hinintay siya. Pinagsilbihan ako ni R
SINISTER'S POV: "Pasensya na po, Ma'am. Ito lang po ang maipapahiram ko sa inyo," iniabot sa akin ni Minerva ang damit na pagmamay-ari niya kaya naman nginitian ko ito. "Salamat. Pasensya na rin." Tinanguhan lang ako ni Minerva at saka ako tumalikod sa kaniya at walang atubiling hinubad ang roba na suot ko at saka nagbihis. Isang puting tshirt at maikling shorts ang pinahiram sa akin ni Minerva kasama ang undies na hindi niya pa nagagamit. Sa sobrang swapang ko bilang bihag ni Regal ay hindi ko magawang humingi sa kaniya ng pamalit ko pero nagagawa kong humiram ng damit sa ibang tao. Ang masaklap pa sa katulong pa ako humingi ng pabor. Nang matapos akong magbihis ay agad kong hinarap si Minerva at nakayuko lamang ito habang naghihintay sa pwede ko pang sabihin kaya naman nagsalita na ako. "May ibang habilin pa ba si Regal bukod sa pagkain?" "W-Wala na po, Ma'am. May gusto po ba kayong kainin?" "Uhm, wala nama
SINISTER'S POV: "Ma'am pwede ho magtanong?" ani ni Minerva. "Ano yon?" "Bakit ho kayo nandito sa bahay ng mga Wrights?" Tumigil ako sa paglalakad at hinarap si Minerva at dahil nakahawak ako sa kaniyang braso ay tumigil din siya. "Sinister na lang, Minerva," pagsabi ko sa aking pangalan. "Actually, nakatakda akong ikasal kay Regal dahil ibinenta ako ng nanay ko. Malapit na kasing malugi ang kompanya namin at ang tanging solusyon na lamang na naiisip nito ay ipakasal ako sa taong mas doble ang yaman sa amin," "Hindi ko nga maintindihan kung bakit nagagawa ng nanay ko na ibenta ako sa ibang tao gayong anak niya naman ako," "Napaka komplikado ho pala ng buhau niyo. Mabait naman ho si Senyor, iyon nga lang ay doble ho ang edad sa inyo. Ilang taon na ho ba kayo?" "Dalawampu't-tatlo ho." "Halos dalawang taon lang ang agwat sa'yo ng anak ni Senyor Regal. Kung sakaling nagkakilala kayo ng maaga ba
SINISTER'S POV: Lumipas ang tatlong araw na si Minerva lamang ang kausap ko at nakakasama sa loob ng malaking bahay ni Regal. May ibang katulong naman ngunit kahit isa sa kanila ay hindi lumalapit o nakikipag-usap sa akin. At ngayon nga ang araw kung saan gaganapin ang kasal naming dalawa ni Regal. "Sinister..." tawag sa akin ni Minerva habang nakatingin sa malaking salamin kung saan ako nakaharap habang tulalang nakatitig sa wedding gown na suot ko. "A-Ayoko na, Minerva. Pwede bang mamatay na lang kaysa maikasal sa taong hindi ko naman mahal?" malungkot na wika ko dahilan para mapabuga ng hangin si Minerva at hinawakan ang aking balikat. "Alam kong nag-aalala ka sa magiging kalagayan mo ng inyong sa pamamahay na ito ngunit mabait at maalaga si Senyor Regal, Sinister. Hinding-hindi ka magsisisi sa kanya. Halika na, kailangan mo nang bumaba." Wala na akong nagawa nang giyahin ako ni Minerva palabas ng kwartong yon dala
SINISTER'S POV: Sumalubong sa akin ang dagat ng tao bilang bisita sa kasal na magaganap sa pagitan namin ni Mr. Wrights. Mabuti na lamang at makapal ang belo na nakapatong sa aking ulo upang takpan ang malungkot kong mukha. Nagsimulang umalingawngaw ang saliw ng tugtugin sa loob ng simbahan at humakbang na rin si Mommy at dahil hawak nito ang braso ko, nahila na niya ako. Sa bawat hakbang ng paa ko ay para akong nalalapit sa isang bangin kung saan tuluyan akong mahuhulog at wala na akong ibang tatakbuhan. "Bilisan mo ang maglakad kung ayaw mong hilahin kita sa harapan ng maraming tao na ito!" singhal sa akin ni Mommy ngunit ang atensyon nito ay nasa harapan lamang patungo sa altar. "M-Mommy, please, ayokong maikasal..." nagsisimula nang tumulo ang luha sa mga mata hanggang sa marating namin ang gitna ng simbahan. "What the hell are you saying? Nandito na tayo, naisalba na ang kompanya at ang gagawin mo na lamang ay ikasal kay Mr
SINISTER'S POV: Nagsimula nang magbulungan ang mga bisita dahil sa sinabi ni Duane tungkol sa Mommy ko at sa pagkakaroon ko ng koneksyon sa namayapang asawa ni Mr. Wrights. Marahan akong pumihit paharap sa kung saan nakaupo si Mommy at nakita ko kung paanong namutla ang mukha nito. "M-Mommy, totoo ba ang sinabi ni Duane?" Umawang ang labi ni Mommy. Gusto nitong magsalita ngunit walang lumabas na kahit anong kataga mula sa bibig nito. "I am telling you the truth, my lady. Noong pumunta tayo sa Egypt alam kong ipapakasal ka ng mommy mo sa daddy ko kaya gumawa ako ng paraan para hindi nila malaman na nasa pangangalaga kita kaya isinama kita sa bansang yon kahit alam kong napaka-imposible. Hindi totoong sumabak ako sa isang misyon na inatang sa akin. Kinuha ko ang serbisyo ng HuPoFEL upang malaman ang sagot tungkol sa pagkamatay ng Mommy ko at kung bakit magkamukha kayong dalawa at dahil sa mga nakalap nilang ebidensiya ay nalaman ko lahat ng totoo." Nasapo ko ang sarili kong noo at
SINISTER'S POV: Pumipintig ang aking ulo nang magising ako sa isang hindi pamilyar na kwarto at akmang babangon ako mula sa kinahihigaan kong kama ngunit agad akong natigilan nang may humawak sa kamay ko at pinipigilan ako nito sa pagkilos. "Stay in your bed, my lady. Makakasama sa baby kung kikilos ka agad," ani ni Duane na siyang nasa tabi ko pala. Doon ko lang din napansin na nakabihis na ako at hindi na ang wedding gown ang suot ko. "A-Anong nangyari? Nasaan ang Daddy ko? Nasaan tayo?" sunod-sunod na tanong ko. Duane smiled at me as he sat down where I was lying and held my hand firmly. "Nasa bahay kita at nag-uusap si Daddy at ang Daddy mo sa baba. Nag-alala kami sa'yo nang himatayin ka kahapon at dinugo ka rin. I'm sorry, muntik nang mawala ang anak natin dahil sa akin," Nahabag ang aking damdamin dahil sa kaniyang sinabi kaya naman humigpit ang pagkakahawak ko sa kaniyang kamay. "K-Kumusta ang baby natin?" "He's fine. Sabi ni Gun lumalaban ang anak natin at kumakapit