Novels by LookDice

ธราธิปอยู่ที่พัทยากับคนพี่อาทิตย์หนึ่งเต็ม ๆ โดยที่มีพี่ทอมน้าคมพี่วินด้วยกันครบทุกคนโรเบิร์ตที่คอยดูและตรวจเช็คความเรียบร้อยระหว่างที่ลูกค้ารายใหญ่พักอยู่ที่นี่ตลอด โดยที่ทั้งสามคนแบ่งการดูแล“เควิน/คมสัน”“อ๊ะ วินเบา ๆ หน่อยครับผมไม่ไหว”“เจ็บมากหรือเปล่าครับคม จุ๊บ” วินที่ก้มไปจูบแผ่นหลังของคมอย่างอ่อนโยน“ครับเจ็บ เอาออกได้ไหม แค่ของวินผมก็จะรับไม่ไหวอยู่แล้วนี่เล่นใส่พร้อมกันผมไม่ไหวครับ”“โอเค ครับ พรวด!” วินถอดแก่นกายออกจากร่องรักของคมแล้วดึงดิลโด้ที่อยู่ด้านในร่องออกมาแบบเร็ว ๆ“โอ้ย! เจ็บ เจ็บ” คมร้องเสียงดังเมื่อคนน้องดึงออกทีเดียว“โอเคไหมครับ จุ๊บ ส๊วบ ปึก” วินที่ดันแก่นกายตนเองเข้าไปใหม่พร้อมใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปที่ร่องรักของคม“โอ้ย ไม่เอาแบบนี้ไม่เอาวินอื้อเอานิ้วออกไปครับ”คมหันหน้ามาบอกวินที่ดันทั้งนิ้วและแก่นกายเข้าไปใหม่ซึ่งทำให้รูรักของตนเองขยายเพิ่มอีกซึ่งมันทรมานมาก แค่ของวินตนเองก็แทบจะแย่อยู่แล้ว นี่เล่นเอาทั้งของเล่นสารพัดอย่างมาใช้กับตน แล้วมาเพิ่มนิ้วที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวอีก“อืมมม อ่าส์ คม เสียวจังเลยครับ ตั่บ ตั่บ ตั่บ” วินหาสนใจคำขอร้องของคมไม่กระแทกรัว ๆ จนน

“ประเทศไทย”คนพี่พาน้องแวะดูงานที่ฮ่องกงต่ออีกหนึ่งอาทิตย์ก่อนกลับไทยเพราะตอนนี้ตนเองกับทอมดูแลงานแทนอีแวนส์เป็นหลักเพราะอยากให้เพื่อนมีเวลาอยู่ช่วยดูแลลูกของตนที่ยังเล็กอีกอย่างเพื่อนรักก็หวงเมียด้วยยังไม่ค่อยอยากห่างเท่าไหร่ โดยที่มาดามก็บินมาที่เมืองไทยทุกเดือน เมืองไทยก็แค่ปากซอยอ่านนะ ฮึ ฮึ“เบื่อหรือเปล่าครับที่มาทำงานกับพี่ เหนื่อยไหมครับ”“สนุกดีครับ เวลาที่โรเบิร์ตทำงานที่ฮ่องกงดุจังครับ ธรากลัวเลย”“ฮึ ฮึ ไม่ต้องกลัวพี่นะครับ เวลาที่ทำงานเราต้องมีหุ่นเชิดเพื่อให้พนักงานเคารพเพราะต้องดูแลหลายคน อีแวนส์โหดกว่าพี่อีกครับ”“อื้อ เหรอครับแล้วพี่ทอมละครับ”“พอ ๆ กันครับ อย่าเห็นเลยครับเวลาแบบนั้นไม่น่าดูเท่าไหร่ ฮึ ฮึ”“วันนี้นอนพักนะครับ เดี๋ยวพี่เข้าสนามช่วงมืดอยากไปด้วยไหมครับ”“พี่อยากให้ธราไปด้วยไหมครับ”“อยากครับ แต่ถ้าน้องเหนื่อยนอนรอพี่ที่ห้องก็ได้ครับ”“ฮึ ฮึ งั้นวันนี้ขอนอนพักอยู่ที่คอนโดนะครับ เพราะพรุ่งนี้จะเอาของฝากไปให้ที่บ้านนะครับ”“ได้ครับ อยากกินอะไรบอกพี่นะเดี๋ยวพี่สั่งมาไว้ให้กินรู้ไหม จุ๊บ จุ๊บ เฮ้อ ชื่นใจ”“ขอบคุณครับสามีดีเด่น”“อืมพรุ่งนี้อย่าลืมเอาเครื่อง

