แก้แค้น

นิยายรักจีนโบราณ เรท NC25+ ไป๋หลินเอ๋อร์ : ลูกสาวชาวนา ปลอมตัวเข้ามาในสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจง ในฐานะ ยิ่งตี้ เพื่อตามหาชายคนรัก โจวหมิงเจ๋อ : เจ้าสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจง รูปงามดั่งเทพ แต่เย็นชา โหดร้าย บิดาของโจวจางหมิ่น ไป๋หลินเอ๋อร์ ลอบเข้ามายังสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจงในฐานะยิ่งตี้ สินสอดของเจ้าสาวมอบให้เจ้าบ่าว บุตรชายคนโตของตระกูลโจว เพื่อสืบหาคนรักที่ถูกจับตัวไว้ ทว่าโจวหมิงเจ๋อ เจ้าสำนักผู้เย็นชา ปีศาจร้ายในคราบมนุษย์ บุรุษชั่วข้าสังหารคนรักนางต่อหน้า ประทับตราบนหัวไหล่ กรีดเลือดร่วมสาบาน เป็นตายพรากจาก ผูกสัญญาสองเรา อยู่ร่วมใช้ชีวิตคู่กันนิจนิรันดร์ หากต้องการหนีจากอสูรร้าย มีเพียงความตายเท่านั้น ทว่า...ตระกูลโจวมีความลับซุกซ่อนไว้ นางจะทำเช่นไรเมื่อได้รับรู้บางสิ่ง ปีศาจตนนี้อาจไม่ใช่ปีศาจสำหรับนางอีกต่อไป?

โฉมสะคราญที่เคยมีชีวิตสุขสบายกลับต้องพลิกผันเมื่อถูกคนชั่วใส่ร้ายว่าเป็นกบฎ ครอบครัวถูกทำลาย แถมยังถูกหักหลังจากองค์ไท่จื่อ ผลักไสนางให้ไปแต่งงานกับองค์ชายต่างแดน นางจึงต้องย้อนเวลากลับมาทวงแค้น!!

ข้าผิดอะไร แค่ร้ายไปหน่อยเท่านั้นเอง ไม่สิไม่ใช่แค่ร้ายไปหน่อยแค่ไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบจำต้องทวงคืน

"มอบใจให้แต่กลับถูกหักหลัง นางเกือบตายด้วยน้ำมือของคนรัก ทว่ากลับรอดมาได้ครั้งนี้นางจะกลับมาแก้แค้นทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของนางอย่างไร้ความปราณี จะไม่มีแม้กระทั่งน้ำตาอีกต่อไป ...."

เฌอปราง ไม่รู้เลยว่าตนเป็นหนึ่งในหมากที่ถูกหลอกใช้ในเกมแก้แค้นของชายหนุ่มสองคนที่โกรธแค้นกันมานานปีเหยื่อสาวแสนหวานเช่นเธอจะทำอย่างไรให้รอดพ้นทัณฑ์สวาทอันเร่าร้อนนี้ไปได้ นิโคลัส ทั้งโกรธและแค้นที่ถูกแม่สาวน้อยตาโตหน้าใสลูบคมเขาจึงต้องกักตัวเธอไว้เพื่อแก้แค้นที่เธอเป็นต้นเหตุให้คู่หมั้นของเขาหายตัวไปกับศัตรู แต่สุดท้ายเขากลับหลงรักเหยื่อสาวแสนหวานจนหมดหัวใจ

เพราะมีเหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นที่เกาะแสนสวย ทำให้เธอกับเขาต้องมาผูกพันกันโดย ไม่ บังเอิญ แต่เรื่องยุ่งๆ ก็ทำให้เขาและเธอกลับผูกพันกันโดยไม่รู้ตัว และจากผัวเมียหลอกๆ ก็กลายเป็นผัวเมียกันจริงๆ ไปเสียได้

ก็แค่ของเล่นไว้แก้ขัด ก็แค่น้องสาวคนที่เคยแย่งชิงผู้หญิงของเขาไป และเขาจะเอาคืนด้วยการมอบตำแหน่งนางบำเรอให้เธอแล้วก็เฉดหัวทิ้งเหมือนผู้หญิงไร้ค่า... แต่ทว่าเธอกลับครอบครองหัวใจเขาทั้งดวง

ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธอย่างไรเขาก็ไม่มีทางเชื่อว่าเธอไม่ได้จงใจทำลายชีวิตแม่ของเขาโทษทัณฑ์สวาทหลังจากนี้ที่เธอจะได้รับจากเขามันจะทำให้เธอเหมือนตกนรกไปตลอดชีวิต

