Yurialの小説

พี่คะ… นี่วีเอง”หญิงสาวคว้ามืออีกฝ่ายมากุมไว้ ด้วยสีหน้าแววตาแสนเศร้าสลด ก่อนจะเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆเพื่อเรียกสติผู้เป็นพี่กรอบใบหน้าของชายหนุ่มจึงค่อยๆหันมาแล้วกระพริบตาอยู่สองสามครั้ง เพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ชัดเจน เมื่อรู้ว่าเมื่อกี้ตนเองเพียงแค่ฝันไปความวูบโหวงที่มีในใจก็ยิ่งจะทวีคูณเขายังคงกวาดสายตาไปรอบห้องด้วยความหวังว่า พรีมายาอาจจะกลับมาหาตนเองแล้วก็ได้ แต่เมื่อลองนั่งคิดและเรียงลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดใหม่ดูอีกครั้ง มันจึงทำให้แอลนึกได้แล้วว่าทั้งหมดที่เขาคิดมันก็เป็นเพียงแค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้น"นี่เราแค่ฝันไปเองเหรอ ถ้าไม่ตื่นขึ้นมาเลยคงจะดี"ในความฝันนั้นเขารู้สึกว่าได้สัมผัสกับพรีมายาจริง ๆวินาทีถัดมา ร่างสูงจึงรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อพาร่างกายซูบโทรมของตนให้ลุกจากเตียงสายตาของแอลเริ่มกลับมาพร่ามัวอีกครั

สองขาเรียวหยุดอยู่ ณ ที่ที่หนึ่ง หน้าตึกสูงตระหง่านที่ตั้งเด่นอยู่เบื้องหน้า ใช่แล้ว… ในที่สุดเธอก็ยอมที่จะเสี่ยงเข้ามาเล่นในเขาวงกตแห่งความรักนี้ แม้ไม่รู้ว่าจะมีอะไรรออยู่ตรงจุดหมายนั้นหรือไม่ก็ตามเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมายืนอยู่ที่นี่ก็คือ เธออยากจะทุ่มเทกับมันดูสักตั้ง แค่อยากจะเต็มที่กับมันให้ถึงที่สุด ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เต็มที่กับมันอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่หวาดกลัวกับความเสียใจอีกต่อไป แต่เพราะว่าเธอกลัวจะเสียใจต่างหาก ในท้ายที่สุดพรีมายาจึงตัดสินใจลองกลับมาหาอีกดวงใจที่ยังคงหวาดหวั่นและเจ็บปวดกับเรื่องที่เพิ่งประสบมามันเริ่มกลับมามีความหวัง บางทีแอลอาจจะจริงจังกับเธอจริงๆก็ได้ บางที… เธออาจจะแค่เพียงตีโพยตีพายไปเอง แอลอาจจะอยากลงหลักปักฐานกับเธอต่อให้สถานะระหว่างทั้งสองจะต่างกันราวฟ้ากับดินพรีมายาในตอนนี้เปรียบดั่งคนตาบอดที่กำลังหลงทาง โดยมีเสียงกระพือปีกของหิ่งห้อยเ

มาเฟียร้าย..พ่ายรักขายาวก้าวเข้ามาในพื้นที่บ้านที่คุ้นเคย ที่ซึ่งเคยเป็นสถานที่แห่งความทรงจำระหว่างแอลและพรีมายา กรอบใบหน้ากวาดสายตาไปทั่วด้วยหัวใจที่วูบโหวง บ้านแห่งนี้ไม่เคยจะเงียบเชียบและปิดสนิทราวกับไม่มีคนอยู่ขนาดนี้เขาถือวิสาสะเดินไปทั่วบริเวณบ้านของพรีมายา แล้วก็ต้องยิ่งรู้สึกใจหายเพราะตรวจดูจนทั่ว ชายหนุ่มก็ไม่เห็นแม้แต่วี่แววของหญิงสาวใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดถึงความโศกเศร้าที่มีอยู่ข้างใน แววตาไม่สามารถปกปิดความเสียใจเอาไว้ได้อีกต่อไป มันจุกอยู่ที่คอจนพูดอะไรไม่ถูก ร่างสูงนั่งบนโชฟาที่มันเคยมีความทรงจำระหว่างพวกเขา“ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้…”สายแล้วสายเล่าที่ถูกต่อไป กลับไม่มีใครรับสายหรือวี่แววของเธอเลยแอลไม่อยากจะตีโพยตีพาย แม้จะรู้อยู่ลึกๆ

