ulang tahun claude de alger obelia

(Each second chapter will be from a different character's point of view) Imagine meeting a different version of yourself. In one world you are a billionaire physicist. Then an underboss of the Italian mafia, in another a young junkie. The fourth version of yourself is the prince of Jordan. Being at the same place at the exact same time pulls you from your observable universe and throws you into a parallel one where you never existed. Read the exciting journey when this happens to Taylen Nova. Will you be able to live with yourself?

Setelah 2 tahun menikah dan tinggal di pulau seberang, anakku pulang, tapi yang membuatku sesak adalah kepulangannya yang hanya raga tanpa nyawa. Berbagai kejanggalan mulai aku rasakan, aku pun bertekad untuk menyelidiki kasus kematian Nila, apakah luka sayatan dan lebam di tubuhnya yang kulihat itu ada kaitannya dengan kematian anakku? Dan kenapa anakku pulang hanya di antar mobil jenazah saja? Kemana suami dan keluarganya itu?

Lusi yang mendapati suaminya —Leon— berkhianat dan menikah lagi diam-diam, tetap berusaha bersikap tegar. Meskipun, luka dan rasa sakit itu jelas-jelas menyayat hatinya. Lusi bertekad bahwa dirinya lebih baik hidup menjanda daripada diduakan. Dia pun berusaha menunjukkan pada Leon kalau tanpa sang suami, dia akan tetap baik-baik saja. Membuat Leon akhirnya merasa sangat menyesal karena hanya Lusi yang mampu menerima segala kekurangan.

Exotic and devilishly handsome, with riches substantial enough to sustain the entire nation, multibillionaire Romeo Sheridan can get any woman he wants with just a snap of his finger. What happens when instead of the women begging for his attention, he's madly in love with a devilish woman whose heart is cold enough to chill bones? Will he continue with the dangerous affair between them or will he walk away from her before she ruins him completely?

Apa kalian pernah bertemu dengan satu hari yang paling buruk di dunia ini? Hari dimana kalian merasa ingin mati. Hari di mana hidup sudah tak memiliki arti. Hari di mana kalian tak sudi bertemu esok lagi. Pernahkah? Aku pernah. Ya, pernah. Pernah hidup seperti mayat berjalan. Dulu hidupku sempurna. Meski harta sederhana, aku punya keluarga yang penuh cinta, tapi semuanya hancur karena satu kesalahan. Kesalahan seorang adik dan suami yang tak bisa menahan birahi. Mereka berjinah, hamil, lalu menikah. Penghianatan mereka membuatku sungguh kecewa. Aku bahkan tak percaya lagi akan cinta dan kesetiaan. Hari-hariku dirundung nestapa. Kadang bertanya, apa hidupku akan seperti ini selamanya?

Si Alex Rivera ay isang Assistant Writer sa isang Television Company. Pangarap niyang makapagsulat ng sarili niyang drama at makilala rito. Mabait, pursigidong maabot ang pangarap, at mabuting anak sa mga magulang. Tutol ang ama ni Alex sa pagiging writer niya. Sa hindi inaasahang pangyayari ay kinakailangan niyang umalis sa tinitirahan niya. Kailangan niyang humanap ng bagong niyang matitirahan kung hindi ay pauuwiin siya ng kanyang ama sa probinsya at patitigilin siya nito sa pagsusulat. Nakahanap siya ng taong naghahanap ng housemate sa tulong ng kaniyang kaibigan. Lumipat agad siya sa bahay nito ng hindi inaalam ang ibang detalye sa magiging kasama niya. Dahil sa magkasalungat na lifestyle ay hindi sila nagkikita ng housemate niya. Isang araw ay nalaman niya na lalaki pala ang housemate niya. Lalaki? Paano, isang babae at isang lalaki sa iisang bahay? Paano kapag nalaman ito ng kanyang ama? Paano ang kaniyang mga pangarap? Dahil sa pagiging desperado ay tinanong niya ang lalaki " Pwede mo ba akong pakasalan?"

Dinda tak menyangka, kunjungannya ke rumah kakak perempuan mendiang ayahnya akan berakhir perjodohan. Fahri—yang merupakan sepupu laki-laki Dinda— baru patah hati, dipaksa menikahi Dinda oleh ibunya. "Masa harus menikahi sepupu?" protes Fahri. "Dalam adat Minangkabau, pernikahan kalian ini adalah pernikahan yang ideal. Bagi Dinda pulang ka bako, kau pulang ka mamak," terang Emi ibunya Fahri.

Kata tetangga, aku adalah wanita paling beruntung menikah dengan Bayu--anak Bu Menik. Gaji full diberikan oleh suamiku. Mertua juga selalu berkata aku adalah menantu kesayangannya. Selain itu, Mertua juga hanya minta beras lima kilo setiap bulan. Tak pernah lebih. Semua dijadikan alasan untuk aku agar selalu bersyukur tanpa ada yang tahu beban berat yang aku tanggung. Itu juga yang digunakan untuk merendahkanku hanya karena belum melahirkan anak. Jadi, tanpa perasaan memberi saran agar suamiku menikahi wanita yang bisa memberinya anak. Jika begitu, tidak salah kan jika aku minta mertuaku membawa pulang anak lelakinya? Biar wanita yang tidak sempurna ini menyerah dan kalah saja!

La fille adoptive que papa avait recueillie n'a été enfermée que quelques minutes dans le petit débarras par accident, mais il m'a attaché et m'a enfermé dans le débarras, en allant jusqu'à boucher les trous d'aération avec des serviettes. Il a dit : « Si tu n'apprends pas à prendre soin de ta sœur, alors tu vas goûter à la souffrance qu'elle a endurée. » Mais je souffrais déjà de claustrophobie, et alors ce petit espace sombre, je ne pouvais que retenir ma peur et le supplier. Mais en retour, j'ai reçu ses reproches impitoyables : « Cette leçon est là pour te faire réfléchir. » Quand le dernier espoir est disparu, je me suis débattu désespérément dans le noir. Une semaine plus tard, papa s'est enfin souvenu de moi et a décidé de mettre fin à cette punition : « J'espère que cette leçon te fera réfléchir. S'il y a une prochaine fois, tu seras mis à la porte. » Mais il ne savait pas que j'étais déjà mort dans le débarras, et que mon cadavre avait commencé à pourrir.

The new intern always claimed to have the company’s best interests at heart, but her actions told a different story. To cut costs, she secretly swapped the two-thousand-dollar gift basket I had prepared for a client with a knockoff version she bought online for just two dollars, shipping included. During a critical overtime session, she turned off the power to save on electricity. Then, she boldly suggested canceling the company’s annual holiday leave. With a self-righteous expression, she declared, “The company doesn’t support freeloaders. I believe the holiday season is the perfect time to boost sales. I propose everyone work unpaid overtime and dedicate themselves selflessly to the company!” While the employees grumbled in frustration, I stepped up to refute her absurd suggestion and spoke out on behalf of the team. But instead of backing down, she accused me of embezzlement in front of everyone and recommended to the boss that I be fired. The shocking part? The boss agreed. Fine. If that was how they wanted it, I couldn’t wait to see how the company would function without me.