Novels by keyninks

Ilang oras pa ang nakalipas bago tuluyang nakatulog si Dave. Nang makatulog sya ay bumangon ako kaagad, halos mapasigaw ako sa gulat nang may humawak sa kamay ko. Buti nalang natakpan ko agad ang bunganga ko kaya naman hindi naituloy 'yon. "Ano ba?" Naiinis kong bulong kay Davion. "Where are you going?" Mahina nitong tanong pero hindi ako sumagot. Binawi ko ang kamay ko at sinamaan sya ng tingin. "Aalis, sa tingin mo gugustuhin kitang makasama sa iisang kwarto?" Matigas kong sambit. Narinig ko ang mahina nyang pag tawa. "Wow? Si Treivor okay lang and me? Bawal?" Tila nang aasar na tanong nito sa'kin. "May I remind you, Davion. Treivor is my H-husband, so walang mali doon" Laban ko sakanya. "Really? How about Dave? Bakit nya sinabing hindi nya ama si Treivor?" Muli akong kinabahan dahil sa sinabi nya. "Ano bang pakialam mo?" Masungit kong sagot. Tutal labas naman kami sa trabaho, ganto muna ako. "Meron, May pakialam ako dahil sa totoo lang. I can feel na he's my

Habang nag d-drive si Davion ay napansin kong iba ang daanan na kanyang pinupuntahan. Kaya naman nag salita ako. "Davion, hindi dito ang daanan papunta sa bahay ni Train" Sambit ko, wala naman kami sa trabaho kaya Davion nalang ang itinawag ko sakanya. "Sino bang nag sabi na sa bahay nya yung pupuntahan natin?" Sambit nito nang hindi tumitingin sa'kin. Nag taka naman ako "Huh?" Tanging nasagot ko. "Ihahatid ko kayo sa bahay ng mga magulang mo" Aniya kaya naman nagulat ako. "Baliw ka ba? Bakit doon?" Tanong ko, alam nya namang hindi sila ayos tapos pupunta sya don. Hindi sya sumagot sa'kin, nang wala akong makuhang sagot ay nanahimik nalang ako. Nang makarating kami sa bahay nila Mama, kinakabahan pa ako dahil baka mag away away sila. Bumaba si Davion sa sasakyan at akmang b-baba na rin ako, binuksan nya ang pintuan at pinalabas ako. Ganun din ang ginawa nya kay Dave. Kinuha nya ang anak ko at binuhat ito. Nag lakad kaming sabay papasok sa bahay nila Mama. Unang

Hindi pa tapos ang party, matapos ang mga nangyari kanina ay pumasok din kami agad nila Train. Nakaupo lang ako sa gilid habang pinapanood ang mga tao. Si Train naman ay umalis dahil may kakausapin daw. Si Dave naman , nakaupo sa aking tabi. Habang nakaupo ako, randam ko pa kanina na may nakatingin sa'kin. Luminga linga ako para hanapin kung sino 'yon, dumako ang tingin ko sa isang lalakeng ayaw na ayaw kong makita. Gulat na nakatingin sa'kin si Davion nang mag tagpo ang mga mata namin. Hindi sya umiwas ng tingin, nang mailang ako ay umiwas na ako. Ano bang problema nya. Nakakainis. "Hi, Erin" Gulat akong napatingin sa harapan ko nang may tumawag sa'kin, nakita ko si John. Kaibigan ni Davion. "Hello" Medjo naiilang kong pag bati. Naupo sya sa harapan ko. Nakangiti sya at tumingin sa palagid. "Look, kanina ka pa tinitignan ni Davion ah. Kaya pa ba o tunaw na?" Nang aasar nyang sambit. "Alam mo Erin, simula noong mawala ka. Hindi na sya yung kilala naming Davion, everything chang

Kanina pa nag ri-ring yung telepono ko pero hindi ko sinasagot dahil si Davion lang naman yung tumatawag. Akala nya siguro sasama pa ako sakanya sa party. Matapos ang nangyare kanina sa Mall parang gusto ko na tuloy mag resign kaya lang may kontrata kase akong napirmahan. "Mommy, ang tagal naman ni Daddy Treivor" Reklamo ng anak ko. Nandito kase kami ngayon sa kompanya ni Treivor at hinihintay sya. "Malapit na, Anak" Sambit ko kay Dave. Tumabi sya sa'kin at sinandal ang kanyang ulo. Hinaplos ko naman ito. Makalipas ang ilang minuto natanaw ko na si Train na nag lalakad palapit sa'min. Mukhang pagod ito dahil nakabusangot sya at tila masama ang timpla. Nang mapansin nya kami ay agad umaliwalas ang kanyang mukha. "Dave, Erin" Tawag nito sa'min. Umangat ang tingin ni Dave sakanya. Hindi ito nag salita at basta nalang nagpa karga kay Train. Binuhat naman sya kaagad ni Train. "Let's go?" Anyaya nito. Tumango ako at sabay kaming nag lakad papunta sa parking lot. "Erin, gust

