SINISTER'S POV: SAPO ang aking bibig upang pigilan ang napipintong pagsusuka ko, hinalungkat ko ang compartment na nasa harapan ko gamit ang libre kong kamay at nang makakuha ako ng plastic ay doon ko nilabas ang sama ng loob ko dahil sa mabilisang byahe mula Pinas hanggang Hawaii nang lumapag si Homare sa rooftop ng hindi ko kilalang building at mukhang pagmamay-ari ito ng Bloodfist. "Ano ba yan Sinister!? Ilang beses ka nang nakasakay kay Homare, nahihilo ka pa rin?" Hindi ko magawang barahin si Sinji dahil abala ako sa pagsusuka. Sinong tanga ang masasanay sa ganito kabilis na sasakyang panghimpapawid kung sa land transportation pa nga lang bawal na ang high speed? Buti sana kung katulad nila ako na malakas ang resistensya na dumaan sa iba't-ibang training lalo na't delikado ang kanilang trabaho. "Hayaan mo na mars. Kapag broken kailangang ilabas ang sama ng loob sa pamamagitan ng pagsusuka." "Ay sabagay. Pag lasing nga tayo kailangang walang hungover para hindi tayo magsabi n
~ FIVE YEARS LATER ~ DUANE TYRON'S POV: "HOW many times do I have to tell you that you need to revise this report!?" sigaw ko sa aking sekretarya dahil araw-araw na lang ay puro palpak na report ang binibigay nito sa akin na pati schedule ko ay hindi niya magawang ayusin. "I-I'm sorry Sir, I will work on that." "Get out before I fired you!" Kinuha nito ang folder na ibinagsak ko sa aking mesa kanina at saka ito nakayukong kumaripas ng takbo palabas ng opisina ko. Pabagsak akong naupo sa swivel chair ko at hinilot ang aking sintido. Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko mula nang umalis si Sinister sa HuPoFEL. Tinanong ko si Luther Aqueros kung na saan ang asawa ko ngunit wala itong ideya. Nagising na lang daw isang araw si Doc Gun at nang bibisitahin nito si Sinister at ang mga bata ay wala na ang mga ito. Kahit sa CCTV ng building ay walang nakuha kahit isang footage at hanggang sa lumipas ang limang taon na wala akong balita sa mag-ina ko. Limang taon. Limang taong nag
DUANE TYRON'S POV: "HOY! WALA ka bang balak na pumunta sa VIP room at doon magpakalunod ng alak?" sita sa akin ni Thunder nang hindi ako gumagalaw mula sa pangangalumbaba ko sa loob ng bar counter kahit na may mga customer na at si Thunder ang tumayong bar tender ngayong gabi. "Wala, kaya huwah mo akong pansinin at magtrabaho ka na lang!" balik na singhal ko rito kaya napakamot na lang si Thunder sa kaniyang batok. "Hirap sa inyong mga broken ginagawa niyong kanlungan ang alak. Bakit hindi kayo maghanap ng babae!? Ang hihina niyo!" rinig ko pang bulong nito habang inaasikaso ang isang customer. "Kung sabihin ko kaya sa asawa mo na may kabit ka?" Marahas na napalingon si Thunder sa akin at inambahan ako ng suntok. "H-Hoy, wala kang narinig at huwag mong sasabihin sa asawa ko ang tungkol doon. Busy siya sa e-sports no!" "Buti pinapayagan pa ang asawa mo na maglaro? Pinikot mo lang yata si Fumiko para patulan ka." Ngumiwi ito sa akin at ni-head lock ako bigla ngunit kahit anong g
