Raw Ra Quinn의 작품

PARANG MATATANGGAL na ang ulo ni Erika sa lakas ng pagyugyog sa kanya ng kung sinong walang-hiya at walang-pusong gumigising sa kanya!Ang sakit ng ulo niya, sobra! Kahit gusto niyang imulat ang mga mata, hindi niya magawa. Parang may pumipiga sa bungo niya, at ang mga mata niya, parang sinemento—ang bigat, ang hirap idilat!Umungol na lang siya, nagpoprotesta sa brutal na paggising sa kanya. Ano bang problema ng taong ‘to? Hindi ba nito alam na kailangan niya ng pahinga?Pakiramdam niya, kaunting-kaunti na lang at tuluyan nang malalaglag ang ulo niya!Sa inis, napilitan siyang bahagyang idilat ang isang mata, pilit na tinitingnan kung sino ang walanghiyang nangangahas guluhin ang mahimbing niyang tulog. Pero ang labo pa rin ng paningin niya!Kinusot niya ang mga mata niya hanggang sa luminaw ang paligid."Kiara?"Argh! Lintik na babaeng ‘to! Hindi na naman yata uminom ng gamot! Ang aga-aga, nanggigising na naman! Padarag niyang tinabig ang kamay nito. May sinasabi si Kiara, pero hind

Lumayo si Erika ng bahagya, pinagmasdan ang namumungay na mga mata ni Juancho. Sensual niyang pinadaan ang mga daliri sa labi nito, hinaplos na parang sinusuri kung totoo ba ang nangyayari."Come with me, babe," bulong niya sa tainga nito, bago siya hinila papasok sa bahay.Dumaan sila sa likuran upang walang makakita. Malakas ang kabog ng kanyang dibdib sa excitement. Para siyang teenager na unang beses gagawa ng kalokohan.Pagkaakyat sa hagdan, binuksan niya ang pinto ng kanyang silid at agad itong isinara.Wala pang isang segundo, muling naglapat ang kanilang mga labi. Halatang hindi bihasa si Juancho sa ganito—ang paghalik nito ay may pag-aalangan, may bahid ng kaba. Napangiti siya. Lumayo siya nang bahagya."Stay," awat niya nang akmang aabutin siya ni Juancho.Dahan-dahan niyang inabot ang zipper ng kanyang dress sa likuran at unti-unting ibinaba iyon habang hindi inaalis ang titig sa mga mata ng binata. Nakita niyang napalunok ito nang sunod-sunod.Hinayaan niyang dumulas paba

Isang linggo na ang lumipas mula nang bumalik si Erika sa San Ignacio, at isang linggo na rin siyang kinukulit ng kanyang ama tungkol sa pag-takeover ng negosyo. Palagi silang nauuwi sa pagtatalo. Bakit ba hindi na lang tanggapin ng daddy niya na hindi siya bagay sa opisina? At para saan pa ang kinikita ng pamilya nila kung hindi niya gagastusin? Nakakabaliw na talaga! Lahat ng ito, kasalanan ng gagong si Marius.Kung hindi lang talaga siya kailangang magtago, hinding-hindi siya magtitiis dito.Inubos niya ang natitirang alak sa kanyang baso. Ngayon ay pista sa San Ignacio, kasabay ng kaarawan ng kanyang lolo, si Don Damian Arcega, ang patriarco ng mga Arcega. Maraming bisita sa Villa, at halos lahat ng kanyang mga pinsan ay naroon, maliban kay Sabrina. Umalis ito noong fourth-year high school pa sila, at hanggang ngayon, wala pang nakakaalam kung nasaan na ito.Guilty pa rin si Erika sa pagkawala ng pinsan niya. Hindi sila magkasundo noon bago ito umalis, at kahit hindi niya aminin n

Halos limang oras nang nasa daan si Erika. Ramdam na niya ang pamamanhid ng kanyang mga binti at ang kirot sa kanyang puwetan. Gosh, ang hirap palang magmaneho nang ganito katagal!Nagmamadaling umalis siya kanina sa condo matapos ang insidenteng muntikan na siyang ikamatay. Imbes na bumalik para kunin ang gamit, dumaan na lang siya sa mall para mag-withdraw ng pera at mamili ng mga bagong damit. Mabuti na lang at palaging may nakaipit na credit card sa likod ng kanyang cellphone case.Nagpilit si Patty na samahan siyang magpa-blotter laban kay Marius, pero tinanggihan niya ito. Hindi na siya nag-abala pang makipagmatigasan sa isang baliw na lalaking walang ibang nais kundi sirain ang kanyang buhay. Ang mas mahalaga sa kanya ngayon ay makalayo.At ito nga, nasa daan na siya papuntang San Ignacio—ang lugar na matagal na niyang tinalikuran.Nang makita niya ang isang paradahan ng tricycle, inihinto niya ang kanyang Porsche at ibinaba ang bintana. Isang matandang vendor ang nagtitinda sa

Pero makapal ang balat nito kaya kinukulit siya nang kinukulit.Huminga muna siya nang malalim. Kulang sa pang-unawa si Marius kaya hindi uubra na sabayan niya ang galit nito. Kailangan niyang utuin si Marius para tigilan siya kahit ngayon lang. Isa pa, ayaw niya rin na may masabi siyang masakit na salita na mas dadagdag sa sama ng loob nito. Hindi niya naman kasi ito masisisi kung patay na patay ito sa kanya. Wala e, diyosa siya. "Marius... can we talk, baby? Like a two sensible adults? Hmm?" Mas pinalambing niya ang boses niya. Hinawakan niya pa ang kamay nitong mahigpit na nakakapit sa braso niya at marahang hinaplos iyon. Saglit na tinitigan siya nito pero mayamaya rin ay lumuwag na ang pagkakahawak sa kanya. Kinuha niya ang kamay nito at ginagap."I know what you feel, baby... and it's... normal..." umpisa niya. Parang maamong tupa naman itong nakikinig sa kanya. Mabilis naman siyang naghahagilap ng idudugtong sa sasabihin niya. Inagat na ingat siyang ma-trigger na naman si Mari

KANINA pa mainit ang ulo ni Erika dahil sa natanggap na tawag mula sa Daddy niya. Pinauuwi siya nito ng San Ignacio dahil birthday ng Lolo Damian niya.Napabuntong-hininga na lang siya. Mahal niya ang lolo niya pero wala siyang balak umuwi ng San Ignacio. Paniguradong kukulitin lang siya ng Daddy niya na mag-take over na sa kompanya nila, na ayaw na ayaw niya naman.Hindi niya kayang manatali sa isang lugar ng mahabang panahon at iyon ang mangyayari once na pumayag siya sa gusto ng Daddy niya.Ano siya bale?Bakit naman siya magpapakahirap magtrabaho kung may mga empleyado naman na kayang gawin iyon?At isa pa, malay niya naman sa pagma-manage? Sarili niya ngang buhay hindi niya ma-manage ng ayos, yun pa kayang dambuhalang kompanya? Ni hindi nga siya nakapagtapos ng kolehiyo.Tinamad na siyang ipagpatuloy ang pag-aaral ng 3rd year na siya sa kolehiyo sa pang apat na kurso niya. Feeling niya kasi niloloko niya lang ang sarili. Wala naman kasi siyang natututunan sa lahat ng mga itinutur

NAPANGITI si Angela nang makita ang resulta. Inilapag niya ang hawak niya sa ibabaw ng sink, kung saan alam niyang agad na makikita ni Mael. Lumabas siya ng banyo at nakasalubong niya pa si Mael sa may pintuan hawak ang tungkod nito."Morning..." anito, saka siya hinapit sa baywang at hinalikan sa mga labi. Agad siyang tumugon sa halik nito at ikinawit ang kamay sa leeg ni Mael."Morning," aniya nang maghiwalay ang mga labi nila. "Ligo na. Malapit ng dumating ang mga bisita," aniya saka bumitaw dito at itinulak na ito papasok sa banyo."They can wait, Hon!" tutol nito."No. Take a shower now, Hon," natatawang aniya.Umungol lang ito saka pumasok na sa loob ng banyo.Naupo naman siya sa kama at napapangiti. Nakarinig siya nang bumagsak sa sahig pagkatapos ay malakas na bumukas ang pinto ng banyo. Nanlalaki ang mga mata ni Mael na nakatingin sa kanya habang hawak sa kaliwang kamay nito ang pregnancy test.Pero maging siya ay nanlaki din ang mga mata. Dahil sa gulat. Nakakalakad na si Ma

