Novels by thanchanok kamlangharn

ธราที่ได้เข้าแข่งรายการสำคัญระดับประเทศแต่ไม่สามารถได้ไปแข่งต่อที่ต่างประเทศได้แค่นี้ธราก็ดีใจแล้ว ถือว่าทำตามฝันตนเองได้สำหรับในระยะเวลาไม่ถึงหกปีของการเป็นนักแข่งรถโดยที่ทุกคนต่างก็อยากให้ธราหยุดเพราะมันอันตรายเป็นห่วง ส่วนคนพี่แล้วแต่จะขับต่อหรือไม่ขับต่อไม่มีห้าม“จุ๊บ จุ๊บ เป็นไรครับ ใกล้ถึงวันที่ต้องบินแล้วดีใจไหมครับ”“อื้อ ตื่นเต้นครับ”ธราหันมาตอบคนพี่ระหว่างที่นอนอ่านการ์ตูนอยู่ที่โซฟา ตอนนี้มีบางอาทิตย์ที่คนพี่ไปนนอกับตนเองที่บ้านซึ่งที่บ้านก็ไม่ได้ว่าอะไร กระทั่งตอนนี้คนพี่เป็นส่วนหนึ่งของบ้านตนเองไปแล้ว สามารถเข้าออกได้สบาย“ฮึ ฮึ ตื่นเต้นอะไรครับ กลัวเหรอ”“ครับ กลัวทางบ้านพี่ไม่ยอมรับธรานะครับ”“โอ้ยเรื่องนั้นไม่ต้องกังวลครับรู้ไหม มากังวลเรื่องตอนที่อยู่บนเครื่องแทนดีกว่าครับ”“หือ เรืองอยู่บนเครื่อง?”“ใช้เวลานานหลานชั่วโมงพี่จะทนไม่ไหวไม่ได้เข้าไปที่ร่องน้องนะครับ”“โอ้ยพี่โรเบิร์ตบ้า คิดได้อยู่เรื่องเดียว”“ก็จริงนี่ครับมันนานมากเลยนะครับ ปกติพี่ไม่เคยห่างเรานานแบบนั้นครับ ไม่ชิน แต่เดี๋ยวหาวิธี ฮึ ฮึ”“เฮ้อ จริง ๆ เลย”ธราที่เหนื่อยใจคนกำลังเครียด ๆ มาเจอคนพี่ที่ห

ธราที่กลับมาอยู่ที่คอนโดของคนพี่ถาวร เพราะว่าคนพี่ให้คนไปขนของที่คอนโดนตนเองมาเกือบหมดแล้วและไม่ยอมให้ตนเองห่างเลยแข่งรถช่วงกลางวันกไปเฝ้าที่สนาม กลางคืนไปดูแลสนามแข่ง เพราะมีบางช่วงพี่ทอมสันไปดูงานที่พัทยาเป็นอาทิตย์ โดยที่สลับกันไปดูตามปกติอยู่แล้ว“คืนนี้ไปนอนสนามกับพี่นะครับ”“นอน หมายถึงนอนถึงเช้าเหรอครับ ธราเข้าใจถูกใช่ไหมพี่โรเบิร์ต”“ใช่ครับเดี่ยวพี่พานอนที่นั่นโอเคไหม”“อ้อ ได้ครับ จ้องเอาเสื้อผ้าไปด้วยใช่ไหมพี่โรเบิร์ต”“ฮึ ฮึ ตู้เสื้อผ้ามีของเราทั้งสองคนอยู่แล้ว พี่เอาไปไว้นานแล้ว เผื่อบางวันขี้เกียจกลับก็นอนที่นั่นเลยครับ”“อ้อ เมื่อก่อนนอนที่นั่นบ่อยเหรอพี่โรเบิร์ต” ธราหันมาถามคนพี่เพราะอยากรู้“อือ ไม่บ่อยครับเพราะออกจากสนามก็มีไปต่อหรือไม่ก็กลับมาคอนโดเลยครับ นอกจากว่านั่งดื่มกันหนักไม่อยากขับรถกลับก็จะพากันนอนที่นั่นทุกคนครับ”“พาสาว ๆ มานอนที่นี้มีไหมครับ”“ไม่ครับไม่พามาที่ส่วนตัว ที่นี่จะมีกำพามาเฉพาะครอบครัวเท่านั้นหรือคนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นครับ”“จุ๊บ หวงเหรอครับ ไม่ต้องกลัวครับไม่ได้นอนทับที่ใครพี่รับรองได้”“ธรา ถามดูเฉย ๆ ครับ อดีตธราไม่สนใจแต่ปัจจุบัน พี่ต