SINISTER'S POV: Hindi magkandaugaga si Saviel at Sinji sa pag-aasikaso sa kambal dahil ngayong araw ay uuwi na kami sa Pilipinas matapos ang limang taon na pagtatago ko mula kay Duty. "Bakit ba aligaga kayong dalawa?" hindi ko mapigilang magtanong dahil kanina pa sila paroo't-parito sa harapan ko habang umiinom ako ng kape sa hawak kong tasa rito sa sala ng hotel room na siyang tinutuluyan namin. Huminto si Saviel at Sinji at sabay silang napatingin sa akin. "Dapat ba mahinhing kilos lang?" takang tanong ni Saviel sa akin dahilan para masapo ko ang aking noo at ilapag sa coffee table ang hawak kong tasa at saka pinagsalikop ang aking braso sa ibabaw ng aking dibdib. "Mukha kayong sasabak sa isang dilubyo dahil dyan sa ginagawa niyo, pwede bang kumalma naman kayo?" Umupo si Sinji sa tabi ko, "oo nga naman mars. Bakit ba tayo nangangarag kung uuwi lang tayo sa Pinas?" Umangat ang isang kilay ni Saviel sa amin at saka ito pumamewang. "Hoy! Baka nakakalimutan mong iniwan mo ang mga
SINISTER'S POV: "Kaya mo pa, Sinister?" usisa sa akin ni Saviel nang makasakay kami kay Homare at alam kong namumutla na ako. "H-Huwag mo akong kausapin!" "Hmp! Sungit nito. Kami na nga ang bahala sa anak mo at baka mahimatay ka bigla." Inirapan ko si Saviel at mahigpit ang pagkakakapit ko sa gilid ng upuan kahit na hindi pa man umaandar ay nahihilo na ako. Sa kamalas-malasan ay si Homare lang talaga ang tanging sasakyan namin pauwi ng Pilipinas. Humigpit ang pagkakahawak ko sa gilid ng upuan ng unti-unti nang umaangat si Homare at mariin akong napapikit at sa pagmulat ko ng aking mata, nasa rooftop na kami ng HuPoFEL. Agad akong naghalungkat ng plastic sa compartment at gaya ng dati, inilabas ko ang lahat ng sama ng loob ko. "Ang weak mo talaga kahit kailan, Sinister. Kailan ka ba magbabago?" rinig kong sambit ni Saviel sa akin habang karga si Sin'ceré habang si Deiven ay na kay Sinji. Nang mahimasmasan ako, agad kong tiningala si Saviel na ngayon ay nakatayo na sa tabi ko at
UMIIKOT na ang paningin ko at halos wala na akong marinig dahil sa kalasingan. Kung pwede lang mawala lahat ng problema ko sa isang laghok lang ng alak ay baka natuwa na ako kaso hindi eh.Lahat na yata problema sa mundo ay sinalo ko na mula sa sapilitang pagpapakasal sa akin sa isang matanda na hindi ko naman kilala at sa pamilya ko na pilit akong tinutulak sa isang bangin na wala akong ibang mapagpipilian kundi ang hayaang mahulog sa kailaliman.Ang saklap ng buhay ko, hindi ba?Isang normal na tao lang ako na walang ibang hinangad kundi ang makatagpo ng taong magmamahal sa akin. Yung tipong kaya akong panghawakan sa kabila ng pagsubok ng buhay, yung kaya akong protektahan at ipagtanggol mula sa mga taong gustong manakit sa akin at higit sa lahat yung aalagaan ako ng walang ibang hinihinging kapalit kundi ang samahan siya sa mundong mapanakit.But this world is too cruel for me.Dala ang bote ng alak mula sa bar counter kung saan ako nakapwesto, bumaba ako sa kinauupuan kong high st
SINISTER'S POV:LULAN ng taxi, isinandal ko ang aking likuran sa backseat ng sasakyan habang sapo ang aking ulo matapos kong takbuhan ang lalaking nakasama ko kagabi. Isa lamang 'yon sa mga naka-momol ko kagabi at wala akong balak na isuko ang kayamanan ko sa kanya.Ilang lalaki na rin ang dumaan sa akin ngunit kahit isa ay walang nakakabihag sa aking puso. Manhid man sa paningin ng iba ngunit nangangarap din ako na makatagpo ng taong magmamahal sa akin.Sa mundong ito ay walang permanente kaya hangga't bata pa ako ay gusto kong mag-explore at gusto kong maintindihan kung ano ba talaga ang nasa isipan ng mga lalaki.Ngunit sa estado ng buhay ko ay napakalabo niyon lalo na't pawang mga playboy ang nakikilala ko at ang ilan sa kanila ay sa alak ko lang nakilala at sa mga kaibigan na rin."Nandito na po tayo, Ma'am," untag sa akin ng taxi driver dahilan para maimulat ko ang aking mata. Agad kong hinalungkat ang pouch na dala ko at saka nagbigay ng bayad kay Manong."Salamat po." Matapos
SINISTER'S POV:Magkahawak kamay na lumabas kami mula sa Grind Me Harder bar at ramdam ko ang lamig ng simoy ng hangin. Tinungo namin ang parking lot kung saan naroon ang kanyang kotse at mukhang mayaman pa ang nabingwit ko ngayong gabi.Inalalayan ako nitong makapasok sa loob ng sasakyan at siya na mismo ang nagkabit ng seat belt sa katawan ko at nang masiguro niyang maayos na ako, agad niyang isinara ang pinto sa tabi ko at saka siya naglakad papuntang driver seat.Dala ng aking kalasingan, sumandal ako sa upuan at hinayaan ang sarili ko hanggang sa maramdaman kong gumagalaw na ang sasakyan palayo sa Grind Me Harder bar. Alam kong masyado nang pariwara ang buhay ko ngunit wala na akong ibang pagpipilian. Kung ang pagpapakasal kay Mr. Wrights ang magiging susi para muling maiahon ang aming kompanya ay hindi ako papayag.Mas gugustuhin ko pang isuko ang kinabukasan ko sa lalaking kasama ko ngayon kaysa makulong sa isang pagsasama na hindi ko naman ginusto.Makalipas lamang ang ilang m
SINISTER'S POV: "Kaya mo pa, Sinister?" usisa sa akin ni Saviel nang makasakay kami kay Homare at alam kong namumutla na ako. "H-Huwag mo akong kausapin!" "Hmp! Sungit nito. Kami na nga ang bahala sa anak mo at baka mahimatay ka bigla." Inirapan ko si Saviel at mahigpit ang pagkakakapit ko sa gilid ng upuan kahit na hindi pa man umaandar ay nahihilo na ako. Sa kamalas-malasan ay si Homare lang talaga ang tanging sasakyan namin pauwi ng Pilipinas. Humigpit ang pagkakahawak ko sa gilid ng upuan ng unti-unti nang umaangat si Homare at mariin akong napapikit at sa pagmulat ko ng aking mata, nasa rooftop na kami ng HuPoFEL. Agad akong naghalungkat ng plastic sa compartment at gaya ng dati, inilabas ko ang lahat ng sama ng loob ko. "Ang weak mo talaga kahit kailan, Sinister. Kailan ka ba magbabago?" rinig kong sambit ni Saviel sa akin habang karga si Sin'ceré habang si Deiven ay na kay Sinji. Nang mahimasmasan ako, agad kong tiningala si Saviel na ngayon ay nakatayo na sa tabi ko at
SINISTER'S POV: Hindi magkandaugaga si Saviel at Sinji sa pag-aasikaso sa kambal dahil ngayong araw ay uuwi na kami sa Pilipinas matapos ang limang taon na pagtatago ko mula kay Duty. "Bakit ba aligaga kayong dalawa?" hindi ko mapigilang magtanong dahil kanina pa sila paroo't-parito sa harapan ko habang umiinom ako ng kape sa hawak kong tasa rito sa sala ng hotel room na siyang tinutuluyan namin. Huminto si Saviel at Sinji at sabay silang napatingin sa akin. "Dapat ba mahinhing kilos lang?" takang tanong ni Saviel sa akin dahilan para masapo ko ang aking noo at ilapag sa coffee table ang hawak kong tasa at saka pinagsalikop ang aking braso sa ibabaw ng aking dibdib. "Mukha kayong sasabak sa isang dilubyo dahil dyan sa ginagawa niyo, pwede bang kumalma naman kayo?" Umupo si Sinji sa tabi ko, "oo nga naman mars. Bakit ba tayo nangangarag kung uuwi lang tayo sa Pinas?" Umangat ang isang kilay ni Saviel sa amin at saka ito pumamewang. "Hoy! Baka nakakalimutan mong iniwan mo ang mga