KINABUKASAN, bumiyahe sila pabalik ng San Ignacio. Dumiretso sila sa bahay nila para kamustahan ang itay niya. Umiyak ang itay niya pagkakita sa kanya kaya hindi niya na rin napigil ang mapaiyak.Pinaliwanag niya dito ang sitwasyon nilang mag-asawa at ang tungkol kay Julianna. Tanggap naman ng mga ito si Julianna at nangakong ililihim ang tunay na pagkatao ng bata. Giliw na giliw ang itay niya at lola kay Julianna kaya naman hinayaan niya na muna ang mga ito.Nilapitan niya si Juancho at Mael na nag-iinuman sa labas ng bahay nila. Agad na napangiti si Mael nang makita siyang papalapit sa mga ito."Mukhang masinsinan ang pinag-uusapan niyo, ah?" aniya nang makalapit sa mga ito. Naupo siya sa tabi ni Mael."Tungkol sa Almendra," sagot ni Juancho. Ito na kasi ang tumatayong COO sa kompanya ng Lolo nila. Isinalin na rin ni Mael sa pangalan niya ang share na nakuha nito nang pinakasalan siya nito.Tumango siya at binalingan si Mael. "'Wag ka ng masyadong uminom," aniya dito. Uuwi pa kasi s

PAGKATAPOS nilang mag-usap ni Mael, pinuntahan niya si Julianna sa kuwarto nito. Alam niyang nagtatampo ito kanina. Binuksan niya ang kuwarto nito na parang kuwarto ng isang prinsesa. Hindi na siya magtataka dahil alam niyang may pagka-spoiler si Mael.Nakita niyang nakaupo ito sa tapat ng isang malaking doll house. Mag-isa lang itong naglalaro. Saglit na sinulyapan siya nito pero agad ding ibinalik ang tingin sa nilalaro."Hi," bati niya dito pero hindi ito umimik. "Anong nilalaro mo?" tanong niya ulit. Naupo siya sa tabi nito. "Pwede ba akong sumali?"Tumingin sa kanya si Julianna na may nagbabadyang luha sa mga mata. Hinaplos niya ang pisngi nito. "Nagtatampo ka ba kay Mama?" malambing na aniya dito.Nanlaki naman ang mga mata nito."Sorry, ha...? Hindi ka kasi agad nakilala ni Mama kanina. Ganito ka lang kaliit nung huli kitang makita," ipinakita niya dito ang hintuturo at hinlalaki niya na kakaunti lang ang uwang.Bumilog ang mga mata nito. "Ganyan lang po ako kaliit?" namamangha

AYAW ni Mael na sumbatan ito pero hindi na niya mapigil ang sama ng loob niya. Masakit at parang sasabog na siya."Kung nasaktan ka nang mawala ang anak natin, mas nasaktan ako. Mas masakit sa 'kin dahil wala akong ibang masisi kung 'di ang sarili ko. Takot na takot ako, dahil hindi lang ako nawalan ng anak. Nawala din 'yung isang bagay na pinanghahawakan ko sa 'yo." Pasabunot na sinuklay niya ang kamay sa buhok."Pinagdasal ko 'yun e, hiniling ko na magkaroon tayo ng anak. Hindi lang dahil gusto kong magkaanak tayo pero dahil alam kong kapag nagkaanak tayo mananatili ka sa tabi ko." Tumawa siya nang mapait. "Alam ko kasi kung gaano mo pinahahalagahan ang pamilya. At magiging pamilya tayo kung magkakaanak tayo. Umasam ako na kapag nakita mong isa tayong pamilya baka sakali pahalagahan mo rin ako... na mahalin mo rin ako sa kabila ng mga kasalanang ginawa ko sa 'yo." Huminga siya nang malalim para tanggalin ang bara sa lalamunan niya. "Kaya kung nasaktan ka dahil napabayaan ko kayong m

KAHIT GAANO pa kaganda at karangya ang kuwartong kinaroroonan ni Angela ngayon ay hindi niya ma-appreciate iyon. Masyado itong maganda para sa isang kulungan. Napabuntong-hininga siya.Pagkatapos siyang iwanan ni Mael sa dining table kahapon, hindi niya na ulit ito nakita.Wala siyang nagawa at hanggang ngayon wala siyang magawa. Kinuha nito ang cellphone niya at laptop. Sa labas ng kuwarto niya ay may mga bantay. Hindi siya nakakalabas ng kwarto at pinahahatiran lang dito ng pagkain. Para siyang preso with privileges.Gusto na niyang magwala sa sobrang frustration na nararamdaman niya. Umuwi siya ng bansa para sa tatay niya pero heto siya ngayon at nakakulong sa apat na sulok ng kuwarto na ito. Kung alam niya lang na ganito ang gagawin ni Mael, dapat sana'y pinaalam niya kay Juancho na ngayong araw ang uwi niya para ito na ang sumundo sa kanila. Wala tuloy kaalam-alam ang pamilya niya sa sitwasyon niya ngayon. Napabuntong-hininga na lang siya.Napalingon siya mula pagkakatanaw sa bin