มาเฟียรัก พักร้ายฝันสลาย“อืม งั้นฉันจะไปจัดการเอง”เสียงทุ้มตอบกลับปลายสายด้วยโทนเสียงที่ดูจริงจังกว่าทุกที เสียงกระซิบกระซาบบ่งบอกได้ว่าเรื่องที่ตัวเองกำลังคุยอยู่นั้นช่างเป็นเรื่องสำคัญและไม่ต้องการอยากให้ใครมาได้ยินจริงๆ สีหน้าขึงขังคิ้วทะนงขมวดมุ่น เขายังคงยืนเคร่งคร่ำอยู่ผู้เดียวโดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าด้านหลังของตนเองกำลังมีคนแอบฟังตัวเองกำลังคุยโทรศัพท์อยู่“ดี… เตรียมรถมาได้เลย แล้วอย่าให้มันหนีไปไหนได้”เมื่อธุระสำคัญถูกจัดการไปได้แล้วหนึ่งเปลาะ มือถือสมาร์ทโฟนจึงถูกวางสายลงแล้วเก็บเข้าไปในกระเป๋ากางเกงดังเดิม แอลพลิกตัวกลับมา เตรียมจะกลับเข้าไปเอาสูทด้านใน แต่แล้วเขาก็ต้องผงะเมื่อกรอบสายตาหันมาพบกับร่างของหญิงสาวผู้เป็นที่รักของตนกำลังยืนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว“มีเรื่องด่วนหรือคะ?”

มาเฟียคลั่งรักแสงแดดโลมเลียตามผิวกายขาวละเอียดของหญิงสาวที่กำลังนอนหลับอุตุอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของชายหนุ่ม ลมหายใจพ่นออกมาแผ่วเบาสม่ำเสมอภายใต้สายตาของร่างสูงที่กำลังกอดกระชับตัวของเธอเอาไว้จุ๊บ…เสียงจุมพิตดังขึ้นเมื่อในยามที่แอลกดริมฝีปากลงที่หน้าผากมนของพรีมายาด้วยความเอ็นดูสายแล้วสายเล่าของขิมโทรจิกผู้เป็นเจ้านาย กระนั้นชายหนุ่มกลับเลือกที่จะบอกกับเลขาสาวไปว่าวันนี้ตนจะขอเลื่อนนัดออกไปทั้งหมด เหตุก็เพราะ การที่ได้มีเวลากับคนตนรักนั้นช่างเป็นโมเมนต์ที่แสนล้ำค่าของแอลหัวใจของเขายังคงเต้นระส่ำเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขายกยิ้มออกมาก่อนจะซบแนบใบหน้าลงที่กลุ่มผมสลวยของหญิงสาว“อือ…”เสียงครางดังขึ้นเบาๆ ในลำคอ บ่งบอกว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นเริ่มรู้สึกตัวแล้ว แอลจึงหยุดนิ่ง

เสียงเฉอะแฉะดังก้องอยู่ภายในรถสีดำคันหรู โดยที่พรีมายาก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองขึ้นมาคร่อมอยู่บนตักของแอลตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะเผลอปล่อยให้ตัวเองได้ทำตามสัญชาตญาณไปครั้นจะมาหยุดกลางคันเอาเสียตอนนี้ จิตใจลึกๆของเธอก็คงจะรู้สึกขัดใอยู่ไม่น้อย แรงความเสน่หาของพรีมายานั้นเริ่มท่วมท้น จนในที่สุดเธอก็ต้องยอมจำนนต่อมันฝ่ามืออุ่นของแอลลูบไล้ไปตามสะโพกขาวอวบกลมกลึงแล้วออกแรงรั้งกายให้หญิงสาวตรงหน้าบดเบียดเข้ามารับกับจังหวะของเขา แม้จะเป็นเพียงแค่การจูบเล้าโลมแต่มันก็ทำให้พรีมายาอดไม่ได้ที่จะเผลอครางเสียงกระเส่าออกมา เพราะว่าในตอนนี้ทุกอณูของร่างกายเธอนั้นอ่อนไหวและไวต่อการสัมผัสของแอลเป็นอย่างมากริมฝีปากยังคงถูกแอลครอบครองและแลกเปลี่ยนความหวานให้แก่กันและกันอย่างเร่าร้อน เรียวลิ้นของแอลกระหวัดเกี่ยวไล่ชิมรสชาติความหวานอย่างไม่หยุดพักจนพรีมายาแทบจะหายใจไม่ทัน กรอบใบหน้าหล่อเหลายังคงบดจูบลงมาราวกับว่าจะสามารถกลืนกินตัวเธอได้จริงๆ ปากสีเชอรี่อวบอิ่มขอ