ผมจะแต่งกับคุณตามคำสั่งของคุณย่า จะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำกับคุณ แล้วก็อย่าคิดว่าผมพิศวาสตัวของคุณ เพราะผมทำทุกอย่างก็เพื่อให้คุณย่าสบายใจ ตัวอย่างบางตอน ในขณะที่พลอยฟ้ากำลังจะทิ้งตัวลงนอนเตียงนุ่มเธอก็ต้องผุดลุกนั่งกะทันหันพร้อมควานหาอุปกรณ์ป้องกันตัวที่เตรียมเอาไว้บนหัวนอนเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องนอนของเธอถูกเปิด “คิดว่าไอ้ท่อนไม้แค่นี้จะทำอะไรผมได้เหรอ” เสียงของภูมินทร์ดังขึ้นทำพลอยฟ้าโล่งอกที่เป็นเขา แต่ก็โล่งอกได้ไม่กี่นาทีเธอก็จำได้ว่าเขาก็อันตรายไม่แพ้โจรที่เธอกลัวเหมือนกัน ฟึ่บ กึก กึก ไม้ในมือของพลอยฟ้าถูกภูมินทร์กระชากขว้างทิ้งไปมุมห้อง ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นสาวเจ้าก็ถูกชายหนุ่มผลักให้นอนหงายลงไปกับเตียงจนตกใจร้องเสียงหลง “อ๊าย” ภูมินทร์คร่อมคนตัวเล็กได้ก็รีบคว้าข้อมือทั้งสองของหญิงสาวตรึงเอาไว้กับเตียงนุ่ม “จะทำอะไร ปล่อยพลอยนะ” “ผมรู้ว่าวันนี้พราวมาหาคุณ บอกอะไรกับเธอไปบ้าง” “พลอยไม่ติดจะบอกเรื่องอัปยศให้น้องพลอยฟังหรอกค่ะ คุณสบายใจได้” เธอเอ่ยตอบเสียงแข็ง ไม่คิดว่าภูมินทร์จะเข้ามาที่นี่ในเวลากลางดึก

"พอแล้วนิตาอย่าทำแบบนี้" สายตาของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่พอใจอันนาที่ห้ามนิตาไม่ให้ทำเพราะทั้ง 3 คนพยายามยุแยงให้นิตาจัดการเพลงพิณ "อย่ามาห้ามนะอันนา อีแรดคนนี้มันจะงาบวินไป" นิตาตะคอกใส่อันนาสายตาของเธอกวาดมองเพลงพิณ "ถ้าผู้ชายมันไม่เล่นด้วย ผู้หญิงก็ไม่มีวันที่จะเข้าหาได้ แล้วพวกเธอทำกันแบบนี้ ถ้าเพลงพิณเป็นอะไรขึ้นมาจะรับผิดชอบชีวิตของเขาไหวเหรอ เพื่อนทั้ง 3 คน เบะปากใส่อันนาในขณะที่เธอกำลังเตือนสตินิตา ทว่าไม่นานเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักนิตาไม่ฟังในสิ่งที่อันนาพูด "เฮือก!!~เฮือก!!" "มีคนมา" นิตาออกมาจากเพลงพิณและเธอดันตัวของอันนาเข้าไปอยู่แทนที่ในขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาและแน่ชัดเป็นรถตำรวจ เพลงพิณหญิงสาวที่ถูกกระทำหายใจเฮือกราวกับคนจะขาดอากาศหายใจร่างกายที่ดิ้นทุรนทุรายพลาดๆ "เพลงพิณใจเย็นๆ ไว้นะ" อันนาไม่ได้สนใจใครที่เข้ามาแต่เธอรีบคว้าเพลงพิณเอาไว้เหมือนว่าเพลงพิณนั้นจะหยุดหายใจจะหยุดหายใจ "เพลงพิณ!! น้องไม่น้องไม่นะ" ในขณะที่อันนากำลังเขย่าตัวของเพลงพิณชายหนุ่มคนหนึ่งดันตัวของอันนาเธอจนล้ม เขาแทรกกายเข้าไปใกล้ๆเพลงพิณรีบขว้าประคองไว้แทน "เอารถออก" เรือนร่างบางหายใจโรยรินดวงตาคู่น้อยและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำจับจ้องมองหน้าชายหนุ่มหายใจแผ่วเบา "อย่าเป็นอะไรนะ"