kumo desu ga nani ka kumoko

“Alam ko kung ano ang pinagdadaanan mo,” sabi niya kay Hannah, habang nakatitig sa mga mata nito. “Alam mo?” napamaang na lang si Hannah ng marinig ang sinabi niya. Ang mga mata nito ay unti unting nabasa na parang binubukalan ng tubig. “Oo– alam ko ang lahat ng nangyayari sayo, Hannah.. At marahil.. Natatandaan mo na kung sino ako,” sabi niya sa babae. “Ni-ninong Edward–” halos pabulong lang ang tinig na iyon, subalit puno iyon ng pagsusumamo at parang paghingi ng tulong. “Anong nais mo?” tanong niya kay Hannah, determinado siyang tulungan ito sa abot ng kanyang makakaya. “Nais ko silang magdusa.. At magsisi sa mga ginawa nila sa akin. Nais kong lumubog sila at masaktan, gaya ng mga ginawa nilang kahayupan sa akin ninong. Gusto ko silang gumapang sa putik kung saan sila nagmula. Nais kong bawiin ang lahat ng pag aari ko!” umiiyak nitong sabi sa kanya. Nahabag si Ed sa babae. Pinagmasdan niya ito ng husto. "Pwede kitang tulungan, pero may kondisyunes ako sayo.." sabi niya dito. "Kahit ano ninong, gagawin ko, sabihin mo lang!" determinado ang mga mata ni Hannah habang nakatingin sa kanya. "Pakasalan mo ako.. Nais kong magkaroon ka ng karapatan sa kayamanan ko, upang makalaban ka ng patas sa kanila. Sa papel lang tayo magiging mag asawa hannah.. nais ko lang na makapaghiganti ka.."

« Êtes-vous absolument certaine de vouloir acheter cette Potion de Rupture du Lien ? Une fois consommée, elle dissoudra progressivement votre lien avec votre compagnon au cours de quinze jours. Après cela, le lien sera définitivement rompu. Il n’y a pas de retour en arrière, pas de place pour le regret. » Je hoche la tête sans hésiter. « Votre nom ? », demande-t-elle, prête à enregistrer la vente. « Sierra Morency. » La main de la sorcière s’immobilise, ses yeux s’élargissant de reconnaissance. Tout le monde dans notre pays sait que Damien Bisson, le Roi Alpha du Territoire du Nord, a une compagne Oméga qu’il a chérie et poursuivie pendant des années avant que leurs loups ne se lient finalement. Son nom est Sierra Morency. Sans hésiter, je bois la Potion de Rupture du Lien d’un seul trait. J’ouvre mon téléphone et réserve un billet aller vers l’Europe, partant exactement dans quinze jours. Cette fois, Alexandre ne me trouvera plus jamais.

Sa unang araw ko ng trabaho, isa sa mga bago kong katrabaho ang nagpapakita sa amin ng mga senyales na siya ang anak ng chairman. Sumipsip at pinuri siya ng lahat nang marinig nila iyon. At hindi pa rito nagtatapos ang lahat—dahil pinalabas din nila na isa akong sugar baby ng isang mayamang matanda! Galit akong tumawag sa chairman. “Tinawag ka nilang matanda na may sugar baby, Dad!”

SAAN KA NGA BA DADALHIN NG TAPANG MO KUNG PUSO MO NA ANG MAGING DUWAG AT MAGING MAHINA ? MAGPEPRETEND KA PARIN BANG MATAPANG KUNG SA LOOB MO AY PINANGHIHINAAN KANA NG LOOB? TULUYAN KA PARIN BANG MAGTATAGO SA PAGKATAONG KAHIT IKAW ALAM MO SA SARILI MO NA NAGTATAGO KA SA ANYO NG KATAPANGAN PERO KABALIKTARAN NAMAN NG NAKIKITA NG KARAMIHAN?  PAANO KUNG DUMATING YUNG TAONG MAGPAPALAMBOT AT MAGPAPADAMA SAYO NG TUNAY NA PAGMAMAHAL PERO LAHAT NG IYON AY MAY HANGGANAN? SUSUGAL KA BA O PATULOY MO NALANG IDADAAN SA KATAPANGAN KAHIT ALAM MONG IKAW LANG ANG MASASAKTAN?

