ฉลาด

"อยากตาย" เป็นคำพูดของคนที่ไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว หญิงสาวนามฟางเซียนพบกับความลำบากและความเหนื่อยยากของการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้มาแล้ว น้องสาวคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอพยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิต แต่เมื่อไม่นานมานี้น้องสาวของเธอก็เพิ่งจะตายไปเพราะโรคร้าย เธอจึงคิดว่าตัวเองไม่มีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะงั้นเธอจึงพยายามฆ่าตัวตาย... เธอพยายามฆ่าตัวตายมากกว่าสิบครั้งด้วยกัน ผลน่ะหรือ? ล้มเหลวน่ะสิ!! ถ้าสำเร็จเธอคงไม่ต้องมานั่งคิดว่าวิธีตายใหม่แบบนี้หรอก! "ดื่มยาพิษ กรีดข้อมือ โดดน้ำ โดดตึก ขนาดนี้แล้วทำไมฉันยังไม่ตายอีก!! สวรรค์ ไม่สิ นรกไม่อยากรับคนเพิ่มรึไง!" ฟางเซียนกรีดร้องอย่างหนักราวกับคนบ้า ในตอนนั้นเองบางสิ่งก็ได้ปรากฏต่อหน้าเธอ [สวัสดีคุณฟางเซียน ผมคือระบบห้ามฆ่าตัวตาย ต่อจากนี้ไปคุณต้องถูกผูกมัดกับระบบห้ามฆ่าตัวตาย กฎของระบบห้ามฆ่าตัวตายที่หนึ่งคือ ห้ามฆ่าตัวตาย กฎที่สองคือ ห้ามฆ่าตัวตาย กฎที่สามคือ ห้ามฆ่าตัวตาย] ".." มองหน้าต่างระบบตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า

เขา...นักศึกษาปีสอง ผู้มีงานอดิเรกคือการท่องเที่ยว จนกระทั่งค้นพบลู่ทางการหาเงินคือการเป็น vlogger ส่วนเขา...เจ้าของอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมหรูมากมาย ผู้ที่ค่อยๆ ขุดหลุมดักเด็กน้อยอย่างแนบเนียน ------------------------------------------------------ อบอุ่น อายุ 19 ปี เจ้าของ Youtube channel ที่มีผู้ติดตามปานกลาง เป็นที่รู้จักในนาม 'น้องอบ' ของเหล่าสาวๆ เจ้าของใบหน้าธรรมดา แต่ดึงดูดให้คนมองได้ไม่เบื่อ คุณธันวา อายุ 35 ปี ผู้คอยชักใยอยู่เบื้องหลังวงการอสังหาริมทรัพย์ทั่วประเทศ แทบไม่เคยสัมภาษณ์ออกสื่อที่ไหน ไปมาเงียบเชียบ ใช้ชีวิตหมุนเวียนไปตามบ้านพักอากาศต่างๆ เมื่อ Vlogger หนุ่มมหาวิทยาลัย สายถ่ายคลิปทำบล็อกท่องเที่ยว ถูกเหวี่ยงเข้ามาอยู่ในสายตาของนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ค่อนประเทศ... ก็ยากที่จะหลุดออกไปได้ ในเมื่อเจอคนที่เขาถูกใจแล้ว ธันวาก็ได้แต่ใช้เสน่ห์และความเป็นต่อของเขา เพื่อที่จะยึดครองอบอุ่นทั้งกายและใจ พันธนาการเกี่ยวรัดไว้ไม่ให้อีกฝ่ายไปไหนได้อีก

งานใหม่ของเธอคือเป็นเลขาฯ ให้ประธานบริษัทใหญ่ งานดีเงินดี แต่ที่ไม่ดีคือประธานคนนั้นคือแฟนเก่าที่เคยทิ้งเธอไปเมื่อหลายปีก่อน เธอจะทำอะไรได้นอกจากเตรียมถังน้ำไว้คอยดับถ่านไฟเก่า ไม่ให้มันคุขึ้นมา

