Novels by aacv02

Ziendrick POV"Sir Ziendrick, are you okay? You look tense!" sabi sa akin ni Cloe, ang General Manager ng Production and Promotion ng kompanya."Papaano ba naman hindi ako matetense eh papasuotin mo ba naman ako nang ganito!" sabi ko sabay taas ng boxer short na e-mo-model ko."Sir, pre photo shot pa lang po ito. Titingnan at pag-aaralan pa po natin kung saan ang mas nakakabagay na isuot n'yo sa fashion show!" pagpapaliwanag nito.May gaganapin kasing isang fashion show ang isang malaking network para sa clothing line. At naghahanap sila nang mga magaganda at may kalidad na mga clothing supply para sa kanilang mga talent at isa sa napili ang aming kompanya para rito."Ah! Basta kahit ano pa 'yan ayaw kong magsuot nang ganyan. Mas gusto ko pa ang mga ganito," sabi ko sabay kuha sa hanger nang isang color blue na long gown."Sir, please sumunod na lang po kayo. Baka mawalan ako ng trabaho kapag hindi nag-success ang pagsali natin sa fashion sh

Ziendrick POV "Wow! pogi ng anak ko ah. Saan ang punta 'bat bihis na bihis ka? May date kayo ni Khiendra?" manghang tanong ni Mommy sa akin nang dumaan ako sa kan'yang harapan. Aalis ako papuntang office. I'm trying to wear a fit round nick black t-shirt saka tenernohan ko nang strecth pants na kulay black din at white a black rubber shoes with black sunglasses. Porma na katulad nang isang tunay na lalaki na may liligawan o nagpapapogi. "Sinubukan ko lang na isuot ito Mommy kasi sayang kung mabubulok lang itong ibinigay mo para sa akin," sabi ko. "Sabi ko na nga eh. Bagay na bagay sa'yo ang mga 'yan. Noon ko pa sinabi sa'yo na isuot mo 'yan. Ang pogi mong tingnan anak sa suot mo. Ano kaya kung ikaw na lang ang gawin nating model sa mga produkto natin sa kompanya lalo na sa men's wear!" seryosong sabi ni Mommy. "What? No way! Mom, ayoko!" tanggi ko. Naiisip ko kasi na kapag ako ang nagmodel ng mga product namin lalo na sa

Delmond POV Maaga akong umalis ng bahay upang pumunta nang mall. Mag-go -grocery ako nang mga kailangan namin ni Khiendra sa bahay at mabilhan ko na rin ng gamot nito. Malaki ang pasasalamat ko kay Ziendrick, dahil sa kan'ya nadugtungan ang buhay ng kapatid ko. Nailigtas ito sa kamatayan. Kalahati ng pera na ibinayad nito sa akin ay inilagay ko muna sa bangko at ang sobra sa natirang kalahati ng pera sa pinambayad ko sa hospital at gastos sa pagpapagamot kay Khiendra ay ito ngayon ang ginagamit ko sa mga kailangan namin sa araw-araw. Umalis na ako sa club na pinagtatrabahohan ko dahil iyon ang kagustuhan ni Ziendrick. Kumuha na rin ako ng isang hindi kalakihang pwesto sa isang building na gagawin kong restaurant upang sa gano'n ay may mapagkukunan na rin kami nang gastusin namin sa araw-araw. Ang 500 thousand na nasa bangko ay ilalaan ko para sa pag-aaral ni Khiendra bilang isang doctor. Papalabas na ako nang grocery store nang may mabangga ak

Delmond POV Lumaking matalino at masayahing bata si Khiendra. Laging positibo sa buhay. Nagbago lang siya nang malaman n'yang may brain tumor siya. Ang mga ngiting iyon ang nais kong maibalik sa kan'yang sarili. "Kuya, gusto ko pang matulog muli inaantok pa ako," aniya. "Sige! Bunso, matulog ka na babantayan kita," sabi ko habang pigil ang mga luhang pumatak. Nang makatulog na ito ay wala akong sinayang na oras at naghanap nang trabahong maaaring mapasukan ko. Sa aking paghahanap ay napunta ako sa isang club na naghahanap nang isang female entertainer. Kahit na mag-cross dresser ako gagawin ko para sa aking kapatid. Gamit ang perang naiwan sa aking bulsa ay bumili ako ng isang lumang wig at damit pambabae sa ukay-ukay at ginamit ko ang mga lumang make-up ni Khiendra ay binalikan ko ang club at sinubukan kong mag-apply. Kinakabahan akong naghihintay nang susunod na tatawaging pangalan para sa orientat

