god of war manhwa

Para sa mga taong, minsan ng nagparaya para sa pagkakaibigan, sa mga taong minsan ng nagpalaya para sa ikabubuti ng lahat.Ito ay kwento ng isang teenage girl na minsan ng nakalimot sa kaniyang nakaraan. Ikinasal sa kababatang lalaki, sa edad na labing siyam. Makikilala niyang muli ang lalaking minsan ng nagkaroon ng malaking parte, sa kaniyang nakaraan. Mapapalapit muli ito sa pangalawang pagkakataon, na siya namang pag-iiba ng pakikitungo at trato sa kaniya ng naturang asawa.Darating ang panahon na malalaman at maalala niyang muli ang nakaraan. Gustuhin man niyang magalit at kamuhian ang mga taong malapit sa kaniya, dahil mistulang pinaglaruan siya ni kapalaran. Napunta siya sa taong minsan ng nagparaya para sa pagkakaibigan, napalapit siyang muli sa taong minsan na niyang minahal at ipinaglaban.Pilitin man niyang talikuran ang lahat, at kalimutan ang nakaraan, ngunit pipiliin niya paring yakapin at harapin ang kasalukuyan, sa ngalan ng pag-ibig, sa huli mananaig padin ang pagmamahal at pagpapatawad.

“Even if the last droplets fall, my love for you will never fall out” ~Carlos Drake Santillan Campus' Series number 1

When everything in his life was falling apart, Jacob Ignacio found himself free falling down the endless pit of misery. At sa mundong ang lahat ay naghahabol sa pera, siya ay naghahabol para magkaroon pa ng hininga. Until one day his life turned upside down, when he was offered with a job that he thought was finally the beacon of hope to break free from the chains of his misfortunes, but only turns out to be another frightening nightmare. Ang trabaho na ang kaakibat ay ang pangangailangan niyang mamili sa dalawang bagay—pag-ibig o buhay.

Montiel, a surname that every girl dream of to be attached next to their names, but for her, it's a surname that she wishes to detached from. Will it be? Growing up as an orphan but living like a princess,Yancinda couldn't be more thankful until one of the icy-cold gentleman of Montiels showed up turning her world upside down.

Si Belle, isang ordinaryong kolehiyala. Tanging nais niya lang ay umuwi pagkatapos mag-aral. Hindi niya talaga gusto ang kursong kinuha niya, ngunit wala na siyang ibang pagpipilian pa. Until one day, nakilala niya ang professor na nagpabago ng college life niya—si Engr. Cy. Ang pinaka-intimidating at stiff na lalaking magiging malaking bahagi pala ng buhay niya.Sila ang dalawang taong magkaiba ng priorities at estado sa buhay. Magkasundo kaya sila? Daan na ba ito para mabuksan ang puso nilang pinaglumaan na ng panahon? O magiging paraan lang ito para masaktan sila?

Since he left her without goodbye , she have to continue the journey of her life without him anymore. She have to continue without his smiles, their laughter, and specially his voice. She have to forget the whole him. She have to forget the man she want to spend her entire lifetime with. Ten years passed and she tried to forget him the way he forgotten her. Until one day, their roads will cross again. But the thing is, she's sure that it will never be the same. The wounds of yesterday still hurts everytime she look at his lovely purple eyes. Will she ever forgive him? Or she will just accept the past and move on?

Meriah Cellis Mendoza was a good student. Lumaki siyang palaging nasa isip ang pag-aaral. Hindi kailanman niya nilagay ang pag-aaral sa dulo. Studying, academics, school was her top priority. Whereas, Aziel Marcus Galvez was a dean's lister who can do everything all at once. He is both a basketball player and a top student. He manages everything well. The path of these two crossed. Will they manage to make everything in place, or everything will fall down not into the right places, but the wrong ones?

Mary and Maria are sisters. They share a lot of things. Mary is the eldest while Maria was a youngest. Until they grow up into fine ladies. Hindi lubos akalain ni Maria na pati sa isang lalaki parehas sila ng taste. Hanggang sa nagkasakitan na silang dalawang magkapatid. At dahil paboritong anak si Mary mula noon walang nagawa si Maria kundi mag give way sa ate niya lalo na't nabuntis ng kan'yang bf ang ate nito. Labis na dinamdam ni Maria ang lahat. Maging ang pamilya niya ay galit sa kan'ya, dahil napag bintangan siyang nagnakaw ng pera sa kanilang kumpanya. Maria left out on their Mansion and she didn't show up again. After 5 years muli siyang babalik para maghiganti sa mga taong yumurak ng kan'yang pagkatao... May puwang pa ba sa puso niya ang salitang pagpapatawad?

Scianna Alexandria G. Castañedo "I'm sorry, but with all due respect, we still have a patient and it's still working hours. We should not do the catching up when we're working." Ngayong nakaharap na siya sa akin ay kitang kita ko ang galit sa mga mata niya. You still mad at me huh? You still can't forgive me..

Dalawang puso ang nakagapos na naaayin sa kagustuhan ng bawat isa. Thr thread can start to deepen or loosen and it's up to their descision. Ag sa bawat giit ng puso ay tila may binubulong, sa bawat katotohanan ay tila may nakatagong sekreto at sa bawat puso ay may nakamarkang pangalan ng nagmamay-ari rito. Ngunit paano mo mamahalin ang taong sumira at nagnakaw ng iyong karapatan? Paano mo itatama ang lahat kung una pa lang ay nagsimula ang kwento sa pagpapanggap at kasinungalingan? Hahayaan niya pa rin bang igapos siya ulit ng tadhana kasama ang lalaking kinamumuhian kahit na madaming rason para putulin iyon? Ngunit sa kagustuhan na pigilan ang sariling makulong muli ay hindi lang puso at katawan niya ang kalaban kundi pati na rin ang mapaglarong puso ng lalaking tinuturing niyang demonyo. "You smell nice Dawn, I don't care if you ars afraid of me but one thing is for sure, kailangan mong itatak diyan sa isip mo na I won't let you run away without having the thrill of having you and tasting you first,"— Flix Montero "I do prefer being tainted ang madumihan ng pauli-ulit ay sadyang nagbibigay ng kakaibang ligata sa akin and I won't let myself fall again for I know I won't ve love the way I like and expect it to be. Because happy endings are only for women that worth to fight for and I am not one,"—Dawn Mathison