Huminto sila sa isang Mediterranean-inspired mansion sa isang exclusive village.Bumukas ang pinto sa tabi niya. Isang naka-black tux ang nagbukas ng pinto. Bahagya itong nakayukod habang ang isang kamay ay nasa tiyan nito."Welcome home, Madame," Bati nito sa kanya. Naguguluhang tumingin siya kay Mael."Sa San Ignacio ako uuwi!" singhal niya dito.Tamad na tiningnan siya nito at ni hindi man lang nabahala sa pagsinghal niya dito. "This is your home now, Angela," malamig na anito.Natawa siya nang mapakla. Nagbibiro ba ito? Bakit kung makaasta ito ay parang ito lang ang may karapatang magdesisyon sa buhay niya? Apat na taon na silang hiwalay. Hindi ba man lang nito naisip iyon?Nanatiling blangko ang mukha nitong nakatitig sa kanya.Umiling-iling siya. "You can't force me against my will, Mael. Hindi mo hawak ang buhay ko para ikaw ang magdesisyon para sa 'kin!"Tumalim ang tingin nitong ipinukol sa kanya. "'Wag mong sagadin ang pasensya ko, Angela. Baka hindi makarating ng Australia

Sabrina's POV"Nay, dali!" malakas na tili ni Leticia. Napabuntong hininga na lang siya sa anak. Hindi niya alam kung bakit ba madaling-madali ito na pumunta sila sa Garden. Dalawang araw na siyang matamlay dahil busy si Gab sa restaurant at hindi nakakadalaw sa kanila. Hindi pa rin kasi sila nito sinusundo may mga inaasikaso pa raw kasi ito."Asan ba ang mga Kuya mo?" tanong niya sa anak dahil hindi pa niya nakikita ang kambal simula pa kanina. "Dahan-dahan, anak," saway niya kay Leticia dahil pababa na sila ng hagdan.Nang malapit na sila sa pintuan palabas ng garden nakarinig siya nang pag-strum ng gitara. Medyo dim ang liwanag dahil alas siyete na rin naman ng gabi. Patay ang ilaw sa pathway na papunta sa garden. Nagtaka siya dahil hindi naman pinapatay ang ilaw pathway.Nang makarating sila sa pinto ay biglang lumiwanag ang paligid. Tumugtog ang drums at piano kasabay ng pag-strum ng gitara. Kasunod niyon ay isang pamilyar na tinig. Malamig at napakagandang tinig.Maluha-luha siy

Gabino's POVNagising siya sa marahang haplos sa noo niya. Nagmulat siya ng mga mata at nakita niya si Sabrina na nakatunghay sa kanya."Sab..."Hindi niya namalayang nakatulog pala siya. Ilang araw na rin kasi siyang hindi nakakatulog dahil sa kakaisip sa sitwasyon nila ni Sabrina."Puwede na ba tayong mag-usap?" malambing ang boses ni Sabrina. Nakangiti din ang mga mata nito.Tumango siya at bumangon. Bumuntong hininga naman si Sabrina at nagsimulang magsalita."Sorry... Dahil iniwan kita no'n ng hindi man lang pinapaalam sa'yo na magkaka-anak na tayo. Magulo ang buhay ko no'n. Umalis si Mommy at Kuya, nagdala ng babae si Daddy sa bahay. Pakiramdam ko hindi na ako parte ng kahit kaninong pamilya. I don't see any future for me that time. I feel lost. Then I found out that the girl my father brings home is my real mother."Napatingin siya kay Sab. Malungkot ang mga mata nito. Ngayon niya lang nalaman na ang bagong asawa ng Daddy nito ang tunay nitong ina."Hindi ako nagdadahilan kaya