ตลอดสองอาทิตย์ที่ธราอยู่ที่อเมริกา โรเบิร์ตพาตนเองเที่ยวตามสถานที่สำคัญต่าง ๆ ของอเมริกา และที่สำคัญคือพาไปที่บริษัทเครื่องเพชรของครอบครัว ซึ่งมันใหญ่มาก รวยโคตร ๆ“อ้าวธรามาเที่ยวเหรอครับ มานี่มาสวมดูสร้อยข้อมือที่พี่สั่งทำไว้ให้เราหน่อยครับ ว่าใส่ได้พอดีไหม”“หือ อะไรนะครับสร้อยข้อมือเหรอครับ ธราไม่เคยใส่นะครับพี่วิล”“มาลองใส่ดูพี่ว่าเหมาะกับธราพี่ทำให้” วิลเลียมเดินมาจับมือน้องสะใภ้ให้เดินมานั่งที่โซฟาแล้วหยิบกล่องกำมะหยีสีเทามาวางพร้อมเปิดให้ดู“ชอบไหม สวยหรือเปล่า”“โห่ สวยจังครับพี่วิล ดูเท่ห์และสามารถใส่ได้ทุกวัน” ธราชมสร้อยข้อมือที่พี่วิลเปิดให้ตนเองดู คือมีเพชรเม็ดเล็ก ๆ อยู่ตรงกลางซึ่งทำเป็นสองแถวเป็นแพยาวประมาณหนึ่งนิ้วก่อนจะเป็นสร้อยรอบวง เพชรน้ำสวยมากขนาดดูแค่ตาเปล่ายังสวยมากเลย“พี่ทำให้เป็นของขวัญต้อนรับเข้าครอบครัววอลเตอร์นะครับ มาเดี๋ยวพี่ใส่ให้” วิเลียมหยิบสร้อยข้อมือมาสวมให้ธราซึ่งพอดีข้อมือธราเลย“สวยมากเลยธรา เห็นไหมกะพอดีเป๊ะ”“ขอบคุณครับ แต่มันราคาแพงไปไหมครับพี่วิลเลียม ไม่ต้องมิอะไรให้ธราก็ได้นะครับ แค่เอ็นดูธราก็ดีใจแล้ว”“ไม่ได้ ๆ เป็นถึงสะใภ้บริษัทเพชรน้ำง

ธราที่กำลังเดินทางขึ้นเครื่องไปอเมริกาบ้านเกิดของคนพี่ด้วยความตื่นเต้นเพราะเป้นการไปอเมริกาครั้งแรกของตนแถมไปบ้านสามีอีกต่างหากไม่ได้ไปเที่ยวธรรมดาไปครั้งนี้ไม่ว่าจะเจออะไรตนเองก็ไม่กลัวเพราะมีคนพี่อยู่ข้าง ๆ ตนและรู้ว่าไม่มีทางทิ้งตนเองแน่นอน“จุ๊บ จุ๊บ เฮ้อ น่าจะเอาเครื่องบินส่วนตัวกลับจะได้นอนกอดธราได้สบาย ๆ”“หือ เครื่องบินส่วนตัว”“ของครอบครัวอีแวนส์นะครับอยู่ที่ฮ่องกง เวลาบินไปอเมริกาพวกเราจะมาขึ้นเครื่องที่นี่กันครับ เพราะสะดวกสบายกว่า”“อ้อ นั่งแบบนี้ก็ได้ครับ ธรานั่งได้”“ฮึ ฮึ จุ๊บ จุ๊บ แต่จับธรากินไม่ได้ครับประเด็นหลักของพี่”“เฮ้อ จริง ๆ เลย บนเครื่องก็ไม่เว้นเลยเหรอครับพี่โรเบิร์ต”“ไม่เว้นครับ เพราะพี่ติดธรามากเลยครับ”“ฮึ ฮึ ยอมใจจริง ๆ”“นอนพักไหมครับ” โรเบิร์ตที่อ้าแขนให้คนน้องมาซบอกตนเองพร้อมผ้าห่มสองผืนที่ตนเองขอไว้เพราะคนน้องขี้หนาว โดยชั้นที่ตนเองพาน้องนั่งเป็นชั้นพิเศษที่นั่งค่อนข้างกว้างโรเบิร์ตเอียงเบาะนอนโดยที่ยกตัวคนน้องมาไว้บนตักตนเอง ซึ่งคนน้องก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะชินแล้วธราที่นอนซบอกคนพี่แล้วมองออกไปด้านนอกเพื่อมองดูเมฆสวย ๆ“จุ๊บ วิวสวยไหมครับธราชอบหรือ