“Sigurado ka na gusto mo palitan ang pangalan mo, Ms. Anderson? Kakailanganin mo palitan ang degree certificate mo, documentation, at passport sa oras na gawin mo ito.” Tumango si Noelle Anderson. “Sigurado ako.” Sinubukan siyang kumbinsihin ng empleyado. “Hassle para sa mga matatanda na palitan ang pangalan nila, at maganda naman ang kasalukuyan mo na pangalan. Sigurado ka ba na ayaw mo itong pag-isipan?” “Hindi, napag-isipan ko na ito.” Pinirmahan niya ang form. “Pasensiya na sa abala.” “Sige, kung ganoon. Ang pangalan na ipapalit mo… ay Aria Byrd, tama?” “Oo.” Aria Byrd–ibig sabihin paglipad sa kalayaan.

Ang anak ng first love ng tatay ko ay nagdusa sa heatstroke dahil iniwan ito sa sasakyan, kaya itinali niya ako sa galit at ikinulong ako sa loob ng kotse. Tinignan niya ako nang may labis na pagkamuhi at sinabing, “Wala akong malupit na anak na tulad mo. Manatili ka rito at pagnilayan mo ang sarili mo.” Nagmakaawa ako sa kanya, humingi ako ng kapatawaran sa kanya, at nakiusap na palabasin niya ako, pero ang nakuha ko lang bilang kapalit ay ang kanyang malupit na utos. “Maliban kung mamatay siya, walang sinong pwedeng magpalabas sa kanya.” Nakaparada ang kotse sa garahe. Walang makarinig sa akin kahit gaano kadaming beses akong sumigaw. Makalipas ang pitong araw, sa wakas ay naalala niya ako at nagpasyang palabasin na ako. Gayumpaman, wala siyang ideya na namatay na ako sa loob at hindi na muling magigising.

J’aurais dû être la future Alpha Femelle de la Meute du Nord, mais mon compagnon, l’Alpha Roi Adam Bertrand, m’a demandé d’y renoncer. Il insistait pour que je reste collée à lui jour et nuit, affirmant qu’il ne survivrait pas sans le contact de sa compagne. Je l’aimais si profondément que j’ai accepté. Pendant sept ans, j’ai été à la fois sa parfaite Luna et une Bêta compétente, renforçant sa meute jour après jour. Je pensais que tout en valait la peine, tout le monde savait qu’Adam m’aimait à en mourir. Comme j’ai du mal à dormir, il a dépensé 10 millions de dollars pour acheter du précieux « thé de la lune » auprès d’une sorcière afin que je puisse enfin trouver le repos. Mais ils ignorent que, chaque nuit, dès que je m’endors, Adam amène Sarah—l’oméga de notre cuisine—dans notre lit. Le même loup qui m’appelait « Petite lune » la prenait juste à côté de mon corps inconscient. Le jour où le médecin m’a annoncé que j’attendais des jumeaux, j’ai tout découvert. J’ai retenu la brûlure dans mon cœur et ma poitrine, et d’un regard fatigué, j’ai murmuré à la Déesse de la Lune : « Déesse, je veux quitter ce monde. » « Es-tu prête à tout abandonner, mon enfant ? » J’ai doucement caressé mon ventre avant d’acquiescer fermement. La déesse a poussé un soupir et a dit : « Dans trois jours, je viendrai te chercher. »

“Chloe, noong bata ka pa, nag-arrange ng kasal ang pamilya natin para sayo. Ngayong nakakabawi ka na mula sa sakit mo, ayos lang ba sayo na bumalik sa Kingston City at magpakasal?" “Kung ayaw mo pa rin, kakausapin ko ang tatay mo at ikakansela namin ang engagement." Sa madilim na silid, tanging katahimikan lang ang naririnig ni Chloe. Habang iniisip ng tao sa kabilang linya na hindi niya siya makukumbinsi, bigla siyang nagsalita. “Ayos lang sa’kin na bumalik at magpakasal." Ang nanay niya, si Felicia, ay napahinto, malinaw na nagulat siya. “A… Ayos lang sayo?” Kalmado ang tono ni Chloe. "Oo, pero kailangan ko pa ng kainting panahon para asikasuhin ang lahat sa Marina City. Uuwi ako sa loob ng dalawang linggo. Mom, pakiusap simulan niyo na ang paghahanda para sa kasal.” Pagkatapos ng ilan pang salita, ibinaba ni Chloe ang tawag.

"Miss Summers, sigurado ka bang gusto mong burahin ang lahat ng iyong identity records? Kapag nabura 'to, parang hindi ka na nag-exist, at walang makakahanap sa iyo." Nagpahinga si Adele nang sandali bago tumango nang mariin. "Oo, 'yon ang gusto ko. Ayoko nang hanapin ako ng sinuman." May bahagyang pagkagulat sa kabilang linya, ngunit agad silang sumagot, "Naiintindihan ko, Miss Summers. Ang proseso ay tatagal ng mga dalawang linggo. Mangyaring maghintay nang may pasensya."

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.