Pagka uwi namin sa bahay agad kong ikwinento kay Train ang mga nangyare sa'kin habang kasama ko si Davion. Medjo nagalit lang sya dahil sa mga sinasabi sa'kin ni Davion pero pinilit ko naman syang intintidihin nalang. Kinabukasan maaga akong nagising dahil ihahatid ko pa si Dave sa bahay nila Mama, busy kase si Train ngayon kaya walang mag babantay sakanya. "Mommy, Bawal po ba talagang sumama?" Malungkot na saad ng anak ko. Lumuhod naman ako para pantayan sya. "Bawal ang bata doon anak eh" Paliwanag ko kay Dave. Bukod sa bawal ang bata roon, isa pang dahilan si Davion. Ayoko nang mag kita sila ulit. Selfish na kung Selfish basta wala ng karapatan si Davion sa anak ko. "Okay po, Mommy. Pero can we go po sa mall ulit? With Daddy Treivor po" Request nito sa'kin. Ngumiti naman ako at tumango. Muling bumalik sa kanyang mukha ang pag kasaya. Nag paalam na ako sakanya at kila Mama bago pumunta sa kompanya para mag trabaho. Nang makarating ako roon ay nandon na si Davion. "Good mor

Nakaupo lang ako sa gilid habang nakayuko. Ilang oras na kaming nandito sa loob ng elevator at hindi makalabas. Sinubukan kong tawagan si Train pero walang signal. Tahimik lang kaming dalawa. Wala ni isa sa min ang gustong mag simula ng usapan. Randam ko rin ang pag tingin-tingin nito sa'kin minsan kaya hindi ko maiwasang mailang. Ngayon ay nakasandal sya, hindi ko alam kung natutulog ba ito dahil masyadong madilim dito sa loob ng elevator. Tumingin ako sa orasan. 7:39 pm na pala. Iniisip ko kung ano na ang nangyayare sa bahay. "How are you?" Rinig kong tanong nya. Napapitlag pa ako sa biglaan nyang pag salita. "A-ayos lang" Nauutal kong sagot. "I'm asking about what happen before, Kumusta kana after 3 years?" Hindi ko akalain na bubuksan nya ang topic na 'to. "Bakit kailangan mo pang alamin, Sir?" Bulong ko. "Stop calling me Sir. Wala na tayo sa trabaho " Iritado nyang sambit. " Now answer me, w-what happen to your son? I mean sa sinasabi mong anak natin " Marahas akong lu

Nagising ako kinaumagahan wala na si Ryder sa tabi ko. Bumangon ako at nag tungo sa banyo para mag ayos. Pag katapos kong mag ayos ay bumaba na ako para hanapin si Ryder dahil pupunta pa kami kila Mama. Nang makababa ako ay natanaw ko si Ryder sa kusina na ng luluto. Nang mapansin nya ako, agad nyang binitawan ang hawak nya at dali daling lumapit sa'kin. Mabilis ako nitong hinalikan sa labi. "Good morning, pretty" Bati nito sa'kin at hinaplos ang buhok ko. "Good morning, Ryder" Bati ko pabalik. Tila hindi naman nya nagustuhan 'yon. "Again, Call me baby" Reklamo nya. Hinapit ako nito sa aking bewang. "G-good morning...Baby" Bati ko sakanya, agad naman itong ngumiti tsaka humalik ulit sa'kin. Nag lakad sya pabalik sa pwesto nya kanina upang ipag patuloy ang kanyang ginagawa. Nag lakad naman ako para umupo, manonood nalang ako sakanya. Habang nanonood ako sakanya ay hindi ko maiwasang alalahanin lahat ng mga nakaraan namin. "Matutunaw ako nyan, Baby" Agad akong umiwas

