naskah drama pesantren rock n roll

เธอไม่ใช่เด็กสาววัยใสอีกแล้ว เธอมีลูกสาวตัวน้อยที่มีเธอเป็นโลกทั้งใบ และพอใจก็เป็นโลกทั้งใบของเธอ เรามีกันและกันเท่านั้น ส่วนคุณวิน คงเป็นแค่ชายในฝัน ที่เธอไม่อาจเอื้อมจะไปเคียงข้างเขา

โลกใบนี้ นิตา มีพี่นาย เพียงคนเดียว แต่สำหรับ พี่นาย เธอเป็นเพียง ใครสักคนเท่านั้นเอง ดังนั้น ถ้า ความรักของเธอ ทำให้เค้า ลำบากใจ ถ้าความรักของเธอ เป็นปัญหาของเค้า เธอจะไปจากเค้าเอง แต่เธอไม่ได้ไปตามลำพัง เธอไปพร้อมกับลูกในท้องด้วย

เพราะครอบครัว ไม่สมบูรณ์ เธอ จึงไม่อยากจะมีความรัก ถ้าไม่รัก จะไม่เจ็บปวด ถ้าไม่รัก ก็ไม่ทุกข์ แต่ เจ้านาย ที่พ่วงตำแหน่ง ปู่รหัส กลับเดินเข้ามา แล้วบอกเธอว่า ถ้าเธอพร้อม เขาพร้อมเสมอ สำหรับเธอ นานแค่ไหน เขาก็จะรอ เธอ จะทำยังไง กับหัวใจของตัวเอง เธอจะยอมเสีย เขาไปไหม ถ้ามีใครหลายคน เข้ามาหาเขา คนที่อยู่ข้างเธอ มาตลอดหลายปี ความรักของพี่กร จะทำให้เธอเปลี่ยนใจได้ไหม

"Halo istriku, aku mengalami masalah di antique street, sebuah vas pecah mereka menyuruhku membayar ganti rugi 16 milyar." "Apa?" 'sungguh sial menikahinya,'

เพราะคืนนั้น ชีวิตของ เธอ จึงแปรเปลี่ยนไปตลอดกาล คืนที่เธอ ไม่ระวังตัว คืนที่เธอพลาด คืนที่เธอ ได้พบกับเค้า ผู้ชายที่อยู่ห่างไกลจากเธอ ราวฟ้า กับทะเล ที่ไม่น่าจะมาพบเจอกันได้ แต่สุดท้าย ค่ำคืนอันแสนเร่าร้อน ก็ทำให้เธอ เป็นของเค้า ความรัก ไม่ใช่ มันไม่ใช่ความรัก แต่มันคือความผิดพลาด ที่เค้าและเธอ ทำร่วมกัน

" เราจะรู้ได้ยังไงคะ ว่ามันคือความรัก " คำถามของลูกสาว ทำเอาแม่ใจพองขึ้นมา พี่ทรายโตแล้ว " ฟังเสียงหัวใจสิลูกพี่ทราย เวลาที่เราอยู่ใกล้คนที่เราชอบหัวใจของเราจะเต้นไม่ถูกจังหวะ เวลาที่เราได้เจอหน้าเค้า หัวใจของเราจะสั่นรัว แตกต่างจากเวลาอยู่กับคนอื่น "

"ถ้าผมลองได้รักแล้ว รับรองว่า จะไม่มีวันทำให้เสียใจแน่นอน " ตรัยคุณต่อด้วยบทสนทนาของตัวเอง แล้วยิ้มอย่างมีความหมาย สายตาที่สื่อออกไป เขาหวังจะให้คนตรงหน้ารับรู้ ว่าเขาคิดอะไรกับเธอ

"สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ฉันขอให้คุณลืมมันไป ได้ไหมคะ"เธอบอกกับเค้า ในขณะที่เก็บเสื้อผ้าที่ร่วงกระจายตามพื้นขึ้นมา แล้วรีบแต่งตัวทันที"แล้วถ้าผมไม่ลืม เพราะลืมไม่ลงคุณจะทำอะไรผมได้" "พี่ตฤณ" เธอเรียกเค้าเสียงอ้อน คนฟังใจสั่นสะท้าน แค่เรียกชื่ออย่างเดียว "แป้งดื้อมากไปไหม เกเรมากไปหรือเปล่า" เธอถามเค้าออกมา "ไม่ดื้อ ไม่เกเรสักนิด" "แป้งไม่อ่อนหวาน ไม่นุ่มนวล ไม่มีความเป็นผู้หญิงแบบคนอื่นเค้า แต่แป้งชัดเจน ตรงไปตรงมา ถ้าพี่ตฤณรับได้ แป้งจะดีใจมาก" นิ้วบางลูบไล้ที่หน้าอกของเค้า ก่อนจะลามลงไปที่หน้าท้องแกร่ง แล้วสบตากับเค้า "พี่ตฤณยังมีโอกาสที่จะเจอคนอื่นอีกเยอะแยะมากมาย อาจจะดีกว่าแป้ง สวยกว่าแป้ง อ่อนหวานกว่าแป้ง แต่แป้งจะไม่ยอมให้พี่ตฤณ มีสายตาไปมองใคร นอกจากแป้งคนเดียว"

"ถ้าคืนนี้ ไปต่อ ฉันต้องจ่ายเท่าไหร่ลิลลี่ " เธอสวย เธอหรู เธอแพง ในเล้าจ์แห่งนี้ เธอเหมาะจะอยู่แค่บนเตียง ไม่เหมาะจะเดินเคียงข้าง" " เควิน ซุง " มองเธอด้วยความโกรธ ที่เธอท้าทายเขา กล้าดียังไงถึงมานั่งกับคนอื่น แบบนี้ "เขาเป็นลูกค้า เขาอยากนั่งกับลิลลี่ ลิลลี่เลือกไม่ได้ แล้วเขา เลี้ยงดริ้งก์คืนนี้แล้วค่ะ ถ้าคุณเควินอยากนั่งกับลิลลี่ ก็ต้องจ่ายหนักหน่อยนะคะ " "ลิลลี่ ถ้าเล่นตัวนัก จะจัดให้ร้องทั้งคืนเลย " เธอกล้าดียังไง มาทำให้เขาโกรธ แม่ดอกลิลลี่

SIX PACK SERIES BOOK FOUR ~ BROCK : I don't believe in happy endings. I stopped believing in them right around the time the woman I loved left me for another man. Love nearly destroyed me once, and when I picked myself back up, I swore I'd never be that stupid again. If you never give someone your heart, they can't break it- so for years, I've closed myself off; never opening up, never feeling. Growing more bitter as everyone around me finds their happy endings. Then I met Astrid. She's annoyingly perky, infuriatingly beautiful, and seems convinced that her cheerful little-miss-sunshine act can melt the ice around my heart. Worst of all, though, is some part of me wants her- and a girl like that is dangerous in my hands. She'll give me every piece of herself, only for her to break when I can't give her anything in return. ~ ASTRID : My whole life, I've gone with my gut. I get feelings about things and people that others don't get, and I've been told that it's a special gift; that I'm an 'intuitive'. I've also been accused of being an eternal optimist, which is why I'm thrown for a loop when I get hit with a gut feeling about the moodiest, broodiest guy I've ever met, like we're supposed to be something to each other. Like we're connected somehow. Trusting my gut has never let me down before, but the more time I spend with Brock, the more I wonder whether my 'gift' has gone haywire. This guy has built walls around his heart a mile thick, and he's not letting anyone through. He's living his life in the darkness, and I'm a little afraid that if I let myself get too close to him, he'll steal my light.