DUANE TYRON'S POV: "HOY! WALA ka bang balak na pumunta sa VIP room at doon magpakalunod ng alak?" sita sa akin ni Thunder nang hindi ako gumagalaw mula sa pangangalumbaba ko sa loob ng bar counter kahit na may mga customer na at si Thunder ang tumayong bar tender ngayong gabi. "Wala, kaya huwah mo akong pansinin at magtrabaho ka na lang!" balik na singhal ko rito kaya napakamot na lang si Thunder sa kaniyang batok. "Hirap sa inyong mga broken ginagawa niyong kanlungan ang alak. Bakit hindi kayo maghanap ng babae!? Ang hihina niyo!" rinig ko pang bulong nito habang inaasikaso ang isang customer. "Kung sabihin ko kaya sa asawa mo na may kabit ka?" Marahas na napalingon si Thunder sa akin at inambahan ako ng suntok. "H-Hoy, wala kang narinig at huwag mong sasabihin sa asawa ko ang tungkol doon. Busy siya sa e-sports no!" "Buti pinapayagan pa ang asawa mo na maglaro? Pinikot mo lang yata si Fumiko para patulan ka." Ngumiwi ito sa akin at ni-head lock ako bigla ngunit kahit anong g
~ FIVE YEARS LATER ~ DUANE TYRON'S POV: "HOW many times do I have to tell you that you need to revise this report!?" sigaw ko sa aking sekretarya dahil araw-araw na lang ay puro palpak na report ang binibigay nito sa akin na pati schedule ko ay hindi niya magawang ayusin. "I-I'm sorry Sir, I will work on that." "Get out before I fired you!" Kinuha nito ang folder na ibinagsak ko sa aking mesa kanina at saka ito nakayukong kumaripas ng takbo palabas ng opisina ko. Pabagsak akong naupo sa swivel chair ko at hinilot ang aking sintido. Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko mula nang umalis si Sinister sa HuPoFEL. Tinanong ko si Luther Aqueros kung na saan ang asawa ko ngunit wala itong ideya. Nagising na lang daw isang araw si Doc Gun at nang bibisitahin nito si Sinister at ang mga bata ay wala na ang mga ito. Kahit sa CCTV ng building ay walang nakuha kahit isang footage at hanggang sa lumipas ang limang taon na wala akong balita sa mag-ina ko. Limang taon. Limang taong nag
SINISTER'S POV: SAPO ang aking bibig upang pigilan ang napipintong pagsusuka ko, hinalungkat ko ang compartment na nasa harapan ko gamit ang libre kong kamay at nang makakuha ako ng plastic ay doon ko nilabas ang sama ng loob ko dahil sa mabilisang byahe mula Pinas hanggang Hawaii nang lumapag si Homare sa rooftop ng hindi ko kilalang building at mukhang pagmamay-ari ito ng Bloodfist. "Ano ba yan Sinister!? Ilang beses ka nang nakasakay kay Homare, nahihilo ka pa rin?" Hindi ko magawang barahin si Sinji dahil abala ako sa pagsusuka. Sinong tanga ang masasanay sa ganito kabilis na sasakyang panghimpapawid kung sa land transportation pa nga lang bawal na ang high speed? Buti sana kung katulad nila ako na malakas ang resistensya na dumaan sa iba't-ibang training lalo na't delikado ang kanilang trabaho. "Hayaan mo na mars. Kapag broken kailangang ilabas ang sama ng loob sa pamamagitan ng pagsusuka." "Ay sabagay. Pag lasing nga tayo kailangang walang hungover para hindi tayo magsabi n
SINISTER'S POV: Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang manganak ako at sa loob ng nakalipas na mga araw ay mas pinili kong palakasin ang katawan ko dahil aalis ako sa lugar na ito na malayo sa kung na saan si Duty. Akala ko ay mahal niya ako ngunit nagkamali ako nang marinig ko ang pag-uusap nilang dalawa ni Luther. Hindi ko aakalain na papaikotin lang ako ni Duty sa mga kamay niya para makapaghiganti sa nanay ko at ginamit niya lang ako para punan ang hustisya na gusto niyang makuha para kay Tita Calia. Minsan napapaisip na lang ako kung ano pa ba ang purpose ko rito sa mundo at kung bakit nadadamay ako sa problema ng ibang tao? I just wanted to live my life in peace but those people around me didn't let me. Gusto kong sumbatan, saktan at awayin si Duty ngunit para saan pa? Magsasayang lang ako ng oras at panahon kung aawayin ko lang siya lalo na't inanakan niya lang naman ako at ang kambal namin ang siyang naging bunga ng isang gabing pagkakamali. Akala ko kasi ay si Duty n