“ครอบครัวคุณเจริญหิรัญ”“ถึงไหนแล้วมึงไอ้ทอม”“กูขับตามรถมึงอยู่ ไม่มองเลยไอ้สัดโร”“อ้าวกูไม่ได้มองไอ้เวรจะมาด่ากูเพื่อ”“ก่อนถามไม่ดูก่อนเลย สมควรโดนด่าไหมมึงถามตัวเองดู”“แค่นี้ อารมณ์เสียคุยกับมึง”โรเบิร์ตที่หันมามองหน้าคนน้องที่นั่งหัวเราะตนเองที่โดนเพื่อนด่า“ธราครับไม่หัวเราะผัวครับ เดี๋ยวจะโดนหนักนะครับคืนนี้”“ฮ่า ฮ่า ธราโดนหนักทุกคืนเลยครับ เผื่อพี่ลืม”“เอาหนักกว่านั้นไหมละครับ เดี๋ยวพี่เพิ่มรอบให้สนใจบอกพี่ได้นะครับ ฮ่า ฮ่า”“ไม่ต้องเลยครับ แค่นี้ก็จะตายแล้วครับ คนอะไรเอาได้ทุกวัน”“ขอบคุณที่ชมครับ ฮ่า ฮ่า”“อ๊ะ หลังหน้าครับพี่โรเบิร์ต”ธรากดรีโมตประตูบ้านตนเองโดยที่ให้พี่ทอมขับมาตามแล้วกดรีโมตปิดประตู“ฮึ ฮึ ครับ บ้านใหญ่นะครับอยู่กันกี่คนครับ”“ฮ่า ฮ่า สี่คนครับ นอกนั้นก็เป็นคนในบ้าน คนสวน คนรถ นะครับ”“พี่ทอมสวัสดีครับ หวงเพื่อนเหรอครับบ้านธราไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นสะหน่อย”“มาเป็นเพื่อนไอ้โรเฉย ๆ ครับ”“เข้าบ้านกันครับ” โรเบิร์ตและทอมสันเดินถือของฝากเป็นอาหารบำรุงร่างกายจากฮ่องกงที่ตนเองสั่งมาไว้เวลาที่ไปบ้านของธรา“อ้าวมากันแล้วเหรอ ธรา” มณีหันมาเห็นลูกชายของตนเองแล้วร

โรเบิร์ตที่นอนกอดเมียและลืมตามาในช่วงเช้าของวันใหม่หลังจากที่คนน้องกลับมาอยู่คอนโดตนเองเกือบเดือนแล้ว รู้สึกมีความสุขในทุก ๆ วันเวลาที่ลืมตาขึ้นมาแล้วเจอน้องกอดนอนก่ายตามตัวตนเองแบบนี้ไม่มีเบื่อมีแต่รักน้องมากยิ่งขึ้น“จุ๊บ จุ๊บ ขนาดหลับยังน่าเอาขนาดนี้ ให้มันได้แบบนี้สิธรา ฮึ ฮึ”“อื้อ ตื่นนานแล้วเหรอครับ”“ฮึ ฮึ สักพักแล้ว นอนอิ่มไหมครับ อยากนอนต่ออีกหน่อยไหม หิวหรือยังครับ”โรเบิร์ตถามคนน้องพร้อมจูบไปที่หน้าผากคนที่ตื่นมาทำหน้าอ้อนใส่ตนเอง“อืม ธราอย่าดื้ออย่าซนครับ เดี๋ยวลุกไม่ขึ้นอย่ามาบ่นพี่นะครับ”คนพี่ที่ก้มหน้ามาดุคนน้องที่ตอนนี้เอามือไปลูบมังกรของตนเองที่ตอนเช้าก็มักจะแข็งอยู่แล้ว เมื่อโดนมือนุ่มนิ่มของคนน้องลูบก็ยิ่งแข็งใหญ่“อิ อิ ใหญ่จังเลยครับ”“กรอด!! ธราเอาแบบนี้ใช่ไหมครับ พี่เตือนแล้วนะ”โรเบิร์ตที่จับคนน้องให้นอนคว่ำหน้าบนเตียงแล้วหยิบเจลหล่อลื่นแล้วหยิบสลิงยามากดดูดเจลออกจากหลอดแล้วเอาฉีดเข้าไปที่รูหลังคนน้องทันทีธราสะดุ้งเมื่อคนพี่เอาเจลฉีดเข้าที่รูหลังตนเองแล้วตามด้วยนิ้วของคนพี่ที่เข้าไปเปิดทางขยายเพื่อเตรียมตัวกระแทกเพราะเกรงว่าตนเองจะเจ็บถ้าไม่ได้เปิดทาง“ส๊วบ

