Novels by Poetress

Sabado na ngayon at nandito na kami sa bahay. After a week, nakapagpahinga rin ako. Buti na lang at every weekend ay pwede kaming umuwi."Nagkita rin tayong muli, Criseng!" Masayang wika ni Susana. "Ako'y dumalaw kaagad sa inyo nang malaman kong umuwi na kayo.""Napakarami ng gawain sa Hacienda Montefalco. Halos magkandaugaga ako sa kaliwa't kanang mga gawain." Kwento ko sa kanya."Balita ko ay personal na tagapagsilbi ka raw ng kambal na binata ng mga Montefalco. Gwapo ba sila, Criseng?" Tanong niya."Hindi ko maitatanggi pero oo, may itsura sila." Sagot ko at tumili naman siya sa kilig."Kung ako siguro'y hindi na uuwi upang mapagsilbihan lang sila."

Nakatayo ako ngayon sa harap ng simbahan ng San Alejandro. Makulay ang paligid at malamig din ang simoy ng hangin. Dé javu? Parang naranasan ko na ang eksenang 'to."Hindi ba sinabi kong hihintayin kita?" Tila nanlamig ang katawan ko nang marinig ko ang boses ng matanda. O to the M to the G. Sinusundo na ba niya ako? "Ito na ang tamang panahon upang baguhin mo ang kapalaran ni Criselda.""Bakit niyo kilala si Criselda?" Tanong ko. Napansin ko ang diary na hawak niya. Bakit nasa kanya 'yon?!"Ang talaarawang ito ang naglalaman ng mga alaala sa nakaraan ni Criselda. Dito nakasulat ang kapalaran niyang iginuhit ng tadhana. Oras na upang baguhin mo ang nakasulat sa talaarawang ito.""Ano pong balak niyong gawin sa akin? Bakit nasa

Magtatanghalian na akong natapos sa pag-aayos ng mga damit ni Señor Sebastian. Super dami ng damit niya, halos hindi na magkasya. Ang dami niyang coat, lalo na ng army attire niya. Nasuot na ba niya lahat ng 'yon?Nag-ingat na ako sa pagbaba ng hagdan, mahirap na baka may patibong na naman at talagang mahahalikan ko na ang lupa. Ayoko naman umuwi sa modern world ng injured no.Pagbaba ko sa sala ng hacienda ay naaamoy ko na kaagad ang tinolang manok na niluluto ni Aling Elena. Nakakagutom naman!"Ina, anong mga putahe po ang ihahanda niyo ngayong tanghalian?" Tanong ko nang makadating ako sa kusina."Tinolang manok, ginisang gulay, at menudo. Nais makatikim ng ibang putahe ang magkapatid. Isa pa, baka dumating na si Don Enrique at Doña Martina." Tingin ko ay late nang darating ang mag-asawang 'yon. Bihis na bihis kanina eh."Ina, nakakaintindi po ba kayo ng wikang E

Isang linggo na ang nakalipas ngunit nandito pa rin ako sa taong 1584. Hindi ko na alam kung paano ako makakabalik sa modernong panahon. Wala akong matanungan. Sigurado, wala namang makakaintindi sa akin dito. Magmumukha lang akong baliw at iisipin lang nilang kalokohan lahat ng sinasabi ko dahil hindi naman talaga kapani-paniwala na nag-time travel ako!"Handa na ang iyong mga gamit, anak. Halika na't umalis na tayo upang makilala ka na ng mga Pamilya Montefalco." Sabi ni Ina. Sumunod naman ako sa kanya sa loob upang kunin ang mga gamit namin. Every weekend lang pala kami makakauwi dito. Sina Kuya Karding at Mang---I mean Ama ay kanina pa nasa hacienda Montefalco upang magtrabaho sa kanilang sakahan.Naglakad lang kami ni Ina dahil hindi namin afford sumakay ng kalesa. Sana nakapagdala man lang ako ng pera. I'm sure isa kami sa mga mayayaman na pamilya ngayon. Halos 20 minutes kaming naglakad bago makarating sa Hacienda. Literal akong napan

"Manigong bagong taon sa'yo anak!""Hmmm." Naalimpungatan ako sa boses ng babaeng nagsalita, "Huwag ka ngang mantrip, Mommy. Ang aga-aga.""Ano 'yon, anak?" Tanong niyang muli, "Gising na. Bagong taon na."Inayos ko ang pagkakahiga ko habang nakapikit pa rin. Sobrang sakit ng likod ko. Bakit pakiramdam ko tumigas ang malambot kong kama kagabi? Kinapa ko ang cellphone ko ngunit wala iyon kaya napilitan akong buksan ang mga mata ko. Tumambad naman sa akin ang isang magandang babae. Naglalaro ang edad nito sa 40 hanggang 50 years old. May bisita ba si Lola?"S-Sino ka? Bakit nandito ka sa hacienda? Isa ka ba sa mga kasama ni Lola dito?" Tanong ko."Anak? Masama ba ang iyong panaginip? Anong ibig mong sabihin?"Pinagmasdan ko ang buong

"Ang bawat tao ay may apat na buhay. Ang unang buhay nila ay umiikot lamang sa pagkilala nila sa mundo; ang ikalawa, matututunan nilang oras ang mahalaga sa mundo; ikatlo, malalaman na nila ang tunay na kahulugan ng buhay; at sa ikaapat o huli, matatamasa na nila ang totoong kahulugan ng katapusan, at ito ay ang kamatayan."Isinara ko ang librong binabasa ng kaibigan kong si Joanna. Narito kami ngayon sa library upang mag-aral sana ngunit parating tulog lang naman ang inaatupag ko dito."Celestine Ysabelle Cortez. Bakit mo naman isinara ang binabasa ko?" Inis na sambit nito."Napakahilig mo talagang magbasa ng mga librong walang saysay. Sinabi ko naman sayong walang katotohanan ang mga iyan.""At paano ka naman nakasisigurong iisa nga lang ang buhay ng tao?" Tanong niya.