ธราที่ได้เข้าแข่งรายการสำคัญระดับประเทศแต่ไม่สามารถได้ไปแข่งต่อที่ต่างประเทศได้แค่นี้ธราก็ดีใจแล้ว ถือว่าทำตามฝันตนเองได้สำหรับในระยะเวลาไม่ถึงหกปีของการเป็นนักแข่งรถโดยที่ทุกคนต่างก็อยากให้ธราหยุดเพราะมันอันตรายเป็นห่วง ส่วนคนพี่แล้วแต่จะขับต่อหรือไม่ขับต่อไม่มีห้าม“จุ๊บ จุ๊บ เป็นไรครับ ใกล้ถึงวันที่ต้องบินแล้วดีใจไหมครับ”“อื้อ ตื่นเต้นครับ”ธราหันมาตอบคนพี่ระหว่างที่นอนอ่านการ์ตูนอยู่ที่โซฟา ตอนนี้มีบางอาทิตย์ที่คนพี่ไปนนอกับตนเองที่บ้านซึ่งที่บ้านก็ไม่ได้ว่าอะไร กระทั่งตอนนี้คนพี่เป็นส่วนหนึ่งของบ้านตนเองไปแล้ว สามารถเข้าออกได้สบาย“ฮึ ฮึ ตื่นเต้นอะไรครับ กลัวเหรอ”“ครับ กลัวทางบ้านพี่ไม่ยอมรับธรานะครับ”“โอ้ยเรื่องนั้นไม่ต้องกังวลครับรู้ไหม มากังวลเรื่องตอนที่อยู่บนเครื่องแทนดีกว่าครับ”“หือ เรืองอยู่บนเครื่อง?”“ใช้เวลานานหลานชั่วโมงพี่จะทนไม่ไหวไม่ได้เข้าไปที่ร่องน้องนะครับ”“โอ้ยพี่โรเบิร์ตบ้า คิดได้อยู่เรื่องเดียว”“ก็จริงนี่ครับมันนานมากเลยนะครับ ปกติพี่ไม่เคยห่างเรานานแบบนั้นครับ ไม่ชิน แต่เดี๋ยวหาวิธี ฮึ ฮึ”“เฮ้อ จริง ๆ เลย”ธราที่เหนื่อยใจคนกำลังเครียด ๆ มาเจอคนพี่ที่ห

ธราที่กลับมาอยู่ที่คอนโดของคนพี่ถาวร เพราะว่าคนพี่ให้คนไปขนของที่คอนโดนตนเองมาเกือบหมดแล้วและไม่ยอมให้ตนเองห่างเลยแข่งรถช่วงกลางวันกไปเฝ้าที่สนาม กลางคืนไปดูแลสนามแข่ง เพราะมีบางช่วงพี่ทอมสันไปดูงานที่พัทยาเป็นอาทิตย์ โดยที่สลับกันไปดูตามปกติอยู่แล้ว“คืนนี้ไปนอนสนามกับพี่นะครับ”“นอน หมายถึงนอนถึงเช้าเหรอครับ ธราเข้าใจถูกใช่ไหมพี่โรเบิร์ต”“ใช่ครับเดี่ยวพี่พานอนที่นั่นโอเคไหม”“อ้อ ได้ครับ จ้องเอาเสื้อผ้าไปด้วยใช่ไหมพี่โรเบิร์ต”“ฮึ ฮึ ตู้เสื้อผ้ามีของเราทั้งสองคนอยู่แล้ว พี่เอาไปไว้นานแล้ว เผื่อบางวันขี้เกียจกลับก็นอนที่นั่นเลยครับ”“อ้อ เมื่อก่อนนอนที่นั่นบ่อยเหรอพี่โรเบิร์ต” ธราหันมาถามคนพี่เพราะอยากรู้“อือ ไม่บ่อยครับเพราะออกจากสนามก็มีไปต่อหรือไม่ก็กลับมาคอนโดเลยครับ นอกจากว่านั่งดื่มกันหนักไม่อยากขับรถกลับก็จะพากันนอนที่นั่นทุกคนครับ”“พาสาว ๆ มานอนที่นี้มีไหมครับ”“ไม่ครับไม่พามาที่ส่วนตัว ที่นี่จะมีกำพามาเฉพาะครอบครัวเท่านั้นหรือคนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นครับ”“จุ๊บ หวงเหรอครับ ไม่ต้องกลัวครับไม่ได้นอนทับที่ใครพี่รับรองได้”“ธรา ถามดูเฉย ๆ ครับ อดีตธราไม่สนใจแต่ปัจจุบัน พี่ต