mercenary enrollment light novel chapter 25

Sudah terlalu lama aku terbiasa menerima takdir sebagai wanita yang tidak sempurna, hingga Tuhan kemudian malah menggariskan sesuatu yang berbeda, yang bahkan nyaris tak bisa untuk kupercaya. Setelah 25 tahun, aku tak pernah menyangka jika kesempatan itu akhirnya hadir, rahimku dihuni sebuah kehidupan baru yang sebelumnya kuanggap musykil. Tapi segalanya menjadi sangat tidak mudah karena dia hadir di kala usiaku tak lagi muda. Bahkan kehidupan kami saat ini berada di titik nadir dengan carut marut ekonomi yang nyaris membuat kami terpuruk. Masihkah aku tetap bisa positif, bahkan di saat semua orang menyangsikan kehamilanku? Sementara orang-orang terdekat kami sudah memiliki rencana lain dengan segala milik kami yang masih tersisa, ketika aku dan suami berpulang. Rasanya 25 tahun dalam kemandulan membuat semua orang benar-benar menganggap aku tak akan pernah bisa menjadi seorang ibu.

"ฉันไม่ต้องการเด็กเพิ่ม ที่มีอยู่ก็เพียงพอแล้ว..." พรึ่บ! ชุดเกาะอกสีดำที่เคยอยู่บนตัวร่วงลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธ ในตอนนี้บนกายขาวผ่องเหลือเพียงแค่แพนตี้ตัวจิ๋ว และสติกเกอร์ปิดเม็ดบัวสีหวานเท่านั้น "ไม่ต้องการจริงๆ หรือคะเสี่ย?" "แก้ผ้าให้ดูขนาดนี้ จะให้ฉันตอบว่าอะไรล่ะ?" พิธานขยับกายเล็กน้อยเพื่อระบายความอึดอัดจากส่วนกลางลำตัวที่เริ่มขยับขยาย "มาสิ... ลองทำให้ฉันพอใจดู เผื่อว่าฉันจะเปลี่ยนใจ รับเลี้ยงเธออีกคน"

เรื่องสั้นสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม เนื้อหามีทั้งความรักและตัณหาราคะของมนุษย์ เหมาะสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม

WARNING!!!! MATURE CONTENTS . READ AT YOUR OWN DISCRETION . Loveth tried to move away but he dragged her closer to him " that perfume cost so much Loveth , I am afraid I am going to ask for a collateral." Nicholas said as he let down her dress revealing her breast before him , Loveth covered her nipple quickly as she held her arms across her breasts shyly,Nicholas turned her around again for inspection and a frown on her face made him halt quickly " I don't have anything to offer you Nicho.. Boss , please let me get out of here , I will accept every punishment you give me tomorrow ." Loveth moaned when he kissed her and grabbed her butt " do you know what I hate the most Loveth ? , I hate to postpone punishment ." Nicholas said has bent his head whispering quietly in her ears " what can I do ?." Loveth asked as she wanted him and required no more urging nor instructions , guided by her need and instincts , she slid her hand sensuously through the dark hairs of his chest , and leaned forward to kiss his hard muscular flesh . Drunk Loveth Raymond kidnapped by a stranger who she realised to be a power driven man obsessed with money and power , she must do all she can to resist his charms and the sexual sparks going off between them. But she must satisfy the commanding and forceful Nicholas Hunter desires . When caught between a rock and a hard place........

“เหมาะกับมึง ผิวขาว ๆ แบบนี้ใส่ทองแล้วขึ้น” “ทำไมพี่ราชันถึงให้ทองกับใบบัวหรือจ๊ะ” “กูให้ทองกับเมียไม่ได้หรือ”

Poetry and all, to inspire and to create, to give people spirit that they love, to give back something they lost and they missing in their live. Keep writing and keep on reading. We are exist for you and your desired to keep writing and reading story.

เมื่อเธอต้องมาเป็นเลขาให้กับพ่อเลี้ยง เธอคิดว่าจะสบายที่ไหนได้ ต้องทำงานทั้งบนโต๊ะ บนเตียง ในรถ งานหนักขนาดนี้หวังว่า สื้นปี พ่อเลี้ยงจะให้โบนัสเธอจุกๆนะ  แต่ว่าตอนนี้ เขาก็ทำให้เธอจุกสามเวลาหลังอาหารอยู่เเล้วนี่ อิอิ "ลุงตินนนขา หนูไม่ไหวเเล้วนะคะ หนูเหนื่อยค่ะ" "อีกนิดนะคะ คนดี ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ" คำเตือน ‼️‼️ ⛔️นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศ คำหยาบ ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม ⛔️อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

"เป็นบ้าหรือไง จู่ๆ ก็มาแก้ผ้าให้ผู้ชายดู!" "เอ้า! ลุงไม่ได้จับหนูมาเพราะอยากทำแบบนี้เหรอ? แก้แค้นไง ลุงบอกว่าหนูทำลุงเสียอนาคต ลุงก็ทำให้หนูเสียอนาคตด้วยสิถึงจะสาสม" "เธอมันประสาท!! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!!!"

รวมเรื่องสั้นหลากหลายแนวที่เต็มไปด้วยความเผ็ดร้อน ความรัก ความใคร่ เหมาะสำหรับผู็อ่านเฉพาะกลุ่ม

[SEDANG DIROMBAK] Cruel Boy Series 2 Cahaya kah? Selama ini kehidupanku begitu gelap, dan penuh lumuran darah. Dulu itu, kehadiranku tak diharapkan. Meskipun, masalah sudah usai. Entah kenapa, masih amat asing dengan hal baru yang kurasakan. Satu hal yang sangat sulit dipahami olehku. Saat dia terus mengusik, hingga berhasil membuatku merasakan kenyamanan yang baru. Berbeda dari yang biasa kurasakan setiap kali bersama kembaran. Katanya, ini perasaan wajar. Aku hanya perlu memahami sebaik mungkin meski cukup lambat. Jawabanku yang tidak terduga, yang tanpa sengaja terlontar untuk membalas pertanyaannya. Berhasil, membuatnya untuk terus ada di dekatku. Benar, perlahan tetapi pasti. Aku mulai paham, dan menganggapnya sebagai cahaya hidup, yang selama ini tidak aku miliki. "Kau datang sebagai cahaya, dan menghapuskan semua kegelapan ... yang ada di dalam diriku."