SINISTER'S POV:
Naghihintay lamang ako sa balkonahe ng aming bahay dahil ipapatawag ako umano bago ako bumaba ng hagdanan upang salubungin ang mga bisita ng aking Mommy na hindi ko alam kung ikakatuwa ko ba o iiyak na lang ako sa isang sulok.
Sa bilis ng mga pangyayari sa buhay ko parang gusto ko na lang malagutan ng hininha ngunit may isang buhay ang nasa loob ng aking sinapupunan kaya kailangan kong lumaban at magpakatatag. Wala akong ibang makakapitan kundi ang anak ko lamang.
"Welcome ladies and gentlemen to the engagement party of Mr. Regal Wrights and Miss Sinister Creige, tonight let me introduce you the one and only heiress of Creige Corporation, Miss Sinister Creige."
Napabuga ako ng hangin at saka ako naglakad patungo sa hagdanan at bumulaga sa akin ang dagat ng tao na nakatingala kung saan ako naroon. Nababasa ko sa kanilang mga mata ang pagkamangha at pagtataka dahil hindi naman talaga ako lumalabas sa ganitong malalaking pagtiti
SINISTER'S POV: Lumalim na ang gabi na wala akong ibang ginawa kundi ang tahimik na kumain ng mag-isa sa mesa na siyang nakalaan para sa aming dalawa ni Regal. Hindi ko alam kung paano nila natatagalan ang isa't-isa sa pag-uusap gayong paikot-ikot lamang din tungkol sa negosyo ang kanilang topic. "What a pig?" umangat ang aking mukha bago ko lunukin ang leche faln na kanina ko pa binabalik-balika sa buffet nang bumulaga sa harapan ko ang kambal na si Trixie at Trisha. "What do you want this time?" Humalukipkip si Trixie sa akin na parang isa akong nakakadiring nilalang na pwede niyang duraan kung kailan niya gugustuhin. "Kawawa ka naman kung ipapakasal ka lang din sa matandang tulad ni Wrights hindi ba? Na saan na ang ipinagmamayabang mong magandang buhay kasama ang lalaking magmamahal sa'yo ng totoo? Girl, that's your only in imagination. Buti sana kung isang Duty Fullentes ang magliligtas sa tulad mong basu
SINISTER'S POV:Nagkagulo ang mga nurse at doctor nang makita nila ang itsura naming dalawa ni Regal at saka nila kami binigyan ng stretcher at ang mga doctor at nurse na mismo ang nagdala sa akin sa emergency room nila. Naiwan sa labas ng kwarto si Regal dahil hindi ko naman kailangan ang presensya niya dahil hindi naman siya ang ama ng anak ko.Hinawakan ko ang braso ng isang doctor at saka ako naglakas loob na magsalita. "D-Doc, ang anak ko... iligtas mo ang anak ko...""You don't have to worry about it, Sinister. I'm Doc Gun, one of Saviel's friends. I know because she told me about you. Take a rest for now and let me do my job."Nakahinga ako ng maluwag dahil kaibigan pala ni Duane ang isang ito kaya naman unti-unti kong ipinikit ang aking mga mata at nanalangin na sana sa paggising ko ay nasa tabi ko na muli si Duane.Sobra na ang ginagawa sa akin ng pamilya ko na dapat ay nananahimik ang mundo ko mula sa bahay ni Duane kung hindi lang ako
SINISTER'S POV: Ang inaasahan kong papasok sa loob ng kwarto na siyang kinaroroonan ko ay ang rerespondeng nurse ngunit ang bumulaga sa akin ang bulto ni Mommy kasama si Tita Trina. "Ano na namang kailangan ni'yo? Masaya ka na nandito ako sa hospital at nanganganib ang buhay ng anak ko? Sana pinatay mo na lang ako!" hindi ko mapigilang maghisterikal sa harapan ni Mommy dahil punong-puno na ako sa mga pinaggagagawa niya sa akin. Nakaya niya akong ibenta kay Mr. Wrights at nagawa niyang saktan ang anak ko. "Quit that drama of yours, Sinister. Ito na lang ang magiging ambag mo sa buhay ko, hindi mo pa magawa ng maayos? Ikakasal ka kay Mr. Wrights oras na makalabas ka rito sa hospital sa mga susunod na araw at wala kang ibang gagawin kundi ang sundin ang gusto ni Wrights dahil unang-una, siya naman talaga ang may karapatan sa'yo at pangalawa, you should get rid of that bastard baby inside your womb." Tuluyang gumuho ang mundo at tila milyon-m