Delmond POV "Kuya!" Malakas na sigaw na aking narinig mula sa silid ni Khiendra. Dali-dali akong bumangon mula sa aking higaan saka lumabas ng silid ko at patakbong tinungo ang silid ng aking kapatid. "Khiendra, anong nangyayari sa'yo? Bakit ka sumisigaw?" Kinakabahan kong tanong nang makita itong nakahawak sa kan'yang ulo at namimilipit sa sakit. "Kuya, ang sakit-sakit ng ulo ko. Parang binibiyak. Ahh...! Ang sakit talaga, Kuya!" Naiiyak na ito sa sobrang sakit. Nilapitan ko ito at parang batang kinanlong sa mga bisig ko. "Dadalhin na kita sa hospital!" sabi ko. "No! Kuya, wala tayong pera," sagot nito. "Sige na pumayag ka na, Khiendra. Magpadala ka na sa hospital," sabi ko na naiiyak na rin dahil sa nakikita kong nahihirapan ito. "Kuya, I'm sorry! Kung napapaiyak kita. Sorry, kung umiiyak ka dahil sa akin. Alam kong nahihirapan at napapagod ka nang alagaan ako. Patawad kung hindi ko na matutupad ang prom

Alexes POV Lumipas ang oras na puno nang kasayahan ang buong paligid ng masion. Masayang-masaya ako dahil hindi ko akalain na darating pa ang mga oras at pagkakataon na ito sa amin ni Kenny. Nakaramdam ako ng pagod kaya nagpasya akong pumasok sa loob ng mansion at puntahan ang mga anak ko. Hinanap ko ng aking paningin si Kenny. Nagpaalam kasi ito na may pupuntahan lang at kakausapin na kan'yang kamag-anak. Nakita ko itong masayang nakikipag-usap kina Zion, Xander at sa isa pang lalaki na nakatalikod sa akin. Sa tingin ko ay magkasing-edad lang sila ni Kenny. Tumingin sa akin si Kenny. Suminyas ako na papasok muna sa loob ng mansion. "Excuse me mga Bro, sasamahan ko muna ang Babyhoney ko baka inaantok na 'to!" malakas nitong sabi sa kasamahan at lumapit sa akin. "Oh bakit mo naman sila iniwan. Okay lang naman sa akin kung sasamahan mo sila. Magpapahinga lang ako sandali kaya papasok ako sa loob," sabi ko na nakak

Alexes POV Abala ang lahat sa paghahanda para sa binyag ng dalawa kong anak na kambal. They are almost One month old na at naging masaya ang buong mansion dahil sa kanilang pagdating sa buhay namin. At ngayon ay ang araw ng kanilang paghahandog/binyag. Kakarating lang namin mula sa simbahan at napagpas'yahan ko na ipaakyat muna ang kambal sa kanilang nursary room. "Yaya Marie, at Yaya Lyn, iakyat n'yo muna sina Kenjie at Kurt sa taas para makapagpahinga sila ng maayos," sabi ko sa mga tagapag-alaga ng kambal. Tulog na tulog kasi ang mga ito dahil siguro sa pagod kaya nakatulog ang dalawa mula pa kanina sa simbahan. Tiningnan ko muna ang dalawang kambal at hindi ko mapigilan ang aking sarili na halikan ang mga ito sa noo. Bigla namang umiyak si Kenjie nagising ko yata sa paghalik ko ngunit si Kurt naman ay mahimbing pa rin sa pagtulog na para bang nananaginip pa ito dahil sa parang masaya itong napapangiti sa kan'yang pagtulog.