นิยายโรมานซ์มีเรท NC20+ ฟิลกู้ด และ ฟิน เพราะปาร์ตี้สละโสด หรือเพราะอะไรก็ตามที่ดลใจให้เธอ ซินเดีย ทรงโอสถ ยินยอมเสียความสาวในคืนวันไนท์สแตนด์ให้กับหนุ่มหล่อดีกรีนักเรียนทุนปริญญาโท ทิ้งเงินไว้ให้เล็กน้อยเป็นค่ารถกลับเป็นค่าขึ้นครู คิดเพียงว่าคงไม่ได้เจอกันอีก แต่โลกมันกลมอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อสี่ปีต่อมา ผู้ชายคนนั้นโผล่เข้ามาในชีวิตอีกครั้ง พร้อมตำแหน่งประธานบริษัทคนใหม่ อีธาน สมิท หนุ่มไทยบุตรบุญธรรมเจ้าของบริษัทสายการบินชั้นนำ เข้ารับตำแหน่งประธานบริษัทที่เมืองไทย การมาในครั้งนี้ทำให้เขาพบกับเธออีกครั้ง สาวสวยที่ยอมให้เขาได้เปิดซิง แล้วทิ้งเงินค่าครูไว้ให้สิบดอลลาร์ข้างหัวเตียง แล้วหายเข้ากลีบเมฆไปตลอดกาล คงเป็นโชคชะตาหรือจังหวะชีวิตที่ทำให้เขาออกล่าเหยื่อตัวแสบคนนี้อีกครั้ง อย่างเสือหิวที่ไม่ได้เจอเหยื่อมานาน แต่เหยื่อสุดแสบก็ใช่ว่าจะยอมด้วยง่าย ๆ เหมือนคราวที่แล้ว ทำให้เขาต้องออกแรงเสียเหงื่อสักหน่อยจึงได้ขย้ำสมใจ

ฉันสามารถตกจากสวรรค์ได้นะคะ หากว่าท่านต้องการ หรือจะให้จมดิ่งลงไปสู่ขุมนรกที่มืดมิดที่สุดก็ย่อมได้ หากว่านั่นคือความปรารถนาของท่าน

"ท่างป้อ ข้านองกักท่างป้อย้วย ข้านองนี่นะ" ลู่จิวไม่พูดเปล่า เขาล้มตัวลงไปนอนกับพ่อบนที่นอน ที่ปูอยู่บนพื้นห้อง หลังจากที่อู๋ห่างเอาที่นอนมาปูให้แล้ว "เจ้าจะนอน...เจ้าก็นอนเถิดลู่จิว เจ้าอย่าได้ขยับตัวมาก พ่อปวดระบมไปหมดทั่วทั้งตัวอยู่" ชัดบอกกับลูกชาย ทั้งที่เขายังนอนหลับตาอยู่ เขาปวดเมื่อยไปทั้งตัว จนเขาไม่อยากจะลืมตา แล้วก็ไม่อยากจะขยับตัวไปไหนทั้งนั้น เขาคิดว่าพรุ่งนี้เขาคงจะลุกไม่ขึ้นแน่ๆ "ลู่จิว เจ้าไม่นอนกับพ่อรึ" หลี่หยางถามลู่จิวด้วยนํ้าเสียงที่เอ็นดู เพราะว่าตั้งแต่เข่อซิงไม่ได้แต่งหน้าเป็นเฟยหง ลู่จิวก็เหมือนจะติดเข่อซิงเหมือนเดิม ไม่เหมือนตอนที่เข่อซิงแต่งหน้าเป็นเฟยหง ตอนนั้นลู่จิวจะติดเขามากกว่า "นอง...นองกักท่างป้อย้วย นองเยอะๆเยย ฮึฮึ" ลู่จิวเงยหน้าขึ้นไปตอบพ่ออีกคนบนเตียง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาที่เตียง อย่างเด็กที่กำลังสนุกกับการมีที่นอนให้เลือก

‘กังสดาล’ สาวน้อยฝึกงานในบริษัทของประธานพ่อหม้ายในเครือสหพันธ์กรุ๊ป เธอรับจ้างวิวาห์ให้กับชายนิรนามผู้หนึ่งที่บังเอิญเจอกันที่สตูดิโอชุดแต่งงาน ‘วิชพันธ์’ ชายหนุ่มทายาทของประธานบริษัทในเครือสหพันธ์กรุ๊ป ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศมารับช่วงธุรกิจต่อของบริษัท เขาตกลงว่าจ้างสาวน้อยนางหนึ่ง ขณะที่เธอไปเป็นเพื่อนว่าที่เจ้าสาวซึ่งเป็นญาติในสตูดิโอแห่งนั้น เขากำลังวุ่นวายใจที่พ่อของเขาบังคับให้หาเจ้าสาวแต่งงานอย่างรวดเร็ว เพราะพินัยกรรมระบุถึงกำหนดว่าทายาทจะต้องแต่งงานให้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นกิจการทั้งหมดจะตกไปอยู่กับคุณอาของเขา ซึ่งคุณย่าได้ระบุเอาไว้อย่างจงใจแกล้งคุณพ่อของเขาตั้งแต่แรก กังสดาลตกลงเซ็นสัญญาแต่งงานกับชายหนุ่มเพียงแค่วันเดียว โดยสัญญามีข้อกำหนดหากหากเธอผิดสัญญาจะถูกริบเงินคืนพร้อมดอกเบี้ย แต่แล้วด้วยใจซื่อบริสุทธิ์ของหญิงสาวที่ทำหน้าที่ภรรยาในนามให้กับชายหนุ่มตลอดเวลาตามข้อตกลง ได้กลายมาเป็นความรักที่มีต่อเธออย่างไร้เงื่อนไข เขาพยายามสลัดเธอออกไปจากหัวใจของเขา แต่ทำได้ยากยิ่งทั้งที่เขามีอีกคนที่ถือว่าหมาะสมซึ่งครอบครัวกำลังจับคู่ให้ก็ตาม กังสดาลไม่เคยคิดว่าชายหนุ่มจะเข้ามาจับจองหัวใจเธอได้ เธอแค่รับจ้างเป็นเจ้าสาวให้เขาเพียงในนาม แต่หัวใจเธอกลับร่ำร้องทั้งที่อยากไปให้ไกลแสนไกล

วัชรมัยเคยทิ้งไผท ทิ้งลูก แล้ววันนี้กลับมาร้องขอความเป็นแม่อีกครั้ง ไผทจะไม่มีวันให้อภัย!

เพียงฤดี นักบัญชีสาวแสนขยันผู้ต้องการหลีกหนีจากสภาพคนหาเช้ากินค่ำในเมืองหลวงและครอบครัวที่เต็มไปด้วยปัญหา จึงตัดสินใจซื้อที่ดินในต่างจังหวัดแปลงหนึ่ง หวังว่าจะใช้เป็นสถานที่เขียนนิยายออนไลน์และทำช่องยูทูป หลังจากที่ทำเป็นอาชีพเสริมมานาน เพื่อจะสร้างความมั่นคงให้กับทุกคนในครอบครัวที่จากมา พวกเขาจะได้รู้สักทีว่า เธอไม่ได้คิดจะทิ้งมาเพื่อหาความสบายตามลำพังอย่างที่มารดาปรามาสไว้ แม้ตอนนี้จะต้องอาศัยอยู่ในบ้านร้างตามลำพังเธอก็ยอม! ขณะที่คีรินสถาปนิกหนุ่มมากความสามารถ เดินทางกลับบ้านที่ทิ้งร้างไว้เกือบสิบปีเพื่อตั้งหลัก หลังจากผิดหวังเรื่องความรัก คำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ของคนรักที่กำลังจะแต่งงานกัน ทำให้เขาต้องตัดสินใจเดินทางกลับมายังบ้านเกิด แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก กลับพบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเขา แล้วเขาจะไล่ผู้หญิงไร้บ้านคนนี้ออกไปได้อย่างไร นอกจากรับไว้ให้อยู่ช่วยงานบ้านระหว่างที่เขารีโนเวทบ้านก็ยังดี ทว่าบรรยากาศอันงดงามของพะโต๊ะ เมืองในหมอกของภาคใต้ที่สวยงามดั่งเมืองเหนือ กับความขยันใสซื่อของเธอ ก็ค่อย ๆ ร้อยรัดหัวใจของเขาเอาไว้อย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางกำแพงของคำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ซึ่งคอยก่อกวนอยู่ในหัวใจ

ซูมี่หญิงสาวที่เป็นสตรีร้ายกาจของหมู่บ้าน นางมีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับ ชิงฉางบัณฑิตหนุ่ม แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็กลับมาพร้อมสตรีอ่อนหวานแล้วยกเลิกงานหมั้นกับนาง