DUANE TYRON'S POV:MABILIS kaming nakauwi nina Sinji at Saviel at agad akong nagpagamot kay Gun upang hindi mahalata ni Sinister na may ginawa ako. Ayoko namang humarap sa kaniya na may bangas sa mukha dahil sayang ang kagwapuhan ko kung puro sugat at pasa mula sa huling laban na ginawa ko.Kasalukuyan na akong nasa kwarto ni Sinister at nadatnan ko si Aqueros doon habang natutulog si Sinister samantalang ang kambal ay nasa incubator na nasa loob nitong kwarto na kanilang kinaroroonan."What brought you here?" lumapit ako sa kama ni Sinister at naupo sa mono block na nasa tabi nito habang si Aqueros ay nasa sofa at nagbabasa ng libro na gawa ni Saviel. Please Me, Master pa nga ang titulo at hindi ko aakalain na mahilig si Aqueros sa ganoong libro."Killing some time. How's your work?" aniya nang hindi man lang tumitingin sa gawi ko dahil nanatiling nakatutok ang mata nito sa libro."Psh, Sinji ends Buenavidez life and I don't know why he's interested with Sinister,""You don't even lo
DUANE TYRON'S POV:Pagkarating namin sa ikalawang palapag kung saan naroon si Buenavidez, pinagbuksan kami ng pinto at nadatnan namin ang matanda na nakatingin pa rin sa kaganapan sa ibaba."They said you want to talk with me?" pasalampak akong naupo sa sofa kahit na hindi ako pinahintulotan na maupo. Bastos na kung bastos, wala akong pakialam habang si Sinji at Saviel ay nakatayo sa likuran ko."I saw your fight and I must say you're the one I am looking for," ani nito nang hindi man lang nililingon ang gawi naming tatlo. Nanatili itong nakatingin sa ibaba habang ang mga kamay nito ay magkasalikop sa kaniyang likuran."For what?"Humarap sa amin si Buenavidez at lumapit sa coffee table at inilapag sa harapan ko ang isang maliit na envelope kaya napatingin ako rito."What's this?""See it for yourself,"Naningkit ang mga mata ko at hinablot mula sa mesa ang maliit na envelope na nilapag niya at tinignan ang laman niyon ngunit halos mawalan ako nang kaluluwa nang makita litrato ng asaw
DUANE TYRON'S POV: Napangiwi ako nang bumagsak ang lalaki sa lapag ng ring at halos hindi na ito makagalaw dahilan para magsigawan ang mga manunuod. Tila nakakabingi ang mga sigawan na iyon at pakiramdam ko ay nasa impyerno na ako. "Maghanda ka na Fullentes," tapik sa akin ni Sinji nang ilabas mula sa ring ang lalaking wala nang malay kaya wala akong nagawa kundi ang umakyat sa loob ng arena at harapin ang taong mas doble pa ang laki ng katawan sa akin. Sa mundo ng fist fight, kung sino ang unang bumagsak ay siyang talo at kung sino ang mananatiling nakatayo ay siyang magpapatuloy sa laban kahit na pagod na pagod ka na hanggat hindi mo maririnig ang tunog ng bell ay hindi ka pwedeng sumuko. Ngumisi sa akin ang lalaking makakalaban ko ngunit tinignan ko lamang ito ng pailalim at sa isang hudyat ng referee, lumusob ito sa akin at inundayan ako ng suntok sa mukha ngunit naka-iwas ako agad at inundayan ito ng suntok sa kaniyang laghukan dahilan para mapaluhod ito sa sakit. Wala