Gabino's POVAraw-araw nasa Villa siya para bisitahin ang mag-iina niya simula nang sampalin siya ni Sabrina. Nasaktan siya sa ginawa nito pero hindi naman siya nagalit. Alam niyang ayaw nitong kumakampi siya sa iba pero... hindi naman niya matiis si Maria. Maria is a good friend, ito ang nag-recommend sa kanya kay Don Damian. Bukod pa doon mabait naman at maasahan si Maria, madalas nga lang itong mapaaway dahil sa ugali nito. Iba kasi ang ipinapakita nitong ugali sa ibang tao kaysa sa tunay na ito. Hirap lang talaga itong makibagay sa mga tao lalo na at mababa ang self-esteem nito. At ang mga sinabi dito ni Sabrina ay mas lalo lang magpapababa nang tingin nito sa sarili kaya naman hindi na niya napigilang awatin si Sabrina.Ang kaso siya naman ang na-bad shot kay Sabrina. Ayaw siya nitong kausapin, kahit harapin. Kahit na nga nakikiusap siya sa labas ng pintuan nito ayaw siya nitong pagbuksan. Ngayon niya pinagsisisihan kung bakit pumayag pa siya sa Lolo nito na dumito na muna sa Vil

Sabrina's POVParang bumalik sila ten years ago. Naging maasikaso na uli si Gabino sa kanya. Bawat galaw at bawat kibot niya naka-alalay ito. Para siyang babasagin kung ituring nito.Masaya siya na bumabalik na uli sila sa dati. Bumalik na ang Gabino na minahal niya.Agad siyang napangiti nang pumasok ito sa hospital room na kinaroroonan niya. Ngayon na ang discharge niya. Ngumiti rin ito sa kanya saka iwinagayway ang mga papel na hawak nito."Uwi na tayo," anito saka nilapitan siya.Agad na niyakap niya ito. Gustong-gusto niya kapag niyayakap niya ito at nararamdaman ang init nito. Gumanti ito ng yakap sa kanya at hinalikan ang ulo niya."Tara na?" anito ng humiwalay sa kanya.Tiningala niya ito at hinaplos ang pisngi. "I love you, Gab," aniya saka inabot ang labi nito at pinatakan ng halik.Pumikit ito at idinikit ang noo sa noo niya, saglit silang na sa ganoong puwesto hanggang umayos ito ng tayo. Muli nitong hinalikan ang ulo niya saka tumalikod para kuhanin ang wheelchair na nasa

Sabrina's POVPumasok siya sa masters bedroom pero wala doon si Gabin. Nilapitan niya ang anak na mahimbing na natutulog sa kama. Niyakap niya ito at tahimik na napaiyak.Mali ba siya nang magdesisyon siyang umalis noon? Ang iniisip niya lang naman noon ay ang kapakanan ni Gab pero... Ano nga kaya kung nanatili siya? Anong naging buhay nila Gabin? Siguro'y mas masaya kahit mahirap.Halos manikip na ang dibdib niya sa kakaiyak ng biglang kumirot ang puson niya. Napahawak siya doon dahil namilipit na siya sa sakit, napahigpit tuloy ang yakap niya sa anak kaya ito nagising."Aahhh..." ungol niya dahil mas lalong tumindi ang sakit."Nay... Bakit po?" tanong ni Leticia na nakaupo na sa tabi niya at hinihimas ang buhok niya. "Nay?" kita niya ang takot sa mata ng anak sa nakikitang paghihirap niya.Naramdaman niya ang mainit na likidong gumagapang sa hita niya. Hinawakan niya iyon at halos mawalan siya ng kulay ng makitang dugo ang na sa hita niya."Sugat ka, Nay?" ani ni Leticia saka nag-um

Sabrina's POVHalos araw-araw kasabay ni Gab umuuwi si Maria sa bahay. Laging nag-uusap ang mga ito sa opisina ni Gabin sa ibaba pagkatapos ay sasabay maghapunan sa kanila si Maria bago ihatid ni Gabin.Hindi niya itinago ang inis sa pinsan niya. Harap-harapan kasi nitong nilalandi si Gab at parang okay lang iyon kay Gabin. Nakakapanggigil! Pati mga bituka niya nanggigil sa pinsan niya.Madalas pa siyang ngisihan ni Maria na mas lalong kinaiinis niya. Katulad na lang ngayon na sa kusina siya habang umiinom ng kape. Lihim niyang binabantayan ang dalawa. Ngayon lang kasi inabot ng gabi ang mga iyon na nag-uusap. Na sa taas na ang mga anak niya at tulog na. Hinihintay niya na lang matapos mag-usap ang dalawa dahil gusto niyang makipaglinawan kay Gabin. Hindi uubra na harap-harapan siya nitong binabalewala lalo na sa harap ng pinsan niyang mahadera."Gusto ko ng kape," anito sa kanya. Nag-uutos at hindi nakikiusap."Di magkape ka," inis na aniya kay Maria.Ipinaikot nito ang mga mata sa k