Alexes POV "Mommy Isabel, salamat at nahanap at nagkatagpo na tayo. Alam mo ba na nang malaman ko na ampon ako nila Mommy Ellen at Daddy Albert ay naisip ko na ayaw mo sa akin. Na ayaw sa akin ng totoo kong mga magulang dahil akala ko si Yaya Mercy ang Ina ko. Nagalit ako dahil nais akong patayin ng totoong magulang ko sa pagkaka-akala ko na siya ang totoo kong Ina," nalulungkot kong sabi. "Alisa anak, hindi ka gustong patayin ng Yaya Mercy mo. Siguro may dahilan siya kung bakit niya ginawa iyon. Pero alam ko na hindi niya iyon gagawin sa iyo. Kitang-kita ko kung gaano ka niya alagaan at mahalin bilang isang totoong kapatid o anak man. Napakabait niyang tao siguro may dahilan siya pero maniwala ka mahal na mahal ka ng Yaya Mercy mo," pagpapaliwanag ni Mommy Isabel. I nooded my head at nagpatuloy sa pagsasalita. "Opo! Siguro po! Mommy, tama po kayo. Pero ngayong alam ko na ang lahat, nagpapasalamat ako at ikaw ang naging Ina ko. Naging kayo ang totoong

Doc. Isabel POV Hindi ko akalain na sa silid kami ni Sandy hahantong. Ang Alexes na anak na hinahanap nila Mr. Albert ay si Sandy pala. Hindi ko alam ang gagawin ko nang mga oras na iyon. Si Sandy at Alisa ay iisa. Matagal ko na palang natagpuan ang anak kong matagal ko nang hinahanap. Kasa-kasama ko na pala siya. Kaya pala ang gaan-gaan ng loob ko sa kan'ya ay siya pala ang hinahanap kong anak na nawawala sa akin noon. Salamat at ligtas siya. Salamat at napunta siya sa mga mabubuting tao. Umiiyak ako habang nakatingin kay Alisa na niyayakap nito ang kinikilalang mga magulang. Nakita ko kung gaano nila kamahal ang anak ko. At mas lalo akong nagdamdam nang marinig ko ang sinabi nito na hindi niya kailangan pang hanapin o makita ang kanyang totoong mga magulang dahil sapat na sa kan'ya ang mga magulang na kanyang kinamulatan. Masakit iyon sa aking pandinig, ngunit tama siya. Sapat na ang kan'yang mga kinikilal

Alexes POV Walang tigil sa pag-agos ang mga luha ko habang nagpapaliwanag si Kenny hanggang sa matapos nitong sabihin ang lahat-lahat sa akin. Hindi ko inakala na gano'n pala ang nangyari. Kung sana hindi ako nagpadala sa aking emosyon at hindi ako umalis ng mansion. Hindi na sana ako nahiwalay sa mga magulang ko. "I'm so sorry Kenny, nagkamali ako ng inisip at inakala. Hindi na sana umabot sa ganito ang lahat kung noong una palang ay nakinig na ako sa'yo. Noong gusto mong magpaliwanag sa akin sa loob ng kotse bago mo ako dalhin sa mansion n'yo sa Isla. Wala na sanang nasaktan at nadamay na mga tao," sabi ko habang nakayakap ako dito. "Honey, makinig ka. Wala kang kasalanan. Maraming magagandang dahilan kung bakit itinulot ito ng Dios na mangyari ang lahat ng ito at isa sa magandang dahilan na iyon ay ang tungkol sa iyong totoong mga magulang," sabi ni Kenny sa akin. "Huh! Totoo kong magulang?" nagtatakang tanong ko. "Yes! Gusto mong m

Alexes POV "Ano? Ano 'yong sinabi mo? Totoo ba 'yang sinasabi mo? Tama ba yong naririnig ko?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Yes! Honey, tama ang narinig mo," sabi nito at kumalas ito sa pagkakayakap sa akin. May dinukot ito sa bulsa ng pantalon n'ya. Isang maliit na box ang nakikita ko na hawak niya at hinila ako nito sa harapan ng crib ng kambal. Nagulat ako nang lumuhod ito sa aking harapan at binuksan ang box na kulay pula at nagsalita. "Architect Alexes Sandria Viera, Will you marry me," naiiyak na sabi nito. Tumambad sa akin ang isang pamilyar na singsing. Napahagulgol ako nang makita ko ito dahil hindi ako makapaniwala na nasa kan'ya ito. Ang singsing na iningatan ko sa loob nang mahigit 11 years na itinapon ko na, ay heto na ngayon ibinibigay muli sa akin ng lalaki na s'ya ring nagbigay sa akin noon. "Kenny, sambit ko sa pangalan nito kasi wala akong masabing salita sa kasiyahan na nadarama ko.