ดาร์ก

เมื่อเธอต้องมาเป็นเลขาให้กับพ่อเลี้ยง เธอคิดว่าจะสบายที่ไหนได้ ต้องทำงานทั้งบนโต๊ะ บนเตียง ในรถ งานหนักขนาดนี้หวังว่า สื้นปี พ่อเลี้ยงจะให้โบนัสเธอจุกๆนะ  แต่ว่าตอนนี้ เขาก็ทำให้เธอจุกสามเวลาหลังอาหารอยู่เเล้วนี่ อิอิ "ลุงตินนนขา หนูไม่ไหวเเล้วนะคะ หนูเหนื่อยค่ะ" "อีกนิดนะคะ คนดี ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ" คำเตือน ‼️‼️ ⛔️นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศ คำหยาบ ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม ⛔️อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

นิยายรักจีนโบราณ เรท NC25+ ไป๋หลินเอ๋อร์ : ลูกสาวชาวนา ปลอมตัวเข้ามาในสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจง ในฐานะ ยิ่งตี้ เพื่อตามหาชายคนรัก โจวหมิงเจ๋อ : เจ้าสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจง รูปงามดั่งเทพ แต่เย็นชา โหดร้าย บิดาของโจวจางหมิ่น ไป๋หลินเอ๋อร์ ลอบเข้ามายังสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจงในฐานะยิ่งตี้ สินสอดของเจ้าสาวมอบให้เจ้าบ่าว บุตรชายคนโตของตระกูลโจว เพื่อสืบหาคนรักที่ถูกจับตัวไว้ ทว่าโจวหมิงเจ๋อ เจ้าสำนักผู้เย็นชา ปีศาจร้ายในคราบมนุษย์ บุรุษชั่วข้าสังหารคนรักนางต่อหน้า ประทับตราบนหัวไหล่ กรีดเลือดร่วมสาบาน เป็นตายพรากจาก ผูกสัญญาสองเรา อยู่ร่วมใช้ชีวิตคู่กันนิจนิรันดร์ หากต้องการหนีจากอสูรร้าย มีเพียงความตายเท่านั้น ทว่า...ตระกูลโจวมีความลับซุกซ่อนไว้ นางจะทำเช่นไรเมื่อได้รับรู้บางสิ่ง ปีศาจตนนี้อาจไม่ใช่ปีศาจสำหรับนางอีกต่อไป?

‘โคหนุ่มใหญ่กินหญ้าอ่อน’ปากก็บอกว่าไม่อยากกิน แต่ได้ชิมไปที ติดใจ! ก็ #หญ้าอ่อนขยันยั่ว ใครจะอดใจไหว กินไม่เหลือน่ะสิ #ยั่วมายั่วกลับไม่โกง! หล่อนเอื้อมมือไปด้านหลัง นิ้วมือแตะที่ตะขอ ค่อยๆ ปลดออกจนเนื้อลูกไม้ล่นขึ้นเหนือเนินอวบ จนหล่อนต้องห่อกายเข้าหากันเพราะเหน็บหนาวทั้งจากไอเย็นแล่นกระทบและจากหัวใจไร้ยางอายนี้ แต่หล่อนต้องไปต่อ ไม่มีอะไรที่จะเสียอีกแล้ว ต่อจากนี้หล่อนจะมีแต่ได้ ได้มอบสิ่งที่มีค่าสูงสุดในชีวิตให้ผู้ชายที่หล่อน ‘รัก’ เขาข้างเดียว

เนื่องจากสูญเสียคนที่รักทำให้เขาเป็นคนปิดกั้นตัวเองจดจ่อแต่เรื่องงาน จนกระทั่งได้พบกับเธอ ที่ความงามโดดเด่นจนทำให้โลกตะลึง แน่ละ! เขาต้องการเธอ แต่เธอจะสามารถทลายกำแพงหัวใจอันแข็งแกร่งของเขาได้หรือไม่

ใคร ๆ ต่างก็ว่านัชชา ‘ธนทรัพย์สกุล’ เป็นผู้ดีตีนแดง ตะแคงตีนเดิน จะเป็นอย่างไรต่อไปหากผู้ดีตีนแดงมาเจอกับเลขาฯ เถื่อน ‘อลัน แบรดฟอร์ด’ ลูกครึ่งหนุ่มไทย-บราซิล สัญชาติอเมริกัน -ซีรีส์พ่อเลี้ยงเลขาฯ- คนนี้...พ่อเลี้ยงขอ! พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน

หลังจากฉันตายไปห้าปี อันอัน ลูกสาวของฉันก็โทรไปที่เบอร์ของกู้ซีเหนียน เธอลองถามอีกฝ่ายว่า “คุณชอบแม่ของหนูไหมคะ?” เธอถามตามประโยคหนึ่งที่ฉันเขียนไว้ในไดอารี่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ว่า ‘กู้ซีเหนียน คุณชอบฉันไหม’ คาดไม่ถึงว่าปลายสายกลับตอบเหน็บแนมว่า “แม่เธอสั่งให้ทำแบบนี้เหรอ? แม้แต่ลูกสาวก็ยังเอามาใช้เป็นเครื่องมือได้สินะ? เป็นผู้หญิงที่มักมากจริง ๆ อยู่กับพ่อเธอแล้ว ยังคิดจะมารื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่า ๆ กับฉันอีกเหรอ?”

อะไรที่อยู่เบื้องหลัง ทำให้รุ่นพี่สุดหล่อ มีข่าวเสียหาย ว่าชอบรังแกเด็กใหม่ แล้วเด็กใหม่บ้านจน ที่เปิดเรียนมาไม่กี่วันก็ดันต้องมาพัวพันกับเรื่องฉาวในโรงเรียน ทั้งที่ไม่ได้เป็นแฟนแต่กลับสมยอม..

#บัวริมทาง เมื่อความสาวถูกตีราคา บัวจะทำอย่างไรให้ราคานั้นเปลี่ยนเป็นคุณค่า #นวลนาง นาง... จะทำยังไงเมื่อสิ่งที่ถูกใจพ่อกำนันคือเรือนร่าง นาง... ควรยอมหรือหลีกหนี ความรักไม่เคยพานพบ แต่ความหิวเคยชิน หากร่างกายนี้จะทำให้ครอบครัวได้อิ่มท้อง ‘นาง’ จะยอม #นิ่มนวล จากสาวน้อยไม่เคยมือชาย ได้เห็นบทรักจังๆ กลางป่า นิ่มจะเร่าร้อนรุมเร้าร่อนร่านได้มากแค่ไหน หล่อนจะหนีพ้นไหม ในเมื่อใจก็อยากเหลือทน #นวลสวาทนาง พี่ทุยขอหล่อนแต่งงานและยินดีเป็นพ่อของลูก โดยไม่รังเกียจว่าหล่อนท้องแก่ อ้วน จน ถูกผัวทิ้ง หล่อนควรตอบแทนความดีของพี่ทุยอย่างไร ในเมื่อพี่ทุยติดใจน้ำพริกกะปิฝีมือหล่อนเหลือเกิน ‘น้ำพริกถ้วยไหนก็ไม่อร่อยเท่าน้ำพริกของนวล’

'เมื่อเขาใช้เล่ห์กลให้ได้ครอบครองร่างกายของเธอ เธอก็จะทำให้เขารักด้วยมารยาร้อยเล่ห์ของเธอบ้าง' ‘เสน่หาเมียเก็บ’ เป็นนิยายโรมานซ์ หวานๆ ซาบซ่าน สะท้านหัวใจ ‘ไรเฟิล ลี’ ทายาทโรงพยาบาลศัลยกรรมใหญ่ที่สุดในฮ่องกง เขาได้รับฉายา ‘เทพบุตรผีทะเล’ เพราะรูปหล่อและชีกอเป็นที่สุด ไรเฟิลติดใจความสวยของ ‘อินถวา-พุดซ้อน’ แม่บ้านคนใหม่ของคฤหาสน์ลี เพราะเธอสวยงามแบบไม่พึ่งมีดหมอ เขาจึงสั่งให้เธอมาเป็นแม่บ้านส่วนตัว ปัญหาคืออินถวาไม่ยอมน่ะสิ แต่อะไรที่ไรเฟิลอยากได้ก็ต้องได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ เขาก็ต้องได้ด้วยกล อินถวาตกกระไดพลอยโจนเพราะเล่ห์เหลี่ยมของไรเฟิล แต่เธอจะไม่ยอมเสียเวอร์จิ้นให้เขาฟรีแน่ มาร่วมลุ้นกันค่ะว่าไรเฟิลจะตกบ่วงเสน่ห์ของอินถวาหรือเปล่า หรือจะเป็นอินถวาเองที่ตกลงไปในหลุมพิศวาสของไรเฟิลจนปีนขึ้นมาไม่ได้

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง