ความรัก

"ไม่ใช่แค่จัดดอกไม้นะครับ ‘รัก’ ผมก็จัดได้" หนุ่มนักจัดดอกไม้หน้าสวยเกินหญิง & มาร์เกตติ้งสาวกลัวการใช้ชีวิตคู่ เมื่อรักแรกพบบังเกิด แผนลับสุดหวานจึงเกิดขึ้น

ในวันทำบุญเรือนใหม่ ห้องนอนใหญ่ที่คุณแม่จัดเตรียมไว้ให้เป็นห้องหอ บนฟูกนั้นมีหญิงสาวร่างอรชรนอนหลับใหล หญิงประหลาดแต่งกายประหนึ่งชุดขี่ม้าของสตรีตะวันตก ทว่าวงหน้ากลับทำให้ ‘คุณหลวงพร้อม’ ติดตรึง และไม่ทันที่หัวใจจะยั้งคิด ริมฝีปากร้อนรุ่มก็ทาบปิดกลีบกุหลาบบอบบางทันที ‘นิราวดี’ ต้องกรี๊ดแตกเมื่อถูกบุรุษลึกลับขโมยจูบ!! และต้องกรี๊ดมากขึ้นเมื่อคิดว่าตัวเองตายแล้วมาเกิดในชาติใหม่หรือไม่ก็อยู่ในโลกวิญญาณ เพราะจำได้ว่าขณะรีบรุดไปหาศิลปินในดวงใจ ตะแกรงเหล็กปิดทางระบายน้ำดันยุบตัว จากนั้นร่างก็ร่วงลิ่ว สติดับวูบ และเมื่อตื่นก็มาเจอเทพบุตรขโมยจูบ ซ้ำยังอยู่ในห้องหับที่เหมือนย้อนอดีตไปสู่ละครพีเรียด!!

ลูกจันทร์เหลือบตาขึ้นมองคุณพระนายรูปงามก่อนจะรีบหลุบตาลง ด้วยสายตาหยอกเย้านั้นส่งผลให้ขนกายทั่วตัวลุกพึ่บ อาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวเข้าจู่โจมกายหล่อนอีกครั้ง เข้าใจได้ในครานี้ว่าอาการที่หล่อนเป็นเรียกว่า ‘สะท้านสายตาชาย’ นี่คือ ‘สิ่งต้องห้าม’ สำหรับแม่สื่อตามที่คุณป้าสอน หล่อนจะพึงใจในชายผู้ว่าจ้างไม่ได้ จำต้องรีบสลัดไล่ความรู้สึกนี้ให้เร็วไว เพราะหล่อนมีหน้าที่เป็น ‘แม่สื่อแม่ชัก’ มิใช่มานั่งให้คุณพระนายดูตัว

‘เพราะความรักมีอยู่จริง หัวใจจึงโบยบินกลับมา’ ‘บ้านสีรุ้ง’ ร้านชาดอกไม้ ท่ามกลางหุบเขา จากที่หนีไปสุดหล้า แต่วันนี้เธอกลับมาเพื่อกอบเก็บความทรงจำที่เหลืออยู่ สานฝันบนเส้นทางที่พ่อแม่ขีดไว้ เรียนรู้การอยู่เพื่อผู้อื่น ซึมซับความสุขที่เกิดจากการให้ เพราะสุขนั้นคือยั่งยืน ‘หฤหรรษ์’ เชื่อมาตลอดว่าความรักมีอยู่จริง แต่เธอกลับไม่เชื่อว่าตัวเองจะได้รักนั้นจากใคร เพราะตั้งแต่เกิด ชีวิตเหมือนต้องคำสาป เธอจึง ‘รักไม่ยุ่งมุ่งแต่งาน’ ทุ่มเททุกอย่างเพื่อพลิกฟื้นไร่ชาของครอบครัว แต่เมื่อความรักที่ชื่อว่า ‘พฤกษ์’ เยี่ยมหน้ามาทักทาย เธอจะหนีใจตัวเองพ้นได้อย่างไร เมื่อเขาเดินหน้าท้าชนเธอไม่เลิก เขาแสนดี ใส่ใจ และเข้าใจทุกอย่างที่เป็นเธอ ทว่า... เหรียญมีสองด้านเสมอ และมนุษย์ก็มีสิ่งที่ต้องปกปิด ‘ความลับ’ เป็นเหมือนจุดด่างในชีวิตที่หฤหรรษ์ไม่อยากให้ใครรู้ แต่ความรักไม่มีความลับ หฤหรรษ์จะทำอย่างไรจึงจะรักษาความรักไว้ได้ เช่นเดียวกับพฤกษ์ เมื่อสิ่งที่เรียกว่า ‘รัก’ อาจไม่ใช่

หากพรหมลิขิตทำให้เราพบกัน ได้โปรดทำให้ฉันรักเขาได้เต็มหัวใจ +++++ เพราะไม่แน่ใจในความเป็นชายของคู่หมั้น ‘ศิศิรา’ จึงต้องพิสูจน์ แต่นั่นกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความสูญเสีย ‘ปรมะ’ นักเขียนและจิตรกรหนุ่ม ปลีกวิเวกมาหาโลเคชันเขียนนิยายอยู่ชายทะเล แต่โชคดีที่สวรรค์ส่งนางฟ้าแสนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาให้ ทว่า ‘นางฟ้าคืนเดียว’ กลับจากไปก่อนรุ่งสาง ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นในใจ ปรมะต้องหาเธอให้พบ เบาะแสเดียวมีเพียงชื่อ ‘น้ำค้าง’

ความสุขจากสิ่งที่ยื้อแย่งเขามา จะต่างอะไรกับการอยู่บน ‘วิมานเพลิง’ “เพราโพยม” จิตกรสาวมากความสามารถ เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยเกียรติยศและชื่อเสียง มีทุกสิ่งที่ปรารถนา ยกเว้น... ความรัก และเมื่อความรักโบยบินมาพบพาน รักของเธอก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทว่ากลับถูกโรยด้วยความงดงามของกลีบดอกงิ้วที่ฉาบไว้ด้วยหนามแหลมคม และร้อนแรงราวอยู่ในกองไฟ “ปราณรต์” ช่างภาพหนุ่มรูปหล่อ ความรักของเขา... เหมือนสายลม ที่พร้อมจะพัดพาให้ความเย็นชื่นใจ และโหมกระหน่ำทำลายไม่หลงเหลือ ++ “ผัวก็เหมือนแปรงสีฟัน ของส่วนตัว ต้องใช้คนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ของที่ใครจะยืมไปใช้ชั่วครั้งชั่วคราว แปรงสะอาดหายคันแล้วก็เอามาคืน” “ฉันไม่ได้ต้องการเงินของคุณ! จำเอาไว้! ไม่ต้องมาซื้อผัวฉัน!”

'คริส’ นักร้องหนุ่มลูกครึ่ง หล่อ ล่ำกระแทกใจ จนสาวๆ อยากให้คริสมากระแทกใส่แรงๆ แต่มันติดที่ว่าคริสมีเมียแล้วน่ะสิ แล้ว ‘ผึ้ง’ ก็ไม่นิยมใช้ของร่วมกับใครซะด้วย คริสเลยต้องอยู่กับความช้ำเพราะผึ้งหนีไป แต่เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง คริสก็พร้อมจะทำทุกทางให้ ‘เมียเก่า’ กลับมาเป็น ‘เมีย (ไม่) เก่า’ ของเขาให้ได้ เพราะรู้แล้วว่าการร่วมรักจะสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อได้ร่วมกับคนที่รักเท่านั้น

เพราะอยากรู้ชาติกำเนิดที่แท้จริงของตัวเอง ทำให้ #ดวงดารา ต้องกลายเป็น #ดาลาวัน แม่ครัวจำเป็นในร้านภูเขาทอง ซึ่งมีเจ้าของร้านสุดหล่ออย่าง #กัญจน์ คอยจับตามองว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ ความลับที่ไม่เป็นความลับกำลังจะถูกไฟรักของเขาแผดเผาให้ทุกอย่างกระจ่างชัด ระหว่าง ‘ดวงดารา’ กับ ‘ดาลาวัน’ ใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของหัวใจ ‘กัญจน์’ อย่างแท้จริง ให้ความจริงได้พิสูจน์ความรัก ให้ความรักถูกยกย่องบนความจริงของหัวใจ ****** “พี่กัญจน์... พี่สัญญาแล้ว” ดวงตาไหวระริกมองเขาก่อนเปลือกตาจะปิดลง เพราะความรู้สึกรัญจวนกำลังปั่นป่วนอยู่ในอก “ก็ดาวบอกว่าจะช่วยพี่ทุกอย่างถ้าทำได้ ช่วยพี่เถอะนะ ช่วยพี่ด้วย พี่ทนไม่ไหวแล้ว” เสียงทุ้มหนักแน่นเอ่ยบอก ขณะที่ฝ่ามือพลิ้วไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งภายใต้เสื้อคลุม “อื้อ... พี่กัญจน์อย่าสิคะ” ห่อตัวสั่นสะท้านเมื่อเสียงออดอ้อนกับการกระทำมันสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง เสียงเว้าวอนแต่ฝ่ามือกำลังรุกคืบไม่หยุดนิ่ง