ติ๊ง ติ้ง ติ้ง เสียงข้อความจากแอฟห้องลับ ดังขึ้น สร้างความหงุดหงิดให้กับเธอเป็นอย่างมาก หญิงสาวต้องละมือออกจาก กลีบกุหลาบงามที่ชุ่มฉ่ำหยาดเยิ้มอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก"ใครมันส่งอะไรมาเวลานี้เนี่ย" สายตาคู่สวยเปิดเข้าไปดู ข้อความจากห้องลับ.."วันนี้สะดวกมั้ยครับ กำลังเหงาช่วยหน่อยนะครับ" ข้อความปริศนาจากชายหนุ่มในห้องลับเจ้าของรอยสักปริศนาที่คุยกันวันนั้นส่งเข้ามา..."บ้าบอ 5 ทุ่มจะเที่ยงคืนอยู่แล้วใครจะคุย ฉันจะนอน" หญิงสาวบ่นพึงพำกับตัวเองวางโทรศัพท์ลงบนที่นอนนุ่ม อย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก ...แต่ในใจก็นึกทึกทักว่า หาก เป็นสมหวังล่ะ พรางหยิบข้อความขึ้นมาดูอีกครั้ง ข้อความเด้งรูป ชายหนุ่มถอดเสื้อโชร์ร่องกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนสวย กางเกงเอวยางยืดเลื่อนลงต่ำเกือบเห็นความเป็นชาย มีอา หลับตาพริ้ม 1 ครั้ง"อุ๊บส์....ให้ตายสิโรบิ้น" หญิงสาวเบิกตากว้างมือป้องปากกลืนน้ำลาย มือบางเลื่อนประทับอก ด้วยความใจเต้น เมื่อเห็นภาพนั้นแล้วใจแทบละลายเป็นธรรดาของสาวๆทั่วไปที่มักชอบมองชายที่หุ่นดีมีซิกแพคเหมือนราวกับนายแบบยิมสุขภาพดี หรือบางคนชอบมองผู้หญิงใส่ชุดเซ็กซี่แล้วแต่คนตามรสนิยม"นี่คนหร

เมื่อวันทำงาน ที่เหมือนปรกติ วันนี้ได้ข่าวว่า ท่านประธานหวังจะ เข้าออฟฟิศ มีอา เมื่อมาถึง ยกมือไหว้บุคคลที่วัยวุฒิมากกว่าเพื่อเป็นการทำความเคารพ การทำงานของ มีอา เริ่มคล่องขึ้น หลัง จากที่ มีอา ทำงานมาได้ร่วม2 สัปดาห์หญิงสาวเดินขึ้นไปส่งแขกเข้าห้องพัก ช่วงที่เดินเข้าลิฟท์ สายตาดันไปสะดุดกับใบหน้าคุ้นตาของใครคนหนึ่งเข้า หญิงสาวผู้อยู่ในการมองเห็นผิวขาวอมชมพู ตัวสูงไม่มากหากเทียบกับเธอ แต่ถือว่าสมส่วนกับร่างที่บอบบาง ของเขาอยู่ชั่ววินาทีชายหนุ่มผู้นั้นก็หยุดชะงัก หยุดหันมาสบตา กับ มีอา เขาเบิกตากว้าง ก่อนจะหันไปพูดอะไรบางอย่างกับผู้หญิงตรงหน้า ด้วยความที่ลิฟท์ เปิด มาที่ชั้น 4 มีอาจึงต้องลองถามเพื่อมารยาท"ท่านประธานจะลงมั้ยคะ ลิฟท์กำลังลงค่ะ" เสียงนุ่มนวลของมีอาเอ่ยถาม"ป่ะ ไป " ชายหนุ่มลังเลสุดท้ายก็เลือกที่จะไป ชายหนุ่มเดินเข้าลิฟท์มาหยุดยืนข้างหลังมีอา พลางตวัดสายมองอย่างไม่สบอารมณ์"เดี่ยวเบสส์ กลับเองได้ พี่หวัง ไปทำงานก่อนก็ได้ค่ะ " หญิงสาวร่างบางนั้นเอ่ยเสียงใส"อึม ขับ รถดีๆนะ คะ" ชายหนุ่มมักจะพูดค่ะ กับหญิงสาวเสมอ"อย่าซนไปเที่ยวกับผู้หญิงคนอื่นอีกนะ เบสส์ขี้หึงพี่ก็รู้"ชาย

เริ่มสนุก..เมื่อหญิงสาวแจ้งบอกให้คนในกล้องรอสักครู่ พลันวิ่งไปเปิดตู้เสื้อผ้า รื้อควานหาชุดคอสเพลย์ สีแดงรัดรูปตัวจิ๋วโชร์แผ่นหลัง เว้าด้านหน้าปิดแค่ช่วงหน้าอกคว้านคอลึกโชร์ร่องอกสวย ..มีอา เป็นคนที่มั่นใจในแผ่นหลังของตัวเองมากเพราะเธอทั้งออกกำลังกาย และเข้าสปาขัดผิวอยู่ประจำ จึงทำให้แผ่นหลังนั้นเนียนสวย เธอจึงเลือกสั่งชุดที่เธอสามารถโชร์หลังได้ เผื่อมีโอกาสในภาคหน้าใส่ถ่ายรูปตามประสาหญิงสาวทั่วไปที่มักมีรูปเซ็กซี่เก็บไว้ดูเล่นๆ"เอ๊ะ....อยู่ใหนนะ..ชุดนั้น ที่เราซื้อมา" หญิงสาวบ่นพึมพำ ขณะเดียวกันก็รื้อไล่หาตามที่ไม้แขวนทีละตัว"นี่ไง...เจอแล้ว" ..หญิงสาวจัดการเปลี่ยนชุดเสร็จสรรพแต่ยังอยู่ในอาการกล้าๆกลัวๆเก้อเขินซึ่งนี่เป็นครั้งแรก ที่เธอจะได้ลองทำอะไรแบบนี้กับคนแปลกหน้า ซึ่งถ้าหากโลกใบนี้กลมจริงๆคนในกล้องเป็นท่านประธานล่ะ จะดีต่อตัวเธอหรือไม่ ..มีอา คว้าแมสผ้า ลายคิตตี้ เพื่อมาปิดบังใบหน้าไว้เผื่อเหตุอันไม่ควร เผลอไผลเข้า"ฉันมาแล้วค่ะ.."มีอา ส่งข้อความทักบอกคนในกล้อง ที่เหมือนจะนั่งอยู่กับที่ยังไม่กระดิกไปไหน"ขอโทษที่ให้รอนะคะ""ไม่เป็นไรครับ คุณ M สวยมากๆ ขอ อนุญาติใช้ไมล์ได้ม

วันต่อมา...จวบจนเวลา 11 โมง กว่าๆ ไกล้จะได้เวลามื้อเที่ยง ปรากฏภาพหญิงสาวหน้าตาคมเข้ม สูงยาวเข่าดี ผมสีทอง ชุดรัดโชร์สัดส่วน ผิวสีแทน อมน้ำผึ้ง ประหนึ่งว่าเป็นนางแบบหลุดมาจากแคทวอร์คยังไงยังงั้น เดินตรงเข้ามาที่ Coffee shop ของโรงแรม ขนาด มีอา เป็นผู้หญิงด้วยกันเห็นแล้วยังแทบใจละลาย"หวัดดีจ่ะ บอก หวังให้ทีนะจ๊ะ ว่าวิกกี้ มาถึงแล้วค่ะ"เสียงหวานเดินมาฝากบอกเธอให้ไปบอกท่านประธาน"ได้ค่ะ" ในใจตอนนี้แค่คิดใจก็แทบแตกสะลาย นี่คงจะเป็นแฟนสาวของท่านประธานสินะ..เธอยิ่งหมดหวังไปกันใหญ่เธอจะเอาอะไรไปสู้เขา.."เดี๋ยวพี่บอกให้จ่ะ"รุ่นพี่ใจดีที่ช่วยสอนงานอาสาแจ้งแทนให้ผ่านมาประมาณ 15 นาที ทันที ที่ท่านประธานปรากฎตัวเดินผ่านฟร้อน ที่มีอา ยืนทำงานอยู่ ทุกคนพร้อมใจกันยกมือไหว้ ชายหนุ่มผงกหัวรับ พลันเดินเข้ามาพูดแซะมีอาไกล้ๆว่า.."อึม ...พนักงานใหม่วันนี้เก็บผมเรียบร้อยดีนี่ ละรองเท้าเปลี่ยนหรือยัง""เรียบร้อยค่ะท่านประธาน"..."ดีมาก.." ขณะเดียวกันเขายกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาปรากฎรอยสัก สัญลักษณ์แปลกๆ ที่เธอแอบเห็นเข้าพอดีที่ข้อมือ แต่ก้อไม่ได้สนใจอะไรคิดว่าเป็นเพียงรอยสักทั่วไปที่ใครๆก็สักกันชายหนุ่มมุ่ง

ห้องลับ..ประธานหื่นตอนที่ 2 จะได้เจอแล้ว..แต่..ครั้นเมื่อมาเรียนที่มหาวิทยาลัย มีอา พยายามตามหาชายหนุ่มที่แทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยนอกจาก ชื่อหวังดี ที่เขาบอกไว้ และใบหน้าอันน่าจดจำเป็นที่สุด แต่ยิ่งตามหาเท่าไหร่..ยิ่งไร้วี่แวว ไม่มีใครสักคนที่จะรู้จักหรือเคยเห็นหน้าลักษณะแบบนี้ ถึงแม้เจอหน้าคนมี่คิดว่าที่ไกล้เคียงแต่พอไปเจอตัวจริงก็ไม่ใช่ ที่สำคัญ เค้าเรียนอยู่ที่คณะไหน หรือเรียนที่นี่จริงรึป่าวก้อไม่อาจทราบได้.......///...2 ปี ต่อมา มีอา เธอยังตามหาเขามาตลอด หลังจากที่ มีอา เรียนจบ เธอก็พยายามไปฝึกงาน และ ทำงาน ตาม บริษัทหลายที่จึงทำให้เธอมีประสบการณ์การทำงานมาบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆกลับกลายเป็นว่าเธอก็ไม่ชอบงานแบบนี้สักเท่าไหร่นัก เธอชอบที่จะช่วยเหลือผู้คน ชอบงานบริการมากกว่า จึงเลือกที่จะลองไปทำงานต้อนรับ..เมื่อเลื่อนหางานทางอินเตอร์เน็ตปรากฎเห็นโรงแรมแห่งนึงประกาศรับรับพนักงาน เธอจึงอยากลองประสบการณ์ใหม่มีอา เตรียมเอกสารเพื่อทำการสมัครเข้าทำงานในโรงแรมแห่งหนึ่งนี้..หลังจากที่สัมภาษณ์งานจบ เธอก้อยังไม่แน่ใจว่าจะผ่านหรือไม่"เดี๋ยวทางเราจะติดต่อกลับไปนะคะ""ขอบคุณค่ะ"ครั้

ห้องลับ..ประธานหื่นหวังดีค่ำคืนที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้าคัทชูของเธอกระทบกับพื้นต่อกแตกๆ กับชายกระโปรงจีบรอบพริ้วไหวเหนือเข่าเมื่อ 2 ปีที่แล้ว มีอา หญิงสาวใบหน้าสวยหวาน ตา กลมโต ผิวขาวเนียน ผมดำยาวสลวย นัดเจอเพื่อน มีเพียงหน้ากากปิดบังใบหน้า เพื่อป้องกันโรคระบาดอย่างโควิด แต่ทว่าเธอดันนั่งรถไปลงผิดซอย ด้วยเหตุนี้เธอจึงพลัดหลงเข้าไปยังกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังรวมตัวกันดื่มตั้งแก๊งวงเหล้า เขาทั้งหลายหมายจะ จับเธอมารุมโทรมมีอามองหาทางที่จะหนี..."ขอโทษค่ะ ฉันมาผิดซอย" เสียงเจื่อนๆ...เธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในอันตรายหวังอี้ หนุ่มลูกครึ่งไทยจีน ที่มาชุดมหาวิทยาลัย วันนั้นเขาไปงานเลี้ยงรุ่นรำลึกความหลังกันกับเพื่อนๆ จึงใส่ชุดมหาลัยกัน ขากลับจึง รวมตัวดื่มเหล้ากับเพื่อนๆอีกหลายกลุ่ม หวังอี้เห็นอย่างนั้นดูท่าว่าคงไม่ดีแน่ ๆ ถ้าปล่อยไปแบบนั้นเขาจึงคว้าตัวหญิงสาวออกมา"เร็วเข้า..ทางนี้" เสียงทุ้มดังตะโกนออกมา"ห๊า..!!!!!!!!!!!"หญิงสาวอยู่ในอาการตกใจสุดขีด วินาทีนั้นเธอทำอะไรไม่ถูกหน้าตาแต่ละคนถึงจะดูไม่เถื่อนเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่หวังดีแน่ๆ สาวน้อยร่างบางหน้าตาดีอย่างเธอ ต้องตกมาอยู่ท่ามกลางคนเ