Wala ni isa sa amin ni Henzo ang nag salita nang mag tanong si Ryder. Kaya naman nakalipas ang ilang minuto ay nag salita na si Henzo, kinakabahan pa ako dahil baka sabihin ngang hindi ako si Charmie. "She's okay now, Dude. Call or text me if may kailangan ka. Ingatan at alagaan mo sya okay?" Paalala ni Henzo. Nakahinga naman ako ng malalim dahil hindi nito binanggit ang mga pinag usapan namin kanina. Nag paalam na nga si Henzo sa'kin pati narin kay Ryder. Hinatid muna ni Ryder si Henzo sa labas, ako naman ay naiwan sa kwarto.. Makalipas ang ilang minuto ay hindi ko napansing nakatulog ako. Nagising na lamang ako dahil may nararamdaman akong mabigat sa tiyan at katawan ko. Pag mulat ko ng mga mata ko ay nakita ko si Ryder na nakayapos sa akin. Mahigpit ang yakap nya sa'kin. Hindi ko maiwasang hindi titigan ang kanyang mukha. Ganito kami noon, nung kami pa. Until now pero dahil sa pag papanggap na. Ano kayang gagawin o sasabihin nya sa'kin kapag nalaman nya ang totoo? Ma

Nang makarating kami sa bahay ni Ryder ay agad akong bumaba. After 1 year, ngayon lang ulit ako nakabalik dito sa bahay ni Ryder. Napangiti ako ng mapait nang maalala ko ang mga pinag samahan namin ni Ryder sa bahay na 'to. Malaki din ang pinag bago ng bahay nya. Sabagay Isang taon na ang lumipas, Isang taon tapos naging sila ng kakambal ko agad agad, halos pitong buwan lang sila tapos nag pakasal na agad. Paano naman ako na mahigit limang taon na? "Let's go, Baby" Rinig kong tawag nya. Naiilang din ako dahil sa pag tawag nya sa'kin, kadalasan kase ay love o charm ang tawag nya sa'kin noon. Nag lakad kaming dalawa papasok sa loob. Nanikip ang dibdib ko nang makapasok kami, ang tagal kong hindi nakapunta rito. Nilibot ko ang tingin ko sa loob. May mga nag bago at hindi nag bago sa loob nito. Kinuha ni Ryder ang mga gamit ko at inaya akong pumunta sa 3rd floor. Nang makapunta kami sa taas ay pumasok sya sa isang kwarto. What the hell? Nanadya ba sya, yung kwartong pinasukan namin

"Seryoso po ba kayo?" I asked. Tumingin ako kay Mama pero umiwas lang sya ng tingin ganun din si Papa. Kung nandito lang si kuya Chase baka nag away away na sila. "Yes, Faith. I'm sorry kung kailangan namin 'tong gawin. Hindi kase namin alam ang gagawin namin sakaling malaman ni Ryder ang totoo" Tito Rakiel said. "Bakit po ba? Dapat sya nga po yung unang makaalam na nawawala ang asawa nya" Laban ko. Bakit parang takot sila kay Ryder. "No! Hindi nya pwedeng malaman. Once na nalaman nya iiba ang takbo ng isip nya. Faith, he's ruthless, he's cruel, wala syang sinasanto. Kahit kami na magulang nya ay hindi nya papalampasin" Nagulat ako sa sinabi ni Tita Rina. "Po? Hindi naman po 'yata and ano po bang magagawa nya eh iniwan sya ng asawa nya" Napatikom ako ng bibig nang suwayin ako ni Mama. "He will kill us, Papatayin nya kami" Mas lalo pa akong nagulat dahil sa sinabi nila. "Pati ikaw, ang mga magulang mo" "No, he can't do that" Umiling lang sila sa'kin. "Kaya nya, Fait

"You may now kiss the bride" Agad akong umiwas ng tingin nang halikan nang kambal ko ang lalaking pinaka mamahal ko. Sobrang sakit palang na ikinasal sya sa iba, ang malala pa roon sa mismong kambal ko pa. Naiinggit ako, lahat nalang kase nasa kanya na paano naman ako? Nang matapos ang kasal nila ay agad akong umalis dahil hindi ko talaga kayang tumagal doon kase sobrang durog na durog na ako. Ang saya saya nila habang ako ay pagod na. Kailan ba nila ako papahalagahan? Kambal naman kami ah? Mag kamukha, Mag kaboses, matalino, maganda pero bakit sya lang ang mahalaga sakanila? "Ayos ka lang?" Pinunasan ko ang aking luha nang marinig ko ang boses ng kaibigan ko. "Ayos lang" Pilit akong ngumiti sakanya pero ang hirap palang mag panggap. Hinayaan ko nalang ang mga luha kong bumuhos. Pagod na pagod na akong mag panggap. Agad nya akong niyakap kaya mas lalong lumakas ang iyak ko. "It's okay, Faith. I'm here okay?" Tumango ako habang umiiyak. Ilang minuto kaming magka yakap ha