bias

Nilagyan ng mga gamot na pampatulog ng asawa ko ang formula ng aming anak para makatakas siya para makipag-Christmad date sa assistant niya. Habang takot na takot akong isinugod ang aking nilalagnat na anak sa ospital, hindi ko inaasahang makita ang asawa ko na karga ang kanyang assistant sa itaas. "Napilipit ni Peyton yung paa niya, kaya andito ako pata tulungan siya ipasuri ‘to!" Kahit na ang aming anak ay nasa operating room na nakikipaglaban para sa kanyang buhay, hindi siya gaanong tumingin sa kanyang direksyon. Hinigpitan ko ang hawak ko sa sampung milyong dolyar na napanalunan sa lottery ticket sa aking bulsa. Oras na para tapusin ang pitong taong pagsasama na ‘to.

Habang brutal akong pinapaslang ng kriminal, ang dad ko, ang head ng Criminal Investigation Division, at ang mom ko, ang Chief Forensic Pathologist, ay nanonood sa laban ng kapatid kong si Lily Lambert. Bilang paghihiganti, ang kriminal, na dating nahuli ng dad ko, ay pinutol ang dila ko at ginamit ang phone ko upang tawagan siya. Isang bagay lang ang sinabi ng dad ko bago niya binaba ang tawag. “Anuman ang nangyayari, ang laban ni Lily ang pangunahing prayoridad ngayong araw!” Ngumisi ang kriminal, “Mukhang maling tao ang dinukot ko. Akala ko mas mahal nila ang tunay nilang anak!” Sa pinangyarihan ng krimen, nagulat ang mga magulang ko sa brutal na kalagayan ng bangkay at kinasuklaman nila ang kawalan ng awa ng killer. Subalit, hindi nila napagtanto na ang gula-gulanit na bangkay na iyon ay ang sarili nilang anak.

Blurb: Lea kabur setelah kehilangan keperawanannya karena cinta satu malam, dengan pria yang disangkanya seorang mafia. Namun, nasib sial Lea tak berakhir sampai di situ saja, kekasihnya selingkuh dengan sepupunya sendiri. Dunianya kembali runtuh karena diusir dari rumah. Saat mencari kontrakan, Lea menolong seorang korban begal dan malah disangka berzina, hingga dinikahkan paksa oleh warga. Bagaimana nasib Lea yang kembali dihina karena menikahi Tanu, seorang pria miskin yang mengaku berprofesi sebagai petani? Apa jadinya jika orang-orang yang menghina dan menghianatinya selama ini, berada dalam kendali si Tuan Petani? Lantas, bagaimana rumah tangga Lea saat ia tahu, bosnya adalah orang yang pernah tidur dengannya? Ikuti kisah Lea dan suaminya, si Petani Berdasi!

“Terima wanita itu sebagai madu atau bercerai!” Kalimat bagai sambaran petir di siang bolong yang dilontarkan Arman. Aisyah, wanita sederhana rela berkorban demi menikahi Arman. Namun, kebahagiaannya diuji ketika ibu mertua dan iparnya, terus merendahkannya karena dianggap tidak bisa memberikan keturunan. Bahkan menuduhnya sebagai pelacur. Tidak berhenti di situ, Aisyah semakin terpuruk dalam pengkhianatan dan penghinaan dengan kehadiran Farah, wanita licik yang menjadi pelakor, memperburuk keadaan. Dengan tipu daya dan manipulasi, Farah berusaha merebut Arman. Aisyah dihadapkan dalam perceraian, lalu beberapa mobil menghampiri dan orang-orang berjas hitam memberi hormat pada Aisyah. Siapa orang-orang itu? Apakah Aisyah akan merebut Arman kembali atau memilih melepasnya?

Lagi akong ikinukunsidera ng pamilya ko na tagapagdala ng kamalasan. Dahil ito sa nakikita ko ang countdown bago mamatay ang mga kamag-anak ko. Sinabi ko sa kanila kung kailan mamamatay si lolo, ama, at ina. Nagkakatotoo ito dahil sa iba’t ibang mga aksidente. Ang tatlong mga kapatid ko ay kinamumuhian ako mula sa kaibuturan nila dahil sa tingin nila isinumpa ko ang mga magulang ko at lolo. Ang nanay ko ay namatay matapos iluwal ang nakababata kong kapatid na babae, pero ang mga kapatid ko ay walang tigil siyang iniispoil. Sinasabi nila na siya ang suwerte nila dahil nagiging okay ang lahat para sa pamilya sa oras na iluwal siya. Pero hindi ba’t namatay si Ina noong iniluwal siya? Sa ika-18th kong kaarawan, nakikita ko ang death countdown kapag tinitignan ko ang sarili ko sa salamin. Bumili ako ng urn at naghanda ng pagkain. Gusto ko kumain ng huling beses kasama ang mga kapatid ko, pero walang nagpakita sa kanila noong nag zero na ang timer...

Matapos mag-graduate ng socialite training course, ang aking kapatid na babae ay nanumpa na magpakasal sa isang mayamang pamilya. Upang lumikha ng mga pagtatagpo kay Pierce Holden, ang prinsipe ng mga socialite, ang kapatid ko ang nagmaneho ng aking kotse, na gustong i-tailgate si Pierce at bumunggo sa sasakyan nito. Tinapakan ko ang preno at sinabi sa kapatid ko na hindi tanga ang mga Holden. Hindi namin kayang bayaran ang sasakyan ni Pierce, kahit na isuko namin ang lahat ng mayroon kami. Pagkatapos, nagkaroon si Pierce ng isang marangyang kasal na ikinagulat ng bansa. Nababaliw na ang kapatid ko sa selos, sinabing siya na sana ang bride kung hindi dahil sa pagpigil ko sa kanya noon. Dahil sa sama ng loob, binunggo niya ang kanyang sasakyan sa akin at pinatay ako. Nang muli kong imulat ang aking mga mata, nakita ko ang aking sarili sa front passenger seat. Kumpiyansa na ngumiti si ang kapatid ko, napako ang tingin niya sa mamahaling sasakyan sa harapan namin. "Sigurado akong mabibighani sa akin si Pierce kapag nakita niya ako. Hindi ko na kailangan magmaneho ng isang basura na ganito kapag nakasama ko na siya." Ngayon naman, hindi ko na siya pinigilan. Tinapakan niya ng madiin ang pedal ng gas, na naging sanhi ng pagbangga ng kotse laban sa sports car na may presyo na napakalaking halaga ng pera.

My mom kindly took in the daughter of her deceased friend. Unexpectedly, the girl smoked, drank, fought, and refused to improve. She even fell madly in love with the school bully and jumped into a river to prove her love for him. My mom tried to save her, but the girl pushed her head underwater. The girl was rescued and embraced by the bully, but my mom drowned. Reborn, I stopped my mom from jumping in, but she shoved me into the river, shouting, "Why isn't it you jumping in?"

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.

Selalu diremehkan dan tak dianggap oleh keluarganya karena menikah dengan seorang tukang ojol, membuat Diva geram. Mereka selalu meremehkan Aldo dalam segala hal. Namun ada suatu rahasia besar yang disembunyikan Aldo. Apakah rahasia besar itu ?

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.