บทที่4

"เหนื่อยชะมัดเลย" 

ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงสีขาวสอาดตาคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมา ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากราวกับความฝันแต่มันกลับเป็นความจริงที่อาจทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายมากขึ้นนับจากวันนี้ 

อย่างน้อยต้องขอบคุณโชคชะตาตัวเองนะวาดฝัน ที่ไม่ไม่โชคร้ายไปเจอกับเสี่ยแก่ๆ ลงพุงหน่ะ

"โอ๊ย วาดฝัน แกคิดอะไรของแกเนี่ย" ใบหน้าร้อนผ่าวสะบัดไปมาราวกับอยากลบภาพในหัวออกให้หมด กล้ามแน่นๆ หน้าท้องเป็นลอน และอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้วาบหวามจนปั่นป่วน

"เด็กของฉัน ชิ จะทำให้เลี้ยงใครไม่ได้อีกเลย คอยดู" 

มือเล็กหยิบเช็คเงินสดในกระเป๋าออกมาเก็บไว้ในลิ้นชักหัวนอนทั้งที่ควรเอาไปเข้าบัญชีแล้วใช้ให้คุ้ม แต่วาดฝันคนนี้ไม่ได้เดือดร้อนขนาดนั้นซะหน่อย 

P'Pat : น้องฝันอย่าลืมลงรูปโปรโมทสินค้านะ 

Dream😴 : ไม่ลืมๆ ค่ะพี่แพท 

ว่าแล้วก็ทำงานให้คุ้มกับค่าจ้างและตำแหน่งพรีเซนเตอร์ครีมอาบน้ำสักหน่อย 

"รูปนี้แล้วกัน" 

รูปที่ฉันเลือกลงโปรโมทในไอจี เป็นรูปที่พี่แพทถ่ายให้ไว้ลงโปรโมทนี่แหละ ฉันนอนหลับตาพริ้มแช่อยู่ในอ่างจากุชชี่เผยผิวขาวใสช่วงลำคอเรื่อยลงมาถึงช่วงหน้าอกมีฟองสบู่ปกปิดเนินอวบอิ่มดูพอดีพอดี และที่สำคัญมีขวดครีมอาบน้ำวางอยู่ใกล้ๆ สมมงพรีเซนเตอร์สุดๆ ไปเลย 

"ดีนะถ่ายรูปนี้ไว้ก่อน ถ้าถ่ายวันนี้ มีหวังตายแน่ คอนซิลเลอร์ก็เอาไม่อยู่" 

ติ๊ง 

Film.lff : ใครถ่ายรูปให้ 

Dream😴 : เด็ก 

Film.lff : ให้โอกาสตอบใหม่ 

Dream😴 : ว่าที่แฟน 😉

เสียงแจ้งเตือนของข้อความจากชื่อที่ไม่คุ้นเคยเรียกความสนใจให้ฉันกดเข้าไปอ่าน ทักมาได้แสดงว่าต้องเป็นคนรู้จักและมีคอนแทรคกันนี่แหละ พอเห็นรูปโปรไฟล์เป็นผู้ชายตัวสูงใส่เสื้อเชิ้ตสีดำดูคุ้นตายืนก้มหน้าดูรูปในกล้องอยู่ แม้จะเห็นเพียงด้านข้างแต่สมองก็ประมวลผลขึ้นมาได้ทันทีว่าเป็นตาลุงนั่น 'ส่องไวส่องเก่ง หึ ขอปั่นประสาทกลับไปหน่อยละกัน' 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

"พี่แพทมาหรอ ไม่ได้นัดนี่นา" 

แกร๊ก! 

"นี่ลุง มาได้ยังไง" 

"ขับรถ" 

เซอร์ไพร์สมั้ยละ! เวลาเพียงยี่สิบนาทีเท่านั้นหลังจากที่แชทคุยกัน ฉันยังไม่ทันได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเลย ร่างสูงโปร่งสีหน้าบึ้งตึงก็มายืนปรากฏตัวอยู่หน้าห้องฉันแล้ว เจ้ากรรมนายเวรของจริง... 

ไม่พูดพร่ำทำเพลงใดใด เพราะตอนนี้ตาลุงนี่ถือวิสาสะขึ้นมานอนไขว่ห้างอยู่บนที่นอนของฉันแล้ว แถมยังทำแววตาเจ้าเล่ห์ยกยิ้มมุมปากมองหน้าฉันอีก ทุบสักทีดีมั้ยหะ 

"ลุก" สองแขนเล็กดึงแขนแกร่งให้ลุกจากเตียงจนสุดแรง แต่ไม้ซีกจะไปสู้ไม้ซุงได้อย่างไรกัน 

"..." 

