dream x george fanfic lemon

Jika aku terlahir bukan menjadi diriku saat ini, aku harap aku bisa hidup sepertimu. Lahir tanpa menjadi bayi dan tidak punya masa lalu. Tidak pernah menangis kecuali untuk sebuah mimpi yang sangat tinggi. Aku takut ketinggian. Tapi aku suka kalau didekatmu. Aku boleh bergabung, tidak? Atau bolehkah aku menggunakanmu untuk mencintai diriku sendiri?

A girl with a dream.Babaeng itinuon sa pagsusulat ang kanyang pangarap.Makamit nya kaya ito?Babaeng nangangarap sa gitna ng kahirapan.Babaeng nagsusumikap para sa pangarap.Samahan nyo ako at alamin ang kwento ng isang manunulat na may mataas na pangarap.

แนวเรื่อง: ระบบ มหาวิทยาลัย รักเพื่อน ฟีลกู้ด ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่ใช่ mpreg ไม่ใช่ omegaverse คำโปรย: แค่มีเรื่องกับพวกเด็กภาคไฟนิดเดียว จู่ๆ 'เวลา' ก็ปวดหัวจนสลบไป ฟื้นขึ้นมาก็มี "ระบบเด็กเรียน" ติดตัวเสียแล้ว แถมยังบังคับให้เขาทำภารกิจบ้าๆ อย่างการตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือก่อนเรียน หาติวเตอร์เตรียมสอบ และอื่นๆ อีกมากมาย เด็กวิศวะปีสองที่ใกล้จะถูกรีไทร์อย่างเขา จะฝ่าฟันเรื่องแปลกๆ เหล่านี้ไปได้อย่างไรกัน!?

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

The maid's daughter, who grew up in my home, had the nerve to act like an heiress. On her birthday, she invited every kid from school for a full-on rager at my family's villa. When I suggested they take it to a hotel, she lost it. "You don't get to tell me what to do! My friends can party wherever they want!" She added, "The ten-layer cake my parents ordered for me is on the way. Why don't you park yourself by the door and wait for it, huh?" Her crew circled up, laughing and pointing at me. But I'd lived through this before. Nothing about her little act rattled me. I turned to the butler and told him to lock the gate. Then, I went to Rambo's cage. "Hey, buddy," I said, opening it up. "See those trespassers?" I pointed at the crowd. "I'm counting to three. If they're still here, don't let a single one get away."

ก็คนมันชอบ ก็ไอ้ฉลามดุหัวโจกเเห่งอาชีวะคนนี้มันชอบเธอ จะให้ทำยังไง

A war veteran and an anime fan as well, he got into anime by watching it with his grandson after his retirement, his grandson loved pokemon and so did he also came to like this world of pokemon where people didn't kill each other and people used to have fun with there pokemon, after watching Pokemon with his grandson and playing with him all day he got back his childhood which he could never experience due to the cruel war, and as of now our MC has turned 82 years old he was very satisfied with his life with no regrets and waiting for death to take him away but will death be is end or will it start a new beginning, a new legend.

If I just knew that youʼre my best friend crush I should avoid you in the first place, I shouldnʼt entertain you, I shouldnʼt give myself a chance to love you. But what can I do if I already inlove with you?

Veronica, a musician in a band, finds herself on a sticky wicket when she realizes that the man of her dreams—Théo Reynaud—is an elaborate masquerade to his danger-seeking alter ego. As she tries to stay relevant in the music scene, she battles depression and bouts of anxiety while dealing with a dysfunctional long-distance relationship. Théo is a fashion model striving to make a good living in the cutthroat industry while moonlighting as an informant. After a vindictive crime boss endangers his family, he is tasked to complete his final assignment to keep his loved ones out of harm's way, and be with the woman he loves. ▬▬▬▬▬▬ genres: CONTEMPORARY ROMANCE, CRIME, DRAMA ▬▬▬▬▬▬ This is a work of fiction. Places, characters, dialogues, and incidents are either the product of the author's imagination, or are used fictitiously. This story contains profanity, sexual themes, drug usage, and some violence intended for mature readers. Read at your own risk. [DISCLAIMER: The author does not own the original images on the book cover.]

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...