SINISTER'S POV: Nang marating namin ang highway, lumapit ako kay Regal at inagaw ang manibela sa kanya, dala ng gulat nito ay hindi niya alam kung saan ako hahawakan o una niyang iaaalis ang manibela mula sa akin. "The fvck, Sinister!? Go back to your seat!" "Kung mamamatay lang din ako, isasama kita!" Kinabig ko ang manibela papunta sa kabilang lane ng kalsada at isang malaking truck ang makakasalubong namin. Malakas na busina ang siyang namayani sa buong kahabaan ng highway at sa inis ni Regal, he pinch something on my neck that made me dive into darkness as he get away the steering wheel from me and so as his life away from danger. Bumagsak ang katawan ko sa ibabaw ng hita ni Regal at unti-unti na akong nilalamon ng kadiliman ngunit narinig ko pa rin ang huling salitang binitawan ni Regal. "You leave me no choice, Sinister. You're so stubborn to handle. Sleep for now." "T-Tangna mo, Regal," Tuluy
SINISTER'S POV: Naalimpungatan ako nang maramdamang may nakayakap sa akin at nagulat ako nang makita ang malapad na dibdib ng isang lalaki at gamit ang dim light na nagmumula sa bed side table, ang umiiyak na mukha ni Regal ang bumungad sa akin. "Calia, please, come back to me..." humihikbing bulong nito habang nakapikit. Umaalingasaw ang alak mula sa bibig at katawan nito at hindi ko magawang makaalis mula sa pagkakayakap niya dahil sa tila bakal na braso nitong yumayapos sa akin. "I'm sorry... I'm so sorry... I really love you, Calia..." Puro sorry at I love you ang naririnig ko sa kanya at ganoon na lamang ang gulat ko nang sapuhin nito ang mukha ko at marahang hinaplos ang aking labi at sa isang iglap bumaba ang mukha nito at hinalikan ang aking labi. Napasinghap ako dahil sa ginawa ni Regal. Wala akong ibang nararamdaman bukod sa panlalamig at gulat. Iminulat ni Regal ang kaniyang mata na puro luha at tumitig sa akin.
SINISTER'S POV: Pinakatitigan kong mabuti ang mga litrato ni Calia at kuhang kuha talaga ang mukha naming dalawa. Kung hindi ko lang kilala ang sarili ko at hindi ko alam na patay na si Calia, baka iisipin kong ako talaga ang asawa ni Regal. Ang gandang tignan ng litrato nila na magkasama at kitang-kita talaga doon kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Kung hindi lang siguro namatay sa aksidente si Calia ay hindi siguro kami aabot sa ganito. "You should eat, Sinister," Napalingon ako sa pinto nang bumukas iyon at ang bulto ni Regal ang bumungad sa akin. He looks fresh and neat after what happened last night. Parang walang bakas ng pag-iyak ang mukha nito at bumalik sa pagiging seryoso. In fairness naman sa kanya hindi halata sa mukha niya na lagpas na siyang kwarenta. Pumasok si Regal dala ang cart na naglalaman ng pagkain at saka ito dinala sa tabi ng kama kaya naman naupo na lamang ako at hinintay siya. Pinagsilbihan ako ni R
SINISTER'S POV: "Pasensya na po, Ma'am. Ito lang po ang maipapahiram ko sa inyo," iniabot sa akin ni Minerva ang damit na pagmamay-ari niya kaya naman nginitian ko ito. "Salamat. Pasensya na rin." Tinanguhan lang ako ni Minerva at saka ako tumalikod sa kaniya at walang atubiling hinubad ang roba na suot ko at saka nagbihis. Isang puting tshirt at maikling shorts ang pinahiram sa akin ni Minerva kasama ang undies na hindi niya pa nagagamit. Sa sobrang swapang ko bilang bihag ni Regal ay hindi ko magawang humingi sa kaniya ng pamalit ko pero nagagawa kong humiram ng damit sa ibang tao. Ang masaklap pa sa katulong pa ako humingi ng pabor. Nang matapos akong magbihis ay agad kong hinarap si Minerva at nakayuko lamang ito habang naghihintay sa pwede ko pang sabihin kaya naman nagsalita na ako. "May ibang habilin pa ba si Regal bukod sa pagkain?" "W-Wala na po, Ma'am. May gusto po ba kayong kainin?" "Uhm, wala nama
SINISTER'S POV: "Ma'am pwede ho magtanong?" ani ni Minerva. "Ano yon?" "Bakit ho kayo nandito sa bahay ng mga Wrights?" Tumigil ako sa paglalakad at hinarap si Minerva at dahil nakahawak ako sa kaniyang braso ay tumigil din siya. "Sinister na lang, Minerva," pagsabi ko sa aking pangalan. "Actually, nakatakda akong ikasal kay Regal dahil ibinenta ako ng nanay ko. Malapit na kasing malugi ang kompanya namin at ang tanging solusyon na lamang na naiisip nito ay ipakasal ako sa taong mas doble ang yaman sa amin," "Hindi ko nga maintindihan kung bakit nagagawa ng nanay ko na ibenta ako sa ibang tao gayong anak niya naman ako," "Napaka komplikado ho pala ng buhau niyo. Mabait naman ho si Senyor, iyon nga lang ay doble ho ang edad sa inyo. Ilang taon na ho ba kayo?" "Dalawampu't-tatlo ho." "Halos dalawang taon lang ang agwat sa'yo ng anak ni Senyor Regal. Kung sakaling nagkakilala kayo ng maaga ba