"ลุกออกมาจากเตียงฉันเดี๋ยวนี้นะ" 

"เฮ้อ ง่วงจัง" คนตัวโตตีหน้ามึนพลิกตัวตะแคงหนีปิดตาลงราวกับว่าง่วงนักง่วงหนา 

"ลุง บอกให้ลุกไง" 

"มานอนเตียงคนอื่นได้ไง" อาบน้ำมารึเปล่าก็ไม่รู้ ฉันหวงเตียงมากนะ ไอ้บ้านี่! 

ตุบ ตุบ ตุบ 

คนตัวเล็กหมดความอดทนยอมหยิบหมอนข้างใบโปรดขึ้นมาฟาดเขาเต็มแรงราวกับเขาเป็นแมลงอย่างไงอย่างนั้น 

"โอ๊ย ฉันเจ็บนะ" 

"อย่ามาแสดง ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้" ตากลมจ้องคนเจ้าเล่ห์แววตาดุ จนคนโตกว่าขนลุกซู่ 

"ขอนอนหน่อยได้มั้ยละ ฉันง่วง" เขาแกล้งทำสีหน้าหงอยๆ ลูบแขนบริเวณที่โดนตีปอยๆ เหมือนกับเจ็บมากราวกับโดนไม้ฟาด 

"ไม่ได้ น้ำก็ไม่อาบ สกปรก" 

"ฉันอาบมาแล้ว" 

"..." เจ้าของเตียงไล่ตามองอย่างไม่เชื่อคำหลอก 

"ไม่เชื่อก็มาดมใกล้ๆ" แขนแกร่งยื่นไปตรงหน้าให้คนตัวเล็กได้พิสูจน์ 

"ไม่เชื่อ แล้วก็ไม่ดมด้วย" 

"ถ้าอาบน้ำ ให้นอน?" 

"..." 

กรี๊ดดด! คนตัวสูงกระโดดลงจากเตียงที่เจ้าของหวงมากคว้าร่างบางที่กำลังยืนโมโหจนหน้าแดงอุ้มจนตัวลอยเหมือนตุ๊กตาเบาหวิวเดินเข้าไปในห้องน้ำที่เขาเห็นในรูปที่เธอพึ่งโพสต์เมื่อหลายนาทีก่อน 

พาตัวเองและเธอไปยืนใต้เรนชาวเวอร์ก่อนจะยื่นมือไปเปิดน้ำให้ไหลผ่านทำความสะอาดจนเสื้อผ้าเปียกปอนเสื้อยืดสีขาวตัวบางแนบไปกับผิวเนียนขาวเห็นส่วนเว้าส่วนโค้ง ทำเขากลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก ไม่ต่างจากใบหน้าสวยที่เวลานี้ขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อเห็นลอนกล้ามที่เด่นชัดขึ้นมาจนอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัส 

"เธอ เช็ดผมให้หน่อย" 

"เป่าเองสิ ไดร์อยู่ตรงนั้น" 

"เช็ดให้หน่อย" 

จุ๊บ 

"นะครับ" 

ตาคมแววตาออดอ้อนมองเข้าไปในตากลมหวังให้คนน้องยอมใจอ่อนดูแลเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ให้เขา ทำใจดวงน้อยอ่อนยวบราวกับโดนมนต์สะกดเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในมือหนา ผลักตัวโตเบาเบาให้นั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนจะจับผมเส้นสั้นแต่หนานุ่มมาเช็ดให้อย่างเบามือ ทำคนพี่หลับตาเคลิ้มโอบเอวบางเข้ามาใกล้ให้พอได้ซบหน้าลงบนก้อนกลมนุ่มนิ่มที่โผล่พ้นขึ้นมาจากผ้าขนหนูสีขาวเป่าลมหายใจร้อนลงบนผิวเนียนลื่นที่ยังคงมีรอยของเขาสร้างความหวามไหวจนคนน้องขนลุกไปทั้งตัว 

"สะ เสร็จแล้ว" 

"เสร็จเร็วจัง ยังไม่ได้ทำอะไรเลย" 

"ลุง" 

"ว่าไงครับหนู" 

"กวนประสาทที่สุด"