“ธราเป็นไงบ้างเมื่อคืนหลับดีไหม”“ครับ เมื่อคืนพี่กรพาผมกลับรถเหรอไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน”เพราะตนเองมาตื่นตอนถึงบ้านแล้วก่อนจะแยกย้ายกับพี่ชายเข้าห้องนอนเพราะเกือบเที่ยงคืนตอนถึงบ้าน“เปล่านะครับ มีคนมาอุ้มธราไปที่รถให้พี่ ดูเหมือนจะรู้ว่าธราไม่ชอบให้ปลุกเวลาที่หลับ”“หือ ใครครับพี่กรแล้วทำไมให้เค้าอุ้มธราครับ”“เค้าดูอุ้มธราคล่องมากเลยนะ บอกพี่ว่าเป็นเพื่อนของสามีน้องเพียงขวัญเพื่อนสนิทธรานะ ชาวต่างชาติ”“มีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่าธรา”กรที่นั่งกอดอกถามน้องชายตนเองเพราะโดยปกติเวลาที่มีเรื่องไม่สบายใจหรือมีปัญหาก็จะมาปรึกษาตนเองตลอด เพราะมีกันอยู่แค่สองคนพี่น้องอายุห่างกันแค่สองปีเท่านั้น“ครับ” ธรานั่งก้มหน้สาเงียบตอบพี่ชายตนเองสั้น ๆ“ไม่เป็นไรธราพี่อยู่ข้าง ๆ ไม่ได้ไปไหนสะหน่อยพร้อมค่อยพูดก็ได้ อย่าเครียดเดี๋ยวปวดหัว”“เออ ธราคบกับพี่เค้านะครับพี่กร”ธราที่นั่งกำมือตนเองพร้อมก้มหน้าไม่กล้ามองหน้าพี่ชายตนเองเพราะกลัวว่าจะรังเกียจตนเอง“นานแล้วเหรอ ที่บอกว่าคบกัน”“รู้จักตอนเรียนปีสอง ปีสามเริ่มสนิทปีสี่เริ่มคบกันครับ”“ถึงขั้นไหนแล้วธรา ที่บอกว่าคบกัน”“เออ ธราไปอยู่กับพี่เค้าแล้วครับ พ

ธราที่กลับมานอนบ้านตามปกติด้วยร่างกายที่ระบมไปทั้งตัวจากการกระแทกของคนพี่ และดูตนเองก้จะมีความสุขมากด้วยเช่นกัน“พรุ่งนี้เข้าบริษัทกับพี่หน่อยนะธรา”“หือ มีอะไรหรือเปล่าครับพี่กร”“พี่มีประชุมอยากให้เราเข้าไปเรียนรู้งานไว้เฉย ๆ ไปนั่งฟังข้างพี่นะ”“อือ ได้ครับ วันนี้ขอนอนพักให้เต็มอิ่มก่อนนะครับพี่กร”“ไปทำอะไรมาเหมือนกับเหนื่อยมาก ๆ เลย ไม่สบายอีกหรือเปล่าธรา”“ฮึ ฮึ สบายดีครับพี่กรไม่ต้องเป็นห่วง”“เออ แล้วช่วงเย็นไปเลี้ยงรับลูกค้าต่างชาติกับพี่หน่อยนะเพราะเค้าจะมาเป็นลูกค้าเพิ่มอีกรายของเรา ลงทุนบินมาดูของที่เมืองไทยเองเลย เพราะเค้ากลัวว่าถ้าสั่งของแล้วเราจะมีของพอให้เค้าหรือเปล่านะ รายใหญ่ ๆ” “หือ เหรอครับ ถึงกับบินมาดูเองเลย”“น่าจะอยากเช็คเรื่องของเค้าสนใจมากเลยนะ”“ก็ได้ครับพี่กร เดี๋ยวธราไปเป็นเพื่อน”“โอเค ขึ้นไปนอนพักได้แล้ว หิวอะไรไหมเดี๋ยวพี่ให้แม่ครัวทำให้แล้วเอาขึ้นไปให้ที่ห้อง”“ไม่ครับ กินมาจากข้างนอกแล้ว ขอบคุณครับพี่กร”“บริษัทของครอบครัว คุณเจริญหิรัญ”“นั่งฟังอยู่ข้าง ๆ พี่นี่แหละ เอาน้ำอะไรเพิ่มไหม พี่ให้เค้าเอาน้ำผลไม้มาให้เราแล้วจะได้สดชื่น”“ขอบคุณครับพี่กร รู